IPPB3/423-223/10-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka świadczy w imieniu i na rzecz T (dalej T.) czynności likwidacyjne w szkodach ze wszystkich rodzajów ubezpieczeń zawieranych przez T. na podstawie umowy z dnia 31 marca 2009 r. (dalej: "Umowa"). Spółka ustala wynagrodzenie za usługi wykorzystując metodę rozsądnej marży ("koszt plus"). Wynagrodzenie jest więc obliczane jako koszty związane z realizacją zadań określonych w umowie, nie uwzględniając kosztów ogólnych zarządu, powiększonych o marżę.

Zważywszy, że Spółka świadczy usługi na rzecz T. i dla potrzeb ich wykonania potrzebuje określonej ilości pomieszczeń biurowych na terenie całego kraju w celu należytego wykonania usługi likwidacji szkód. W związku z faktem, iż T. dysponuje wolną powierzchnią obie strony zamierzają zawrzeć umowę polegającą na udostępnieniu Spółce powierzchni biurowej. Celem powyższej umowy jest zapewnienie pracownikom Spółki powierzchni biurowej niezbędnej do wykonania usługi na rzecz T. wraz z niezbędną infrastrukturą tj. łączem telefonicznym oraz wyposażeniem meblowym (dalej: "powierzchnia operacyjna"). Spółce nie wolno zmienić przeznaczenia powierzchni operacyjnej ani oddawać jej osobom trzecim w posiadanie w całości bądź w części. Powierzchnia operacyjna, którą udostępnia T. będzie służyć prawidłowemu wykonaniu usługi przez Spółkę, gdyż posiada oczekiwany przez Spółkę standard. Udostępniana powierzchnia operacyjna jest niezbędnym "narzędziem" służącym wykonaniu usługi na rzecz T. Przedmiotowa powierzchnia będzie przekazana bez wynagrodzenia. Bez powierzchni operacyjnej Spółka oprócz pozyskania lokali od innego kontrahenta musiałaby ponieść dodatkowe koszty wynajmu lub zakupu powierzchni, co bezpośrednio skutkowałby istotnym zwiększeniem kosztu usługi. Ponadto dzięki skorzystaniu z lokali T. Spółka ma możliwość wykonać swoje usługi w sposób najbardziej dopasowany do potrzeb T. ze względu na bezpośredni kontakt z pracownikami T. oraz możliwość szybkiego identyfikowania i rozwiązania problemów powstałych w toku wykonywania usług na rzecz T.

Ponadto uwzględniając charakter zadań pracowników Spółki trzeba wskazać, iż często podróżują w swojej pracy i w konsekwencji mogą nie przebywać przez cały dzień pracy na tej samej powierzchni operacyjnej. Ponadto może się okazać, że w danym okresie na danej powierzchni operacyjnej w ogóle nie pojawi się pracownik Spółki. Sytuacja, w której Spółka byłaby zmuszona do utrzymywania niewykorzystywanych w praktyce lokali na terenie całego kraju podniosłaby niewspółmiernie koszty usługi.

Spółka zaznacza, że na żadnym etapie wykonywania zlecenia nie otrzyma prawa własności do udostępnionych lokali przez T. oraz nie będą one wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz podmiotów trzecich. W przyszłości może dojść potencjalnie do sytuacji udostępnienia także nieodpłatnie powierzchni operacyjnej za zgodą T. swoim podwykonawcom, działającym z udzielonej substytucji w imieniu i na rzecz T. również wyłącznie w celu prawidłowego wykonania usług określonych w Umowie (tj. usług na rzecz T.). Dodatkowo Spółka wynajmuje od T. powierzchnię przeznaczoną na siedzibę kierownictwa i wykonywanie decyzji zarządczych (dalej: "siedziba zarządu") opłacając z tego tytułu stosowne wynagrodzenie z tytułu umowy najmu.

Spółka wykonuje usługi tylko i wyłącznie na rzecz T. (nie świadczy jakichkolwiek usług na rzecz innych podmiotów). W konsekwencji również powierzchnia operacyjna wykorzystywana jest tylko i wyłącznie w celu wykonywania przedmiotu usługi na rzecz T.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnienie Spółce powierzchni operacyjnych wykorzystywanych wyłącznie do świadczenia na rzez T. czynności likwidacyjnych w szkodach z umów ubezpieczeń (prawidłowego wykonania zlecenia określonego odpłatna Umową), będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: podatek CIT"), jako stanowiące przychód Spółki.

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT z tytułu korzystania z powierzchni operacyjnej przy wykonywaniu postanowień Umowy na rzecz T.

Zgodnie z normą art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń stanowi przychód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania tym podatkiem. Jednakże ustawodawca nie zdefiniował wprost, co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia. W związku z powyższym niezbędne jest odwołanie się do interpretacji tego pojęcia prezentowanych przez orzecznictwo i doktrynę.

W uchwale z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 podjętej w składzie 7 sędziów NSA stwierdził, iż pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" obejmuje czynności, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Podobne stanowisko przedstawił NSA w wyroku z dnia 22 marca 2001 r. sygn. akt. SA/Gd 2027/98 w którym stwierdza: "nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT jest takie zdarzenie, którego następstwem jest zyskanie korzyści kosztem innego podmiotu tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka w ramach umowy z T. zobowiązującej ją do korzystania z udostępnianej powierzchni operacyjnej" korzysta z niej w celu prawidłowego wykonania odpłatnej Umowy w imieniu i na rzecz T. Powierzchnia operacyjna jest jedynie,"narzędziem" służącym wykonaniu powierzonego Spółce zlecenia. Zdaniem Spółki to przede wszystkim T. otrzymuje korzyści wynikające z prawidłowego wykonania usługi, dzięki usprawnieniu pracy pracowników Spółki, umożliwieniu bieżącej komunikacji z pracownikami T. oraz rozwiązywaniu problemów występujących przy realizowaniu usługi, a co więcej dzięki przekazaniu powierzchni operacyjnej, T. istotnie obniża swoje koszty z tytułu zleconej usługi.

Tym samym sytuacja ta różni się od udostępniania przez T. Spółce siedziby zarządu. Nie jest w niej bowiem bezpośrednio prowadzona działalność związana z realizacją usługi na rzecz T. a jedynie działalność zarządcza czy administracyjna Spółki. W związku z faktem, iż powyższe czynności nie są bezpośrednio związane z wykonaniem usług na rzecz T. Spółka ponosi koszty z tytułu ich wykorzystania na cele Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, że istota poruszanego problemu sprowadza się również do odpowiedzi na pytanie, czy udostępnianie powierzchni operacyjnej stanowi odrębną czynność, czy też stanowi element szerszego stosunku prawnego, polegającego na realizacji odpłatnej Umowy między Spółką a T. Udostępniana powierzchnia operacyjna, jako "narzędzie" służy wykonaniu usługi na odpowiednim poziomie oraz w sposób prawidłowy tylko i wyłącznie na rzecz T. Rozdzielenie miejsca pracy pracowników Spółki i T. mogło by wpłynąć na pogorszenie jakości świadczonych przez Spółkę usług. Powstaje tu zatem zdaniem Spółki wspólny interes stron w sensie ekonomicznym.

Należy zwrócić uwagę, iż nieodpłatnym świadczeniem jak już wcześniej wskazywano jest zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zdaniem Spółki nie uzyskuje ona korzyści kosztem T., gdyż udostępniane powierzchnie operacyjne służą realizacji świadczeń związanych z realizacją odpłatnej Umowy na rzecz T. Ponadto w takich okolicznościach Spółka działa tylko i wyłącznie w celu ściśle oznaczonego interesu T. i nie może korzystać swobodnie z powierzchni operacyjnej przy świadczeniu usług dla innych podmiotów. Na powyższe wpływa również fakt, że Spółka świadczy wyłącznie usługi na rzecz T. Zatem mając na uwadze wszystkie przytoczone powyżej argumenty, zdaniem Spółki, nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na jej rzecz.

Umożliwienie Spółce nieodpłatnego korzystania z powierzchni operacyjnych stanowi formę często spotykanej w obrocie tzw. umowy "toolingowej". Jest to umowa nienazwana, na podstawie, której odbiorca przekazuje zleceniobiorcy określone dobro bez wynagrodzenia, z zastrzeżeniem, że dobro to może być wykorzystywane wyłącznie do działalności na rzecz tego odbiorcy. Zleceniobiorca nie nabywa prawa własności dobra, nie może używać go do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów i jest zobowiązany do utrzymywania go w stanie niepogorszonym. Celem gospodarczym takiej umowy jest dla podmiotu przekazującego dobro pewność, że zleceniobiorca będzie korzystał z narzędzia zapewniającego odpowiednią jakość usług. Sytuacja ta odpowiada stanowi faktycznemu przedstawionemu w niniejszym wniosku. Również w sytuacji Spółki dzięki udostępnieniu powierzchni operacyjnej - "narzędzia" - T. otrzymuje usługę o oczekiwanej jakości, która gwarantuje zachowanie wymaganych przez T. standardów obsługi klientów zakładu ubezpieczeń.

Spółka podkreśla, iż organy podatkowe w przypadku takich umów i tożsamych do przedstawionego w niniejszym wniosku stanów faktycznych nie stwierdzały przychodu po stronie podmiotu otrzymującego pewne świadczenie bez wynagrodzenia jak np. w postanowieniu Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie z 7 sierpnia 2007 r. (sygn. akt OP/423/161/07/AMU) "nieodpłatne udostępnienie pomieszczeń w ramach umowy o dostawę ciepła wiąże się z zaspokojeniem ściśle oznaczonego interesu właściciela pomieszczenia, tj. w celu możliwości realizacji zamówionych dostaw ciepła. Takie świadczenie stanowi współdziałanie przy wykonaniu zobowiązania i nie jest traktowane jako nieodpłatne świadczenie" oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 marca 2008 r. (sygn. akt IP-PB3-423-565/07-3/GJ) "Przekazanie odzieży, materiałów biurowych oraz samochodu nie wywołuje po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymanych przez niego nieodpłatnych świadczeń".

Spółka ponadto pragnie wskazać, iż dnia 22 lutego 2010 r. otrzymała interpretację indywidualną Ministra Finansów wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. akt IPPB3/423-967/09-2/GJ), w której zostało w pełni potwierdzone stanowisko Spółki, iż otrzymywane przez Spółkę bez wynagrodzenia oprogramowanie razem z niezbędnym sprzętem technicznym a także uaktualnianie oprogramowania i serwisowanie sprzętu, od T. wykorzystywane wyłącznie w celu świadczenia usług na rzecz T. nie stanowi nieodpłatnie otrzymanych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordy nacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock