IPPB3/423-193/11-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu wniesienia aportu - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu wniesienia aportu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

K. S.A. ("K. ") jest polskim rezydentem podatkowym, tj. posiada siedzibę w Polsce i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. W roku 2009 K. została właścicielem pakietu akcji spółki publicznej z siedzibą w Wielkiej Brytanii ("Akcje"). Akcje zostały objęte przez K. w zamian za aport w postaci pakietu udziałów innej spółki kapitałowej, objętych uprzednio przez K. również w formie aportu. Transakcje aportowe doprowadziły do wykazania przychodu, który został wykazany w sprawozdaniu finansowym K. za 2009 r.

Akcjonariuszem większościowym K. jest spółka kapitałowa z siedzibą w Luksemburgu ("I. "). W ramach planowanej restrukturyzacji w obrębie tej samej grupy kapitałowej, K. rozważa wniesienie aportem Akcji do I. W tym celu I. ustanowiłaby nowe akcje w podwyższonym kapitale zakładowym i wydała je K. Należy zaznaczyć, iż kapitał zakładowy I. stanowi tylko nieznaczną część całego majątku I., bowiem kapitały własne I. ponad stukrotnie przekraczają wartość samego kapitału zakładowego. Obecnie I. posiada dwóch akcjonariuszy.

W związku z powyższymi planami, wartość (cena) emisyjna akcji I. ustalona w zamian za wnoszony przez I. wkład niepieniężny (aport) w postaci Akcji, będzie musiała odbiegać swoją wartością od wartości nominalnej akcji wydawanych przez I. Taka sytuacja nie będzie niczym nadzwyczajnym, bowiem w praktyce rynkowej przy podwyższaniu kapitału zakładowego wartość nominalna nowych udziałów czy akcji prawie nigdy nie odpowiada ich wartości emisyjnej, co jest związane z tym, że spółka pragnie albo otrzymać premię emisyjną w zamian za dopuszczenie nowego udziałowca albo dlatego, że z uwagi na różnice w wartości nominalnej i wartości rynkowej dotychczasowych udziałów (akcji), wydanie nowych w relacji wartość nominalna równa wartości emisyjnej doprowadziłoby do sytuacji, w której nowy udziałowiec uzyskałby nieproporcjonalnie wysokie do wniesionego wkładu prawa w spółce (np. więcej praw głosu albo wyższe prawo do dywidendy). Dlatego właśnie w związku z tak dużą dysproporcją pomiędzy wartością majątku I., a wysokością jej kapitału zakładowego, wydanie I. nowych akcji w podwyższonym kapitale zakładowym po wartości nominalnej doprowadziłoby do uszczuplenia praw dotychczasowych akcjonariuszy w stosunku do majątku jaki przypadał na ich akcje przed podwyższeniem kapitału zakładowego. Stąd wartość emisyjna akcji I. musi być wyższa niż nominalna, a nadwyżka zostanie przekazana na kapitał zapasowy (tytułem agio) w I.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie K., w odpowiedzi na oba postawione pytania, w opisanym wyżej stanie fatycznym jej przychodem będzie wartość nominalna objętych akcji w I.

Przychodem dla K. będzie bowiem i tak wartość nominalna obejmowanych akcji w I., zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., natomiast nie będzie przychodem wartość rynkowa wkładu niepieniężnego (równa cenie emisyjnej akcji) przekraczająca wartość nominalną obejmowanych akcji I.

Na gruncie stosowania stanowiska art. 12 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 14 u.p.d.o.p. ukształtowały się dwa stanowiska i dwie linie orzecznicze. Pierwsza z nich wyraża pogląd, iż pojęcie "ceny" w art. 14 ust. odpowiednio do art. 12 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy oznacza wartość nominalną udziałów stanowiących przychód podatnika. Przy tej interpretacji organy podatkowe mogą określić, jaką wartość udziałów (akcji) powinien był otrzymać podatnik w umowie wniesienia aportu (gdyby stosował reguły rynkowe) i określić podatnikowi przychód z tego wynikający, jeżeli stwierdzona przez organ wysokość tej części nominalnej istotnie odbiega od wartość rynkowej aportu. Drugie stanowisko, również prezentowane w orzecznictwie oraz w wyrokach NSA, prezentuje pogląd, iż pojęcie ceny w art. 14 u.p.d.o.p. nie oznacza wartości nominalnej, lecz aportu w umowie jego wniesienia (czyli cenę umówioną). Według tego stanowiska, przepis art. 14 nakazuje organom podatkowym określić przychód w wysokości wartości rynkowej, jeżeli strony dopuściły się niedoszacowania wartości aportu, tj. cena umówiona aportu jest istotnie niższa od jego wartości rynkowej. Sposób podziału ceny umówionej na część nominalną udziałów oraz agio nie ma, według tego stanowiska doniosłości prawnej.

