IPPB3/423-148/14-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia przez likwidowaną spółkę prawa własności nieruchomości (pyt. 2)- jest nieprawidłowe,

- w zakresie pyt. nr 3 - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia przez likwidowaną spółkę prawa własności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca - spółka S. Sp. z o.o. (ówcześnie pod firmę: E. Sp. z o.o.) w dniu 3 marca 2008 r. zawarła warunkową umowę sprzedaży nieruchomości, a w dniu 19 marca 2008 r. spółka zawarła umowę przeniesienia własności nieruchomości, w wyniku której Spółka-Wnioskodawca nabyła prawo własności nieruchomości niezabudowanej.

Sprzedającymi nieruchomość były osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, a w związku z tym umowa sprzedaży nieruchomości nie podległa podatkowi od towarów i usług (zwanym dalej: "VAT") i w konsekwencji Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia VAT od tej transakcji, ponieważ nie występił przy tej transakcji naliczony podatek VAT.

Niezabudowana nieruchomość nabyta przez Spółkę-Wnioskodawcę była planowana do zabudowy, a następnie do dalszej odsprzedaży. W związku z powyższym Spółka-Wnioskodawca zaliczyła tę nieruchomość do aktywów obrotowych. Na skutek tego, że cały planowany przez Spółkę-Wnioskodawcę projekt inwestycyjny zakończył się fiaskiem w związku z brakiem uzyskania wymaganej decyzji o warunkach zabudowy, nieruchomość nie została zabudowana i Spółka-Wnioskodawca nie ponosiła wydatków na ulepszenie tej nieruchomości.

W dniu 19 lutego 2009 r. wszystkie udziały w Spółce-Wnioskodawcy zostały objęte przez jednego z jej dotychczasowych wspólników. W wyniku tego, obecnie Spółka-Wnioskodawca ma jedynego wspólnika, tj. spółkę pod firmą S. Polska Sp. z o.o., która ma siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania i nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W dniu 20 grudnia 2013 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki-Wnioskodawcy postanowiło o rozwiązaniu spółki i otwarciu jej likwidacji.

Spółka posiada jedynie zobowiązania wobec swojego jedynego wspólnika, a jedynym jej składnikiem majątkowym jest wskazana wyżej nieruchomość.

Spółka-Wnioskodawca po przeprowadzeniu procesu likwidacji chciałaby podzielić pozostały po likwidacji majątek, na który składa się opisana wyżej nieruchomość, poprzez przeniesienie własności tego pozostałego majątku na jedynego wspólnika w trybie art. 286 § 1 i § 2 Kodeksu spółek handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przeniesienie przez likwidowaną Spółkę na jedynego wspólnika prawa własności nieruchomości jako podział majątku pozostałego po zakończeniu likwidacji (art. 286 Kodeksu spółek handlowych) stanowi dostawę towarów opodatkowanych podatkiem VAT.

2. Czy z tytułu przekazania jedynemu wspólnikowi pozostałego majątku pozostałego w toku procesu likwidacji, u Spółki-Wnioskodawcy powstanie z tego tytułu przychód.

3. Czy z tytułu przekazania jedynemu wspólnikowi w toku procesu likwidacji majątku pozostałego Spółka-Wnioskodawca będzie obowiązana pobrać podatek dochodowy z tytułu powstałego po stronie wspólnika przychodu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji są przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2) przeniesienie prawa własności nieruchomości na wspólnika w toku postępowania likwidacyjnego nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki Wnioskodawcy. Opisana w stanie faktycznym czynność polegająca na przeniesieniu na wspólnika w toku likwidacji składników majątkowych nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki - Wnioskodawcy jakiegokolwiek przysporzenia. Spółka-Wnioskodawca w związku z przekazaniem majątku jedynemu wspólnikowi, nie osiągnie jakiejkolwiek korzyści majątkowej. Przeniesienie na wspólników prawa własności składników majątkowych nie jest zbyciem, w wyniku którego powstaje po stronie Spółki- Wnioskodawcy przychód, gdyż przekazanie majątku nie stanowi odpłatnego zbycia praw. Podział majątku dokonywany przez Spółkę-Wnioskodawcę pomiędzy jej wspólników w toku likwidacji jest jej obowiązkiem wynikającym z art. 286 k.s.h. Wobec powyższego, zdarzenie przyszłe opisane w niniejszym wniosku o wydanie Interpretacji nie stanowi tytułu uzyskania przychodu przez Spółkę-Wnioskodawcę określonego w art. 12 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r. III SA/Wa 2078/12.

Ad. 3) Spółka-Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pobrania podatku dochodowego z tytułu powstałego po stronie wspólnika przychodu, ponieważ przychód powstały po stronie wspólnika z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości na tego w toku postępowania likwidacyjnego jest zwolniony od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem z udziału w zyskach osób prawnych, jest dochód faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwalnia się od podatku dochodowego dochody z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w tym przepisie i zgodnie z ust. 4a tego artykułu posiada nieprzerwanie przez okres dwóch lat udziały w spółce wypłacającej te należności, Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego, Spółka-Wnioskodawca oraz jej wspólnik spełniają powyższe warunki i wobec tego wartość majątku przekazywana Spółce-Wnioskodawcy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 22 ust. 4 i 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym, Spólka-Wnioskodawca nie musi pobierać jako płatnik podatku dochodowego od wartości wypłacanego jedynemu wspólnikowi majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia w zakresie pyt. nr 2 jest nieprawidłowe, w zakresie pyt. nr 3 jest prawidłowe.

Ad. 2) Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, czy czynność polegająca na wydaniu składników majątku Spółki na rzecz udziałowca - w ramach podziału majątku pozostałego po zakończeniu likwidacji-spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. O możliwości dokonania tego rodzaju czynności przesądza przepis art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.; dalej "k.s.h."), zgodnie z którym możliwy jest podział między wspólników majątku likwidowanej spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Majątek ten dzieli się między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki przewiduje inne zasady podziału (art. 286 § 2 i § 3 k.s.h.). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

W sprawie niniejszej rozważenia wymaga jednak fakt, czy dokonanie opisanej czynności będzie neutralne podatkowo dla likwidowanej spółki, czyli Wnioskodawcy. Przepisy prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny czynności polegającej na przeniesieniu na dotychczasowego wspólnika własności składników majątku spółki kapitałowej, która podlega likwidacji. Nie oznacza to jednak, że obowiązek podatkowy po stronie Spółki nie powstanie. Ustawy podatkowe, w tym ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej ustawa o p.d.o.p.), określają zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką, której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że w wyniku planowanego podziału majątku Spółki dojdzie do przeniesienia własności określonych składników majątkowych - w analizowanej sytuacji będzie to nieruchomość. Wnioskodawca posiada bowiem jedynie zobowiązania wobec swojego jedynego wspólnika, a jedynym jej składnikiem majątkowym jest nieruchomość. Wnioskodawca zakłada, że po przeprowadzeniu likwidacji podzieli pozostały majątek, na który składa się nieruchomość poprzez przeniesienie jej własności na rzecz jedynego wspólnika.

Zdaniem Organu podatkowego opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Ustawodawca w wykazie zdarzeń uznanych przez niego za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. nie wymienia przeniesienia własności składników majątku po przeprowadzeniu likwidacji spółki jako zdarzenia rodzącego taki przychód. Należy jednak zauważyć, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są "w szczególności" zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 przedmiotowej ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie "zbycie" nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w planowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do skutecznego przeniesienia własności składników majątkowych (nieruchomości) posiadanych przez Spółkę na jej udziałowca. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tak. W tym zakresie musi bowiem dojść do przeniesienia własności poprzez sporządzenie wymaganego dla przeniesienia własności nieruchomości aktu notarialnego. Zbycie nieruchomości w przedmiotowej sprawie nie będzie jednak umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tak rozumiejąc umowę sprzedaży należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie własności nieruchomości nie ma charakteru umowy sprzedaży. Spółka tytułem dokonanego zbycia nie otrzyma od wspólnika zapłaty w formie przekazania mu bezpośrednio czy w drodze przelewu konkretnej kwoty środków pieniężnych. Przeniesienie własności składników majątkowych nastąpi w celu wykonania obowiązku Spółki polegającego na zaspokojeniu roszczenia wspólnika opartego na podstawie przepisu zawartego w art. 286 k.s.h. Nieruchomość stanowi składnik aktywów Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowisko, że przeniesienie własności nieruchomości jako "wypłata" pokrywająca roszczenie wspólnika wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o "odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych". Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółka osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie składnika majątkowego Spółka "otrzymuje" ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów udziałowca rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników. Powoduje to uzyskanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej nieruchomości.

Odnosząc się do powołanego we wniosku orzeczenia sądowego i użytej w nim argumentacji należy wskazać, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego kolejną interpretację. Rozpatrując każdy kolejny wniosek Organ podatkowy ma przede wszystkim za zadanie dokonać oceny argumentacji podatnika zawartej we wniosku. W przypadku odmiennego zdania Organ wskazuje na jakiej podstawie i w świetle jakich przepisów stanowisko wnioskodawcy nie jest prawidłowe, co dokonane zostało powyżej. Stanowisko Organu podatkowego w tej kwestii znajduje swoje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2012 r. (sygn. III SA/Wa 2640/11) zawarte jest następujące stwierdzenie: "Nie ulega wątpliwości, że orzecznictwo sądów administracyjnych ma istotne znaczenie, jako że zawiera wskazówki co do interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz ich zastosowania Nie kwestionując i w żaden sposób nie podważając tego znaczenia Sąd podkreśla, że istnienie orzecznictwa sądów administracyjnych nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia. Nie jest natomiast zobowiązany przepisami prawa do zastosowania w konkretnej sprawie tez wyroków sądów administracyjnych podjętych w innych sprawach." Stanowisko to potwierdzone zostało w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 585/13).

Ad. 3) Uznanie, że stanowisko Podatnika w zakresie pyt. nr 3 jest prawidłowe powoduje, że na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock