IPPB3/423-136/10-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Organu - 15 marca 2010 r.r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła w dniu 7 grudnia 2007 r. jako najemca, umowę najmu pomieszczeń biurowych, kilku miejsc parkingowych oraz powierzchni magazynowej w budynku położonym w Warszawie. Umowa najmu została zawarta na czas określony 48 miesięcy w stosunku do części powierzchni oraz 51 miesięcy i 2 tygodni w odniesieniu do pozostałej części przedmiotu najmu. W dniu 5 marca 2010 r. pomiędzy Spółką i firmą wynajmującą przedmiotową powierzchnię (dalej: "Wynajmujący") zostało zawarte porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu przed ustalonym terminem (dalej: "Porozumienie"). Porozumienie przewiduje zapłatę przez Spółkę na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia za udzielenie przez Wynajmującego zgody na rozwiązanie umowy najmu przed upływem terminu, na jaki była ona zawarta (dalej: Wynagrodzenie"). Kwota Wynagrodzenia powiększona zostanie o należny podatek VAT. Wynagrodzenie należne Wynajmującemu zostanie udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez Wynajmującego na Spółkę.

Powodem, dla którego Spółka i Wynajmujący podjęli decyzję o rozwiązaniu umowy najmu przed ustalonym terminem jest przeniesienie biura Spółki do innych pomieszczeń, których powierzchnia jest mniejsza od powierzchni biur zajmowanych do tej pory. Z uwagi na aktualny zakres działalności Spółki powierzchnia obecnie wynajmowana na podstawie umowy najmu jest zbyt duża w stosunku do rozmiaru prowadzonej działalności, dlatego też celem ograniczenia ponoszonych przez Spółkę kosztów z tytułu najmu, biura Spółki zostaną przeniesione do mniejszych pomieszczeń. Z uwagi na powyższe, jednocześnie z zawarciem Porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, Spółka i Wynajmujący zawarli w dniu 5 marca 2010 r. nową umowę najmu, na podstawie której Wynajmujący wynajął Spółce mniejszą powierzchnię biurową oraz miejsca parkingowe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT wykonującym czynności opodatkowane tym podatkiem.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Zdaniem Spółki, Wynagrodzenie należne Wynajmującemu od Spółki z tytułu zawarcia Porozumienia o rozwiązaniu Umowy Najmu zawartej na czas określony, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki.

Koszt ten będzie potrącamy w dacie jego poniesienia przez Spółkę, czyli w dniu, na który ujęto ten koszt (zaksięgowano) w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury otrzymanej od Wynajmującego.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki

Ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W doktrynie prawa podatkowego oraz w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe przyjmuje się iż, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być w stosunku do niego spełnione następujące warunki:

Analiza planowanej przez Spółkę transakcji z perspektywy powyższych warunków prowadzi do wniosku, iż Wynagrodzenie płacone przez Spółkę za wyrażenie przez Wynajmującego zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Najmu spełnia wszystkie wyżej wymienione warunki dla uznania go za koszt uzyskania przychodów.

Wydatek ten zostanie poniesiony przez Spółkę, będzie to wydatek definitywny, pozostaje on w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i zostanie udokumentowany fakturą VAT wystawioną przez Wynajmującego. Przedmiotowy wydatek nie znajduje się również na tzw. "negatywnej liście kosztów" zawartej w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, która wskazuje wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodów.

Należy również stwierdzić, iż omawiane Wynagrodzenie spełnia także ostatni z wyżej wymienionych warunków dla zaliczenia w koszty podatkowe, a mianowicie poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Wprawdzie przedmiotowe Wynagrodzenie nie będzie skutkować bezpośrednio uzyskaniem przychodu przez Spółkę, to niewątpliwie służyć ono będzie zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1996, przez pojęcie "zachować ("zachowywać") należy rozumieć "dochować coś w stanie nie zmienionym, nie naruszonym, utrzymać". Pojęcie "zabezpieczyć" ("zabezpieczać") oznacza z kolei "uczynić bezpiecznym - nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić". Powyższe prowadzi zatem do wniosku, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Z kolei przez zabezpieczenie źródła przychodów powinno się rozumieć koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób, który pozwoli na bezpieczne funkcjonowanie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Wynagrodzenie, które zostanie zapłacone przez Spółkę na rzecz Wynajmującego będzie wydatkiem w pełni uzasadnionym i racjonalnym, jako że pozwoli ono na zmniejszenie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę, a co za tym idzie, zwiększy dochodowość Spółki oraz przyczyni się do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.

Mając powyższe na uwadze, przedmiotowe Wynagrodzenie, które zostanie zapłacone przez Spółkę na rzecz Wynajmującego stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Powyższy wniosek znajduje jednoznaczne potwierdzenie w licznych interpretacjach wydanych przez organy podatkowe. W szczególności, analiza przedstawiona powyżej jest zbieżna z uzasadnieniem przedstawionym w interpretacji z dnia 9 października 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB3/423-533/09-6/EK). Wskazać również należy na interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 6 października 2009 r. (nr ILPB3/423-532/09-2/DS) oraz w dniu 9 października 2009 r. (nr ILPB3/423-533/09-5/EK), które zostały wydane na tle bardzo zbliżonego stanu faktycznego do tego, który jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Ad. 2.

Ustawa CIT w art. 15 ust. 4 - ust. 4d dokonuje rozróżnienia na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty pośrednie, tj. koszty inne, niż bezpośrednio związane z przychodami. Rozróżnienie to ma istotne znaczenie, ponieważ wpływa na ustalenie okresu, w którym dany wydatek może zostać ujęty w rachunku podatkowym.

Zdaniem Spółki, Wynagrodzenie, które będzie należne Wynajmującemu od Spółki na podstawie Porozumienia, powinno być zakwalifikowane do kategorii kosztów pośrednich, tj. innych, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Wynagrodzenia tego nie można bowiem bezpośrednio powiązać z żadnym konkretnym przychodem uzyskanym przez Spółkę.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki Wynagrodzenie powinno zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki jednorazowo w momencie jego poniesienia. Wydatek ten nie będzie bowiem dotyczył okresu przekraczającego rok podatkowy.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e Ustawy GIT, za dzień poniesienie kosztu uzyskania przychodów, uważa się generalnie dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

W oparciu o tę regułę, Spółka będzie miała prawo zaliczenia Wynagrodzenia należnego Wynajmującemu do kosztów uzyskania przychodów Spółki na dzień ujęcia Wynagrodzenia w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury otrzymanej od Wynajmującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.