IPPB3/423-1667b/08-4/KK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-1667b/08-4/KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania amortyzacji majątku wniesionego aportem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania amortyzacji majątku wniesionego aportem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 1999 Gmina wniosła w formie aportu do Wnioskodawcy prawo dzierżawy działek gruntu i naniesień na tych gruntach (budynki i budowle). Wartość tego prawa została wyceniona na 1 500 000 zł. Strony postanowiły, że otrzymane przez Wydzierżawiającego udziały w kapitale zakładowym Dzierżawcy w pełni pokrywają czynsz dzierżawny za cały czas trwania umowy dzierżawy (20 lat). Czynsz ten został zaksięgowany na rozliczeniach międzyokresowych kosztów i co miesiąc rozliczany jest w koszty działalności do celów bilansowych i jako koszt uzyskania przychodów do celów podatkowych w kwocie (1/20 X 1 500 000: 12).

W roku 2000 Generalny Realizator Inwestycji (Spółka S.A.) wniósł w formie aportu do Wnioskodawcy prawo do dokumentacji technicznej (przedprojektowej, projektowej, powykonawczej). Dokumentacja była częścią składową projektu inwestycyjnego, którego realizacja została powierzona w całości Generalnemu Realizatorowi Inwestycji wyłonionemu w drodze przetargu. Wartość aportu w momencie otrzymania została zaksięgowana na koncie "środki trwałe w budowie" podwyższając wartość realizowanej przez Spółkę inwestycji. Po oddaniu zrealizowanej inwestycji do użytkowania amortyzacja tego majątku zaliczana jest w koszty działalności do celów bilansowych. Natomiast, nie jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów do celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Spółka miała prawo zaliczać koszty dzierżawy w koszty uzyskania przychodów do celów podatkowych.

2.

Czy Spółka prawidłowo dokonuje kwalifikacji kosztów, nie zaliczając w koszty uzyskania przychodów do celów podatkowych części amortyzacji majątku wniesionego aportem.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Odpowiedź na pytanie pierwsze zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania drugiego -

Mając na uwadze fakt, że wykonane przez Generalnego Realizatora Inwestycji projekty techniczne były częścią całej inwestycji, która została mu powierzona, Spółka prawidłowo dokonuje kwalifikacji kosztów, nie zaliczając w koszty uzyskania przychodów do celów podatkowych części amortyzacji majątku wniesionego aportem.

Dokumentacja opracowana przez GRI na zlecenie Wnioskodawcy została przekazana nieodpłatnie w formie aportu. A zatem, amortyzacja majątku w części otrzymanej nieodpłatnie nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W ramach prowadzonej działalności Spółka podjęła zadanie inwestycyjne związane z wytworzeniem środka trwałego. Generalny Realizator Inwestycji wniósł w formie aportu do Wnioskodawcy prawo do dokumentacji technicznej (przedprojektowej, projektowej, powykonawczej). Dokumentacja była częścią składową projektu inwestycyjnego,

Generalnie wydatki na inwestycje, jako że służą wytworzeniu środka trwałego i ponoszone są w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych stanowią koszty uzyskania przychodów. Kwalifikując je do kosztów podatkowych należy więc uwzględnić wyłączenia enumeratywnie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wartość początkową środka trwałego - w razie jego wytworzenia we własnym zakresie - zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy podatkowej, ustala się według kosztu wytworzenia. Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się - wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Nadmienić przy tym trzeba, iż przepis ten nie podlegał modyfikacjom od 2000 r.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się zatem koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku, jeżeli dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się więc wartość zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się też m.in. koszty usług obcych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej inwestycji, w szczególności koszty związane z projektowaniem, uzyskaniem odpowiednich pozwoleń i przygotowania nieruchomości pod inwestycję, a także koszty obsługi prawnej, ekspertyz, przeprowadzenia przetargu, ogłoszeń w prasie, wszelkich badań, koszty notarialne, prac geologicznych, obsługi geodezyjnej, nadzoru inwestorskiego, itp.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego zmniejszają podstawę opodatkowania osoby prawnej przez możliwość zaliczenia w koszty podatkowe odpisów z tytułu zużycia środków trwałych - tzw. odpisy amortyzacyjne (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają).

W sytuacji opisanej we wniosku, Spółka prowadziła inwestycję w celu wytworzenia środka trwałego. Za jego wartość początkową uważa się koszt wytworzenia, który stanowi m.in. prawo do dokumentacji technicznej (przedprojektowej, projektowej, powykonawczej). Niniejsze zostało wniesione do Spółki aportem przez Generalnego Realizatora Inwestycji.

Pojęcie aport oznacza wkład niepieniężny wniesiony do Spółki w celu pokrycia udziału (w całości lub części). Przedmiotem aportu mogą być wszelkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą one być wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów. Według art. 14 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

Tak więc Wnioskodawca w zamian za aport w formie prawa do dokumentacji technicznej (przedprojektowej, projektowej, powykonawczej) wydał udziały, których wartość - w analizowanej sytuacji - stanowi cenę nabycia tego prawa.

Wobec powyższego, wartość ta powinna być uwzględniona w wartości początkowej środka trwałego, od której należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90 - 434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl