IPPB3/423-256/10-2/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, skapitalizowanych odsetek od obligacji - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, skapitalizowanych odsetek od obligacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W 2007 r. Spółka wyemitowała obligacje. Zgodnie z Warunkami Emisji Obligacji celem emisji obligacji było pozyskanie przez Spółkę finansowania na prowadzenie dalszej działalności gospodarczej.

Środki uzyskane z emisji obligacji nie zostały przeznaczone na zakup lub wytworzenie środków trwałych, a zatem w sprawie nie znajduje zastosowania regulacja opisana w art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT.

Obligacje zostały wyemitowane na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 j.t.; dalej: ustawa o obligacjach) i stanowią obligacje zwykłe, na okaziciela. Wielkość emisji wynosiła 3.240.000 zł, ilość emitowanych obligacji: 3.240, o wartości nominalnej 1.000 zł każda. Termin wykupu ustalono na 10 lat od dnia objęcia obligacji. Nabywcą wszystkich obligacji została spółka Dom Dochodowy sp. z o.o. (Obligatariusz). Między Spółką, a Obligatariuszem nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT.

Zgodnie z Warunkami Emisji Obligacji, Spółka zobowiązana jest do:

Do dnia 31 grudnia 2009 r. Spółka nie wypłaciła Obligatariuszowi odsetek. Zgodnie zatem z Warunkami Emisji Obligacji odsetki, za okres od emisji obligacji do dnia 31 grudnia 2009 r. zostały skapitalizowane w dniu 31 grudnia 2009 r. Podobna sytuacja może także nastąpić w kolejnych latach, bowiem, zgodnie z Warunkami Emisji Obligacji, kapitalizacja niespłaconych przez Spółkę odsetek będzie następować corocznie, na ostatni dzień roku kalendarzowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy skapitalizowane odsetki od obligacji mogą być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich kapitalizacji.

Zdaniem wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, skapitalizowane odsetki od obligacji mogą być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich kapitalizacji.

Zastosowanie przepisów dotyczących odsetek od pożyczek do odsetek od obligacji

Zgodnie z ustawą o obligacjach, obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Istotą obligacji jest zatem to, że emitent obligacji, dzięki sprzedaży obligacji, uzyskuje od obligatariusza określoną kwotę pieniędzy, którą zobowiązuje się zwrócić na określonych warunkach. Z ekonomicznego punktu widzenia, emisja obligacji skutkuje zatem dla emitenta uzyskaniem pożyczki.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczególnych regulacji w przedmiocie opodatkowania odsetek od obligacji. W rezultacie, w ocenie Spółki, w takiej sytuacji odpowiednie zastosowanie powinny znaleźć regulacje dotyczące odsetek od pożyczek. Powyższe wynika, przykładowo z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 310/09), w którym stwierdzono: "Zdaniem Sądu, obligacje mieszczą się w zakresie szeroko rozumianego pojęcia "pożyczka". (...) Sformułowanie "jakakolwiek pożyczka"/"pożyczka dowolnego rodzaju" należy odczytać jako każdy instrument prawny występujący w Państwie - Stronie Konwencji, na podstawie którego jeden z podmiotów odpłatnie (w zamian za odsetki) udostępnia drugiemu kapitał z obowiązkiem jego zwrotu."

Stanowisko takie potwierdza postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, z dnia 22 czerwca 2006 r. (nr 1472/ROP 1/423-1 02-195/06/MP), w której stwierdzono "Również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pojęcie "pożyczka" należy rozumieć różne formy pozyskiwania kapitału na określony okres czasu. Formą pożyczki jest emisja obligacji (...)".

Podobnie wypowiedział się Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, z dnia 12 lipca 2004 r. (nr II-2/423/1 91/JB/86/04): "Cywilistyczne, a także ekonomiczne rozumienie pojęcia pożyczka obejmuje wszelkie formy przekazania przez jeden podmiot pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania przez określony czas. Jedną z takich form jest emisja obligacji. Prof. Witold Bień w książce "Dochody z kapitałów i ich opodatkowanie" wyd. Difin, Warszawa 1994 r. str. 37, poświęconej dochodom z kapitałów pisze: " Obligacja jest papierem wartościowym, w którym wystawca (emitent) potwierdza zaciągnięcie od nabywcy (subskrybenta) określonej kwoty pożyczki i zobowiązuje się do jej zwrotu posiadaczowi tego dokumentu w ustalonym z góry terminie oraz do zapłaty wynagrodzenia za udzielenie pożyczki, płaconego przeważnie w formie odsetek. "Gdyby nie traktować emisji obligacji, a także innych dłużnych papierów wartościowych jako zaciągnięcie pożyczki, to do obligacji takich nie miałyby zastosowania postanowienia art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i w efekcie cała uzyskana przez emitenta kwota z tytułu emisji obligacji stanowiłaby dla celów podatkowych przychód tego emitenta."

