IPPB3/423-136/09-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 4 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: skutków podatkowych przedterminowego rozwiązania umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przedterminowego rozwiązania umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka zawarła umowy, podatkowo rozumiane jako umowy leasingowe (tj. spełniające warunki określone w art. 17a pkt 1, których celem było użytkowanie samochodów osobowych. Umowy zostały zawarte na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów osobowych; suma ustalonych w nich opłat spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 2.

Wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu użytkowania przedmiotowych samochodów osobowych stanowiły koszt uzyskania przychodów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. W związku z sytuacją finansową Spółka chce rozwiązać powyższe umowy przed upływem okresu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym jeden z samochodów Spółka chce wykupić, a z drugiego zrezygnować.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w przypadku, gdy po rozwiązaniu umowy leasingu, gdzie okres będzie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, zastosowanie będą miały zgodnie z art. 17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako do umowy niespełniającej warunków leasingu podatkowego przepisy art. 12-16 ustawy dotyczące umów najmu i dzierżawy, w tym przepisy wykluczające z kosztów podatkowych wydatki (opłaty) na nabycie środków trwałych.

Zdaniem Podatnika:

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (p.d.o.p.), każdy koszt podatkowy musi spełniać łącznie dwa warunki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów podatkowych lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tych przychodów,

* nie został on wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy p.d.o.p.

Koszty ponoszone w związku z zapłatą rat umowy leasingu podatkowego oraz wszelkimi innymi wydatkami, w związku z użytkowaniem przedmiotu umowy, tu samochodu osobowego stanowi koszt podatkowy, także wówczas, gdy nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, w sytuacji, gdy umowa leasingu podatkowego spełnia dwa warunki:

* jest zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji,

* suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Zawarte umowy spełniały te warunki, a Spółka nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym. Przy podpisywaniu umów leasingu podatkowego użytkowania samochodów, Spółka miała zamiar użytkować je przez okres określony w umowie, a więc przekraczający 40% normatywnego okresu amortyzacji. To sytuacja, w jakiej znalazła się Spółka wymusiła na niej podjęcie decyzji o rozwiązaniu umów w sposób jak niżej:

* wykupienie przedmiotowego samochodu osobowego,

* całkowita rezygnacja z umowy bez wykupu przedmiotu leasingu.

Spółka uważa, że poniesione dotychczas, jak i w przyszłości w związku z wykupem przedmiotu leasingu, a także w przypadku całkowitej rezygnacji z umowy, wydatki stanowią i stanowić będą koszt podatkowy, również w sytuacji, gdy nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, gdyż w zawartej umowie określone są zamiary obu stron. W art. 17b ust. 1 jest bowiem mowa o tym, że:

* umowa ma być zawarta, a nie trwać, oraz

* suma ustalonych, a nie poniesionych, w umowie opłat.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, nawet pomimo braku ewidencji przebiegu pojazdów, gdyż w tym przypadku wydatki te podlegały pod zapisy art. 16 ust. 3b ustawy o p.d.o.p., stanowią koszt uzyskania przychodów, z uwagi na fakt, iż zamiarem Spółki określonym w zawartych umowach, było trwanie umów przez stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji oraz to, aby suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszonych o należny podatek VAT, odpowiadała co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

W rozdziale 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) ustawodawca uregulował m.in. skutki podatkowe dla stron zawierających podatkową umowę leasingu operacyjnego, która spełnia następujące warunki:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 17b ust. 1 ustawy).

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu i ponoszone w trakcie obowiązywania umowy tj. od momentu jej zawarcia do momentu rozwiązania stanowią koszt uzyskania przychodów dla korzystającego. Podstawą zaliczenia opłat związanych z umową jest spełnienie przez tę umowę warunków określonych w art. 17b ust. 1 ustawy. W sytuacji, gdy umowa nie spełnia powyższych warunków, wówczas skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umów najmu i dzierżawy. Zaliczenie wówczas wydatków zarówno w zakresie czynszu płaconego wynajmującemu jak i opłat związanych z eksploatacją pojazdu przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, obligującej istnienie związku przyczynowo-skutkowego wydatków z osiąganymi przychodami lub źródłem przychodu w celu jego zabezpieczenia lub zachowania. Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w zakresie wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych nie będących składnikiem majątku podatnika wymaga ponadto prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie Spółka zawarła umowy leasingu, które jak wynika z opisu stanu faktycznego spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy. Umowy te upoważniały zatem Podatnika do zaliczenia rat leasingowych ponoszonych w trakcie ich trwania do kosztów podatkowych. Nie zmienia tego fakt wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu. Dotychczas zapłacone raty leasingowe stanowią koszt uzyskania przychodów, a Podatnik nie jest obowiązany do korekty tych kosztów. Okoliczność wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu nie ma również wpływu na stosowanie w przypadku samochodów osobowych limitu wydatków z tytułu ich używania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wymóg zastosowania limitu i prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie dotyczy umów leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.