IPPB3/423-371/12-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: P. lub Wnioskodawca) jest podmiotem świadczącym usługi ubezpieczeniowe w Polsce. Działalność Wnioskodawcy podlega regulacjom zawartym w Ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z póż. zm.) (dalej: Ustawa o DU). Ustawa ta określa m.in. sposób lokowania środków i rodzaj aktywów stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową. Regulacje te mają na celu ograniczenie ryzyka działalności inwestycyjnej podmiotów działających na rynku usług ubezpieczeniowych. Podmioty te mają obowiązek prowadzenia działalności inwestycyjnej w sposób pozwalający osiągnąć jak największy stopień bezpieczeństwa i rentowności przy jednoczesnym zachowaniu płynności. Ustawa o DU stanowi, iż aktywami stanowiącymi pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych mogą być m.in. papiery wartościowe emitowane, poręczone lub gwarantowane przez Skarb Państwa, w tym obligacje skarbowe.

Zgodnie art. 100 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z póż. zm.) obligacjami skarbowymi są papiery wartościowe oparte na konstrukcji prawnej klasycznych obligacji, które oferowane są do sprzedaży na rynku krajowym lub międzynarodowym. Obligacje te mogą być oprocentowane w postaci dyskonta lub odsetek. W konsekwencji obligacje skarbowe są papierami wartościowymi inkorporującymi wierzytelność, w których emitent, tj. Skarb Państwa, stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia, przede wszystkim wykupu tychże obligacji. Obligacje skarbowe mogą oprócz zobowiązania do wykupu obligacji w przyszłości obligować również emitenta do okresowych świadczeń pieniężnych, tj. płatności odsetkowych. Płatności te, określane są jako płatności kuponowe które dokonywane są w ustalonych z góry terminach. Termin wykupu obligacji oraz numer okresów odsetkowych (kuponów odsetkowych) określone zostają w liście emisyjnym obligacji. Obligacje skarbowe mogą być co do zasady, przedmiotem obrotu na rynku wtórnym.

Wnioskodawca nabywa obligacje skarbowe oprocentowane w postaci odsetek. Zakup obligacji odbywa się zarówno na rynku pierwotnym jak i na rynku wtórnym. W przypadku, gdy obligacje skarbowe nabywane są na rynku wtórnym, cena sprzedaży stanowi cenę rynkową, która obejmuje:

* nominał obligacji, jak również

* wartość nabytego kuponu odsetkowego czyli wartość odsetek naliczonych u poprzedniego właściciela.

Odrębne wskazywanie ceny kuponu odsetkowego wynika z faktu, iż daty wymagalności należności odsetkowej mogą być wcześniejsze niż należność z tytułu wykupu obligacji. Płatności za dany okres odsetkowy powstają w określonym terminie w przyszłości, tj. w dniu zapadalności kuponu odsetkowego. Stąd też właściciel obligacji, który nabył obligację, np. w środku okresu odsetkowego, otrzyma świadczenie pieniężne naliczone za cały okres odsetkowy, w którym nabył obligacje, niezależnie od tego ile dni w ciągu tego okresu będzie w posiadaniu danej obligacji. W konsekwencji, w ramach transakcji zakupu obligacji skarbowych na rynku wtórnym, Wnioskodawca nabywa prawo do spełnienia przez Skarb Państwa zarówno określonego świadczenia głównego, tj. wykupu wyemitowanych obligacji, jak również świadczenia ubocznego, którym jest wypłata w określonych terminach należnych odsetek, które mogły być naliczane dotyczyć okresu sprzed dokonania zakupu obligacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Nr 2011, poz. 397 z późn. zm.) (dalej: Ustawa o CIT) wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie obligacji skarbowych, w tym narosłego kuponu odsetkowego od tych obligacji, należy zaliczyć do kosztów podatkowych w chwili zbycia lub wykupu obligacji skarbowych przez ich emitenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie obligacji skarbowych, w tym kuponu odsetkowego, zastosowanie znajduje przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy o CIT. Stosownie do treści tego przepisu za koszty podatkowe nie uznaje się wydatków poniesionych na nabycie papierów wartościowych, z zastrzeżeniem jednak, iż wydatki takie są kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym z tytułu ich wykupu przez emitenta. Należy zauważyć, iż przepis ten nie wyłącza definitywnie z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych za zakup papierów wartościowych, a jedynie odracza moment ich rozpoznania. Oznacza to, iż wydatki te nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych jedynie w określonym w tym przepisie momencie, tj. w momencie zbycia tych papierów wartościowych lub ich wykupu przez emitenta.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie obligacji skarbowych, w tym narosłego kuponu odsetkowego od tych obligacji, należy zaliczyć do kosztów podatkowych w chwili zbycia lub wykupu obligacji skarbowych przez ich emitenta. Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 niniejszej ustawy. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca jest zobowiązany do inwestowania składki. Obligacje są nabywane w celu uzyskania przychodów z ich odsprzedaży lub wykupu oraz otrzymywania przychodów z tytułu odsetek. W konsekwencji, wydatki na nabycie przedmiotowych obligacji skarbowych nie będą stanowić kosztów podatkowych w dniu ich zapłaty, lecz będą rozpoznane dla celów podatku CIT w okresie późniejszym w momencie uzyskania przychodu podatkowego z tytułu ich zbycia. Sposób traktowania dla celów podatku CIT wydatków na zakup kuponów odsetkowych obligacji skarbowych nie został wprost uregulowany w przepisach podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy mieszczą się one w pojęciu "wydatków na nabycie obligacji". Ustawa CIT nie definiuje wydatków na nabycie o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy o CIT. Wobec braku definicji ustawowych, należy odwołać się do znaczenia tego sformułowanie w języku polskim, z którego wynika, iż "wydatki na nabycie" to "suma, która ma być wydana" albo "suma wydana na coś" (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). W konsekwencji przez "wydatki na nabycie" należy rozumieć wszelkie wydatki warunkujące nabycie papierów wartościowych, tj. wydatków bez których poniesienia nie byłoby możliwe ich skuteczne nabycie.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy wydatkami na nabycie papierów wartościowych są zarówno koszty stanowiące bezpośrednio cenę zakupu nominału papieru wartościowego jak również wydatki na zakup kuponu odsetkowego z nią związanego.

Reasumując Wnioskodawca nie dokonuje oddzielnych nabyć kuponów odsetkowych lecz nabywa prawo do naliczonych do daty zakupu obligacji odsetek w związku z nabyciem obligacji W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy ze względu fakt, iż emitent poprzez emisje papierów wartościowych, zobowiązuje się zapłacić posiadaczowi papieru jego wartość nominalną oraz należne oprocentowanie we wskazanych terminach wydatek na nabycie takiego papieru obejmujący zarówno część ceny odnoszącą się do nominału obligacji jak i dotyczącej kuponu odsetkowego stanowi koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie zbycia papieru wartościowego lub wykupu przez emitenta.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe.

W konsekwencji, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie obligacji skarbowych, w tym wydatki na nabycie kuponu odsetkowego naliczonego u poprzedniego właściciela powinny być rozpoznane jako koszt dla celów podatku dochodowego w momencie sprzedaży obligacji lub ich wykupu przez emitenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.