IPPB3/423-1677/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 23 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana: Wnioskodawcą lub Spółka) jest polską spółką kapitałową. Właścicielem wszystkich udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy jest A (BM), spółka posiadająca status niemieckiego rezydenta podatkowego (dalej: Udziałowiec). Łączny kapitał zakładowy Wnioskodawcy na dzień złożenia niniejszego wniosku wynosi 55 070 000 zł i składa się z 110 140 w całości opłaconych gotówką udziałów o jednostkowej wartości nominalnej 500 zł. Udziały w kapitale zakładowym zostały opłacone gotówką, w tym część wkładu gotówkowego została uiszczona przelewem na rachunek bankowy Spółki, zaś pozostała część została potrącona z wymagalną na dzień 1 września 2008 r. wierzytelnością Udziałowca wobec Spółki z tytułu spłaty części pożyczki pieniężnej uprzednio udzielonej Spółce przez Udziałowca. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki z kwoty 50 000 zł do aktualnego poziomu 55 070 000 zł zostało zatwierdzone uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 28 sierpnia 2008 r., a następnie zarejestrowane przez sąd w dniu 28 października 2008 r. Fakt rejestracji został poświadczony przedłożonym wyciągiem z Krajowego Rejestru Sądowego wedle stanu na dzień 17 grudnia 2008 r.

Udziałowiec planuję kolejne podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Planowane podwyższenia są podyktowane względami natury gospodarczej, w tym w szczególności koniecznością pokrycia zakumulowanych strat Spółki z lat ubiegłych oraz polepszenia jej płynności finansowej.

Podwyższenia kapitału zakładowego będą odbywały się w drodze emisji nowych udziałów bądź zwiększenia wartości nominalnej udziałów aktualnie istniejących. Zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia, Udziałowiec będzie zobowiązany do objęcia udziałów w zamian za wkład gotówkowy. Z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału Spółce będzie zatem przysługiwało roszczenie wobec Udziałowca o zapłatę przez tego ostatniego na rzecz Spółki oznaczonej kwoty pieniężnej.

Zasadniczo wpłaty na pokrycie kapitału zakładowego będą wpływały na rachunek bankowy Spółki. W celu usprawnienia przepływów pieniężnych towarzyszących regulowaniu należnych wpłat na udziały w podwyższonym kapitale zakładowym, w niektórych przypadkach, podobnie jak to miało miejsce dotychczas, Udziałowiec i Spółka rozważą możliwość potrącania wymagalnych względem siebie wierzytelności tj.:

* wierzytelności przysługujących Udziałowcowi wobec Spółki z tytułu umowy pożyczki udzielonej przez Udziałowca Spółce oraz

* wierzytelności Spółki wobec Udziałowca z tytułu roszczenia o wniesienie przez tego ostatniego wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy Spółki.

W wyniku potrącenia wzajemne wierzytelności stron zostaną zaspokojone do wysokości wartości wierzytelności niższej.

W związku z powyższym wniesiono o potwierdzenie, że:

Stanowisko wnioskodawcy.

Ad.1

W ocenie Wnioskodawcy podwyższenie kapitału zakładowego w drodze objęcia nowo ustanowionych udziałów lub podwyższenia wartości nominalnej udziałów już istniejących w Spółce poprzez potrącenie (kompensatę) wierzytelności Spółki z tytułu roszczenia o wniesienie wkładów pieniężnych na kapitał zakładowy z wierzytelnością Udziałowca z tytułu spłaty części pożyczki stanowi faktyczne przekazanie środków pieniężnych na kapitał zakładowy Spółki.

Zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącać swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W zaistniałym stanie faktycznym przedmiotem potrącenia są wierzytelności pieniężne Spółki i Udziałowca. W dniu potrącenia obie wierzytelności są wymagalne tj. wierzytelność Spółki o wniesienie wkładu na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym staje się wymagalna mocą uchwał zgromadzenia wspólników Spółki, zaś wierzytelność Udziałowca staje się wymagalna na podstawie zgodnych oświadczeń woli (umowy) Spółki i Udziałowca. W ocenie Wnioskodawcy potrącenie stanowi uproszczoną formę świadczenia pieniężnego. W istocie bowiem potrącenie dokona się w miejsce czynności fizycznej zapłaty na rzecz Udziałowca określonej kwoty tytułem spłaty pożyczki, a następnie powtórnej wpłaty tej samej kwoty przez Udziałowca Spółce tytułem pokrycia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Efekt potrącenia jest zatem tożsamy z fizycznym uregulowaniem zobowiązania (fizycznym inkasem wierzytelności analizując ów stosunek od strony wierzyciela), zaś samo potrącenie stanowi jedynie uproszczenie i skrócenie procedury fizycznego regulowania zobowiązania. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że, co do zasady, skutki potrącenia zostały przez ustawodawcę zrównane ze skutkami fizycznej płatności na rachunek bankowy bądź w kasie. Świadectwem prawdziwości tej tezy jest brzmienie art. 15a ust. 7 czy art. 26 ust. 7ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Bezspornym jest zatem fakt, iż skoro potrącenie należy rozpatrywać jako formę płatności, to w sytuacji, gdy przedmiotem potrącenia jest wierzytelność z tytułu wpłaty na kapitał zakładowy, podwyższenie takie należy zaklasyfikować jako podwyższenie faktycznie pokryte wkładem pieniężnym.

Spółka powołuje się na rozstrzygnięcia interpretacyjne Naczelników Urzędów Skarbowych oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 marca 2008 r., sygn. ITPB3/423-225/07/MK, w której organ stwierdził, iż: "Jeżeli umowne potrącanie wierzytelności wspólnika wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów będzie zgodne ze stosownymi przepisami dotyczącymi działania spółek prawa handlowego, natomiast z uchwały zgromadzenia wspólników o podwyższeniu kapitału zakładowego wynika, że udziały mają być objęte za wkład pieniężny, a wspólnikowi przysługuje wobec spółki wierzytelność pieniężna, i na podstawie umowy, spółka i wspólnik dokonają potrącenia wzajemnych wierzytelności, którego skutkiem jest ich wygaśnięcie - udziały zostaną objęte w zamian za wkład pieniężny, a wpłaty nastąpią przez potrącenie."

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych spełniona zostanie pierwsza z przesłanek koniecznych do zakwalifikowania podwyższonego kapitału zakładowego do kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 tej ustawy, tj. przesłanka zakładająca faktyczne opłacenie kapitału wkładem pieniężnym. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na tożsamość zdarzeń już zaistniałych i przyszłych, powyższa przesłanka jest w równym stopniu spełniona dla części kapitału zakładowego opłaconego w formie potrącenia i zarejestrowanego przez sąd w dniu 28 października 2008 r. jak i wszelkich planowanych podwyższeń kapitału zakładowego w zakresie, w jakim będą one finansowane potrąceniem po dniu złożenia niniejszego zapytania.

Ad.2

W opinii Wnioskodawcy, spełniona zostanie również druga z przesłanek pozwalających na uwzględnienie przy ustalaniu wysokości kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości kapitału opłaconego w drodze potrącenia.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej, 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Wartość kapitału zakładowego spółki, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy określa się zgodnie z art. 16 ust. 7, tj. bez uwzględnienia tej części tego kapitału) jaka nie została na ten kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi (...) udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16 m ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż kapitał zakładowy jest w pełni opłacany wkładem pieniężnym, w tym również w drodze potrącenia, żadna jego część nie jest obejmowana w zamian za rzeczy lub prawa mieszczące się w hipotezie art. 16 ust. 7. W szczególności, w analizowanym przypadku wkład nigdy nie był i nie będzie pokrywany wkładem w postaci wierzytelności przysługującej Udziałowcowi względem Spółki, gdyż po podwyższeniu kapitału zakładowego wierzytelność nadal przysługiwała Udziałowcowi, który będzie mógł nią dysponować zgodnie z uprawnieniami przysługującymi wierzycielowi. W wyniku potrącenia umorzeniu ulega jedynie część wspomnianej wierzytelności, zaś pozostała część pozostaje niespłacona i nadal przysługuje Udziałowcom.

Oznacza to, że cała wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy do obecnego poziomu 55 070 000 zł. jak również planowane przyszłe podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w drodze przelewu gotówkowego i potrącenia, powinny być konsekwentnie uwzględniane dla celów kalkulacji trzykrotności zadłużenia, o której wspomina przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 8 listopada 2005 r., sygn. sygn. ZD/406-164/CIT/05, w której stwierdzono, iż: "W sytuacji gdy z treści umowy spółki albo z uchwały o, podwyższeniu kapitału zakładowego wynika, że udziały mają być objęte za wkład pieniężny (wówczas tylko spółce przysługuje wierzytelność wobec wspólnika o dokonanie wpłat na poczet udziału), a wspólnikowi przysługuje wobec spółki wierzytelność pieniężna i na podstawie umowy spółka i wspólnik dokonują potrącenia wzajemnych wierzytelności, którego skutkiem jest ich wygaśnięcie - udziały są objęte w zamian za wkład pieniężny, a wpłaty następują przez potrącenie, a nie bezpośrednio na rachunek lub do kasy Spółki. W takiej sytuacji wierzytelność wspólnika wobec Spółki nie jest przedmiotem aportu, lecz służy jedynie do realizacji wierzytelności Spółki wobec wspólnika o dokonanie należnych wpłat na poczet udziałów - bez rozliczania wierzytelności jako wkładu."

