IPPB3/423-1321/08-2/MK - Diety i inne wydatki na podróże służbowe pracowników jako koszt uzyskania przychodów pracodawcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wypłacanych pracownikom diet do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe

W dniu 15 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wypłacanych pracownikom diet do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się świadczeniem usług remontowo-budowlanych na terenie Polski, jak i krajów Unii Europejskiej. Umowy o pracę zawierane z pracownikami określają jako miejsce wykonywania pracy miejscowość, w której znajduje się siedziba Spółki. Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników uzyskiwanych za prace poza granicami Polski stosujemy przepisy art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tej pory uważaliśmy, kierując się m.in. dostępnymi interpretacjami przepisów podatkowych, że charakter wykonywanych prac nie pozwala na traktowanie wyjazdów pracowników w celu realizowania zadań związanych z naszymi umowami jako podróży służbowych.

W związku z postulatami pracowników domagających się traktowania okresów wykonywania pracy poza miejscowością siedziby Spółki jako podróży służbowych i wypłacania im diet i innych świadczeń z tym związanych, szczególnie w świetle interpretacji podatkowych dotyczących uznawania wykonywania usług transportowych przez kierowców jako podróży służbowych, zostaliśmy zmuszeni do zweryfikowania naszego sposobu ustalania składników wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji obliczane i wypłacane kwoty w wysokości diet przysługujących pracownikom w przypadku podróży służbowych, będą korzystały ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. Zagadnienie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Postulaty pracowników są zasadne ponieważ wydaje się, iż intencją ustawodawcy było częściowe zrekompensowanie za pomocą diet zwiększonych kosztów utrzymania się pracowników w czasie wykonywania obowiązków służbowych poza miejscem zamieszkania. W przypadku prac na terenie kraju jedynie przepisy o podróżach służbowych dają taką możliwość, natomiast w przypadku wyjazdów zagranicznych zwolnienie od podatku części wynagrodzenia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest tym samym, co wypłacona dieta za czas służbowej podróży zagranicznej - szczególnie w świetle interpretacji podatkowych dotyczących podróży służbowych kierowców wykonujących usługi transportu krajowego czy międzynarodowego.

Tak, jak w przypadku kierowców, faktyczne miejsce wykonywania pracy przez naszych pracowników nie zawsze pokrywa się z miejscem określonym w umowie o pracę, co nie stanowi przeszkody do uznania wyjazdów kierowców jako podróży służbowych i uznania wypłaconych diet za koszty działalności podmiotów gospodarczych, jednocześnie zwalniających je z podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników.

Reasumując, w określonym tutaj przypadku wypłacone pracownikom kwoty diet będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki oraz będą zwolnione z podatku dochodowego od wynagrodzeń uzyskiwanych przez pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Wiąże się to z koniecznością każdorazowej indywidualnej oceny prawnej poniesionego przez podatnika wydatku. Wyjątkiem będzie jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Obowiązek wypłaty przez pracodawcę należności przysługujących pracownikowi wykonującemu na jego polecenie zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wynika z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z § 3 tego artykułu, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Postanowienia tych dokumentów nie mogą jednak ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona odpowiednio w:

W odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy - dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1.

Nie uważa się jednakże za koszty uzyskania przychodów - na mocy art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy - niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Do kosztów podatkowych nie można również zaliczyć nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 16 ust. 2 pkt 57a ustawy).

Należy ponadto podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy - art. 775 § 1 Kodeksu pracy, co w konsekwencji skutkuje faktem, iż ocenie przez tutejszy organ nie podlegała kwestia dotycząca obowiązku czy zasadności wypłacania przez Spółkę diet i innych należności za czas podróży służbowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.