IPPB3/423-1481/08-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania wydatków poniesionych przez spółkę osobową w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej za koszty uzyskania przychodów jest:

W dniu 6 października 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków poniesionych przez spółkę osobową w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, będący osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest wspólnikiem innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która w wyniku uchwały wspólników ma zostać przekształcona w spółkę komandytową w trybie art. 551 i następnych ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) i kontynuować dalszą działalność w tej formie. Wnioskodawca zostanie komplementariuszem spółki komandytowej, który jako wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki wobec wierzycieli bez ograniczenia. Komandytariuszami zostaną dotychczasowi udziałowcy spółki z o.o., w której Wnioskodawca posiada udział. Po dokonaniu przekształcenia do spółki komandytowej ma przystąpić nowy wspólnik, będący osobą fizyczną, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa książka przychodów i rozchodów, podatek liniowy) i będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który na pokrycie wkładu wniesie swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Wspólnik ten po wniesieniu przedsiębiorstwa uzyska w spółce komandytowej status komandytariusza.

Spółka komandytowa będzie ponosić niezbędne i uzasadnione ekonomicznie wydatki na usługi konsultingowe, doradztwa prawnego, finansowego i podatkowego, a także opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako aportu do spółki osobowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej poniesione przez tę spółkę na usługi konsultingowe i doradcze oraz opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych stanowić będzie koszty uzyskania przychodów wspólnika komplementariusza będącego osobą prawną w momencie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółką komandytową jest spółka osobową mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej. Na podstawie art. 28 w związku z art. 103 kodeksu spółek handlowych majątek spółki komandytowej stanowi wszelkie mienia wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Zgodnie z art. 8 § 1 kodeksu spółek handlowych spółka komandytowa może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Z powyższych przepisów wynika jednoznaczne, że osiągnięty przez spółkę komandytową przychód jest przychodem z działalności gospodarczej. Jednak na gruncie ustaw podatkowych o podatku dochodowym od osób fizycznych i o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest uregulowań prawnych nadających podmiotowość podatkową spółce komandytowej. Nie jest wymieniona jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych. Oznacza to, że podatnikami z tytułu dochodów osiąganych w spółce komandytowej są wspólnicy, będący osobami fizycznymi lub osobami prawnymi, a sama spółka osobowa jest transparentna dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumerycznie w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowiącym katalog zamknięty. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych. Przepis ten nie dotyczy jednak sytuacji wniesienia przez wspólnika wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej, ponieważ używa jedynie pojęcia wydatków na nabycie lub objęcie udziałów albo akcji w spółce mającej osobowość prawną, a taką nie jest spółka komandytowa. Zatem w wydatki należy rozpatrywać przy zastosowaniu normy ogólnej zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mogą one być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym lub spodziewanym przychodem, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowaniu źródeł przychodów oraz zostały należycie udokumentowane, a ich poniesienie wykazano w sposób nie budzący wątpliwości.

Ustawodawca pozwala podatnikom na uznanie za koszty podatkowe wszelkich wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jeżeli pośrednio lub bezpośrednio przyczyniają się one do uzyskiwania przychodów w ramach prowadzonej działalności. W przedstawianym przypadku koszty te są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, a podatnik osoba prawna, będąca wspólnikiem komplementariuszem spółki komandytowej - przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej. W odczuciu subiektywnym podatnika, wydatki te dotyczące całokształtu działalności podatnika, gwarantują powstawanie i utrzymywanie źródeł przychodów i są uzasadnione pod względem ekonomicznym. Są one przejawem dążenia do rozwoju przedsiębiorstwa. Jego przekształcenia w celu intensyfikacji dotychczasowej działalności i wypracowania nowych korzystnych strategii rozwoju. Wydatki te spełniają z drugiej strony przesłankę poniesienia w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, ponieważ ich uzasadnieniem jest dążenie do uniknięcia ryzyka wystąpienia ewentualnych strat związanych np. z nietrafnymi decyzjami podatkowymi lub finansowymi kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty pośrednie, dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z funkcjonowaniem firmy. Nie są to jednocześnie, jak wykazano wcześniej, wydatki wymienione w zamkniętym katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na usługi doradcze oraz opłaty sądowe i rejestracyjne związane z wniesieniem wkładu niepieniężnego stanowią wydatki o charakterze ogólnym, których nie można powiązać z konkretnym przychodem, mające pośredni wpływ na uzyskanie przychodu, ponieważ stulą zabezpieczeniu źródeł przychodu w przyszłości (możliwej ekspansji źródeł przychodu przy zachowaniu stanu obecnego). Będą się przyczyniały do powstawania przychodów w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym oznaczonym momencie roku podatkowego.

Koszty związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego wspólnika do spółki komandytowej są związane z przyszłym przychodem tej spółki, zatem winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki komandytowej. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa zdaniem Wnioskodawcy pozwoli prowadzić spółce komandytowej działalność w większym wymiarze, a co za tym idzie ma wpływ na zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez spółkę.

