IPPB3/423-1363/08-2/JG - Czy częściowa likwidacja budynku wielofunkcyjnego, umożliwi odniesienie nieumorzonej wartości tych części do kosztów inwestycji (rozbudowy placu parkingowego)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 15 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W dniu 15 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowa działalność gospodarcza spółki dotyczy świadczenia usług spedycyjnych. Spółka prowadzi pełną księgowość i rozlicza się na podstawie Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W 2007 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość składającą się z gruntu i budynku biurowo- magazynowego zbudowanego przez jednostkę wojskową, którego łączna powierzchnia zabudowy wynosiła 1649,8 m². Kompleks obiektów wybudowano w latach 1972-1974 metodą tradycyjną. Z uwagi na rozwój działalności gospodarczej konieczne było wyburzenie dwóch segmentów budynku.

Likwidacja części budynku związana była z planowana rozbudową w tym miejscu placu parkingowego. Utwardzenie placu obejmuje wykonanie koryta, wykonanie podbudowy z kruszywa i betonu oraz wykonanie warstwy z kostki betonowej.

Budynek przez cały okres wykorzystywany był w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, a decyzja o rozebraniu starych części budynku nie została spowodowana zmianą rodzaju działalności Spółki.

Budynek wprowadzony został do ewidencji majątku trwałego jako wielofunkcyjny składający się

z czterech segmentów. Ze względu na przeważającą część użytkową zaliczony został do grupy 105 "Budynki biurowe" Klasyfikacji środków trwałych.

Od momentu wybudowania budynku upłynęło 10 lat, w związku z tym zastosowano indywidualną 10% stawkę amortyzacji podatkowej, dla amortyzacji bilansowej roczną stawkę ustalono na 2,5%. Poddany rozbiórce budynek na moment częściowej likwidacji nie został całkowicie umorzony (zamortyzowany) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Budynek wielofunkcyjny tworzyły cztery segmenty o zabudowie parterowej i piętrowej. W celu umożliwienia niezależnej pracy poszczególnych części w konstrukcji segmentów budynku zastosowano metodę dylatacji. Dylatacja konstrukcyjna przy znacznych rozmiarach budowli wydziela fragmenty budynku ze względu na sposób posadowienia, zmianę układu konstrukcyjnego oraz duże różnice w obciążeniach. Cały budynek wielofunkcyjny przy budowie podzielony został od fundamentów do dachu szczelinami pionowymi na cztery odrębne segmenty.

Zastosowana technologia umożliwiła oddzielenie dwóch segmentów bez naruszenia konstrukcji pozostałej części biurowej budynku. Instalacja elektryczna i kanalizacyjna odłączona została zgodnie z prawem budowlanym, bez uszkodzenia instalacji pozostałych do użytkowania.

Przed przystąpieniem do inwestycji konieczne było przygotowanie terenu pod budowę, co wiązało się z koniecznością całkowitej likwidacji (wyburzenia) części nieruchomości:

Powierzchnia użytkowa budynku uległa więc zmniejszeniu o prawie 40%.

Trwałe odłączenie od budynku wielofunkcyjnego dwóch segmentów polegało na:

W ramach realizacji nowej inwestycji Spółka poniosła koszty wyburzenia budynku, wywozu gruzu itp. Otrzymany z rozbiórki gruz został w całości wykorzystany do utwardzenia placu pod budowę parkingu, natomiast uzyskany złom stalowy został odsprzedany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 u.p.d.o.p. nieumorzona podatkowo część wartości zlikwidowanego budynku oraz inne koszty związane z likwidacją budynku, podlegają zaliczeniu do wartości początkowej nowej inwestycji (są elementem kosztu rozbudowy placu parkingowego) i będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej inwestycji. Stary środek trwały został częściowo zlikwidowany w celu uzyskania gruntu pod rozbudowę nowego obiektu. Ustawodawca nie tworzy zamkniętego katalogu kosztów, które można uznać za koszty wytworzenia środka trwałego pod pojęciem "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzenia".

Zgodnie z tym, zdaniem Spółki, do kosztu wytworzenia parkingu zaliczyć można wartość strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych oraz kosztów poniesionych w związku z likwidacją części składowych budynku takich jak koszty jego wyburzenia, wywozu gruzu, gdyż pozostają one nierozerwalnie związane z wytworzeniem placu parkingowego. Przy nabyciu budynku wielofunkcyjnego nie było podanej ceny za poszczególne segmenty nieruchomości. Zdaniem Spółki, istnieje jednak możliwość wiarygodnego oszacowania wartości i odpisów amortyzacyjnych przypadających na rozebraną część budynku. Spółka dysponuje danymi:

Ogółem - powierzchnia zabudowy: 1.649,8 m²

dla wyburzonych segmentów

Spółka stwierdza, że do wyceny wartości początkowej segmentów przyjęta została wartość zakupu, przy zastosowaniu współczynnika w proporcji do zajmowanej powierzchni netto.

