IPPB3/423-335/11-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 maja 2011 r. na wezwanie tut. organu z dnia 20 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytuły użyczenia dla Spółki nieruchomości w celu założenia lotniska cywilnego użytku publicznego - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytuły użyczenia dla Spółki nieruchomości w celu założenia lotniska cywilnego użytku publicznego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z powyższym, pismem z dnia 20 maja 2011 r." wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 20 maja 2011 r., skutecznie doręczono dnia 24 maja 2011 r., zaś w dniu 26 maja 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 25 maja 2011 r.) o odpis z KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A (dalej: Spółka) jest spółką prawa handlowego, w której 100% akcji należy do Gminy. Spółka w obecnym kształcie ma na celu założenie, a następnie zarządzanie lotniskiem cywilnym użytku publicznego. W zakresie przedmiotu działalności Spółki znajduje się transport lotniczy pasażerów i towarów oraz transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski. Na podstawie umowy użyczenia z dnia 2 sierpnia 2010 r., zawartej pomiędzy Gminą Miasta - jako użyczającym, a Spółką - jako biorącym do używania, Gmina Miasta nieodpłatnie przekazała Spółce w drodze użyczenia na 50 lat nieruchomości stanowiące własność Gminy Miasta wchodzące w skład Lotniska - o łącznej powierzchni 22590 metrów kwadratowych - w celu założenia i zarządzania lotniskiem cywilnym użytku publicznego z zachowaniem lotniczego charakteru użyczanych nieruchomości.

Podstawą prawną przekazania nieruchomości Spółce był m.in. przepis art. 4h ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia. Istotnym jest, iż Spółka, jako biorący do używania, zobowiązana jest do ponoszenia kosztów opłaty podatku od nieruchomości, opłaty z tytułu ubezpieczenia nieruchomości będących przedmiotem użyczenia oraz wszelkich innych opłat zawiązanych z użytkowaniem terenu, a nie przewidzianych w momencie podpisania umowy - par. 5 pkt 25 umowy użyczenia.

Równocześnie biorący do używania - a więc Spółka - zobowiązała się do przekazywania na rzecz użyczającego, w terminie do końca każdego miesiąca, 30% dochodów uzyskiwanych z gospodarowania użyczoną nieruchomością. Spółka wskazuje, że na chwilę składania wniosku nie osiąga żadnych przychodów z tytułu użytkowania przedmiotowych nieruchomości.

Istotną okolicznością jest również, iż Gmina Miasta nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny od Skarbu Państwa, z przeznaczeniem darowanych nieruchomości na założenie lokalnego lotniska cywilnego użytku publicznego z zachowaniem ich lotniczego charakteru (umowa darowizny w formie aktu notarialnego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy użyczenie nieruchomości dla Spółki przez Gminę Miasta, w celu założenia lotniska cywilnego użytku publicznego, stanowi przychód Spółki na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe użyczenie nie stanowi przychodu Spółki, i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Po pierwsze, stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawodawca nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie" bądź "częściowo odpłatne świadczenie". Odwołując się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie, przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej (art. 713 k.c.).

Wskazać należy, iż dla celów podatkowych nie ma znaczenia nazwanie umowy nieodpłatną, lecz jej charakter, tzn. czy rzeczywiście dotyczy otrzymania przez podatnika nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika bowiem z ww. przepisów Kodeksu cywilnego, w ramach umowy użyczenia, u otrzymującego rzecz nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego, przy czym za świadczenie na rzecz dającego nie uznaje się zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, czyli kosztów ponoszonych w celu używania rzeczy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wszelkie świadczenia biorącego rzecz, wykraczające poza zwykłe koszty jej utrzymania, należy traktować, jako świadczenia na rzecz dającego, które wykluczają uznanie umowy za nieodpłatną.

Poniesione wydatki, czy też spełnione świadczenia na rzecz dającego, stanowią bowiem formę odpłatności. W takich sytuacjach nie ma podstaw do ustalenia u podatnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Typowymi okolicznościami wykluczającymi nieodpłatny charakter umowy jest ponoszenie za osobę użyczającą kosztów stanowiących jej zobowiązanie, jak np. ubezpieczenie majątku, czy podatki od nieruchomości i inne. Umowę, na podstawie której biorący rzecz nie jest zobowiązany do opłacania czynszu, ale opłaca podatki i inne zobowiązania obciążające właściciela w zamian za używanie rzeczy, można uznać za umowę o odpłatne używanie rzeczy. Formą odpłatności są wszelkie wydatki przekraczające zwykłe koszty utrzymania rzeczy. Tym samym Spółka, jako podmiot biorący do używania nieruchomości, nie uiszcza czynszu dzierżawy z tytułu korzystania z nieruchomości, natomiast w zamian ponosi inne opłaty, stanowiące formę odpłatności, która wyklucza powstanie przychodu - opłaca bowiem podatek od nieruchomości, ponosi koszty ubezpieczenia majątku.

Równocześnie, choć przedmiotowa umowa nie przewiduje czynszu w stałej wysokości kwotowej, to zobowiązuje Spółkę do zapłaty na rzecz użyczającego kwoty 30% uzyskanych dochodów - comiesięcznie, w każdym z miesięcy w którym Spółka osiągnie dochód. Tym samym taka regulacja, w związku ze wskazanymi powyżej obowiązkami ponoszenia opłat z tytułu korzystania z nieruchomości, nie pozwała uznać, iż mamy do czynienia z odpłatnością częściową. Skoro zaś nieruchomości nie są użyczone nieodpłatnie, ani nawet nie częściowo nieodpłatnie, to Spółka nie osiągnie z tego tytułu przychodu.

Po wtóre, nawet gdyby uznać, iż przedmiotowa nieruchomość została Spółce użyczona nieodpłatnie, bądź częściowo odpłatnie, to Spółka nie będzie z tego tytułu osiągała przychodu z uwagi na brzmienie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyłącza z przychodów świadczenia otrzymane przez spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego od jednostek samorządu terytorialnego w nieodpłatne używanie. Wskazać należy, iż Wnioskodawca jest spółką, której jedynym akcjonariuszem jest Gmina Miasta, a nieruchomość została przekazana przez Gminę. W ocenie Wnioskodawcy spółka ma charakter spółki użyteczności publicznej.

Celem Spółki jest bowiem założenie i zarządzanie lotniskiem cywilnym użytku publicznego, lotniskiem lokalnym, a tym samym należy stwierdzić, iż na pewnym polu realizuje, przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Stanowisko to jest zasadne również w obliczu faktu, iż umowa użyczenia nieruchomości Spółce została dokonana m.in. na podstawie przepisu art. 4h ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia, który stanowi, iż nieruchomości przekazane właściwej jednostce samorządu terytorialnego zgodnie z ust. 1 mogą być, z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w ust. 1, przedmiotem najmu, dzierżawy albo użyczenia, co najmniej na lat 30, dokonanego przez jednostkę samorządu terytorialnego wyłącznie na rzecz podmiotu zakładającego lub zarządzającego lotniskiem, jeżeli jednostka ta sama nie zakłada lotniska cywilnego użytku publicznego.

W obliczu powyższego uznać należy, iż w przedmiotowym stanie faktycznym zaistniały wszystkie przesłanki wskazujące na fakt, iż nawet w razie uznania otrzymanego świadczenia za nieodpłatne, nie będzie ono powodować po stronie Spółki przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-019 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.