IPPB3/423-357/13-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisu art. 17k - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisu art. 17k.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Spółka oferuje swoim klientom usługi leasingowe. Przedmiotem leasingu mogą być w szczególności maszyny i sprzęt budowlany, linie produkcyjne, maszyny i urządzenia poligraficzne, środki transportu, wózki widłowe, maszyny i sprzęt rolniczy oraz inne maszyny i urządzenia przemysłowe. Zawierane przez Spółkę umowy z klientami stanowią umowy leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy CIT. Spółka zawiera umowy leasingu jako finansujący. Spółka zawiera zarówno umowy leasingu operacyjnego, to jest umowy, które spełniają wymogi określone w art. 17b ustawy CIT, jak i umowy leasingu finansowego, to jest umowy, które spełniają wymogi określone w art. 17f ustawy CIT. Spółka planuje rozwinięcie prowadzonej przez siebie działalności leasingowej, co wymaga uzyskania dodatkowych środków finansowych. W konsekwencji, Spółka planuje sprzedaż wierzytelności z tytułu opłat za używanie przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej. W wyniku sprzedaży wierzytelności nie dojdzie do przeniesienia na osobę trzecią własności przedmiotu leasingu. Wierzytelności zostaną sprzedane na rzecz osoby trzeciej z dyskontem, to jest poniżej ich wartości nominalnej, lub osoba trzecia nabywająca wierzytelności otrzyma od Spółki wynagrodzenie z tytułu ich nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy ustalić przychody oraz koszty Spółki w przypadku sprzedaży na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu umów leasingu finansowego, to jest umów które spełniają wymogi określone w art. 17f ustawy CIT.

Stanowisko Spółki:

W opinii Spółki, przychody i koszty w przypadku sprzedaży na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu umów leasingu finansowego, to jest umów które spełniają wymogi określone w art. 17f ustawy CIT, należy ustalić z zastosowaniem art. 17k ustawy CIT. Kwestia skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności z tytułu umów leasingu została uregulowana w art. 17k ustawy CIT. Stosownie do art. 17k ust. 1 ustawy CIT: "Jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a nie została przeniesiona na osobę trzecią własność przedmiotu umowy leasingu: 1. do przychodów finansującego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności,

2. kosztem uzyskania przychodów finansującego jest zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie." Z kolei stosownie do art. 17k ust. 2 ustawy CIT, "w przypadku, o którym mowa w ust. 1, opłaty ponoszone przez korzystającego na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód finansującego w dniu wymagalności zapłaty".

W świetle powyższych przepisów, Spółka w przypadku sprzedaży wierzytelności z tytułu opłat za używanie przedmiotu leasingu na podstawie umowy leasingu finansowego nie powinna zaliczać do przychodów kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia na nią wierzytelności. Spółka, zgodnie z art. 17k ust. 2 ustawy CIT, powinna natomiast rozpoznawać jako przychód opłaty ponoszone przez korzystającego na rzecz osoby trzeciej w dniu wymagalności zapłaty, z tym że stosownie do art. 17f ust. 1 ustawy CIT Spółka nie powinna zaliczać do przychodów opłat za używanie przedmiotu leasingu w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Spółka będzie uprawniona do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów dyskonta lub wynagrodzenia zapłaconego osobie trzeciej z tytułu nabycia wierzytelności.

Zdaniem Spółki, art. 17k ustawy CIT znajduje zastosowanie również w przypadku przeniesienia na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu umów leasingu finansowego, który jest uregulowany w art. 17f ustawy CIT. Należy bowiem zauważyć, iż w art. 17k ustawy CIT odnosi się do sytuacji przeniesienia "wierzytelności z z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a zatem opłat "ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych". Opłaty te ponoszone przez korzystającego zarówno w przypadku umowy leasingu operacyjnego jak i leasingu finansowego. Zatem przepis art. 17k ustawy CIT ma zastosowanie zarówno do przypadku sprzedaży wierzytelności z tytułu umów leasingu operacyjnego, jak i finansowego. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych. Tytułem przykładu:

* Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2009 r. sygn. akt II FSK 247/08, stwierdził, iż "Ustawodawca w art. 17k nie wskazuje, czy opłaty te związane są z umową leasingu spełniającą warunki określone w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. (leasing operacyjny), czy z umową leasingu spełniające warunki określone w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p. (leasing finansowy). Jak słusznie zauważył autor skargi kasacyjnej hipoteza omawianego przepisu dotyczy tylko rodzaju opłat, a nie opłat ustalonych w umowie leasingu, spełniającej warunki, o których mowa w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. Gdyby ustawodawca chciał odesłać do opłat ustalonych wyłącznie w leasingu operacyjnym, to hipoteza omawianej normy prawnej odsyłałaby wprost do opłat ustalonych w umowie leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., a więc tak jak brzmi odesłanie zawarte np. w art. 17d ust. 1, czy 17e ust. 1 u.p.d.o.p." Zgodnie z tezą orzeczenia "Hipoteza normy zawartej w art. 17k ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 odnosi się do opłat ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustalonych zarówno w umowie leasingu operacyjnego jak i finansowego."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 2 lutego 2012 r. sygn. ILPB4/423- 283/10-2/ŁM stwierdził, iż "odwołanie się w art. 17k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do art. 17b ust. 1, dotyczy wyłącznie opłat, o których mowa w tym przepisie, a nie umów w nim wskazanych. Tym samym, rozwiązania zawarte w art. 17k powołanej ustawy mają zastosowanie zarówno do cesji umów leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ww. ustawy, jak też umów leasingu finansowego - wskazanego w art. 17f tej ustawy." - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2010 r. sygn. ILPB3/423-459/10-5/MM wskazał, że "rozwiązania zawarte w art. 17k powołanej ustawy mają zastosowanie zarówno do cesji umów leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ww. ustawy, jak też umów leasingu finansowego - wskazanego w art. 17f tej ustawy." - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. ILPB3/423-218/09-3/EK uznał, "iż przy sprzedaży wierzytelności wynikających z umów przy sprzedaży wierzytelności wynikających z umów leasingu finansowego, o których mowa w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ramach sekurytyzacji:

b. Spółka będzie obowiązana do rozpoznawania przychodów podatkowych z tytułu opłat ponoszonych przez korzystających na podstawie umów leasingowych (w części nie stanowiącej spłaty wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych) w dniu wymagalności zapłaty;

c. Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów zapłacone na rzecz Nabywcy Wierzytelności dyskonto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock