IPPB3/423-296/14-2/KK - Możliwość zastosowania przepisów o cienkiej kapitalizacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odsetek od pożyczek bądź odsetek skapitalizowanych, po dniu dokonania cesji wierzytelności wynikających z tych pożyczek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

G. Sp. z o.o. (dalej jako "Wnioskodawca") podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Główną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości. Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest C. (dalej jako "C."), będąca holenderskim rezydentem podatkowym

Nabycie nieruchomości będących przedmiotem wynajmu przez Wnioskodawcę zostało między innym sfinansowane pożyczkami (dalej jako "Pożyczki") otrzymanymi od I. (dalej jako "I.") - spółki będącej holenderskim rezydentem podatkowym (przyjęcie do używania nieruchomości nastąpiło w dniu ich nabycia). Z tytułu udzielonych Pożyczek I. przysługują w stosunku do Wnioskodawcy wierzytelności o spłatę Pożyczek oraz odsetek (dalej jako "Wierzytelności").

Na moment udzielenia Pożyczek, jak i też na chwilę obecną, I. nie była i nie jest ani spółką matką Wnioskodawcy, ani spółką siostrą Wnioskodawcy, tj. nie jest i nie była podmiotem, od którego otrzymane pożyczki podlegają ograniczeniom wynikającym z tzw. cienkiej kapitalizacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca planuje przeprowadzenie restrukturyzacji w zakresie źródeł finansowania. Restrukturyzacja obejmie wniesienie Wierzytelności aportem przez I. do R. bądź też inną formę transferu/cesji Wierzytelności wynikających z Pożyczek do R. Transfer ten zostanie poddany prawu holenderskiemu. Transfer ten nie doprowadzi do wygaśnięcia istniejącego przed jego dokonaniem stosunku zobowiązaniowego (brak wygaśnięcia długu/umów), zmianie ulegnie jedynie wierzyciel - R. przyjmie na siebie odpowiednie zobowiązania i uprawnienia wynikające z u mów Pożyczek.

W konsekwencji, w wyniku powyższych zmian struktury finansowania, po dniu transferu/cesji Wierzytelności Wnioskodawca będzie zobowiązany spłacać odsetki z tytułu Pożyczek do R., bądź też odsetki będą kapitalizowane do wartości Pożyczek na rzecz R.

Ponadto, w przyszłości Wnioskodawca planuje zaciągać kolejne pożyczki (dalej "Nowe Pożyczki) od podmiotów, które nie będą ani udziałowcami Wnioskodawcy ani spółkami siostrami Wnioskodawcy (tekst jedn.: w momencie udzielenia Nowych Pożyczek nie będą podmiotami, od których otrzymane pożyczki podlegają ograniczeniom wynikającym z tzw. cienkiej kapitalizacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT), w tym od I. Wierzytelności z tytułu Nowych Pożyczek będą również transferowane/cesjonowane do R., będącego jedynym udziałowcem Wnioskodawcy, w drodze aportu wierzytelności bądź też w innej formie (transfer ten zostanie przeprowadzony pod prawem holenderskim). Transfer ten nie doprowadzi do wygaśnięcia istniejącego przed jego dokonaniem stosunku zobowiązaniowego (brak wygaśnięcia długu/umów), zmianie ulegnie jedynie wierzyciel - R. przyjmie na siebie odpowiednie zobowiązania i uprawnienia wynikające z umów Nowych Pożyczek.

W takiej sytuacji - po dniu transferu wierzytelności wynikających z Nowych Pożyczek odsetki od Nowych Pożyczek będą płacone bądź też kapitalizowane do wartości pożyczki na rzecz R.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zapłacone przez Wnioskodawcę na rzecz R. odsetki od Pożyczek bądź też odsetki skapitalizowane na wartość Pożyczek na rzecz R., po dniu dokonania transferu/cesji Wierzytelności wynikających z tych Pożyczek do R., nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

2. Czy zapłacone przez Wnioskodawcę na rzecz R. odsetki od Nowych Pożyczek bądź też odsetki skapitalizowane na wartość Nowych Pożyczek na rzecz R., po dokonaniu transferu/cesji wierzytelności wynikających z Nowych Pożyczek do R., nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone na rzecz R. odsetki od Pożyczek oraz skapitalizowane odsetki do wartości Pożyczek na rzecz R. (po dniu dokonania transferu/cesji Wierzytelności wynikających z tych Pożyczek do R.) nie będą w dacie ich zapłaty bądź kapitalizacji podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy zapłacone przez Wnioskodawcę na rzecz R. odsetki od Nowych Pożyczek bądź też odsetki skapitalizowane do wartości Nowych Pożyczek na rzecz R., po dokonaniu transferu/cesji wierzytelności wynikających z Nowych Pożyczek do R., nie będą w dacie ich zapłaty bądź kapitalizacji podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

