IPPB3/423-133/09-2/EŻ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu zapłaconego podatku od nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-133/09-2/EŻ Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu zapłaconego podatku od nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem Spółki w dniu 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) na wezwanie z dnia 21 maja 2009 r. Nr IPPB3/423-133/09-2/EŻ (doręczone dnia 26 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

*

uznania zapłaconego podatku od nieruchomości jako koszt uzyskania przychodu (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe,

*

zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2009 podatku za lata ubiegłe (pytanie Nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu zapłaconego podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Urząd Miejski (Referat Wymiaru Podatków od Nieruchomości, Rolnego i Leśnego) w swoim piśmie z dnia 3 marca 2009 r., stoi na stanowisku, że G Sp. z o.o. w R jest podatnikiem podatku od nieruchomości od budynku będącego własnością firmy B Sp. z o.o. w R, stojącego w całości na gruncie, który jest własnością G Sp. z o.o.. B Sp. z o.o. jest większościowym udziałowcem G Sp. z o.o.. Przedmiotowy budynek G Sp. z o.o., na podstawie zawartej umowy dzierżawy, w całości dzierżawi od B Sp. z o.o., na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Do tej pory B Sp. z o.o. corocznie płaciło od tego budynku podatek od nieruchomości, którym obciążało Wnioskodawcę w czynszu (podatek ten jest elementem kalkulacji ceny dzierżawy). Urząd Miejski w R uważa, że w delegacji art. 46 ustawy z dnia 25 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny - Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm., to właściciel gruntu (a więc G Sp. z o.o.) jest podatnikiem podatku od nieruchomości od przedmiotowego budynku i powinien go opłacać (roczny wymiar tego podatku to około 22.000,00 zł).

Jeżeli zatem G. Sp. z o.o. zapłaci ten podatek, to będzie nim obciążać B Sp. z o.o. w R i wykazywać jako przychód.

W uzupełnieniu do wniosku na wezwanie organu, Spółka wyjaśniła, iż:

*

na chwilę obecną podatnikiem podatku od nieruchomości jest B Sp. z o.o. w R z uwagi na to, że właścicielem nakładów inwestycyjnych na wybudowanie przedmiotowego budynku oraz składanych corocznie deklaracji na podatek od nieruchomości,

*

według pisemnego stanowiska Urzędu Miasta w R z dnia 3 marca 2009 r., podatnikiem podatku od nieruchomości powinna być G Sp. z o.o. z uwagi na to, że jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której stoi przedmiotowy budynek,

*

przytoczone we wniosku pismo Urzędu Miasta w R z dnia 3 marca 2009 r., jest skierowane do B Sp. z o.o. i stanowi wezwanie do złożenia wyjaśnień w sprawie deklarowania do opodatkowania w latach 2004-2009 budynku położonego w R przy ul. W 1a. Na pismo to udzielono odpowiedzi w terminie,

*

niejednorodność opinii w zakresie wskazania właściwego podatnika podatku od nieruchomości wywodzi się z tego, że B Sp. z o.o. deklarując i opłacając podatek od przedmiotowej nieruchomości uznaje, że bez względu na własność nieruchomości gruntowej pod budynkiem, ono jest właścicielem nakładów na jego wybudowanie i na nim ciąży obowiązek podatkowy za wybudowany przez siebie budynek, Urząd Miasta w R uznaje, że skoro G Sp. z o.o. jest właścicielem nieruchomości gruntowej pod budynkiem, to w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest podatnikiem podatku od nieruchomości zabudowanej,

*

zakładając hipotetycznie, że podatnikiem podatku od nieruchomości miałaby być G Sp. z o.o., to w celu ostatecznego rozliczenia tego kosztu, należałoby z B Sp. z o.o., w drodze aneksu do umowy dzierżawy budynku, dokonać korekty (obniżenia) rocznego wymiaru kwotowego czynszu, jakim BI obciąża G, w równowartości rocznego wymiaru podatku od nieruchomości. Taka przesłanka wynika z faktu, że podatek od nieruchomości jest elementem kalkulacji naliczanego czynszu dzierżawnego,

*

pomimo faktu, że budynek, wybudowany i zgłoszony do użytkowania przez B Sp. z o.o., pozostaje majątkiem BI, Urząd Miejski "chce" aby - bez obrotu finansowego (np. sprzedaż nakładów finansowych pomiędzy BI a G) podatnikiem podatku od nieruchomości zabudowanej pozostawała wyłącznie G Sp. z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy zapłacony podatek od nieruchomości od przedmiotowego budynku będzie w G Sp. z o.o. kosztem uzyskania przychodu...

2.

Czy gdyby G Sp. z o.o. zapłaciła w 2009 r. ww. podatek od nieruchomości za lata ubiegłe (5 lat wstecz), to czy byłby on kosztem uzyskania przychodu w 2009 r...

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony podatek od nieruchomości będzie kosztem uzyskania przychodu, ponieważ z drugiej strony będzie wykonywany przychód w takiej samej wysokości. Zapłacony w 2009 r. podatek od nieruchomości za lata ubiegłe - jako koszt pośredni będzie potrącany w dacie jego poniesienia.

Po przeanalizowaniu przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

*

wydatek został poniesiony przez podatnika,

*

jest definitywny, a więc bezzwrotny,

*

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

*

poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

*

został właściwie udokumentowany,

*

nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast odnosząc się do kwestii podatku od nieruchomości wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części, oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Podatnikami tego podatku są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1.

właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2.

posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3.

użytkownikami wieczystymi gruntów;

4.

posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego (z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości), bądź jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 3 ust. 1 tej ustawy).

Tutejszy organ wyjaśnia, że nie jest uprawniony do określania kto w podanym zdarzeniu przyszłym powinien być podatnikiem podatku od nieruchomości w przypadku różnych właścicieli gruntu oraz nieruchomości stojącej na tym gruncie. Kwestię tę reguluje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, gdzie dbałość o prawidłowe stosowanie w praktyce przepisów prawa regulujących opodatkowanie nieruchomości i innych przedmiotów opodatkowania należy do obowiązków pracowników urzędów gmin i miast, stosownie do właściwości wójtów, burmistrzów oraz prezydentów.

Niemniej jednak podatek od nieruchomości bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika.

Odnosząc się do pytań podatnika zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, iż skoro zgodnie z umową dzierżawy Wnioskodawca był obciążany podatkiem od nieruchomości w czynszu, jak twierdzi: "podatek ten jest elementem kalkulacji ceny dzierżawy", a wydzierżawiony budynek służy celom prowadzenia działalności gospodarczej, wysokość zapłaconego czynszu za cały okres dzierżawy jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów.

Jeżeli zatem dojdzie do sytuacji, o której Wnioskodawca wyraża się, że jest "hipotetyczna", a mianowicie decyzją Gminy zostanie on obciążony podatkiem od nieruchomości zarówno za lata ubiegłe jak i na bieżąco to należy zauważyć, iż:

*

bieżące opłacanie podatku od nieruchomości jeżeli będzie służyło celom prowadzonej działalności gospodarczej będzie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatku,

*

zapłata podatku za lata ubiegłe (5 lat wstecz) w roku 2009 nie będzie kosztem potrąconym w dacie jego poniesienia - jak twierdzi Wnioskodawca - ponieważ był on już ujęty w kwocie dzierżawy płaconej wydzierżawiającemu, a kwota dzierżawy zaliczona do kosztów uzyskania przychodów odpowiednich okresów. Zaliczenie zaległego za 5 poprzednich lat podatku od nieruchomości w koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w roku 2009 spowodowałoby więc niedopuszczalne powtórne obciążenie dochodu do opodatkowania tą samą wartością ekonomiczną.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl