IPPB3/423-1405/08-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2008 r. na wezwanie Nr IPPB3-423-1405/08-2/MS z dnia 10 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania wartości początkowej środków trwały oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki osobowej oraz kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy spółka osobowa dokona ich sprzedaży jest prawidłowe,

W dniu 25 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki osobowej oraz kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy spółka osobowa dokona ich sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następując zdarzenie przyszłe.

Spółka X jest właścicielem prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz własności budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. Prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało zakupione przez tę spółkę i po jego zakupie zostało zaewidencjonowane dla celów księgowo - podatkowych jako: towar - konto 332. Nie zostało ono przyjęte do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych albowiem zostało nabyte z przeznaczeniem do dalszego zbycie w stanie w jakim zakupiła je Spółka X albo po dokonaniu na nim inwestycji poprzez zabudowę gruntu objętego prawem wieczystego użytkowania i modernizację starych obiektów i po zakończeniu inwestycji sprzedaż tego prawa wraz z prawem własności do budynków i budowli, które miały być zmodernizowane oraz miały powstać na tym gruncie.

Wnioskodawca jako spółka z o.o. (w organizacji) nosi się z zamiarem podpisania wraz z inną spółką z o.o. (zwaną dalej: Spółką X) umowy spółki komandytowej. Wnioskodawca w roli komplementariusza wniesie do spółki wkład pieniężny a Spółka X w roli komandytariusza wniesie do niej wkład w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu i własności budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. Wkład do spółki komandytowej w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz własności budynków i budowli posadowionych na tym gruncie zostanie wyceniony według wartości rynkowej innej aniżeli wartość księgowa składników majątku będących przedmiotem aportu, a więc odbiegającej od ceny po jakiej Spółka X kupiła ww. prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budynków i budowli posadowionych na tym gruncie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad.1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują sposobu ustalania wartości początkowej w przypadku wniesienia przez spółkę z o.o. aportu do spółki osobowej, definicja taka jest zawarta w art. 22g ust. 1 pkt 4) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) (dalej: p.d.o.f.). Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pk 4) ustawy o p.d.o.f. w przypadku nabycia środka trwałego w drodze aportu wniesionego do spółki osobowej wartością początkową takiego środka trwałego jest ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Zgodnie z art. 16g ust. 8 ustawy ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) (dalej: p.d.o.p.) w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Art. 5 ust. 1 tej ustawy stosuje się odpowiednio. Po wniesieniu aportu do spółki komandytowej stanie się ona jego właścicielem a spółce z o.o. nie będzie przysługiwał do niego żaden bezpośredni tytuł własności, nie będzie ona jego współwłaścicielem wobec powyższego w tym przypadku nie będzie miał zastosowania przepis art. 16g ust. 8 wyżej cytowanej ustawy.

W tym przypadku zastosowanie będzie miał art. 5 ust. 2 ustawy o p.d.o.p.

W przypadku zbycia przez spółkę komandytową środków trwałych otrzymanych w formie aportu wartość początkowa, pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 5 ust. 2 cyt. wyżej ustawy stanowiła będzie koszt uzyskania przychodu. Tym samym zdaniem podatnika wartość początkową prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie stanowiła wartość określona w akcie notarialnym o powołaniu spółki lub o podwyższeniu wkładów wspólników do spółki komandytowej o ile nie będzie przekraczała wartości rynkowej tego prawa. Wartością początkową takiego prawa aportowanego nie będzie wartość księgowa tego prawa ujawniona w ewidencjach poprzednika prawnego.

Spółka komandytowa nie ma obowiązku kontynuowania odpisów amortyzacyjnych po swoim poprzedniku prawnym albowiem w spółce wnoszącej to prawo jako aport prawo to nie figurowało na ewidencji środków trwałych tej spółki a poza tym nie zachodzi żaden z przypadków nakazujących takie działania określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad.2.

