IPPB3/423-291/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych konwersji wierzytelności i zbycia akcji objętych w jej wyniku (pytanie numer 1 i 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych konwersji wierzytelności i zbycia akcji objętych w jej wyniku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna, zwany dalej "Bankiem", od 1991 r. prowadzi działalność bankową poprzez sieć swoich placówek na terenie całego kraju. Bank świadczy usługi na rzecz różnego rodzaju firm, podmiotów gospodarczych, instytucji oraz osób fizycznych specjalizując się zwłaszcza w usługach związanych z szeroko pojętą ochroną środowiska.

Bank posiadał zaangażowanie kredytowe wobec M. S.A. (dalej: Spółka). Ze względu na kłopoty finansowe dłużnika, zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu. Bank zgłosił swoją wierzytelność w postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku dłużnika, w łącznej kwocie 10,00 mln zł. Na kwotę kredytu utworzona była rezerwa zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Banku.

Dnia 22 października 2010 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu. Zgodnie z postanowieniem sądu, wierzytelność Banku została umorzona w wysokości 6,5 mln zł, co odpowiada 65 % wartości kwoty zgłoszonej wierzytelności. Pozostała do spłaty kwota wierzytelności, w zakresie w jakim nie została umorzona, tj. kwota wierzytelności w łącznej wysokości 3,5 mln zł, została zaspokojona poprzez jej konwersję na akcje wyemitowane przez upadłego dla Banku oraz innych wierzycieli. W ramach układu sąd zatwierdził konwersję wierzytelności pozostałej do spłaty po cenie emisyjnej 2,4 zł (cena nominalna 1 akcji 0,10 zł każda). Ilość przydzielonych akcji stanowi wynik podzielenia wartości wierzytelności pozostałej do spłaty przez cenę emisyjną.

Zgodnie z art. 294 ust. 3 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze jeżeli układ przewiduje konwersję wierzytelności na udziały czy akcje upadłej spółki, prawomocnie zatwierdzony układ zastępuje określone w Kodeksie spółek handlowych czynności związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i objęciem udziałów albo akcji. Oznacza to, iż w sprawach tych nie podejmuje się uchwały walnego zgromadzenia wspólników czy akcjonariuszy o zmianie statutu i podniesienia kapitału zakładowego. Zatwierdzony układ stanowi podstawę wpisu do KRS.

Na podstawie wniosku M. S.A. o zmianę danych w KRS, Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 grudnia 2010 r. dokonano wpisu o podwyższeniu kapitału zakładowego w wyniku zatwierdzonego układu. Zgodnie z dokonanym wpisem w KRS podwyższenie kapitału zakładowego M. S.A. nastąpiło w formie wkładu pieniężnego.

W sytuacji gdyby konwersja wierzytelności miała charakter niepieniężny, Sąd zobligowany byłby do wpisania w KRS informacji o wnoszonych wkładach niepieniężnych z podaniem wartości akcji objętych za aport, zgodnie z art. 38 pkt 9 lit. a) Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Bank planuje w przyszłości sprzedać akcje M. S.A. objęte w zamian za wkład pieniężny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym:

Stanowisko Spółki.

Ad 1

Udziały i akcje w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane między innymi w zamian za wkład niepieniężny (aport). W przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w formie wierzytelności do spółki kapitałowej powstaje konieczność opodatkowania związanego z tym dochodu i powstanie obowiązku podatkowego po stronie podmiotu wnoszącego.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej dalej skrótem u.p.d.o.p.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny, w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli zatem Bank objąłby akcje w M. S.A. w zamian za aport w postaci wierzytelności w formie wkładu niepieniężnego, zobowiązany byłby ustalić z tego tytułu przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p.

Niemniej jednak, konwersja wierzytelności na udziały (akcje) może nie skutkować powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., jeśli strony postanowią wnieść do spółki wierzytelności w formie wkładu pieniężnego, przy czym zapłata za akcje nastąpi w drodze potrącenia z wzajemną wymagalną wierzytelnością Spółki.

