IPPB3/423-1501/08-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 1 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów kwot wynikających z umów dzierżawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów kwot wynikających z umów dzierżawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka kupuje grunty rolne od rolników z przeznaczeniem ich pod budowę elektrowni wiatrowych. W okresie czasu potrzebnym na przygotowanie dokumentacji oraz ekspertyz w celu uzyskania pozwolenia na budowę, grunty te na podstawie umowy są wydzierżawiane ich poprzednim właścicielom za kwotę 1,20 zł brutto dla działek o powierzchni 0,02ha do 2ha, oraz za kwotę 12,20 zł brutto dla działek o powierzchni powyżej 2ha.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy przychód z tytułu dzierżawy gruntu należy przyjąć w wysokości 1 zł netto, zgodnie z umową, czy należy go określić według wartości rynkowej.

Zdaniem Spółki przyjęcie wartości dzierżawy gruntu w kwocie symbolicznej złotówki jest uzasadnione. Spółka nie ponosi dodatkowych kosztów na odpowiednie utrzymanie działek, które uprawiają rolnicy, z wyjątkiem podatku rolnego. Rolnicy nie otrzymują odszkodowań za poniesione straty w przypadku rozpoczęcia budowy przed zebraniem plonów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Przykładowy wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wymieniony w art. 12 ust. 1 pkt 1-9 ustawy wskazuje, że co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego, o ile przysporzenie to nie jest wyłączone z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 ustawy.

Źródłem przychodów może być umowa dzierżawy gruntu. Instytucja "dzierżawy" nie została zdefiniowana na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na co należy się posiłkować definicjami występujących w innych aktach prawnych. Zasadnym w tej materii jest odwołanie się do definicji zawartej w art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowiącej, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższej definicji wynika, że konieczną cechą dzierżawy jest odpłatność. Czynsz dzierżawny może być oznaczony nie tylko w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju, ale też w ułamkowej części pożytków (art. 693 § 2 k.c.). Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, strony mogą dowolnie określić wysokość czynszu dzierżawnego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również nie ingerują w tym względzie. Z żadnych przepisów nie wynika, aby czynsz dzierżawny był określony w wysokości wartości rynkowej. Uregulowania ustawy w zakresie nieruchomości dotyczą jedynie sytuacji nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości w całości lub części (art. 13 ustawy) oraz odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości (art. 14 ustawy), w których ustawodawca wprost w przepisach określił zasady ustalania przychodu, odnosząc je do wartości rynkowych. A zatem w świetle obowiązujących przepisów podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym będzie stanowić przychód w wartości netto od wartości brutto 1,22 zł lub 12,20 zł, wynikającej z umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.