IPPB3/423-149/10-2/AG - Zasady obliczenia wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, gdy wymagalna wierzytelność spółki wobec jej udziałowca o opłacenie udziałów zostanie potrącona z wymagalną wierzytelnością udziałowca wobec spółki o spłatę pożyczki.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-149/10-2/AG Zasady obliczenia wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, gdy wymagalna wierzytelność spółki wobec jej udziałowca o opłacenie udziałów zostanie potrącona z wymagalną wierzytelnością udziałowca wobec spółki o spłatę pożyczki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego obejmującej podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 we wniosku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

1.

Spółka I. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka" lub I.") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. usług cateringowych oraz utrzymania biur.

2.

Kapitał zakładowy I. wynosi 898.000 złotych. 100% udziałów w kapitale zakładowym I. należy do duńskiej spółki G. (dalej: "G."). 100% udziałowcem G. jest duńska spółka A..

3.

Kapitał zakładowy Spółki pokryty został wkładem pieniężnym.

4.

Do roku 2005, 100% udziałów w kapitale zakładowym I. posiadała austriacka spółka C. C. wniosła do spółki I. w roku 2003 nieoprocentowane dopłaty, w rozumieniu art. 177 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, dalej: "K.S.H.") w łącznej wysokości 12.500.160 złotych.

5.

Spółka C. obecnie nie istnieje, a wszelkie prawa związane z udziałami w kapitale zakładowym I. przeszły na G., w tym też prawo do otrzymania zwrotu wniesionych do I. dopłat, w sytuacji gdyby dopłaty te okazały się zbędne.

6.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku dopłaty nie zostały zwrócone przez Spółkę.

7.

Kapitały (fundusze) własne Spółki są obecnie ujemne i wynosiły na 31 grudnia 2009 r. (40.719.792 złote). Głównymi przyczynami powstania ujemnych kapitałów jest ujemna wartość firmy ujęta w księgach w związku z przejęciami spółek zależnych (połączenia rozliczane były metodą łączenia udziałów) oraz strata na działalności operacyjnej z lat ubiegłych.

8.

Spółka w latach 2007 - 2009 zaciągnęła od G. szereg pożyczek. Łączna kwota zobowiązań Spółki wobec G. z tytułu pożyczek wynosiła na dzień 31 grudnia 2009 r. odpowiednio: 41.650.000 złotych (kapitał) oraz 3.495.491 złotych (naliczone odsetki).

9.

Do tej pory I. nie spłacała odsetek od pożyczek wymienionych w pkt 8.

10.

G. rozważa podniesienie kapitału zakładowego Spółki w drodze wkładu pieniężnego. Po odpowiedniej zmianie umowy Spółki, wierzytelność Spółki z tytułu wkładu zostałaby w drodze umowy potrącona z wierzytelnością G. z tytułu udzielonych Spółce pożyczek.

11.

Po podniesieniu kapitału zakładowego, Spółka rozważa spłatę pozostałej części kwoty głównej pożyczek oraz całej kwoty naliczonych od 2007 r. odsetek od tych pożyczek.

12.

Alternatywnie, jeśli podniesienie kapitału opisane w pkt 10 nie dojdzie do skutku, Spółka rozważa w pierwszej kolejności spłatę zadłużenia z tytułu pożyczek w części kapitałowej, a następnie spłatę wszystkich naliczonych odsetek od tych pożyczek.

13.

W dniu 31 maja 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał na wniosek I. indywidualną interpretację prawa podatkowego w której potwierdził stanowisko podatnika co do następujących zagadnień:

(i)

do pożyczek udzielonych I. przez spółkę S., której 100% udziałowcem jest A. nie znajdują zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 U.P.D.D.P.,

(ii)

na potrzeby powyższych przepisów o cienkiej kapitalizacji dopłaty wniesione do Spółki należy traktować jako składnik kapitału zakładowego,

(iii)

odsetki od pożyczek przeznaczonych na zakup udziałów, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty.

Biorąc pod uwagę, iż otrzymana przez Spółkę interpretacja dotyczyła zdarzenia przyszłego, w którym to S. miała udzielać pożyczek, natomiast w praktyce pożyczki zostały udzielone przez G., Spółka prosi o odpowiedź na następujące pytania dotyczące zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy w przypadku gdy wymagalna wierzytelność Spółki wobec G. o opłacenie udziałów zostanie potrącona z wymagalną wierzytelnością G. wobec Spółki o spłatę pożyczki, podniesiony w ten sposób kapitał zakładowy stanowić będzie podstawę do obliczenia wartości zadłużenia, o którym mowa w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 U.P.D.O.P. na dzień spłaty odsetek...

2.

Czy w przypadku gdy strony umowy zadecydują, iż spłata odsetek naliczonych od tej części kwoty pożyczki, która przekracza trzykrotną wartość kapitału zakładowego będzie poprzedzona spłatą kwoty głównej (kapitału) pożyczki, nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 U.P.D.O.P...

3.

Czy dopłaty wniesione do I. należy traktować na użytek wyżej wymienionych przepisów o cienkiej kapitalizacji jako składnik kapitału zakładowego, czy też jako zobowiązanie wobec udziałowca, który udzielił pożyczki (tj. G.), czy też wniesione dopłaty nie są ani jednym, ani drugim...

Przedmiotowa interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy pytania numer 1. W zakresie pytań numer 2 i 3 zostało wydane odrębne rozstrzygniecie.

Stanowisko Spółki.

W opinii Spółki fakt, iż roszczenie o wpłatę wkładu pieniężnego zostanie spełnione poprzez potrącenie z wierzytelnościami z tytułu pożyczek nie powoduje, iż tego rodzaju wkład można uznać za pokryty wierzytelnością z tytułu pożyczki o którym mowa w art. 16 ust. 7 U.P.D.O.P.

Zgodnie z art. 14 § 4 K.S.H. wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to potrącenia umownego.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej Kodeks Cywilny) gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Zgodnie z art. 498 § 2 Kodeksu Cywilnego wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Zgodnie z regulacją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 U.P.D.O.P. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnęła łącznie co najmniej trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 U.P.D.O.P. wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 60 § 61 funduszu udziałowego w spółdzielni lub kapitału zakładowego spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego funduszu lub kapitału, jaka nie została na ten fundusz lub kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługujących członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

W opinii Spółki w celu odpowiedzi na zadane pytanie należy dokonać wykładni art. 16 ust. 7 U.P.D.O.P. Przepis powyższy stanowi w szczególności iż wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 60 (...) kapitału zakładowego spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego (...) kapitału, jaka (...) została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek." Termin "pokrycie" użyty w treści art. 16 ust. 7 nie jest zdefiniowany na gruncie U.P.D.O.P. W opinii Spółki należy w takim przypadku przyjąć znaczenie tego terminu funkcjonujące w nauce prawa handlowego, gdzie oznacza ono przeniesienie na spółkę rzeczy lub praw w wykonaniu zobowiązania do wniesienia wkładu.

W doktrynie prawa handlowego rozróżnia się wkłady pieniężne oraz niepieniężne (aporty). W opinii Spółki sformułowanie "pokrycie wierzytelnościami" oznacza wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności wspólnika wobec spółki (wniesienie prawa majątkowego). Od pokrycia wkładu aportem w postaci wierzytelności odróżnić należy dokonanie wkładu pieniężnego, tj. sytuacji w której wspólnik zobowiązuję się wobec spółki do wpłaty określonej kwoty pieniędzy. Wpłata ta powinna co do zasady nastąpić w gotówce niemniej art. 14 § 4, zdanie ostatnie K.S.H., w związku z art. 498 § 1 Kodeksu Cywilnego dopuszcza również potrącenie umowne.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdza doktryna prawa handlowego gdzie podnosi się, że jeżeli wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązany do pokrycia udziałów jest zarazem wierzycielem spółki, to może on:

(a)

wnieść na pokrycie udziałów tę wierzytelność, którą ma do spółki - obejmuje wówczas udziały aportowe;

(b)

pokryć udziały wkładem pieniężnym i dochodzić od spółki odrębnie spłaty wierzytelności;

(c)

jeżeli jest zgodna wola spółki i wspólnika, potrącić w drodze umowy wierzytelność o opłacenie udziałów z wierzytelnością wspólnika wobec spółki - wówczas wspólnik obejmuje udziały nie aportowe (pokryte wkładem pieniężnym), gdyż potrącenie jest tylko formą rozliczenia wierzytelności". - tak M. Rodzynkiewicz Kodeks Spółek Handlowych - Komentarz", Wydanie 2, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2007 r., s. 240.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do pokrycia kapitału zakładowego wierzytelnością (a wiec aportem) ale do wniesienia wkładu pieniężnego. W konsekwencji również ta część podniesionego kapitału zakładowego Spółki powinna być brana pod uwagę przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego, na potrzeby art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 U.P.O.O.P. A zatem jeśli Spółka po podniesieniu kapitału w trybie opisanym powyżej, dokona spłaty pozostałej części zobowiązania z tytułu pożyczki, w tym naliczonych od 2007 r. odsetek, odsetki te stanowić będą koszt uzyskania przychodu, jeśli na dzień spłaty odsetek wartość zadłużenia Spółki wobec G. i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale G. nie osiągnie łącznie co najmniej trzykrotnej wartości kapitału zakładowego Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

*

są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

*

są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

*

nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Natomiast stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

W świetle powyższego nie są kosztami uzyskania przychodów w pełnej wysokości odsetki od pożyczki (kredytu) udzielonej spółce:

a.

przez udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, lub

b.

przez kilku udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, lub

c.

przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach - spółce będącej pożyczkobiorcą i spółce będącej pożyczkodawcą - ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada co najmniej po 25% udziałów, w części, w jakiej pożyczka (kredyt) w dniu zapłaty odsetek przekracza trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki.