Ad. 1)

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Powyższe oznacza, że odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 Ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczek (kredytów) udzielonych przez jej wspólnika posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo wspólników posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego wspólnika osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 61 Ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam wspólnik posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych wspólników oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Z tak brzmiących przepisów wynika, że regułą jest możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych każdego wydatku, który został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Zatem regulacje art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT należy traktować jako wyjątek, a przez to interpretować w sposób ścisły.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że dla wystąpienia skutków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT, niezbędna jest realizacja łącznie dwóch następujących przesłanek:

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższe przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, w przeciwnym bowiem razie ograniczenia wynikające z przepisów dotyczących tzw. cienkiej kapitalizacji nie będą miały zastosowania.

Z wykładni językowej art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT wynika, że "pożyczkodawca kwalifikowany" rozumiany powinien być jako:

Z literalnej treści wskazanych przepisów jasno wynika, że pożyczkodawcy kwalifikowani muszą posiadać ten status w momencie zawierania umowy pożyczki (kredytu). Należy bowiem podkreślić, że w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT ustawodawca odwołuje się przez użycie wyrazów "...udzielonych spółce przez..."- do dnia zawarcia umowy.

Z kolei - w myśl powołanych wyżej przepisów - pojęcie "znaczącego udziałowca" powinno swym zakresem obejmować:

W rezultacie, jedynie odsetki od pożyczek (a) udzielonych przez "pożyczkodawcę kwalifikowanego", w przypadku gdy (b) wartość zadłużenia pożyczkobiorcy w stosunku do "znaczących udziałowców" przekracza na dzień zapłaty/kapitalizacji odsetek trzykrotność kapitału zakładowego pożyczkobiorcy, będą podlegały ograniczeniom ustanowionym w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

Nie ulega wątpliwości, że obie przesłanki (a i b powyżej) muszą wystąpić łącznie, aby zastosowanie znalazło ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT, dotyczące braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wysokości wypłacanych/kapitalizowanych odsetek. Pomiędzy tymi przesłankami występuje zatem (z perspektywy logiki formalnej) komunikacja. W konsekwencji, jeżeli jedna z wyżej wymienionych przesłanek nie wystąpi - brak będzie podstaw do zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

Ustawodawca przy tym, biorąc pod uwagę kształt regulacji art. 16 ust. I pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT, ustanowił określoną, sekwencję badania statusu podmiotów należących do obu z wyżej wymienionych kategorii. Rezultaty wykładni językowej przedmiotowego przepisu wskazują jednoznacznie, że w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez podmioty objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT ("pożyczkodawcy kwalifikowani"), status tych podmiotów ("pożyczkodawców kwalifikowanych") należy badać na dzień udzielenia pożyczki. Innymi słowy, odsetki od pożyczek udzielonych przez "pożyczkodawców kwalifikowanych" objęte są, co do zasady, ograniczeniami wynikającymi z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT, nie zaś odsetki od pożyczek, które płacone/kapitalizowane są na rzecz "podmiotów kwalifikowanych".

Jeżeli pożyczka została udzielona przez "pożyczkodawcę kwalifikowanego", niezbędne jest sprawdzenie czy ograniczenia wynikające z przekroczenia progu zadłużenia (określonego w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT) względem "znaczących udziałowców" w stosunku do kapitału mają zastosowanie w odniesieniu do płaconych/kapitalizowanych odsetek. W sytuacji natomiast, gdy przedmiotowa przesłanka (a) nie wystąpiła, tj. pożyczka nie została udzielona przez "pożyczkodawcę kwalifikowanego", brak jest konieczności dalszej weryfikacji czy ten próg zadłużenia został przekroczony. Odmienne stanowisko byłoby nieuprawnioną, rozszerzającą wykładnią, jasnych i czytelnych w tym zakresie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż analogiczne stanowisko prezentowane jest w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych a także w licznych interpretacjach prawa podatkowego, w tym na przykład:

1. Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 30 stycznia 2013 r. (sygn. II FSK 1216/11) uznał, że "Jeżeli w dniu spłaty odsetek wierzycielem, w wyniku zbycia wierzytelności z tytułu pożyczki przez kwalifikowanego pożyczkodawcę, jest podmiot inny niż wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p., co spowoduje, że zadłużenie w stosunku do kwalifikowanych podmiotów i ich kwalifikowanych udziałowców nie będzie przekraczało trzykrotności kapitału zakładowego, przepis ten, jak trafnie przyjęto w zaskarżonym wyroku, nie będzie miał zastosowania. Istotne jest bowiem wyłącznie zadłużenie wobec wskazanych w ustawie podmiotów, a nie wobec jakichkolwiek podmiotów, nawet jeżeli nabyły one wierzytelność od znaczących udziałowców (akcjonariuszy). Za taką wykładnią powołanego przepisu przemawia także to, że ograniczenie w zaliczeniu odsetek od pożyczek (kredytów) dotyczy tylko z nich, które zostały udzielone spółce przez jej udziałowców (akcjonariuszy) i to takich, którzy posiadają określony udział w kapitale pożyczkodawcy (kredytodawcy). Jeżeli pożyczki udzieli inny podmiot, to ograniczenia te nie obowiązują.",

2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1052/10 orzeczenie prawomocne w którym to WSA stwierdził: "W niniejszej sprawie przedmiotem sporu była wykładnia 16 ust. ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którego redakcja jest - na gruncie literalnym - jednoznaczna. Rację ma Minister Finansów, że w pierwszej części tego przepisu zobowiązuje on do uwzględniania momentu udzielenia pożyczki przez udziałowca (akcjonariusza). Jednakże w drugiej, końcowej części przepis ten nakazuje badać poziom zadłużenia spółki na dzień zapłaty odsetek, przy czym chodzi o zadłużenie wobec podmiotu powiązanego (kwalifikowanego). Zatem dla wystąpienia konsekwencji podatkowych, jakie wiążą się z omawianym przepisem (brak możliwości zaliczenia w poczet kosztów podatkowych odsetek od pożyczek), niezbędne jest wystąpienie tych dwóch okoliczności faktycznych we właściwym czasie - najpierw zaistnienie po stronie pożyczkodawcy statusu podmiotu kwalifikowanego w dacie udzielenia pożyczki, a następnie odpowiedni poziom zadłużenia spółki wobec takiego pożyczkodawcy w dacie zapłaty odsetek. Z punktu widzenia logicznego te dwa elementy tworzą więc nierozerwalną koniunkcję. (...) Domniemywać można, że konstruując art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy Ustawodawca nie przewidział, a w konsekwencji nie unormował sytuacji częstych zmian podmiotowych w stosunkach umowy pożyczki. W rezultacie unormowana pozostaje tylko sytuacja "klasyczna", tj. taka, w której od początku umowy pożyczki aż do końca tego stosunku prawnego, włącznie z chwilą wypłaty odsetek, stronami są te same podmioty. W ten sposób przedmiotowemu unormowaniu "umyka" stan faktyczny taki, jak np. w niniejszej sprawie. Tej konsekwencji nie mogą jednak usunąć nieuprawnione próby doszukiwania się w omawianym przepisie treści, których on nie zawiera, a także ignorowania treści, które wprost wyraża.",

3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 lutego 2013 r. (sygn. I SA/Kr 18/13) uznał, że "Zatem dla wystąpienia konsekwencji podatkowych, jakie wiążą się z omawianym przepisem (brak możliwości zaliczenia w poczet kosztów podatkowych odsetek od pożyczek), niezbędne jest wystąpienie tych dwóch okoliczności faktycznych we właściwym czasie - najpierw zaistnienie po stronie pożyczkodawcy statusu podmiotu kwalifikowanego w dacie udzielenia pożyczki, a następnie odpowiedni poziom zadłużenia spółki wobec takiego pożyczkodawcy w dacie zapłaty odsetek. Z punktu widzenia logicznego te dwa elementy tworzą więc nierozerwalną koniunkcję.",

4. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPB3/423-382/13-2/k.k.) w całości potwierdził stanowisko podatnika, że "dla wystąpienia konsekwencji podatkowych, jakie wiążą się z omawianym przepisem ("brak możliwości zaliczenia w poczet kosztów podatkowych odsetek od pożyczek), niezbędne jest wystąpienie tych dwóch okoliczności faktycznych we właściwym czasie - najpierw zaistnienie po stronie pożyczkodawcy statusu podmiotu kwalifikowanego w dacie udzielenia pożyczki, a następnie odpowiedni poziom zadłużenia spółki wobec takiego pożyczkodawcy w dacie zapłaty odsetek. Z punktu widzenia logicznego te dwa elementy tworzą więc nierozerwalną koniunkcję. Jeśli z jakichkolwiek względów, np. wskutek zbycia wierzytelności w postaci odsetek na rzecz osoby trzeciej, zabraknie tego drugiego elementu na dzień zapłaty odsetek, art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy nie znajdzie zastosowania (...) Końcowo stwierdzić należy, odsetki od pożyczki udzielonej X.PL przez podmiot z grupy X., który na moment udzielenia pożyczki nie była akcjonariuszem Spółki będą stanowić w całości koszt uzyskania przychodów X.PL, mimo, iż na dzień spłaty tych odsetek X. Lux był podmiotem kwalifikowanym."

5. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2013 r. (sygn. ITPB3/423-265a/13/AW) stwierdził, że "W pierwszej kolejności wskazać należy, iż z literalnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż nie obejmuje on swym zakresem pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez osoby, które nie były jej udziałowcami (akcjonariuszami). Omawiany przepis wskazuje, że o ustaleniu, czy mamy do czynienia z "kwalifikowanym pożyczkodawcą", czy też nie, decyduje moment udzielenia pożyczki (kredytu). Jak bowiem uprzednio wskazano przepis ograniczający niedostateczną kapitalizację znajduje zastosowanie do odsetek od pożyczek (kredytów), udzielonych spółce przez określonych pożyczkodawców ("pożyczkodawcy kwalifikowani"), a więc udziałowców (akcjonariuszy) spółki pożyczkobiorcy, posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) tej spółki albo co najmniej dwóch udziałowców (akcjonariuszy), posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w spółce pożyczkobiorcy.",

6. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPB3/423-17/13-4/EK) uznał, że "W konsekwencji, zmiana statusu wierzyciela (strony umowy) dokonana po dniu zawarcia umowy pożyczki, poprzez zbycie udziałów jakie pożyczkodawca posiadał w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy, na skutek czego zmniejsza się jego udział w kapitale pożyczkobiorcy, nie skutkuje ponowną weryfikacją wystąpienia ograniczeń wynikających z niedostatecznej kapitalizacji, w odniesieniu do określenia rodzaju pożyczek nimi objętych - "udzielonych spółce przez". W wyniku zbycia przez udzielającego pożyczki udziałów jakie posiadał w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy, dotychczasowy wierzyciel nie zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Również sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Zmiana dotyczy jedynie statusu wierzyciela (pożyczkodawcy) z posiadającego przymiot "kwalifikowanego pożyczkodawcy" (na dzień udzielenia pożyczki), na wierzyciela nieposiadającego tego przymiotu (na dzień spłaty pożyczki). Zmiana taka nie wpływa jednak na ocenę wystąpienia pierwszej z przesłanek zastosowania ograniczeń wynikających z tych przepisów, gdyż status wierzyciela oceniany jest w świetle art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na dzień udzielenia pożyczki."

Powyższe stanowisko prezentowanie jest także m.in. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 czerwca 2012 r. (sygn. III SA/Wa 2586/11), w wyroku WSA w Warszawie z 12 stycznia 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1052/10).

Ponadto, tożsame stanowisko zajmowali w wydawanych interpretacjach m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2013 r. (sygn. ILPB3/423- 159/13-4/EK), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2013 r. (sygn. ITPB3/423-164a/13/PS), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r. (sygn. ITPB3/423-82/12/MT), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 listopada 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1010/11/BG). Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2011 r. (sygn. ITPB3/423-352/11/PS).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2)

Argumentacja przedstawiona przez Wnioskodawcę w zakresie pytania nr 1 znajduje zastosowanie także dla celów udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2 dotyczącego odsetek od Nowych Pożyczek.

W konsekwencji, uprawnione jest stwierdzenie, iż - z uwagi na fakt, że Nowe Pożyczki zostaną udzielone przez podmioty nie będące "pożyczkodawcami kwalifikowanymi" na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT, zapłacone/skapitalizowane na rzecz R. odsetki od Nowych Pożyczek nie będą podlegały ograniczeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 Ustawy o CIT. Zakładając więc, że pozostałe warunki uprawniające do zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do przepisów Ustawy o CIT, będą spełnione, będą one w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.