K. opowiada się za tym drugim stanowiskiem, ponieważ nie tylko jest ono obecnie dominujące w orzecznictwie i w indywidualnych interpretacjach podatkowych, ale przemawiają za nim wykładnia celowościowa i funkcjonalna art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., albowiem stanowisko pierwsze prowadzi wprost do podwójnego opodatkowania podmiotu wnoszącego aport przy późniejszym zbyciu udziałów (akcji) otrzymanych za aport (o czym mowa w ust. 3 poniżej).

W orzeczeniu z dnia 19 kwietnia 2006 r. (sygn. akt II FSK 558/05), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, co następuje:"Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych <...> za przychody z kapitałów pieniężnych uznał nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Przez nominalną wartość należy rozumieć wartość istniejącą tylko z nazwy tytularną, formalną".

Wyrok ten zapadł na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale regulacja jej art. 17 ust. 1 pkt 9 jest identyczna z art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. W przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym oznacza to tyle, iż przez nominalną wartość akcji I. należy rozumieć wartość istniejącą tylko z nazwy, tytularną, formalną. Dlatego przychodem K. będzie wartość nominalna objętych akcji I., bez względu na to, że wartość emisyjna akcji będzie wyższa od wartości nominalnej (aczkolwiek wartość Akcji na potrzeby aportu do I. będzie wyceniona po wartości rynkowej).

Powyższe stanowisko K. znajduje potwierdzenie w wielu orzeczeniach sądowych i interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Z wyroków można wskazać na:

Z ostatnio wydanych interpretacji indywidualnych można podać np.

Na rzecz słuszności stanowiska K. przedstawionego w tym wniosku przemawia jeszcze jeden bardzo istotny element, a mianowicie wzgląd na neutralność podatkową operacji wniesienia aportu oraz późniejszego zbycia akcji I. otrzymanych tytułem aportu, bowiem ta sama wartość, obrót czy przychód z tego samego tytułu nie powinny być u tego samego podatnika opodatkowane więcej niż jeden raz. Gdyby przyjąć pierwsze stanowisko przeciwne do wyrażonego przez K., to zasada neutralności podatkowej nie byłaby zachowana - a to dlatego, że przypisana ewentualnie przez organ podatkowy dodatkowa wartość przychodu wynikająca z zaniżenia przez podatnika części nominalnej akcji, nie będzie dla podatnika kosztem podatkowym przy ich odpłatnym zbyciu, ponieważ kosztem takim jest pierwotna (zadeklarowana) wartość nominalna zbywanych udziałów (art. 15 ust. 1k pkt 1 u.p.d.o.p.), bez uwzględnienia przypisu dokonanego przez organ podatkowy. Logicznie rzecz biorąc, gdyby organ dokonywał u podatnika takiego dodatkowego "doszacowania" wartości nominalnej objętych przez niego akcji do wartości rynkowej, to takie dodatkowe doszacowanie przychodu powinno - na równi z pierwotną wartością nominalną objętych akcji - stanowić dla podatnika koszt podatkowy w przypadku ich odpłatnego zbycia lub umorzenia. Jednakże przepisy u.p.d.o.p. nie dopuszczają aktualizacji tej wartości i kosztu podatkowego na skutek ewentualnego "doszacowania".

Idąc ww. tokiem rozumowania, iż wykładnia art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. dawałaby możliwość podwyższenia dla celów podatkowych wartości nominalnej obejmowanych akcji, wykładnia ta skutkowałaby dla podatnika podwójnym opodatkowaniem na pierwszym etapie, doszacowanie stanowiłoby przychód do opodatkowania, a na drugim kwota doszacowania nie mogłaby stanowić kosztu podatkowego przy odpłatnym zbyciu akcji i cala wartość akcji (z wyłączeniem części nominalnej) podlegałaby opodatkowaniu. W podobnych sytuacjach ustawodawca dąży do zapewnienia neutralności podatkowej. Przykładowo art. 15 ust. 1i u.p.d.o.p. zezwala podatnikom otrzymującym nieodpłatnie rzeczy i prawa w związku z otrzymaniem których określony został przychód z nieodpłatnego świadczenia - do zaliczenia do kosztów podatkowych wartości tych nieodpłatnie otrzymanych rzeczy i praw przy ich zbyciu nawet pomimo ich nieodpłatnego nabycia - istotne jest bowiem to, iż podatnicy wcześniej opodatkowali ich nieodpłatne nabycie. Podobnej konstrukcji w omawianym stanie faktycznym i prawnym jednak nie ma, a to prowadziłoby do podwójnego opodatkowania. Dlatego z uwagi na powyższe oraz mając na uwadze racjonalność ustawodawcy, w ocenie K. trafne jest jego stanowisko, iż w podanym stanie faktycznym przy założeniu, iż umówiona z I. cena aportu (Akcji) jest równa wartości rynkowej - przychodem dla K. jest wyłącznie wartość nominalna akcji I. w jej podwyższonym kapitale zakładowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-019 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.