IPPB3-423-1339/08-2/KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu 23 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej, naliczonego przy zakupach od kontrahentów unijnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka dokonuje zakupu towarów i usług od kontrahentów zagranicznych. Zakupy dotyczą między innymi: usługi wynajęcia powierzchni wystawowej, obsługa cateringowa akcji promocyjnej lub za materiały wykorzystywane do akcji promocyjnych nie przemieszczone na terytorium Polski. Na otrzymanych fakturach naliczony jest podatek od wartości dodanej zapłacony w innym państwie UE. Wydatki zostały poniesione w celu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od wartości dodanej, naliczony przy zakupach od kontrahentów unijnych, może być w Spółce uznany za koszt uzyskania przychodu. Nie jest możliwe odliczenie go od VAT należnego. Czy powinien mieć więc zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodu zaliczane są wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a które jednocześnie nie zostały wyłączone w art. 16 ustawy o CIT

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 46 regulują kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów m.in. podatku naliczonego od towarów i usług.

W piśmie z dnia 2 grudnia 2005 r. (PB3-1725/8213-280/WK/05) Ministerstwo Finansów stwierdziło, że w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach UE. Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej z podatkiem od towarów i usług podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium kraju.

W związku z tym, że wyłączenia z kosztów podatku od towarów i usług dotyczą także podatku od wartości dodanej naliczanego przez zagranicznych kontrahentów, do tego podatku odnosić się będzie postanowienie, że jest kosztem uzyskania przychodu podatek naliczony, w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a).

Skoro Spółce na podstawie art. 86 ustawy o VAT nie przysługuje obniżenie kwoty VAT należnego o kwoty naliczonego podatku od wartości dodanej w fakturach wystawionych w innych państwach UE, jak również nie przysługuje zwrot różnicy podatku od towarów i usług, to podatek od wartości dodanej naliczony przez kontrahentów zagranicznych będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodów. Zapłacony podatek jest realnym, poniesionym ciężarem ekonomicznym mającym związek z przychodami.

Natomiast jeżeli Spółka wystąpi z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej do właściwych organów administracji podatkowej państw członkowskich, w których podatek został zapłacony, i uzyska taki zwrot to w dacie otrzymania zwrotu rozpozna przychód podatkowy w wysokości równej temu zwrotowi i opodatkuje go na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.