Ze względu na różne kondygnacje budynku powierzchnia netto jest najbardziej właściwa dla określenia wartości początkowej budynku, gdyż na powierzchnię tę składa się: powierzchnia użytkowa, powierzchnia ruchu oraz powierzchnia usługowa.

Wskaźnik narzutu = powierzchnia netto wyburzonych segmentów x 100

powierzchnia netto ogółem

Wn = 24, 5671

Uzyskane dane dla wyburzonych segmentów nieruchomości:

Wartość netto jest to nieumorzona wartość budynku, stanowiąca różnicę między wartością początkową zlikwidowanej części budynku, a sumą przypadających na nią odpisów amortyzacyjnych.

Kwota 155.647,04 zł po pomniejszeniu o wartość sprzedanego z rozbiórki złomu stalowego zwiększa koszty wytworzenia (rozbudowy) parkingu. Do określenia wartości uzyskanego złomu stalowego przyjęta została jego cena rynkowa netto z dnia sprzedaży.

Wartość początkowa pomniejszona została od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę pomiędzy ceną nabycia odłączonej części, a przypadającymi na nią, w okresie połączenia odpisami amortyzacyjnymi. Oznacza to, że od następnego miesiąca po odłączeniu amortyzacja naliczana jest od tak pomniejszonej wartości początkowej budynku wielofunkcyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczące pytania Nr 1 uznaje się za nieprawidłowe, zaś dotyczące pytań Nr 3 i 4 uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie organ wydający interpretację pragnie podkreślić, że co do zasady przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jest sam przepis prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego jest procedurą uproszczoną w stosunku do reguł przewidzianych dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym prawidłowość konkretnych wyliczeń (w przedmiotowym wniosku dotyczących uznania za "wiarygodny" sposobu oszacowanie wartości i odpisów amortyzacyjnych przypadających na rozebraną część budynku poprzez zastosowanie współczynnika narzutu) może być przez organ podatkowy potwierdzona na podstawie całokształtu okoliczności mających znaczenie dla sprawy. W związku z powyższym w trybie przewidzianym dla wydawania interpretacji indywidualnych nie może być udzielona odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2.

Odnosząc się do pozostałych pytań należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do pytania Nr 1, należy stwierdzić:

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do ust. 1 pkt 6 tego artykułu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności w rozumieniu wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W takim wypadku straty z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane tego rodzaju zdarzeniami mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.

Zatem w przypadku przeznaczenia części składowych budynku wielofunkcyjnego do likwidacji istotne znaczenie mają przyczyny, które spowodują rozbiórkę tych obiektów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie likwiduje budynku w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz w związku z planowaną rozbudową w tym miejscu placu parkingowego.

W przedstawionych okolicznościach faktycznych, wyłączenie określone w wyżej cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie zostanie spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności. Jak wskazuje Wnioskodawca częściowa likwidacja budynku wielofunkcyjnego nastąpi z uwagi na wybudowanie w tym miejscu placu parkingowego służącego prowadzonej działalności gospodarczej.

W tej sytuacji Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną wartość likwidowanej części środka trwałego bezpośrednio i jednorazowo. Na gruncie obowiązujących przepisów nie ma uzasadnienia do rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego poprzez amortyzację nowego środka trwałego, bowiem środki te podlegają odrębnej amortyzacji.

Uwzględniając zatem literalne brzmienie powołanego przepisu należy uznać, iż straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności, mogą być uznane jednorazowo za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.

Odnosząc się do pytania Nr 3, należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia "części składowej". Wobec powyższego, należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 47 § 2 częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zatem trwałe odłączenie tak rozumianej części składowej powoduje:

Należy zatem wnioskować, iż z trwałym odłączeniem części składowej nie ma do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi wymiana odłączonej części składowej na inną, natomiast trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

Przepisy podatkowe nie definiują również pojęcia "części peryferyjnej", która - o ile traktować ją jako przynależność w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego - jest rzeczą odrębną od rzeczy głównej, pozostającą z nią w stosunku gospodarczego przyporządkowania, o charakterze pomocniczym.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym ma miejsce demontaż części budynku wielofunkcyjnego, przy czym demontaż ten nie jest związany ze zmianą rodzaju działalności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w "Uwagach szczegółowych" do obiektów inżynierii lądowej i wodnej zaliczanych do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych, wydanej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) za odrębny obiekt uważa się każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej lub wodnej wraz z fundamentem i konstrukcją nośną.

