IPPB3/423-222/12-2/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia pierwszego roku podatkowego, w sytuacji gdy Spółka podjęła działalność gospodarczą w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia pierwszego roku podatkowego, w sytuacji gdy Spółka podjęła działalność gospodarczą w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka"), która została utworzona aktem notarialnym w dniu 1 grudnia 2010 r. W umowie Spółki (dalej: "Umowa") w § 27 wskazano: "Rok obrachunkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym z tym, że pierwszy rok obrachunkowy kończy się 31 grudnia 2011." Wnioskodawca nie dokonywał zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego w przedmiocie trwania roku podatkowego. W szczególności nie informował on organu podatkowego o tym, iż wybiera rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, wyłącznie zaś w przypadku pierwszego roku podatkowego korzysta z możliwości przedłużenia go do końca 2011 r.

W celu zarejestrowania Spółki w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) Wnioskodawca złożył we właściwym sądzie rejonowym m.in. wniosek o wpis do KRS, wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenie indentyfikacyjne (NIP-2), o którym mowa w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), a także w formie załącznika do powyższych dokumentów m.in. dwa odpisy umowy Spółki.

Zgodnie z art. 19b ust. 1a i 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 z późn. zm.) sąd rejestrowy przesłał do urzędu skarbowego właściwego dla Spółki zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 wraz z odpisem umowy Spółki w ustawowym terminie 3 dni roboczych od dnia dokonania wpisu Spółki w KRS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pierwszym rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest na podstawie przepisu art. 8 ust. 2a Ustawy CIT okres od dnia jej zawiązania w dniu 1 grudnia 2010 r. do końca kolejnego roku kalendarzowego, czyli do dnia 31 grudnia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwszym rokiem podatkowym Spółki jest okres od zawiązania Spółki w dniu 1 grudnia 2010 i do końca kolejnego roku kalendarzowego, czyli do 31 grudnia 2011 r.

Przede wszystkim zauważyć należy, iż zasadą, którą wprowadził ustawodawca na gruncie Ustawy CIT jest zrównanie roku podatkowego z rokiem kalendarzowym. Tak wynika z brzmienia przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy CIT: "Rokiem podatkowym (...) jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego." Na tej podstawie nie powinien budzić wątpliwości wniosek, iż w przypadku gdy we właściwym dokumencie regulującym zasady ustrojowe podatnika podatku dochodowego od osób prawnych brak jest szczególnych postanowień dotyczących trwania roku podatkowego, rok ten jest rokiem kalendarzowym. W takiej też sytuacji podatnik nie jest zobowiązany do zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego o czasie trwania roku podatkowego podatnika.

Zauważyć jednak należy, iż ze względu na przepis art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. Nr 152, poz. 1223, dalej: "Ustawa o rachunkowości"), zgodnie z którym "Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę", podmioty zobowiązane do stosowanie przepisów Ustawy o rachunkowości są zobowiązane do ustalenia roku obrotowego w umowie stanowiącej jej podstawę działania. Do takich podmiotów należy in. in. Wnioskodawca, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Z tego względu Spółka jest zobowiązana do zawarcia w Umowie postanowienia wskazującego sposób ustalenia przez podatnika roku obrotowego.

Przez rok obrotowy rozumie się zaś (w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 Ustawy o rachunkowości)"rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych." W języku prawniczym określenie rok obrotowy jest powszechnie zastępowane przez określenie rok obrachunkowy. Z brzmienia zaś definicji legalnej wprost wynika, iż ustalenie rok obrotowego w umowie czy też statucie osoby prawnej bezpośrednio determinuje ustalenie roku podatkowego.

W przypadku Wnioskodawcy zauważyć należy, iż Urnowa regulująca jego istnienie zawiera odpowiednie postanowienie. W świetle § 27 Umowy wskazano bowiem "Rok obrachunkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym z tym, ze pierwszy rok obrachunkowy kończy się 31 grudnia 2011" W ten sposób Spółka skorzystała z możliwości wskazanej zarówno w przepisach Ustawy CIT jak i Ustawy o rachunkowości wydłużenia pierwszego roku obrotowego i podatkowego. Wydłużenie to zostało uregulowane w przepisie art. 8 ust. 2a Ustawy CIT w następujący sposób "W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Podobnie w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 9 Ustawy o rachunkowości wskazane jest "Jeżeli jednostka rozpoczęta działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgarni rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny" Wprowadzając zatem wskazane powyżej brzmienie § 27 Umowy Spółka dokonała wyboru zarówno trwania roku podatkowego jak i roku obrachunkowego. Co do zasady ustaliła swój rok podatkowy i obrachunkowy jako rok kalendarzowy. Wyłącznie zaś w odniesieniu do pierwszego roku podatkowego i obrachunkowego zostały one wydłużone do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Innym słowy, pierwszy rok zarówno podatkowy jaki obrotowy Wnioskodawcy trwał od 1 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2011 r., natomiast kolejne lata podatkowe i obrotowe będą pokrywać się z rokiem kalendarzowym I tak przykładowo, juz drugi rok podatkowy i obrotowy Wnioskodawcy trwają od 1 stycznia 2012 do 31 grudnia 2012 r. (we wniosku wskazano "do 21 grudnia", co w obliczu całokształtu argumentacji podatnika stanowi zdaniem organu podatkowego oczywistą omyłkę pisarską).

Co istotne zauważyć należy, iż skorzystanie przez Wnioskodawcę z możliwości faktycznego wydłużenia pierwszego roku podatkowego nie wiązało się z żadnymi dodatkowymi wymogami. W szczególności Spółka nie była zobowiązana składać zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z wydłużenia pierwszego roku podatkowego do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Jak wynika bowiem z literalnego brzmienia przepisu art. 8 ust. 2a Ustawy CIT ustawodawca z możliwością podjęcia takiego wyboru wiąże wyłącznie dwa warunki. Pierwszy to podjęcie po raz pierwszy działalności gospodarczej w drugiej połowie roku kalendarzowego. Drugi dotyczy zaś wyboru roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym

W odniesieniu do Wnioskodawcy faktem jest, iż Spółka w dniu 1 grudnia 2010 r. dopiero została zawiązana aktem notarialnym. W ten sposób spełniła ona warunek rozpoczęcia po raz pierwszy działalności gospodarczej w drugiej połowie roku kalendarzowego. Ponadto, wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonał wyboru roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym. To wynika z brzmienia § 27 Umowy, na podstawie którego "Rok obrachunkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym" Skoro - jak wskazano juz powyżej - rok obrachunkowy jest rokiem stosowanym do celów podatkowych (przepis art. 3 ust. 1 pkt 9 Ustawy o rachunkowości), to bez wątpienia wskazane postanowienie należy uznać za dokonanie wyboru roku podatkowego

Do warunków skorzystania z pierwszego roku podatkowego, który będzie trwał aż do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność, bez wątpienia nie należy zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Jak wskazano juz bowiem w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy, obowiązek informacyjny w postaci zawiadomienia istnieje wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik wybiera rok podatkowy niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. Wybór ten nie dotyczy natomiast regulacji szczególnej wskazanej w przepisie art. 8 ust. 2a Ustawy CIT, a dotyczącej wyłącznie pierwszego roku podatkowego.

Takiej interpretacji przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do art. 8 Ustawy CIT dokonuje także doktryna podatkowa. W komentarzu Wojciecha Dmocha (Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz, Warszawa 2011) do art. 8 Ustawy CIT autor wskazuje "Ponieważ zasadą generalną, dotyczącą roku podatkowego jest to, że jest nim rok kalendarzowy, w wypadku gdy podatnik wybiera właśnie taki okres jako swój rok podatkowy, nie musi o tym zawiadamiać naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Również w przypadku podjęcia działalności gospodarczej w drugiej połowie roku kalendarzowego i wyboru roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, czyli wystąpienia sytuacji, gdy pierwszy rok podatkowy będzie trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku w którym rozpoczęto działalność, podatnik nie jest zobowiązany zawiadamiać urzędu skarbowego o dokonaniu takiego wyboru"

Powyższe potwierdza zatem, iż zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie stanowi warunku dla wskazania, iż podatnik może skorzystać z regulacji wskazanej w przepisie art. 8 ust. 2a Ustawy CIT.

Taką wykładnię potwierdzają także organy podatkowe

W postanowieniu Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 20 lipca 2007 r., (nr 1471/DPR2/423-77/07/AB) wskazano "Reasumując, podatnik, który po raz pierwszy rozpoczyna działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego i postanowił, że rok podatkowy będzie się pokrywał z rokiem kalendarzowym, nie ma obowiązku zawiadomienia o tym wyborze naczelnika urzędu skarbowego. Dotyczy to także sytuacji, gdy pierwszy rok kalendarzowy będzie przedłużonym rokiem podatkowym, tj. gdy będzie trwał do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczął działalność.

W postanowieniu Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 16 marca 2007 r. (DP/423-0048/07/AK) określono: "w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż Spółka nie miała obowiązku powiadamiania Urzędu Skarbowego o skorzystaniu z uprawnień wynikających z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika, że w przypadku rozpoczęcia działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Obowiązek taki ciąży bowiem na podatniku, który dokonał wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy." W postanowieniu Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 30 stycznia 2006 r. (II US I. PB/423-2/06) (we wniosku błędnie wskazano "10 stycznia 2006 r.") określono: "Wynika z niego, że w przypadku podjęcia działalności po raz pierwszy w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Przepis ten więc stwarza możliwość wydłużenia roku podatkowego (kalendarzowego), który nie będzie się kończył zgodnie z jego definicją z końcem roku, w którym podatnik rozpoczął działalność, a dopiero z końcem następnego roku kalendarzowego. Nie mamy więc tu do czynienia z wyborem innego roku podatkowego niż kalendarzowy. Podatnik zatem nie ma obowiązku powiadamiania organu podatkowego o dokonanym wyborze roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, bądź przyjęciu wydłużonego roku podatkowego (kalendarzowego). Obowiązek taki ciąży bowiem na podatniku, który dokonał wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy. Wynika on z treści art. 8 ust. 5 ww. ustawy."

W postanowieniu Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 października 2005 r. (II US.I.PB/423-17/05) określono: "Podatnik zatem nie ma obowiązku powiadamiania organu podatkowego o dokonanym wyborze roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, bądź przyjęciu "wydłużonego" roku podatkowego (kalendarzowego). Obowiązek taki ciąży bowiem na podatniku, który dokonał wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy. Wynika on z treści art. 8 ust. 5 ww. ustawy. Odnosząc powyższą analizę na grunt stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę należy stwierdzić, że spełnia warunki wymagane przepisami prawa, mianowicie:

* rozpoczęła działalność 1 września 2004 r. (fakt ten wynika ze zgłoszenia aktualizującego NIP-2 złożonego w Urzędzie), a więc w drugiej połowie roku kalendarzowego,

* w akcie notarialnym umowy spółki zawarła zapis, że jej rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, a pierwszy rok obrotowy trwa od daty rejestracji spółki do 31 grudnia 2005 r.

Wprawdzie powyżej przywołany zapis umowy spółki odnosi się do roku obrotowego, a nie podatkowego, ale różnica ta nie wpływa w sposób negatywny na ocenę legalności działań podatnika. Stosownie bowiem do treści art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Ponadto, przepis ten także zawiera regulacje, iż jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten rok połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. Tak więc z wyżej powołanych przyczyn stanowisko podatnika co do niewystąpienia po jego stronie obowiązku zawiadomienia organu podatkowego w przyjęciu "wydłużonego" roku podatkowego jest prawidłowe."

Przedstawiona powyżej wykładnia przepisów zarówno dokonana przez Wnioskodawcę, jak i przedstawicieli doktryny i organy podatkowe wprost wskazuje, iż pierwszym rokiem podatkowym Wnioskodawcy był okres od 1 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2011 r. Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż zgodnie z wykładnią przepisu art. 8 Ustawy, która jest dokonywana przez organy podatkowe, przedłożenie umowy spółki wraz ze złożeniem zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego sądu rejestrowego zgodnie z ustawą o KRS wypełnia przesłanki uznania za zawiadomienie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o CIT. W ten sposób uznać należy, iż mimo że brak jest obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wydłużeniu pierwszego roku podatkowego do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (przepis art. 8 ust. 2a Ustawy CIT), to faktycznie takie zawiadomienie jest dokonywane poprzez przedłożenie umowy spółki wraz z złożeniem zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego sądu rejestrowego zgodnie z ustawą o KRS. Jak bowiem należy zauważyć przepisy Ustawy CIT nie określają formy zawiadomienia, dlatego zawiadomienie może nastąpić w każdej formie bezpośredniej lub dorozumianej, czyli przez każde działanie podatnika wyrażające w sposób wystarczający ustalenia dotyczące ukształtowania roku podatkowego. W szczególności za zawiadomienie może być zatem uznane złożenie umowy lub statutu podatnika razem ze zgłoszeniem aktualizującym (NłP-2) do sądu rejestrowego.

Taką interpretację potwierdzają następujące interpretacje indywidualne:

* interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2011 wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB5/423-947/I1-2/AS), w której wskazano: "W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skuteczności zawiadomienia o wyborze "roku podatkowego" w ramach trybu rejestracyjnego podmiotu gospodarczego poprzez nadanie w polskiej placówce operatora publicznego wniosku do właściwego sądu rejestrowego wraz z załączonym zgłoszeniem identyfikacyjnym NIP-2 i umową Spółki, w której określono, że rok podatkowy Spójki trwać będzie od 1 grudnia do 30 listopada, a pierwszy rok podatkowy trwa od dnia zawiązania Spółki, tj. od 23 grudnia 2010 r. do 30 listopada 2011 r., zgodnie z ustawą o KRS uznaje się za prawidłowe."

* interpretacja indywidualna z dnia 23 marca 20)0 wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB5/423-97/I0-2/JC), w której określono:" Jak już wspomniano zasadą jest, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy. Spółka składając do rejestracji podatkowej dokumenty m.in. umowę Spółki, w której został określony w § 24 pkt 2 i 3 pierwszy rok obrotowy dokonała zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego. Bowiem zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości rok obrotowy stosowany jest również do celów podatkowych. W związku z powyższym stwierdzić należy że stanowisko Spółki zawarte we wniosku, jest prawidłowe."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.