IPPB3/423-1560/08-5/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 19 listopada 2008 r.) uzupełnionym o pismo wyjaśniające do stanu faktycznego w dniu 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.) na wezwanie z dnia 12 stycznia 2009 r. Nr IPPB3/423-1560/08-2/EŻ, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dochodu podlegającego opodatkowaniu oraz momentu uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa uchwałą Nr 7 z dnia 31 marca 2008 właścicieli lokali w nieruchomości wspólnej położonej w W przy ul..... postanowiła obciążać właścicieli jak również przyjezdnych gości za parkowanie w miejscach do tego nie przeznaczonych każdorazowo kwotą złotych 50,00 jeżeli samochód pozostaje w tym miejscu dłużej niż 30 minut. Przedmiotowe opłaty są naliczane w okresie miesięcznym na wydruku "zaliczka eksploatacyjna" z przeznaczeniem na "fundusz remontowy" i przekazywane właścicielom lokali korzystającym niewłaściwie z części wspólnej nieruchomości w terminie do dnia 15 dnia miesiąca następnego po miesiącu, którego dotyczą. Wygospodarowane w ten sposób środki Wspólnota chce wykorzystać na remont nawierzchni alejek dojazdowych do budynków, chodników, uzupełnienie zieleni, itp. zniszczeń związanych z niewłaściwą eksploatacją infrastruktury. Wspólnota dysponuje wydzielonym parkingiem dla mieszkańców jak również dla osób przyjezdnych, dlatego też nie ma powodu, aby samochody pozostawały w miejscach do tego nie wyznaczonych na terenie wewnątrz osiedla.

W uzupełnieniu do wniosku na wezwanie tutejszego organu, Wspólnota wyjaśnia, iż przedmiotowe opłaty za parkowanie na terenie osiedla obciążają właścicieli lokali (tylko właściciele za okazaniem przepustki mogą wjechać na teren osiedla). Opłaty są pobierane i rozliczane na podstawie prowadzonej przez Ochronę osiedla - książki ewidencyjnej wjazdów i wyjazdów. Po upływie miesiąca na postawie ww. książki jest sprawdzane, kto z mieszkańców przekroczył 30 min parkowania na terenie wewnętrznym osiedla. Do 15 następnego miesiąca właściciel lokalu dostaje pisemną informację o przekroczonym, dozwolonym czasie parkowania z dokładną datą oraz nr rejestracyjnym pojazdu. Właściciel może w ciągu 7 dni złożyć odwołanie od naliczonych mu opłat. Jeżeli właściciel nie złoży odwołania, to w następnym miesiącu otrzymuje nowy wymiar zaliczki eksploatacyjnej, która zawiera naliczoną kwotę za parkowanie. Ww. opłaty są wpłacane przez właścicieli na konto funduszu remontowego.

W powyższym uzupełnieniu Wnioskodawca zamieścił sprostowanie w części dotyczącej gości, iż goście nie mają prawa wjechać na część zamieszkałą. Na terenie nieruchomości goście mogą parkować na pięciu wyznaczonych miejscach. Goście korzystający z tych pięciu miejsc nie są obciążani opłatami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W rozumieniu Wnioskodawcy, taki sposób gromadzenia i wydatkowania środków ułatwia i zapewnia sprawne i prawidłowe funkcjonowanie nieruchomości.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty: w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w przepisie należy rozumieć:

* znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

* dźwigi osobowe i towarowe,

* aparaty do wymiany ciepła,

* kotłownie i hydrofornie wbudowane,

* klatki schodowe,

* strychy, piwnice, komórki

* balkony, loggie,

* garaże,

pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

* budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

* kotłownie i hydrofornie wolno stojące,

* osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

* zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

* rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej

* sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,

* budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,

* budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

* inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze zwolnienia nie będą więc korzystały dochody wspólnot mieszkaniowych otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww ustawy.

Tak więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

* gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz

* innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania, stwierdzić należy, iż przychody uzyskane z tytułu opłat pobieranych za parkowanie w miejscach do tego nie wyznaczonych od właścicieli lokali we Wspólnocie, stanowią przychody dotyczące gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Przychód ten ma wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tej gospodarki, który stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych Wspólnoty.

W kwestii pytania nr 2, Wspólnota wyjaśnia, iż przedmiotowe opłaty są naliczane w okresie miesięcznym na wydruku "zaliczka eksploatacyjna" z przeznaczeniem na fundusz remontowy i przekazywana właścicielom lokali korzystającym niewłaściwie z części wspólnej nieruchomości w terminie miesiąca następnego po miesiącu, którego dotyczą. Zastosowanie w tym przypadku znajdzie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Wspólnota słusznie zauważa, że wpłaty zaliczek na utrzymanie nieruchomości nie pochodzą z działalności gospodarczej lecz z rozliczeń pomiędzy właścicielami lokali we Wspólnocie.

W związku z powyższym należy uznać, iż stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.