Analogiczne stanowisko przedstawiono w piśmie Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2004 r. (nr BI/005-0480/03), w którym stwierdzono: "obligacja stanowi szczególną formę umowy pożyczki. (...) Z uwagi na zbieżne cechy umowy pożyczki z obligacją a przede wszystkim z uwagi na to, że zarówno pożyczkobiorca jak i emitent obligacji są zobowiązani do zwrotu otrzymanej od pożyczkodawcy czy posiadacza obligacji kwoty oraz to, iż celem zawarcia umowy pożyczki jak i emisji obligacji jest pozyskanie pieniędzy między innymi na wskazany w zapytaniu cel inwestycyjny, do obligacji w pełni mają zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r."

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od obligacji

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W ocenie Spółki, w oparciu o powyższe przepisy, odsetki od obligacji wyemitowanych w celu pozyskania przez Spółkę finansowania na prowadzenie dalszej działalności gospodarczej powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów Spółki w momencie ich kapitalizacji, gdyż:

* ich poniesienie ma na celu osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów i pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą

* kapitalizacja skutkuje tym, że odsetki są postawione do dyspozycji obligatariusza, zatem mogą zostać uznane za poniesione przez Spółkę,

* nie są objęte katalogiem wyjątków, ujętych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Pojęcie kapitalizacji odsetek

Kapitalizacja odsetek oznacza doliczanie odsetek należnych do kwoty głównej, dzięki czemu wzrasta wysokość kwoty głównej. Oznacza to de facto przekształcenie zobowiązania z tytułu spłaty odsetek w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej kwoty głównej. W rezultacie odsetki powiększają podstawę do naliczenia odsetek w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Kapitalizacja odsetek w przypadku obligacji to doliczanie odsetek należnych obligatariuszowi do kwoty głównej obligacji, dzięki czemu wzrasta kapitał od którego w kolejnych latach nalicza się odsetki. Stanowisko takie potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/08): "Skoro obligacja to pisemne potwierdzenie długu, a długiem może być zarówno kwota główna jak i odsetki to oznacza, że obligacja jako dokument - papier wartościowy, może dotyczyć odsetek w tym, również, skapitalizowanych."

Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od obligacji

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z przepisów tych wynika, że odsetki od obligacji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w momencie ich faktycznej zapłaty lub w momencie kapitalizacji.

Stanowisko Spółki potwierdza treść interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. (nr IPPB3/423-663/09-4/ER), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w oparciu o art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że w przypadku, gdy emisja obligacji służy prowadzeniu działalności gospodarczej "zapłacone odsetki stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie zapłaty (w tym zapłaty przez potrącenie) lub kapitalizacji".

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 grudnia 2009 r. (nr IPPB3/423-622/09-4/k.k.), >Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając również na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że "Kapitalizacja odsetek oznacza, iż zobowiązanie z tytułu odsetek dopisane zostaje do zobowiązania głównego, czyli przekształcone zostaje w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej pożyczki (wykupu obligacji). W ten sposób, pomimo braku przepływu naliczonych odsetek na rachunek pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje postawienie Łych odsetek do jego dyspozycji. Zatem, w dniu kapitalizacji odsetek, pożyczkodawca (nabywca obligacji) uzyskuje przychód w postaci odsetek.". W rezultacie Organ uznał, że "w dniu kapitalizacji odsetek od obligacji Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód podatkowy w wysokości kwoty skapitalizowanych odsetek.". Należy zatem stwierdzić, że skoro w dniu kapitalizacji odsetek, wartość skapitalizowanych odsetek stanowi przychód obligatariusza, to emitent obligacji powinien, na ten sam dzień, zaliczyć wartość skapitalizowanych odsetek do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki potwierdzają także liczne pisma odnoszące się do kwestii kapitalizacji odsetek od pożyczek. Jak Spółka wykazała powyżej, zasady zaliczania skapitalizowanych odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów powinny znajdować pełne zastosowanie przy kapitalizacji odsetek od obligacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zasady emisji, zbywania i wykupu obligacji określa ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 przytoczonej ustawy, obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia, tj. wykupu obligacji. W świetle przytoczonej definicji, w wyniku emisji obligacji emitent uzyskuje od obligatariusza środki pieniężne do korzystania przez określony czas. W związku z powyższym, można uznać, że - z ekonomicznego punktu widzenia - obligacja jest dokumentem potwierdzającym zaciągnięcie pożyczki przez emitenta.