Stąd na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wydatki na usługi doradcze, pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem i nie wymienione w negatywnym katalogu art. 16 ust. 1 tejże ustawy, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 4e powołanej ustawy, za dzień poniesienia uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, co zrównuje zasady potrącania kosztów w ustawie podatkowej do przepisów bilansowych wynikających z rachunkowości. Ustawodawca tworzący normy prawa podatkowego przyjął założenie, że ilekroć stanowią one o zasadach określania przychodów i kosztów uzyskania, to zasady te dotyczą podmiotu który przychód uzyskał lub który dany koszt poniósł. Oznacza to, że kosztami uzyskania przychodu u podatnika ponoszącego dany koszt są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez tego samego podatnika a nie przez kogokolwiek innego. Dlatego koszty związane z wniesieniem przez wspólnika aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, poniesione przez spółkę komandytową stanową koszty uzyskania przychodu dla wspólników spółki osobowej, będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko takie, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy z dnia 8 stycznia 2008 r. sygn. USPDI/415/1/32/07, Naczelnika Pierwszego Urzędu skarbowego w Gdyni z dnia 2 czerwca 2006 r. Sygn. I-2/423-0003/06 oraz Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2006 r. sygn. 1472/ROP1/423-214/262/06/DP.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Ad.1.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że po dokonaniu przekształcenia spółki kapitałowej, w której Wnioskodawca posiada udziały w spółkę osobową, do spółki komandytowej przystąpi nowy wspólnik, będący osobą fizyczną, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, który na pokrycie wkładu wniesie swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy kodeks cywilny. Jednocześnie to spółka komandytowa będzie ponosić wydatki na usługi konsultingowe, doradztwa prawnego, finansowego i podatkowego, a także opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związane przystąpieniem osoby fizycznej aportu do spółki osobowej.

W konsekwencji art. 4 § 1pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.),spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody z udziału w spółce osobowej uzyskiwane przez jej wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w zyskach spółki osobowej. Przychody Spółki z tytułu udziału w zyskach spółki osobowej będą łączone z jej innymi przychodami, proporcjonalnie do udziału posiadanego przez Spółkę (art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zasadę tą stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących ww. kosztów, zwolnień i ulg podatkowych oraz odliczenia od dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia chyba, że dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak wynika z powyższego przepisu kosztem uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są to, więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. Przy czym koszty, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskanym przychodem, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

W świetle powyższego należy uznać, że prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi koszty, które nie są powiązane z konkretnymi przychodami lecz ich poniesienie konieczne jest do prawidłowego funkcjonowania podmiotu gospodarczego. Pośredni związek z przychodem mają koszty zwane kosztami ogólnymi funkcjonowania spółki, do których zaliczyć można koszty związane z analizą i oceną zasadności przejęcia przedsiębiorstwa osoby fizycznej w celu umocnienia pozycji spółki komandytowej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, tj. poniesione na zakup usług doradztwa finansowego, prawnego i podatkowego w toku planowania i przygotowywania transakcji. Warunkiem koniecznym jest jednak wykazanie przez spółkę komandytową, że poniesione przez nią w przedmiotowej sprawie wydatki - obiektywnie rzecz ujmując - były racjonalne co do zasady i co do wielkości, oraz że ich poniesienie uzasadnione jest przyczynami ekonomicznymi. Wydatki poniesione przez spółkę osobową w celu zakupu ww. usług konsultingowych, dla Wnioskodawcy jako osoby prawnej a jednocześnie komplenentariusza spółki komandytowej, będą (przy właściwym uzasadnieniu i udokumentowaniu związku z działalnością spółki osobowej) spełniać będą przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Nie zostały one również objęte wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na zakup usług konsultingowych, uznaje się za prawidłowe.

Ad.2.

W części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatku dochodowego od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu do spółki osobowej podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca błędnie powołał stanowisko organów podatkowych zaprezentowane w postanowieniach nr USDI/415/1/32/07 oraz nr I-2/423-0003/06. Powołane powyżej stanowiska, w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie znajduje analogii ponieważ dotyczyły one wydatków poniesionych przez spółkę w związku ze zmianą formy prawnej. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma zdarzenia, tj. przekształceniem formy prawnej spółki kapitałowej w spółkę osobową oraz z przystąpieniem nowego wspólnika do już istniejącej spółki osobowej. Wydatki poniesione przez spółkę komandytową w związku z dokonanym przekształceniem spółki kapitałowej w osobową jak najbardziej uznane zostaną za koszty uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione przez spółkę osobową w związku z przystąpieniem nowego wspólnika nie mogą być kwalifikowane jako również dotyczące ww. przekształcenia. Wniesienie do spółki osobowej przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa stanowi pokrycie wkładem niepieniężnym jego udziału kapitałowego określonego w sporządzonej w związku z tym faktem nowej umowie spółki osobowej. Efektem tego zdarzenia jest podwyższenie wartości aktywów spółki osobowej, umocnienie jej pozycji na rynku oraz poprawa płynności finansowej.

W świetle opisanego zdarzenia przyszłego, skutki podatkowe dla Wnioskodawcy należy rozpatrywać w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W związku z tym na moment wniesienia wkładu pieniężnego do spółki komandytowej należy dodatkowo rozważyć kwestię powstania przychodu podatkowego w samej spółce osobowej, co poprzez odpowiednią alokację jej przychodów i kosztów mogłoby teoretycznie spowodować powstanie przychodu u jej wspólników, będących podatnikami podatku dochodów od osób prawnych z tytułu dochodów osiąganych przez spółki osobowe, których są wspólnikiem.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Oznacza to, że otrzymany przez SK wkład będący pokryciem udziału kapitałowego wspólników (o którym mowa w art. 50 k.s.h., stosowanym do spółki komandytowej zgodzie z art. 103 k.s.h.) nie będzie stanowił przychodu SK i konsekwentnie jej wspólników.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie, ponieważ wniesienie do spółki komandytowej tytułem aportu przedsiębiorstwa osoby fizycznej nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to wydatki poniesione w związku z powyższym nie spełniają wymogów art. 15 ust. 1 tejże ustawy, ponieważ nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z przychodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatku dochodowego od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu do spółki osobowej, uznaje się za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.