IPPB3/423-1393/08-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2008 r. (data wpływu 5 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania wartości początkowej składników majątkowych wniesionych aportem do spółki osobowej oraz skutków podatkowych w momencie ich zbycia przez spółkę osobową-jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania wartości początkowej składników majątkowych wniesionych aportem do spółki osobowej oraz skutków podatkowych w momencie ich zbycia przez spółkę osobową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następując zdarzenie przyszłe.

C L Spółka z o.o. jest osobą prawną z siedzibą w Polsce (dalej: C lub Wnioskodawcą) zgodnie z założeniami jednego z rozważanych planów biznesowych C planuje zostać wspólnikiem w spółce osobowej (dalej: spółka osobowa) w zamian za wkład pieniężny. Obok C wspólnikami spółki osobowej będą również inne osoby prawne i być może osoby fizyczne. Pozostali wspólnicy spółki osobowej zasilą jej kapitał zakładowy w formie wkładu pieniężnego bądź aportu, którego przedmiotem będą środki trwale niepodlegające amortyzacji - prawo wieczystego użytkowania gruntów (dalej: PWUG) - bądź środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Aktualnie nie jest znana forma prawna spółki osobowej. Rozważane są spółka komandytowa oraz spółka kondytowo-akcyjna. Spółka osobowa będzie prowadziła działalność związaną z inwestycjami w branży nieruchomości. Spółka osobowa w ramach swojej działalności będzie min. nabywać oraz sprzedawać nieruchomości. C w dalszym ciągu będzie wykonywać działalność operacyjną. Zgodnie z umową spółki, Wnioskodawca będzie partycypować w przychodach spółki osobowej proporcjonalnie do udziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1.

Zdaniem C, wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz środków trwałych niepodlegających amortyzacji należy ustalić jako ich wartość rynkową.

W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z zm.; dalej: p.d.o.p.) nie ma przepisu, który wprost wskazywałby, w jaki sposób należy ustalić wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych w formie wkładu do spółki osobowej przez osobę prawną. Istnieje natomiast regulacja określająca sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych w formie wkładu do spółki kapitałowej. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 poop w takiej sytuacji za wartość początkową przyjmuje się wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Podobną regulację zawiera ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej: p.d.o.f.). Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 p.d.o.f. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do osobowej spółki handlowej uważa się wartość ustaloną przez poszczególnych wspólników nie wyższą jednak niż wartość rynkowa.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy wykładnia systemowa prowadzi do wniosku, że wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz środków trwałych niepodlegających amortyzacji wnoszonych do spółki osobowej należy ustalić jako wartość rynkową.

Stanowisko C znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych.

Ad.2.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku sprzedaży przez spółkę osobową środka trwałego innego niż PWUG, bądź PWUG przychodem ze sprzedaży będzie przychód określony proporcjonalnie do posiadanego udziału (różnica między przypadającym na C przychodem określonym na podstawie ceny zastosowanej w umowie sprzedaży a kosztem uzyskania przychodu, który odpowiada wartości początkowej PWUG bądź środka trwałego). Ponadto w przypadku zbycia środka trwałego innego niż PWUG koszt uzyskania przychodu zostanie pomniejszony o dokonane przez spółkę osobową odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 p.d.o.p. przychody min. z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zgodnie z ust. 2 art. 5 p.d.o.p., powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku,

Spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. W przypadku zbycia przez spółkę osobową PWUG lub innego środka trwałego, każdy wspólnik spółki osobowej zatem również wnioskodawca, powinien określić przychód oraz koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do udziału w spółce osobowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 p.d.o.p. przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosowne do art. 15 ust. 1 p.d.o.p. są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 p.d.o.p.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) p.d.o.p. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych, jednakże w momencie odpłatnego zbycia wydatki takie, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są kosztem uzyskania przychodów. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) pop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków min. na nabycie prawa wieczystego użytkowania. Wydatki takie, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania.

Reasumując zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że w przypadku sprzedaży przez spółkę osobową środka trwałego innego niż PWUG, bądź PWUG dochodem ze sprzedaży będzie dochód określony proporcjonalnie do posiadanego udziału, stanowiący różnicę pomiędzy przyporządkowanym do C przychodem w wysokości ceny określonej w umowie sprzedaży oraz kosztem uzyskania przychodu, który odpowiada wartości początkowej PWUG bądź środka trwałego. Jednocześnie w przypadku zbycia środka trwałego innego niż PWUG koszt uzyskania przychodu zostanie pomniejszony o odpisy amortyzacyjne.

Stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych.

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.