IPPB3/423-1681/08-2/ER

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 23 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłaty związane z uruchomieniem kredytu związanego z zakupem udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłaty związane z uruchomieniem kredytu związanego z zakupem udziałów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, podjął decyzję o zakupie 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą siedzibę na terytorium RP. Aby sfinansować zakup udziałów wnioskodawca zawarł umowę kredytu, zgodnie z którą kwota kredytu przeznaczona była wyłącznie na wspomniany powyżej cel, tj. zakup udziałów w spółce kapitałowej. Na podstawie umowy kredytowej wnioskodawca zobowiązany została do zapłaty kwoty prowizji na rzecz banku, jak również innych opłaty związanych z przygotowaniem umowy kredytu i jego uruchomieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym wydatki poniesione na prowizje bankową i inne opłaty związane z uruchomieniem kredytu stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zdaniem Spółki.

Wydatki na prowizję bankową oraz inne opłaty związane z uruchomieniem kredytu na zakup udziałów, nie stanowią kosztu bezpośrednio związanego z zakupem udziałów, lecz jako tzw. koszty pośrednie stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków. Kosztów tych nie sposób bowiem przypisać do jakiegokolwiek okresu, co umożliwiałoby ich proporcjonalne rozliczanie w czasie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 ww ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych (...); wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych (...). Zgodnie z tym przepisem wydatki na objęcie lub nabycie udziałów lub akcji, które mają bezpośredni związek z ich zakupem od drugiego podmiotu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów lub akcji zaliczyć należy zapłaconą cenę udziałów lub akcji oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, itp). Mając na uwadze przedstawiony stan prawny należy uznać, że koszty zaciągniętego kredytu na zakup udziałów, tj. odsetki, prowizje, a przy kredycie dewizowym także różnice kursowe, nie są wydatkami na nabycie udziałów i akcji, lecz zapłatą za kredyt, wobec czego stanowią koszty uzyskania przychodów (tak NSA w wyroku z dnia 7 września 2004 r., sygn. akt FSK 324/2004, tak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 3 lipca 2007 r. nr 1401/BP-l/005 - 144/07/ICh).

Stwierdzić przy tym należy, iż ustawodawca definiuje podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskanym przychodem. Nie ulega wątpliwości, iż odsetki i prowizja od kredytu zaciągniętego na zakup udziałów, na które wskazuje Spółka nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz ich poniesienie warunkuje uzyskanie przychodu.

W odniesieniu zatem do prowizji od kredytu będzie miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane wdacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Stosownie zaś do art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy podkreślić, iż identyczny pogląd zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 508/05, który wprost wskazał, iż w wypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu, bądź pożyczki na wydatki związane z objęciem lub nabyciem udziałów, wkładów, akcji i innych papierów wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., odsetki od kredytu, bądź pożyczki oraz inne opłaty z tym związane nie są wydatkami na objęcie lub nabycie w rozumieniu powołanego przepisu i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Należy przy tym podkreślić, iż w żadnym przypadku nie można powyższych kosztów wiązać z okresem na jaki została zawarta umowa kredytu, co przesądza o braku możliwości proporcjonalnego rozliczania w czasie kosztów związanych z uruchomieniem kredytu (tak R. K, Kiedy prowizja od kredytu jest kosztem, Rzeczpospolita z dnia 11 lutego 2008 r.). Warto zaznaczyć, że stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę podzielane jest również przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych na podstawie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock