IPPB3/423-1355/08/GJ - Sprzedaż przedmiotu leasingu po dokonaniu zmiany podstawowego okresu umowy.
Pismo z dnia 12 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-1355/08/GJ Sprzedaż przedmiotu leasingu po dokonaniu zmiany podstawowego okresu umowy.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zmiany (skrócenie, przedłużenie) podstawowego okresu umowy leasingu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zmiany (skrócenie, przedłużenie) podstawowego okresu umowy leasingu.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła z korzystającym umowy leasingu, na mocy których oddała do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz grunty.
Zawarte przez Spółkę z korzystającym umowy leasingu spełniają warunki określone odpowiednio w art. 17b ust. 1, art. 17f ust. 1 oraz art. 17i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 tj. z późn. zm., zwanej dalej "u.p.d.o.p.").
Część zawartych przez Spółkę umów leasingu spełnia zatem warunki opisane w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., w myśl którego "opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Część zawartych umów leasingu spełnia zaś warunki opisane w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym "do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający. Część zawartych przez Spółkę umów leasingu spełnia również warunki opisane w art. 17i ust. 1 u.p.d.o.p., który stanowi, iż "jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio. Spółka ma zamiar dokonać zmiany zawartych umów leasingu spełniających powyższe warunki polegającej na zmianie (skróceniu lub przedłużeniu) podstawowego okresu leasingu, pierwotnie ustalonego w umowach leasingu przy ich zawieraniu z korzystającym. Po upływie zmienionego (skróconego lub przedłużonego) okresu leasingu Spółka ma zamiar przenieść własność przedmiotów leasingu na rzecz korzystającego oraz określić skutki podatkowe takiej sprzedaży zgodnie z odpowiednio art. 17c u.p.d.o.p. oraz art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w świetle powyższego stanu faktycznego Spółka ma możliwość zastosowania odpowiednio art. 17c u.p.do.p. oraz art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p. określających skutki podatkowe sprzedaży przedmiotu leasingu, w sytuacji gdy ulegnie zmianie (skróceniu lub przedłużeniu) podstawowy okres leasingu pierwotnie ustalony w umowach leasingu, biorąc pod uwagę ustawową definicję podstawowego okresu umowy leasingu przyjętą w art. 17a pkt 2) u.p..d.o.p,..
Zdaniem Spółki:
Artykuł 17c u.p.d.o.p. oraz art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p. określają skutki podatkowe sprzedaży przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu.
Artykuł 17c u.p.d.o.p. stanowi, iż jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:
przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14,
kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.
Z kolei art. 17g ust. 1 u.p.do.p. określa iż jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy:
przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej,
do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu; kosztem są jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7. Natomiast definicja podstawowego okresu umowy leasingu jest określona w art. 17a pkt 2) updop, zgodnie z którym jest czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.
Jak wynika z analizy powyższych przepisów, art. 17c u.p.d.o.p. oraz art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p. określają szczegółowe skutki podatkowe sprzedaży przedmiotu leasingu dla stron umowy leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, natomiast definicja ustawowa tegoż okresu zdaje się wskazywać, iż do ustalenia podstawowego okresu leasingu nie należy brać pod uwagę zmian tegoż okresu polegających na jego skróceniu lub przedłużeniu.
Zmiany podstawowego okresu umowy leasingu są natomiast dopuszczalne w świetle zasady swobody umów cywilnych, zgodnie z którą strony mogą zmienić zawartą umowę leasingu w powyższym zakresie na mocy oddzielnego porozumienia stron (aneksu do umowy). W konsekwencji podstawowy okres umowy leasingu jest określany ponownie przy zachowaniu pozostałych postanowień zawartej umowy leasingu. W praktyce gospodarczej tego rodzaju zmiany umów leasingu są bardzo częste. Zdaniem Spółki, w przypadku dokonania przez strony zmiany podstawowego okresu umowy leasingu (polegającego na jego skróceniu lub przedłużeniu), a następnie dokonania sprzedaży przedmiotu leasingu po upływie zmienionego podstawowego. okresu umowy leasingu, należy ustalić, czy zmieniona umowa leasingu odpowiada warunkom opisanym odpowiednio w art. 17b ust. 1 oraz art. 17f ust. 1 oraz art. 17i ust. 1. Jeżeli, w wyniku dokonanego ustalenia, zostanie potwierdzone spełnienie przesłanek odnoszących się do umowy leasingu (w tym do wymaganego okresu trwania umowy leasingu) opisanych odpowiednio w art. 17b ust. 1 oraz art. 17f ust. 1 oraz art. 17i ust. 1, wówczas podatkowe skutki sprzedaży przedmiotu leasingu ustala się odpowiednio zgodnie z art. 17c u.p.d.op. oraz art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p. Spółka swoje stanowisko oparła na interpretacji organu podatkowego wydanej w podobnej sprawie, tj. na zmianie interpretacji urzędowej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 3 kwietnia 2008 r. znak: DD5/8213/43/ZDA/08/PK-54.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.