IPPB3/423-1499/08-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 30 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu czynszu najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

"I-FS" Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zawarła w dniu 15 września 2006 r. umowę najmu lokalu użytkowego zlokalizowanego w L przy ul. C..., występując w roli "wynajmującego". Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 sierpnia 2011 r. Nie przewidywała ona jej rozwiązania za wypowiedzeniem. Strony uzgodniły w umowie, iż najemcę obciążać będzie naliczany miesięcznie czynsz, którego wysokość ustalono odrębnie dla poszczególnych okresów umownych. Miał on być płatny do dnia 10-go każdego miesiąca z góry. Oprócz tego najemca obowiązany był płacić koszty eksploatacji lokalu. W dniu 8 czerwca 2007 r. najemca poinformował Spółkę o awarii systemu klimatyzacji w lokalu i pomimo zapewnienia o zapowiedzianej interwencji serwisu - złożył oświadczenie o rozwiązaniu umowy. Oświadczenie to nie wywarło żadnych skutków dla łączącego strony stosunku obligatoryjnego, bowiem zgłoszona usterka nie uniemożliwiała korzystania z lokalu w sposób przewidziany umową. Była jedynie pretekstem do zerwania stosunku zobowiązaniowego, gdyż działalność prowadzona przez najemcę w lokalu nie przyniosła oczekiwanych dochodów. Wynika to z korespondencji stron oraz wniosków najemcy o obniżenie świadczenia czynszowego.

W dniu 15 czerwca 2007 r. przedstawiciel wynajmującego poinformował najemcę o umówionej interwencji serwisu w dniu 19 czerwca 2007 r. W dniu 18 czerwca 2007 r. najemca złożył jednak oświadczenie, iż z powodu nie wywiązywania się z warunków umowy najmu przez Spółkę rozwiązują umowę najmu w trybie natychmiastowym. W piśmie z tej samej daty Spółka nie wyraziła zgody na rozwiązanie umowy, zaprzeczyła podstawom wypowiedzenia, żądała wycofania przez najemcę oświadczenia. W dniu 18 czerwca 2007 r. dokonano protokolarnego wydania lokalu wynajmującemu, wpisując w uwagach brak działania klimatyzacji. W dniu 20 czerwca 2007 r. Spółka dokonała korekty faktury sprzedaży za miesiąc czerwiec 2007 r. naliczając świadczenie za okres od 01 do 18 czerwca 2007 r. Również za kolejne miesiące spółka nie wystawiała faktur sprzedaży z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego. Pozwem z dnia 27 marca 2008 r. "I- FS" Sp. z o.o. wniosła o zasądzenie od najemcy należności czynszowych brutto za okres od 18 czerwca 2007 r. do dnia 19 lutego 2008 r., kiedy to zawarto umowę z nowym najemcą. W dniu 14 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy zasądził od najemcy kwotę stanowiącą równowartość czynszu brutto od 18 czerwca 2007 r. do 19 lutego 2008 r. Sąd w uzasadnieniu wyroku uznał, iż umowa najmu lokalu użytkowego uległa rozwiązaniu z dniem 20 lutego 2008 r. tj. z chwilą zawarcia umowy z nowym najemcą. Do tego czasu pozwani obowiązani byli dokonywać na rzecz wynajmującego wszystkich świadczeń zgodnie z umową najmu a dochodzona kwota nie stanowi odszkodowania, lecz należności czynszowe. Wyrok jest prawomocny - najemca nie wniósł apelacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca uważa, że przychody z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za okres od 18 czerwca 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. należy zaliczyć do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych roku 2007 i dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za 2007 rok. Jak wynika z art. 12 ust. 3c ustawy. o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli strony ustalą w umowie, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze. Spółka stoi na stanowisku, że zasądzona należność czynszowa brutto nie powinna być traktowana jako odszkodowanie. W uzasadnieniu do wyroku z dnia 14 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy stwierdził, iż umowa najmu lokalu użytkowego uległa rozwiązaniu z dniem 20 lutego 2008 r., tj. z chwilą rozpoczęcia najmu z nowym najemcą a dochodzona kwota nie jest odszkodowaniem. Do tego czasu pozwani obowiązani byli dokonywać na rzecz wynajmującego wszystkich świadczeń, o jakich mowa w umowie, w tym w szczególności czynszu najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności

Artykuł 12 ust. 3c stanowi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W przedstawionym stanie faktycznym, strony zawarły umowę najmu na czas określony do dnia 31 sierpnia 2011 r. W zawartej umowie ustalono, że czynsz najmu płatny będzie do dnia 10 - go każdego miesiąca z góry.

Dokonując analizy przytoczonego przepisu art. 12 ust. 3c ustawy podatkowej, należy wskazać, iż ustawodawca, w przypadku usługi rozliczanej w okresach rozliczeniowych, wskazał następujące możliwe daty powstania przychodu:

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.

Wskazać jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy, rozpoznanie przychodu winno następować nie rzadziej niż raz w roku. Sformułowanie "nie rzadziej niż raz w roku" oznacza, iż okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 12 miesięcy. Istotnym dla wskazania daty powstania przychodu jest okoliczność ustalenia w umowie (fakturze) rozliczania w okresach rozliczeniowych i ustalenie tych okresów. Wystąpienie więc tej sytuacji - zależnej wyłącznie od woli stron - skutkuje rozliczaniem przychodu w zgodzie z cytowanym przepisem art. 12 ust. 3c ustawy, tj. w okresach rozliczeniowych. W takim przypadku przychód z tytułu usług o ustalonym okresie rozliczeniowym powinien być określany w ostatnim dniu przyjętego przez strony okresu rozliczeniowego, a data wystawienia faktury oraz termin płatności nie decydują o terminie powstania przychodu. Do usług, które są rozliczane okresowo możemy zaliczyć usługi najmu, dzierżawy oraz leasingu.

Reasumując, skoro w zawartej umowie strony przyjęły 10 - ty dzień każdego miesiąca rozliczania usługi najmu, to zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu należy uznać ostatni dzień miesięcznego okresu rozliczeniowego określonego w umowie, bez względu na dzień dokonania zapłaty przez najemcę. Przychody za okres czerwiec 2007 - luty 2008 powstaną więc w kolejnych miesiącach tego okresu. Dla celów podatkowych nie ma generalnie znaczenia fakt, czy podatnik należne środki rzeczywiście otrzymał. Jako przychód należny powinno się traktować kwoty, jakie są należne podatnikowi, czyli takie środki, których wydania podatnik może zażądać od najemcy.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż Spółka na okoliczność zasądzonych kwot nie wystawiała wcześniej faktur na rzecz najemcy. Nastąpiło bowiem wykonanie usługi, na podstawie umowy wiążącej strony, zaś wydany w lipcu 2008 r. korzystny dla Spółki wyrok sądowy stanowi jedynie potwierdzenie faktu, iż umowa była rzeczywiście wiążąca, a usługa została wykonana.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.