W przedmiotowej sprawie Bank stoi na stanowisku, iż zgodnie z dokonanym wpisem do KRS objęcie akcji nastąpiło w formie wkładu pieniężnego bowiem w przeciwnym razie Sąd zobligowany byłby do wpisania w KRS informacji o wnoszonych wkładach niepieniężnych z podaniem wartości akcji objętych za aport, zgodnie z art. 36 pkt 9 lit. a) Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Prawidłowość stanowiska Banku w zakresie oceny prawnej charakteru wniesionego wkładu potwierdza m.in. wyrok NSA z 14 grudnia 2004 r. sygn. 2066/04, tj.:

"... wydając decyzję organy nie musiały dokonywać oceny takiej czynności prawnej, z uwzględnieniem jej celu i zamiarów, by ustalić w postępowaniu podatkowym charakter objętych przez skarżącą spółkę udziałów w kapitale zakładowym spółki. W KRS w dniu wydania decyzji istniały bowiem informacje potwierdzające pokrycie udziałów w tym kapitale wkładami niepieniężnymi w postaci wierzytelności. Zatem właściwa jest ocena prawna ustalonego w ten sposób stanu faktycznego w oparciu o domniemanie prawne towarzyszące informacjom ujętym w KRS".

Dodatkowo Bank jest w posiadaniu opinii prawnej potwierdzającej pieniężny charakter wniesionego wkładu oraz pisma Prezesa Zarządu M. S.A.

Wobec powyższego na skutek przedstawionej konwersji wierzytelności Banku na akcje M. S.A. w formie wkładu pieniężnego, Bank z jednej strony był zobowiązany do dokonania wpłaty na poczet obejmowanych akcji, z drugiej zaś strony dysponował zobowiązaniem wobec Spółki, w której miał objąć akcje.

Jednocześnie Bank uprawniony był do wzajemnego, umownego potrącenia wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu z zobowiązaniem z tytułu należnej wpłaty na poczet objętych akcji, a w konsekwencji czynności tej należy przypisać charakter wykonania zobowiązania Banku wobec Spółki, tożsamego z dokonaniem pieniężnej zapłaty za akcje.

Zwrócić uwagę należy, że istotą umownego potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi, co następuje w drodze umorzenia wzajemnych wierzytelności przez zaliczenie, w wyniku czego osoby mające wobec siebie nawzajem wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz na skutek potrącenia każda z nich zostaje zwolniona ze swego zobowiązania albo całkowicie, albo też do wysokości należności niższej.

Reasumując Bank stoi na stanowisku, że w wyniku objęcia akcji w M. S.A., w zamian za wkład pieniężny, Bank nie był obowiązany do wykazania w rachunku podatkowym przychodu wg wartości nominalnej objętych akcji na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p.

Jednocześnie, w związku z faktem, że w wyniku objęcia akcji w M. S.A., Bank nie był obowiązany do rozpoznania przychodu po stronie Banku, art. 15 ust. 1j u.p.d.o.p., regulujący kwestię kosztów uzyskania przychodów w przypadku objęcia akcji w spółce w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część nie znajdzie w omawianej sytuacji zastosowania.

Dodatkowo, w związku z utworzoną w księgach Banku rezerwą uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów Banku, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b) u.p.d.o.p. - rozwiązana została rezerwa, która stanowiła przychód podatkowy dla Banku (3,5 mln zł).

Bank pragnie zauważyć, że podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach prawa podatkowego, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 17 marca 2008 r. (sygn. ITPB3/423-225/07/MK), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-851/08/MS) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-933/09-6/ŁM).

Ad 2

Jak zostało wskazane powyżej, objęcie akcji w zamian za wkład pieniężny, będzie neutralne podatkowo. Niemniej jednak, przychód podatkowy powstanie w momencie odpłatnego zbycia objętych akcji przez Bank.

Zgodnie bowiem z art. 14 u.p.d.o.p., przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W konsekwencji, Bank stoi na stanowisku, że w momencie zbycia akcji Bank będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy w wysokości ceny określonej w umowie (odpowiadającej wartości rynkowej zbywanych akcji).

Jednocześnie, zdaniem Banku, w związku z rozpoznaniem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia akcji, Bank będzie uprawniony do zaliczenia w rachunku podatkowym kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia akcji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia akcji są wydatki na nabycie lub objęcie akcji w spółce. W konsekwencji, koszt uzyskania przychodu ze zbycia akcji powinna stanowić suma wydatków poniesionych przez Bank na objęcie akcji M. S.A. o ile nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Banku, za wydatek poniesiony na objęcie akcji M.S.A. należy uznać wartość wierzytelności kredytowej (głównej) Banku, potrąconej z wierzytelnością M. S.A. z tytułu należnej wpłaty na poczet kapitału, bowiem odpowiada ona wartości wydatków Banku na objęcie akcji, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (uprzednio utworzona i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów rezerwa na skonwertowaną wierzytelność została w wyniku konwersji została rozwiązana i stanowiła przychód dla celów podatkowych).

Sam fakt, że na moment objęcia akcji (wskutek wniesienia wkładu pieniężnego) nie dojdzie do "faktycznego wydatkowania" środków pieniężnych, w ocenie Banku, nie powinien mieć znaczenia w przedmiotowym stanie faktycznym. Środki te, zostały bowiem, wydatkowane przez Bank z chwilą udzielenia kredytu, w związku z czym, na moment powstania wierzytelności kredytowej Banku nastąpiło uszczuplenie zasobów pieniężnych Banku, które z chwilą potrącenia miało charakter definitywny.

Podsumowując, zdaniem Banku, zgodnie z art. 14 u.p.d.o.p., w momencie zbycia objętych akcji Bank będzie zobowiązany do wykazania w rachunku podatkowym przychodu w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży, a jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., Bank uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów podatkowych wartości nominalnej (głównej) wierzytelności kredytowej Banku (3,5 mln PLN).

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w postanowieniu Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 13 grudnia 2005 r. (sygn. DP1/423-82/05/89903); w postanowieniu Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z dnia 20 września 2006 r. (sygn. RO/423- 50/06).

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Jak przewiduje art. 14 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być więc każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki (art. 14 § 4 ww. ustawy).

Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej. Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

W pierwszym przypadku - konwersja wierzytelności na udziały w podwyższonym kapitale zakładowym oznacza dla wierzyciela rezygnację z przysługującej mu wobec spółki wierzytelności w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym. Roszczenie wierzyciela będące przedmiotem wkładu tytułem pokrycia podwyższenia kapitału zakładowego wygasa w wyniku konfuzji.

W drugim przypadku - konwersja długu na kapitał zakładowy oznacza dla spółki-dłużnika umorzenie jej długu wobec wierzyciela, który w zamian uzyskuje udziały w podwyższonym kapitale zakładowym, a więc jednocześnie nabywa status wspólnika swojego dotychczasowego dłużnika lub też - jeżeli był już wcześniej jej wspólnikiem - powiększeniu ulega ilość lub wielkość posiadanych przez niego udziałów. W obu jednak przypadkach chodzi o ten sam proces transformacji prawa względnego - wierzytelności w inne prawo majątkowe - udziały.

W przypadku konwersji na kapitał zakładowy wierzytelności z tytułu umowy pożyczki - wierzytelność z tytułu udzielonej spółce przez pożyczkodawcę pożyczki podlega potrąceniu z wierzytelnością spółki względem pożyczkodawcy z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów.

Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza zatem jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Kodeks spółek handlowych, podobnie zresztą jak i poprzednio obowiązujący Kodeks handlowy, nie definiują pojęć wkład pieniężny czy niepieniężny (aport) jako form pokrycia kapitału w spółce kapitałowej, jak również technicznego sposobu realizacji wniesienia tego wkładu na pokrycie kapitału zakładowego. Ustawodawca wprowadzając ten dychotomiczny podział wkładów przeciwstawił wkład niepieniężny, wkładowi pieniężnemu, a to logicznie oznacza, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to co - nie będąc pieniądzem - przedstawia wartość ekonomiczną.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać potrącenia wzajemnych wymagalnych wierzytelności spółki i wspólnika związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego, z fizycznym uregulowaniem przez wspólnika istniejącej wierzytelności spółki wobec tego wspólnika, z tytułu roszczenia o wniesienie przez niego wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy.

Artykuł 14 par. 4 k.s.h. nie przesądza pieniężnego charakteru konwersji wierzytelności na udziały w przypadku omawianej konwersji, lecz o wyeliminowaniu praktyki wnoszenia tzw. ukrytych aportów polegającej na samowolnej zmianie sposobu pokrycia i zamiast wkładu pieniężnego do czego się zobowiązał wspólnik ("należnej zapłaty na poczet udziałów/akcji") wnosi do spółki za zgodą zarządu aport w postaci wierzytelności pieniężnej, którą sam posiada względem spółki. Przepis ten więc dopuszczając umowne potrącenie zapewnia realność wniesionego wkładu, przez co realizuje ochronną funkcję kapitału zakładowego (por. wyrok WSA w Warszawie z 18 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2129/09).

Artykuł 294 ust. 3 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.) stanowi, że jeżeli układ przewiduje konwersję wierzytelności na udziały lub akcje spółki będącej upadłym, prawomocnie zatwierdzony układ zastępuje określone w Kodeksie spółek handlowych czynności związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i objęciem udziałów lub akcji. Układ wraz z odpisem prawomocnego postanowienia o zatwierdzeniu układu stanowi podstawę wpisu podwyższenia kapitału zakładowego spółki do Krajowego Rejestru Sądowego.

Ponadto w treści układu musi być wyraźnie określone, ile udziałów obejmuje poszczególny wierzyciel za określony wkład (skonwertowaną wierzytelność). Różnica na korzyść wierzytelności jako agio wchodzi do kapitału zapasowego spółki.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 12 ust. 1b ww. ustawy przychód określony w ust. 1 pkt 7 powstaje w dniu:

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, z tytułu konwersji wierzytelności na kapitał dłużnika Wnioskodawcy (Banku, Spółki) po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości wartości nominalnej akcji objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci własnych wierzytelności kredytowych Spółki (art. 12 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy).

Jeżeli w dalszej kolejności Wnioskodawca sprzeda akcje dłużnika (M. S.A.) nabyte w sposób przedstawiony wyżej, a więc w drodze konwersji wierzytelności na kapitał - z tytułu zbycia takich akcji Spółka będzie zobowiązana wykazać przychód podatkowy na podstawie art. 14 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpowiadający wynikającej z umowy cenie za te akcje (z zastrzeżeniem art. 14 ust. 3).

Jednocześnie Spółka będzie miała prawo rozpoznać koszt podatkowy stosownie do treści art. 15 ust. 1k pkt 1) tej ustawy, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny, na dzień zbycia tych udziałów (akcji), wkładów, koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości nominalnej wartości objętych udziałów (akcji), wkładów z dnia ich objęcia - jeżeli te udziały (akcje), wkłady zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Cytowany przepis statuuje ogólną zasadę przyjmowania, dla celów określenia kosztów uzyskania przychodów, wartości nominalnej wydanych udziałów w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Jako, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w zamian za wniesione na kapitał zakładowy dłużnika Spółki wierzytelności pożyczkowe Spółki wydane zostaną akcje tego dłużnika, w momencie zbycia tychże akcji Spółka będzie miała prawo do wykazania kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu - w wartości nominalnej objętych w drodze konwersji akcji Klienta, z dnia ich objęcia.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia sądowego należy podkreślić, że nie stanowią one źródła prawa i co do zasady wiążą strony postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne choćby podobne lub zbieżne sprawy. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią źródła prawa i co do zasady wiążą strony postępowania podatkowego w konkretnej sprawie, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Spółki, por. wyrok WSA w Warszawie z 18 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2129/09. Nie można ich wprost przenosić na grunt innej sprawy, często odmiennej w stanie faktycznym. Orzeczenie powołane przez podatnika we wniosku nie wiąże więc organu wydającego przedmiotową interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się, w zakresie pytania numer 1 i 2, za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.