Należy podkreślić, iż wartość początkową składników majątku nie jest kategorią niezmienną albowiem w okresie użytkowania może ona podlegać zmianom w szczególności na skutek odłączenia lub przyłączenia do składnika majątku części składowej lub peryferyjnej. W razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Trwałe odłączenie oznacza całkowite pozbawienie rzeczy części składowej lub peryferyjnej danego rodzaju, również wówczas gdy dana część przestanie spełniać swoje funkcje na skutek złego stanu technicznego, np. trwałe odłączenie z eksploatacji odcinka sieci energetycznej. Nietrwałe odłączenie to np. odłączenie części w celu konserwacji, czy naprawy, albo też odłączenie w celu połączenia. Takie odłączenie nie wywołuje skutków podatkowych.

Stosownie do uregulowań art. 16g ust. 16 i ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmniejszenie podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać wówczas, gdy część składowa lub peryferyjna danego środka trwałego zostanie trwale od niego odłączona. Zmniejszenie wartości początkowej dotyczy każdego przypadku, w którym:

Ponadto wskazane przepisy zawierają obowiązek podwyższenia wartości początkowej tego środka trwałego, do którego nie w pełni umorzona, trwale odłączona część składowa lub peryferyjna zostanie przyłączona. Jeżeli trwale odłączona, nie w pełni umorzona część składowa lub peryferyjna zostanie postawiona w stan likwidacji, zbyta lub stwierdzi się jej niedobór, wobec braku stosownych regulacji normujących te kwestie, należy odpowiednio stosować przepisy ustawy dotyczące likwidacji środków trwałych.

W związku z powyższym należy potwierdzić stanowisko Spółki, iż wartość początkową środka trwałego pomniejsza się od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę pomiędzy ceną nabycia odłączonej części, a przypadającymi na nią, w okresie połączenia odpisami amortyzacyjnymi. Oznacza to, że od następnego miesiąca po odłączeniu amortyzacja naliczana jest od tak pomniejszonej wartości początkowej budynku wielofunkcyjnego.

Odnosząc się do pytania Nr 4, należy stwierdzić:

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do ust. 1 pkt 6 tego artykułu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego.

Oznacza to, że likwidacja środków trwałych spowodowana innymi przyczynami niż zmiana rodzaju działalności może być podstawą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z rozbiórką czy wyburzeniem tych środków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie likwiduje części składowych posiadanego budynku w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz dlatego, aby rozpocząć nową inwestycję tj. plac parkingowy.

W przedstawionych okolicznościach faktycznych, wyłączenie określone w wyżej w cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie zostanie spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

Jeżeli decyzja podatnika o likwidacji części składowych budynku jest związana z jego planami inwestycyjnymi wybudowania w tym miejscu innego obiektu, wówczas koszty likwidacji budynku są kosztami bezpośrednio związanymi z budową nowego obiektu. W takim przypadku koszty związane z wyburzeniem budynku m.in. koszty wyburzenia, związane z wywozem gruzu będą składową wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego.

Kosztem wytworzenia - zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się jednak: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączaniem odsetek i prowizji zaliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Pojęcie "inne koszty" jest nieograniczonym katalogiem, do którego zaliczyć można wszelkie koszty związane bezpośrednio lub pośrednio z wytworzeniem nowego środka trwałego, które nie mogą być zaliczone do żadnej konkretnej kategorii kosztów wymienionych w art. 16g ust. 4 ww. ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, iż na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być koszty likwidacji - rozbiórki budynków i budowli, w związku z prowadzoną inwestycją.

W przypadku opisanym we wniosku, należy stwierdzić, że aby Spółka mogła wybudować plac parkingowy (w miejscu gdzie stoi budynek), część budynku stojąca na tym terenie musi być wyburzona. Zatem koszt rozbiórki jest kosztem bezpośrednio związanym z budową placu parkingowego. Tak więc, koszty związane z wyburzeniem części budynku m.in. wydatki na wywóz gruzu nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, lecz na podstawie art. 16g ust. 4 zwiększą wartość początkową nowego obiektu i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne od nowo wytworzonego środka trwałego, na zasadach określonych w art. 16h - 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.