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (odnośnie pytania oznaczonego nr 1 i nr 2) stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Natomiast stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

W świetle powyższego nie są kosztami uzyskania przychodów w pełnej wysokości odsetki od pożyczki (kredytu) udzielonej spółce:

Jeżeli w którymś z wymienionych przypadków zostanie przekroczony ustawowo określony wskaźnik 3:1 - wskaźnik wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców do wartości jej kapitału zakładowego, wówczas odsetki od pożyczki zaciągniętej na zakup udziałów nie stanowią zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów uzyskania przychodów w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Sposób określenia wartości kapitału zakładowego, niezbędnego do obliczenia wskaźnika odsetek od pożyczek (kredytów), nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, uregulowany jest w art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, funduszu udziałowego w spółdzielni lub kapitału zakładowego spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego funduszu lub kapitału, jaka nie została na ten fundusz lub kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z powołanych przepisów wynika, że przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla celów wyliczenia wskaźnika wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców do wartości jej kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia się stosownie do treści art. 16 ust. 7 ww. ustawy m.in. tej części kapitału jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki.

Przy czym brak jest podstaw by wiązać użyte przez ustawodawcę określenie "pokryta" z koniecznością wniesienia danej wierzytelności jako składnika aportu, gdyż zgodnie z literalnym brzmieniem cytowanego przepisu taki warunek nie jest konieczny. Jeżeli zatem część kapitału zakładowego spółki została pokryta tego rodzaju wierzytelnością, nie będzie ona brana pod uwagę przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla potrzeb wskaźnika, a więc należy o tę część kapitału zakładowego pomniejszyć wartość kapitału zakładowego spółki.

Jak przewiduje art. 14 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być więc każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej. Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Kodeks spółek handlowych, podobnie zresztą jak i poprzednio obowiązujący Kodeks handlowy, nie definiują pojęć wkład pieniężny czy niepieniężny (aport) jako form pokrycia kapitału w spółce z o.o., jak również technicznego sposobu realizacji wniesienia tego wkładu na pokrycie kapitału zakładowego. Ustawodawca wprowadzając ten dychotomiczny podział wkładów przeciwstawił wkład niepieniężny, wkładowi pieniężnemu, a to logicznie oznacza, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to co - nie będąc pieniądzem - przedstawia wartość ekonomiczną.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać potrącenia wzajemnych wierzytelności (spółki i wspólnika) związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego, z fizycznym uregulowaniem przez wspólnika istniejącej wierzytelności Spółki wobec tego wspólnika, z tytułu roszczenia o wniesienie przez niego wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy.

Odnosząc powyższe do treści wniosku, nie można uznać, iż w związku z potrąceniami części wierzytelności Udziałowca wobec Spółki z tytułu udzielonej Spółce pożyczki z częścią wierzytelności Spółki wobec Udziałowca z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego, zarówno tymi, jakie miały miejsce w roku podatkowym kończącym się 31 grudnia 2008 r. jak i w odniesieniu do planowanych przyszłych potrąceń, dochodzi - w myśl art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. - do faktycznego przekazania środków pieniężnych na kapitał zakładowy Spółki. W związku z powyższym w przedstawionej we wniosku sytuacji znajdą zastosowanie uregulowania art. 16 ust. 7 ww. ustawy, wyłączające przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla celów wyliczenia wskaźnika wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tę część kapitału jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek, przysługującymi udziałowcom wobec tej spółki. Tym samym wnioskodawca będzie miał obowiązek o tę wartość kapitału zakładowego, która została pokryta i ewentualnie będzie pokryta w przyszłości (w drodze przedstawionego we wniosku potrącenia) wierzytelnościami Udziałowca wobec Spółki z tytułu umowy pożyczki udzielonej przez Udziałowca Spółce (czy innych wierzytelności z tytułu pożyczek/kredytów wobec udziałowców), pomniejszyć wartość swojego kapitału zakładowego określanego dla celów art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach innych podatników i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, odnośnie pytania nr 1 i nr 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.