IPPB3/423-1365/08-2/JG - Odpisy amortyzacyjne od sprzętu chłodniczego czasowo niewykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 24 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych:

W dniu 24 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nowo zakupionego sprzętu chłodniczego oraz od sprzętu chłodniczego czasowo niewykorzystywanego w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka C Polska Sp. z o.o. (zwana dalej "Spółkę" lub "C") zajmuje się produkcją, dystrybucją i sprzedażą napojów bezalkoholowych, soków owocowych i warzywnych, wód oraz nektarów opatrzonych zastrzeżonymi znakami towarowymi.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa środki trwałe, w tym m.in. sprzęt chłodniczy tj. lodówki i maszyny typu vending służące do sprzedaży napojów.

Sprzęt ten jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki jako sprzęt wspomagający sprzedaż. Urządzenia przekazywane są Klientom (punktom sprzedaży detalicznej) na podstawie zawieranych umów przekazania do używania (użyczenia).

W związku z tym, iż niekiedy Spółka nabywa dużą ilość lodówek w krótkim czasie zdarzają się sytuacje, kiedy lodówka jest wprowadzana do rejestru środków trwałych i Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych, a sprzęt znajduje się jeszcze w magazynie Spółki.

Z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy z różnych powodów (np. w związku ze zmianą szaty graficznej sprzętu chłodniczego, zaprzestaniem działalności przez Klienta, u którego sprzęt był zainstalowany lub zakończeniem z nim współpracy), lodówka wraca do magazynu Spółki i może znajdować się tam nawet kilka miesięcy zanim trafi do nowego punktu sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych powyżej sytuacjach Spółka może uznać za koszt uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od sprzętu chłodniczego czasowo nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej...

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: Ustawa CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Z treści tego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów bez względu na fakt, czy w wyniku ich poniesienia wystąpił skutek w postaci uzyskanego przychodu. Zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 6 Ustawy CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W świetle art. 16a amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu lub inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą zwane środkami trwałymi. Z art. 16c pkt 5 wynika, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której składniki te były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Treść tego przepisu wskazuje, iż nie podlega amortyzacji środek trwały, który nie jest używany na skutek zaprzestania działalności, w której był on wykorzystywany. W związku z tym, zdaniem Spółki, jeżeli dane środki trwałe nie są przez Spółkę przez pewien okres używane z innych powodów niż zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, przerwa w ich używaniu nie powoduje konieczności zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych. Zakup środków trwałych jest bez wątpienia związany z działalnością Spółki i służy uzyskaniu przez Spółkę przychodu z tytułu sprzedaży napojów. W związku z tym, mimo, że przez pewien okres urządzenia mogą pozostawać w magazynie Spółki, Spółka ma prawo dokonywać od tych urządzeń miesięcznych odpisów amortyzacyjnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje organów podatkowych: postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 lipca 2005 r. (sygn. 1472/ROP1/423-185-150/05/PS) oraz postanowienie Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 1 lutego 2006 r. (sygn. DP/PD/423-0143/1/05/AK).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojecie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według art. 16a ust. 1 ustawy środkami trwałymi są "stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

Należy podkreślić, iż w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym sprzęt chłodniczy jest wprowadzany do rejestru środków trwałych i Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych, a sprzęt znajduje się jeszcze w magazynie Spółki tzn. nie jest wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Zatem nie spełnia warunku wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej.

Aby nowo zakupiony przez Spółkę sprzęt chłodniczy mógł podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi on być wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Dla oceny od kiedy podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, konieczne jest ustalenie kiedy nastąpiło oddanie środka trwałego do użytkowania, a także czy w tej dacie był on kompletny i zdatny do użytku, zarówno faktycznie jak i w świetle poszczególnych przepisów prawa regulujących możliwość dopuszczenia poszczególnych urządzeń do użytkowania.

Zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż w momencie przyjęcia środka trwałego do używania.

Z powyższego wynika, że brak spełnienia warunku wykorzystywania przez podatnika środka trwałego (sprzętu chłodniczego) na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oznacza brak możliwości dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych.

A zatem nie wystarczy samo wprowadzenie środka trwałego do ewidencji środków trwałych, lecz musi zaistnieć fakt jego wykorzystania do prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę. Przepisy podatkowe uzależniają zaliczenie w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tego, czy środek trwały jest wykorzystywany przez podatnika.

Należy natomiast potwierdzić stanowisko Spółki dotyczące amortyzacji sprzętu chłodniczego czasowo wyłączonego z użytkowania spowodowanego m.in. zmianą szaty graficznej sprzętu chłodniczego, zaprzestaniem działalności przez Klienta, u którego sprzęt był zainstalowany lub zakończeniem z nim współpracy. Amortyzacji nie podlegają bowiem składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której składniki te były używane (art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym o dób prawnych. Ponieważ działalność podatnika (Spółki) jest nadal prowadzona, odpisy amortyzacyjne za okres w którym środek trwały był czasowo wyłączony z użytkowania z ww. powodów mogą być naliczane i stanowią koszty uzyskania przychodów.

Przesłanką powodująca niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych jest zaprzestanie działalności, w związku z którym nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie jest przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej odpisów amortyzacyjnych od nowo zakupionego sprzętu chłodniczego znajdującego się w magazynie Spółki, zaś za prawidłowe w części dotyczącej odpisów amortyzacyjnych od sprzętu chłodniczego czasowo niewykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.