Zasady opodatkowania dochodu komandytariusza w spółce komandytowej są identyczne z zasadami opodatkowania dochodu wspólników innych typów spółek osobowych oraz spółki cywilnej. Jeśli komandytariusza jest osobą prawną, stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 p.d.o.p. przychody z udziału w spółce określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością spółki. W wymiarze praktycznym, powyższe oznacza, iż przychód oraz koszty uzyskania przychodu spółki komandytowej ustała się na podstawie księgi handlowej prowadzonej zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Tak ustalony przychód i koszty łączy się z pozostałymi przychodami i kosztami podatnika, a wyliczony dochód jest opodatkowany przez wspólnika razem z dochodami z pozostałych źródeł. Wspólnik wykazuje przychody oraz koszty narastająco w deklaracjach podatkowych za kolejne miesiące (CIT-2). Potwierdzeniem powyższego jest wyrok NSA, który stwierdził, że: "odmiennie zatem niż u innych podatników, aby ustalić dochód osoby ze wspólnego źródła przychodów należy najpierw dokonać w jego ramach ustalenia wspólnych przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, co pozwoli określić dochód uzyskany z tego źródła przez wszystkich wspólników, a następnie ustalić dochód każdej z tych osób z uwzględnieniem wielkości jej udziału w tym źródle. Mając powyższe na względzie należało uznać, iż sygnalizowane naruszenia zasad postępowania administracyjnego miały istotny wpływ na wynik sprawy, stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 3, art. 29 oraz art. 55 ust. 1ustawy o NSA orzec, jak w sentencji. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2003-10-07. III SA 3426/01).

Spółka komandytowa sprzedając nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego nabyte w drodze aportu, ustala koszty uzyskania przychodu z tej sprzedaży w wysokości wartości początkowej tej nieruchomości lub tego prawa, tj. w wysokości określonej przez wspólników w akcie notarialnym o wniesieniu tej nieruchomości lub tego prawa do spółki komandytowej jako wkładu (art. 16 ust. 1 p.d.o.p.).

Stanowisko powyższe potwierdza również Izba Skarbowa w Łodzi, która w jednej ze swoich interpretacji stwierdziła: "z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem wkładu niepieniężnego przy objęciu udziałów w spółce z o.o. będzie prawo własności niezabudowanej nieruchomości, a zatem przedmiotem opodatkowania z tego tytułu będzie dochód, tj. różnica między osiągniętym przychodem, którego wartość powinna zostać ustawna według zasad określonych w art. 19, a kosztami jego uzyskania, które powinny zostać ustalone według zasad określonych w cyt. art. 22 ust. 1e pkt 1 ustawy. Jak słusznie bowiem zauważyła strona w złożonym wniosku, grunty zalicza się do środków trwałych mimo, iż na mocy przepisu art. 22c pkt 1 ustawy, nie podlegają one amortyzacji.

A zatem dla ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów należy posłużyć się zapisem art. 22g ust. 1 pkt 4, który to przepis mówi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez z wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu (Izba Skarbowa w Łodzi 01.09. 2005 PB I 3/4150/IN-496/US/2005/PM na stronie internetowej Min. Finansów).

Jeżeli zaś spółka komandytowa uzna przedmiot aportu za towar handlowy albo jako inwestycje (grunt do zabudowy) to w takim razie w razie późniejszej sprzedaży tego prawa kosztem uzyskania przychodów dla takiej sprzedaży dla wspólników spółki komandytowej będzie wartość tego prawa ustalona w akcie notarialnym, którym to prawo zostało wniesione do tej spółki w drodze aportu ewentualnie powiększona o wartość nakładów poniesionych przez spółkę komandytową.

Za potwierdzeniem stanowiska przyjętego przez podatnika przemawiają dodatkowo stanowiska zaprezentowane na stronie internetowej Ministerstwa Finansów zawierającej urzędowe interpretacje prawa podatkowego, np.:

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.