Zgodnie zaś z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku tej samej jakości.

Z powyższego wynika, że Kodeks cywilny nie przesądza o formie dokonania pożyczki. Można zatem uznać, że kodeksowe rozumienie pojęcia "pożyczki" obejmuje wszelkie formy przekazania przez jeden podmiot pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania przez określony czas. Jak wskazano powyżej, jedną z form takiego przekazania pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania jest emisja obligacji. Zgodnie bowiem z przytoczoną powyżej definicją, obligacja jest dłużnym papierem wartościowym, w którym emitent potwierdza zaciągnięcie od nabywcy określonej kwoty pożyczki i zobowiązuje się do jej zwrotu posiadaczowi tego dokumentu w ustalonym z góry terminie oraz do zapłaty wynagrodzenia za udzielenie pożyczki, płaconego przeważnie w formie odsetek. Słusznie zatem Spółka wskazuję, iż czynność prawna emisji obligacji jest formą zaciągnięcia pożyczki, w której pożyczkobiorcą jest emitent obligacji, natomiast obligatariusz, jako właściciel obligacji, jest pożyczkodawcą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Art. 16 ust. 1 pkt 11 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle tego przepisu odsetki (oczywiście pod warunkiem istnienia związku z przychodami) stanowią u pożyczkobiorcy koszty uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Pojęcia "kapitalizacja odsetek" i "zapłata" nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zakresu znaczeniowego tych terminów nie definiują również inne ustawy.

W rozumieniu słownikowym zapłata oznacza: "dać pieniądze jako należność za, uiścić należność, odwzajemnić się czymś, odpłacić się czymś" ("Słownik języka polskiego", pod. red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1998).

W Słowniku języka polskiego, pod red. Prof. M. Szymczaka (PWN Warszawa, wyd. VIII z 1993 r.) podaje się, że wydatek to "suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś". Powyższe potwierdza, iż dla uznania kosztu za poniesiony nie jest konieczna zapłata związanego z tym kosztem zobowiązania, a jedynie powstanie samego zobowiązania. Tym zobowiązaniem jest również konieczność zapłaty skapitalizowanych odsetek jako części głównej pożyczki, która w przypadku, kiedy nie jest spłacana, podlega oprocentowaniu również w części odpowiadającej wartości skapitalizowanych odsetek.

W znaczeniu prawnym, w przypadku stosunku zobowiązaniowego, zapłata jest jedną z form spełnienia świadczenia przez dłużnika, która prowadzi do umorzenia zobowiązania.

W doktrynie prawa cywilnego istnieje wiele różnych sposobów zapłaty. Oprócz zapłaty gotówką można uregulować zobowiązanie poprzez potrącenie, przelew bankowy, odnowienie, złożenie do depozytu sądowego, uznanie rachunku wierzyciela, a także kapitalizację odsetek w przypadku zobowiązania w postaci udzielonej pożyczki.

W cywilistycznym rozumieniu zapłata jest traktowana szeroko, jako pojęcie obejmujące również kapitalizację. Zgodnie z definicją zaczerpniętą ze "Słownika języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1998, kapitalizacja oznacza "zsumowanie kwot opłat periodycznych w kwotę płatną jednorazowo". W praktyce kapitalizacja odsetek prowadzi do doliczenia ich do kwoty głównej pożyczki w taki sposób, że po dokonaniu kapitalizacji odsetki naliczane są od nowej podstawy, większej, bo uwzględniającej skapitalizowane odsetki.

Również art. 26 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych traktuje wypłatę, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, jako wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrąceniu lub kapitalizację odsetek.

W wyniku kapitalizacji odsetek pożyczkobiorca (kredytobiorca) pozostawia odsetki do dyspozycji pożyczkodawcy (kredytodawcy), który z kolei rozporządza nimi poprzez doliczenie ich do kwoty kapitałowej pożyczki (kredytu). W konsekwencji należy stwierdzić, że pomimo braku fizycznego wpływu odsetek na rachunek pożyczkodawcy (kredytodawcy) otrzymuje on wynagrodzenie za udostępnienie kapitału stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wprowadził odrębne unormowanie dotyczące skapitalizowanych odsetek. Intencją jego było poddanie skapitalizowanych odsetek regułom odrębnym od tych, które dotyczą pozostałych kategorii odsetek, dotyczy to szczególnego moment zaliczenia ich do kosztów podatkowych już z chwilą kapitalizacji. Oznacza to, iż odsetki doliczone do kwoty głównej pożyczki i poddane dalszemu oprocentowaniu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów pożyczkobiorcy z chwilą kapitalizacji.

W powyższym kontekście należy stwierdzić, że skoro w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania" naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot. Wynika z tego, że już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki. W rezultacie, w momencie ostatecznego rozliczenia nie mamy już do czynienia ze spłaconymi odsetkami, a jedynie ze spłatą powiększonej kwoty głównej pożyczki. Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

W tym miejscu należy wskazać, że nie ma racji Spółka, która w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) pisze, iż "po terminie 31 grudnia 2009 r. odsetki naliczane będą od łącznej kwoty obligacji i skapitalizowanych odsetek". Należy zaznaczyć, iż moment kapitalizacji odsetek jest ostatnim momentem, w którym przedmiotem transakcji są odsetki. Po dokonaniu kapitalizacji odsetki stają się elementem kwoty głównej pożyczki, co powoduje, że nie można do nich zastosować reżimu art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy (który dotyczy odsetek, nie zaś kwoty głównej pożyczki). Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, jednoznacznie wskazuje, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na spłatę pożyczek (kredytów). W konsekwencji, gdyby nie można było zaliczyć odsetek do kosztów podatkowych w momencie ich kapitalizacji, nie mogłyby one stanowić kosztów uzyskania przychodów w ogóle (gdyż po dokonaniu kapitalizacji zaczną one stanowić część kwoty głównej pożyczki, której spłata nie stanowi kosztów uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Art. 16 ust. 1 pkt 11 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z powyższego wynika, iż kosztem uzyskania przychodów są skapitalizowane odsetki w dacie ich kapitalizacji, dokonanej zgodnie z warunkami umowy zawartej przez kontrahentów.

Należy również wskazać, iż w polskim prawie obowiązuje zakaz anatocyzmu (naliczania odsetek od zaległych odsetek). Jego celem jest ochrona dłużnika przed nadmiernymi obciążeniami z tytułu odsetek.

Można jednak domagać się odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek - od chwili wytoczenia o nie powództwa (art. 482 § 1 Kodeksu cywilnego). Pojęcie "zaległych odsetek" oznacza tu zarówno odsetki kapitałowe, jak i odsetki za opóźnienie (wyrok SN z dn. 1.10.1998, sygn. I CKN 782/97).Odsetki od odsetek należy liczyć od momentu wytoczenia powództwa o te odsetki, nie zaś za okres wcześniejszy.

Natomiast przed momentem wytoczenia powództwa żądać można odsetek od zaległych odsetek zwykłych tylko w sytuacji, w której strony, czyli dłużnik i wierzyciel, już po powstaniu zaległości, zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy (kapitalizację odsetek) i poddanie całości dalszemu oprocentowaniu. W tej sytuacji odsetki od odsetek liczone mogą być również za okres poprzedzający wytoczenie powództwa. Takie odsetki, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a), będą również stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) odsetki od obligacji, w sytuacji opisanej we wniosku, tj. gdy środki uzyskane z obligacji będą służyły finansowaniu prowadzonej działalności gospodarczej oraz strony umowy zawarły klauzulę, iż odsetki te będą kapitalizowane na ostatni dzień roku kalendarzowego, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie kapitalizacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.