Jeżeli w którymś z wymienionych przypadków zostanie przekroczony ustawowo określony wskaźnik 3:1 - wskaźnik wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców do wartości jej kapitału zakładowego, wówczas odsetki od pożyczki zaciągniętej na zakup udziałów nie stanowią zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów uzyskania przychodów w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Sposób określenia wartości kapitału zakładowego, niezbędnego do obliczenia wskaźnika odsetek od pożyczek (kredytów), nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, uregulowany jest w art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, funduszu udziałowego w spółdzielni lub kapitału zakładowego spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego funduszu lub kapitału, jaka nie została na ten fundusz lub kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z powołanych przepisów wynika, że przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla celów wyliczenia wskaźnika wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców do wartości jej kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia się stosownie do treści art. 16 ust. 7 ww. ustawy m.in. tej części kapitału jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki.

Przy czym brak jest podstaw by wiązać użyte przez ustawodawcę określenie "pokryta" z koniecznością wniesienia danej wierzytelności jako składnika aportu, gdyż zgodnie z literalnym brzmieniem cytowanego przepisu taki warunek nie jest konieczny. Jeżeli zatem część kapitału zakładowego spółki została pokryta tego rodzaju wierzytelnością, nie będzie ona brana pod uwagę przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla potrzeb wskaźnika, a więc należy o tę część kapitału zakładowego pomniejszyć wartość kapitału zakładowego spółki.

Jak przewiduje art. 14 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być więc każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej. Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Artykuł 14 § 4 K.s.h. nie przesądza pieniężnego charakteru konwersji wierzytelności na udziały. w przypadku omawianej konwersji, lecz o wyeliminowaniu dotychczasowej praktyki wnoszenia tzw. ukrytych aportów polegającej na samowolnej zmianie sposobu pokrycia i zamiast wkładu pieniężnego do czego się zobowiązał wspólnik ("należnej zapłaty na poczet udziałów") wnosi do spółki za zgodą zarządu aport w postaci wierzytelności pieniężnej, którą sam posiada względem spółki. Przepis ten więc dopuszczając umowne potrącenie zapewnia realność wniesionego wkładu, przez co realizuje ochronną funkcję kapitału zakładowego.

Kodeks spółek handlowych, podobnie zresztą jak i poprzednio obowiązujący Kodeks handlowy, nie definiują pojęć wkład pieniężny czy niepieniężny /aport/ jako form pokrycia kapitału w spółce z o.o., jak również technicznego sposobu realizacji wniesienia tego wkładu na pokrycie kapitału zakładowego. Ustawodawca wprowadzając ten dychotomiczny podział wkładów przeciwstawił wkład niepieniężny, wkładowi pieniężnemu, a to logicznie oznacza, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to co - nie będąc pieniądzem - przedstawia wartość ekonomiczną.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać potrącenia wzajemnych wymagalnych wierzytelności spółki i wspólnika związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego, z fizycznym uregulowaniem przez wspólnika istniejącej wierzytelności spółki wobec tego wspólnika, z tytułu roszczenia o wniesienie przez niego wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy.

Odnosząc powyższe do treści wniosku, organ stwierdza, iż nie można uznać, że w związku z potrąceniami wierzytelności G. (udziałowca) wobec Spółki z tytułu udzielonych Spółce pożyczek z wierzytelnością Spółki wobec G. z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego - w myśl art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. - dojdzie do faktycznego przekazania środków pieniężnych na kapitał zakładowy Spółki.

W związku z powyższym w przedstawionej we wniosku sytuacji znajdą zastosowanie uregulowania art. 16 ust. 7 ww. ustawy, wyłączające przy ustalaniu wartości kapitału zakładowego dla celów wyliczenia wskaźnika wartości zadłużenia spółki wobec jej znaczących udziałowców, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tę część kapitału jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek, przysługującymi udziałowcom wobec tej spółki. Tym samym wnioskodawca będzie miał obowiązek o tę wartość kapitału zakładowego, która zostanie ewentualnie pokryta w przyszłości (w drodze przedstawionego we wniosku potrącenia) wierzytelnościami udziałowca G. wobec Spółki z tytułu umów pożyczek udzielonych przez udziałowca Spółce (czy innych wierzytelności z tytułu pożyczek/kredytów wobec udziałowców), pomniejszyć wartość swojego kapitału zakładowego określanego dla celów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl