IPPB3/423-1687/08-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 24 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zmiany stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe;

* uznania za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budynków mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawki amortyzacyjnej oraz uznania za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budynków mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

T... spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy własnych zasobów mieszkaniowych z przeznaczeniem na wynajem oraz zajmuje się zarządzaniem nieruchomościami na zlecenie Wspólnot Mieszkaniowych. Podstawową działalnością T jest gospodarowanie budynkami mieszkalnymi na zasadach najmu na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. W związku z tym prowadzi szczegółową ewidencję: lokali mieszkalnych, lokali użytkowych, zawartych umów najmu, rozliczeń opłat dokonywanych przez najemców. Czynsz i inne opłaty (media) regulowane są przez najemców miesięcznie za pośrednictwem banku lub poczty. Z ewidencji dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika jakiej transakcji zapłata dotyczy. Usługi te nie są dokumentowane fakturą VAT. Spółka posiada liczne środki trwałe. Do budynków mieszkalnych spółka zastosowała obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16 ust. 5 i do stycznia 2008 r. dokonywała jednakowych odpisów amortyzacyjnych zarówno do celów podatkowych i bilansowych. Od stycznia 2008 r. Spółka podwyższyła stawkę amortyzacyjną do wysokości stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych, ale tylko do celów podatkowych.

Do celów bilansowych stawka amortyzacyjna pozostała bez zmian, czyli nadal Spółka stosuje stawkę amortyzacyjną obniżoną uwzględniającą okres efektywnej użyteczności gospodarczej. Spółka dokonała wyboru jednej z metod amortyzacji budynków mieszkalnych określonej w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Metodę tą będzie stosowała do pełnego zamortyzowania budynków. W 2008 r. Bank dokonał częściowego umorzenia kredytu, udzielonego T na budowę lokali mieszkalnych. Cała kwota umorzonego kredytu stanowiła przychód podatkowy w roku, w którym dokonano umorzenia, czyli została zarachowana na przychody należne. Zatem dochód z tytułu umorzonego kredytu został opodatkowany. Jednocześnie T dokonuje odpisów amortyzacyjnych budynków mieszkalnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, których budowa została sfinansowana poprzez Bank w formie udzielonego kredytu, który częściowo został umorzony. Dokonując oceny skutków podatkowych umorzenia kredytu Spółka podkreśla, iż skoro umorzenie kredytu zostało opodatkowane podatkiem dochodowym, czyli zarachowane na przychody należne, również amortyzacja budynków mieszkalnych w części sfinansowanej umorzonym kredytem jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

T dokonuje odpisów amortyzacyjnych do celów bilansowych zgodnie z art. 32 ustawy o rachunkowości. Podwyższenie stawek amortyzacyjnych nastąpiło w 2008 r. tylko do celów podatkowych i ustalone zostało do stawki zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych, w związku z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W oparciu o powyższe przepisy, zdaniem Spółki, może ona zmienić od początku danego roku podatkowego i stosować stawki amortyzacyjne obniżone do celów bilansowych, natomiast do celów podatkowych zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych. Amortyzacja budynków mieszkalnych, od tej części ich wartości która odpowiada równowartości umorzonego kredytu stanowi koszt uzyskania przychodu, ponieważ umorzony kredyt na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 został zarachowany jako przychód należny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Z art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, że środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. Do środków trwałych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy zaliczane są ponadto przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Zgodnie z art. 15 ust. 6 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Podatnicy, przed rozpoczęciem amortyzacji poszczególnych środków trwałych, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacyjnych określonych w art. 16i - 16k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wybraną metodę musza stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Wynika to z art. 16h ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 16i ust. 5 cyt. ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych.

Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanych przepisach, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka jest obniżana, jak i sytuacji, w której podatnik rezygnuje ze stosowania obniżonej stawki na rzecz stosowania stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. W takim razie zmiana stawki, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej stawki może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika obowiązek jednoczesnego z podatkową zmiany stawki amortyzacyjnej przyjętej dla celów bilansowych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać, iż Spółka może stosować do budynków mieszkalnych obniżoną stawkę amortyzacyjną dla celów bilansowych, zaś dla celów podatkowych wg Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, będącego załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do pytania nr 2 należy stwierdzić, iż za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (...).

Odpisy amortyzacyjne dokonane od tej wartości stanowić będą w całości koszt uzyskania przychodu. Późniejsze umorzenie części kredytu zaciągniętego na wytworzenie środka trwałego nie będzie miało wpływu na wartość początkową tego środka trwałego, a tym samym na wysokość odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów podatkowych. Umorzenia kredytu skutkującego obowiązkiem rozpoznania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie można bowiem uznać za zwrot wydatków na nabycie środka trwałego powodujących wyłączenie z kosztów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz stanu prawnego dotyczącego zdarzenia przyszłego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock