IPPB3/423-1281/14-5/EŻ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-1281/14-5/EŻ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej do Środków Trwałych zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem centrów handlowych położonych na terenie Polski i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni komercyjnych w przedmiotowych centrach poprzez oddziały zarejestrowane na terytorium Polski.

Składnikami centrów handlowych będących własnością Wnioskodawcy są środki trwale stanowiące trwale związane z gruntem budynki handlowo-usługowe wymienione w rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych (zwane dalej: "KŚT") zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (zwane dalej: "Środkami Trwałymi"). Przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę Środki Trwale były wykorzystywane przez przynajmniej 60 miesięcy do prowadzenia działalności gospodarczej przez poprzednich właścicieli Środków Trwałych i tym samym stanowią środki trwałe używane w rozumieniu art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "Ustawa o CIT").

Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT, Wnioskodawca, wprowadzając Środki Trwałe po raz pierwszy do ewidencji, zastosował do Środków Trwałych indywidualne stawki amortyzacji. Zgodnie z dyspozycją art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT, okres amortyzacji wynikający z indywidualnych stawek amortyzacji zastosowanych przez Wnioskodawcę do Środków Trwałych jest nie krótszy niż 3 lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż przysługiwało mu prawo zastosowania do środków trwałych indywidualnych stawek amortyzacji na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT i w konsekwencji ustalenia czasu amortyzacji Środków Trwałych na okres inny niż wynikający z zastosowania stawki 2,5%, nie krótszy niż 3 lata.

Zdaniem Wnioskodawcy, był on uprawniony do zastosowania do Środków Trwałych indywidualnych stawek amortyzacji na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT i w konsekwencji ustalenia okresu amortyzacji Środków Trwałych innego niż wynikający z zastosowania stawki 2,5%, nie krótszego niż 3 lata.

W szczególności, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I Ustawy o CIT, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w art. 16j ust. 1 pkt 4) Ustawy o CIT okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat lub w niektórych przypadkach 3 lata.

W przypadku budynków (lokali) i budowli wymienionych w art. 16j ust. 1 pkt 4) Ustawy o CIT tj. budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji wynosi 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jednocześnie, ustawodawca przewidział również uprawnienie podatników do ustalenia indywidualnych stawek amortyzacji z zachowaniem minimalnego, co najmniej 3 letniego okresu amortyzacji w stosunku do środków trwałych wskazanych w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i b) Ustawy o CIT.

Wśród środków trwałych wskazanych w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT, są m.in. trwale związane z gruntem budynki handlowo-usługowe wymienione w rodzaju 103 KŚT zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wprowadzając Środki Trwałe po raz pierwszy do ewidencji, był uprawiony do zastosowania do Środków Trwałych indywidualnych stawek amortyzacji, z zachowaniem minimalnego co najmniej 3 letniego okresu amortyzacji Środków Trwałych.

Wnioskodawca, pragnie wskazać, iż Środki Trwałe stanowią budynki niemieszkalne, dla których stawka amortyzacji z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, regulacja art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT przewidująca minimalny co najmniej 3 letni okres amortyzacji i dotycząca specyficznego rodzaju środków trwałych sklasyfikowanych w rodzaju 103 KŚT oraz 109 KŚT, stanowi lex specialis w stosunku do generalnej zasady dotyczącej pozostałych budynków (lokali niemieszkalnych) dla których stawka amortyzacji z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% (np. budynki biurowe czy też budynki produkcyjne). W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, regulacja przewidziana w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT jako lex specialis ma zastosowanie do Środków Trwałych tj. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w zasadzie racjonalności ustawodawcy. W szczególności, każdy środek trwały będący trwale związanym z gruntem budynkiem handlowo-usługowym wymienionym w rodzaju 103 KŚT albo innym trwale związanych z gruntem budynkiem niemieszkalnych wymienionym w rodzaju 109 KŚT jest jednocześnie budynkiem niemieszkalnym dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%. W konsekwencji, uznanie, iż trwale związane z gruntem budynki handlowo-usługowe wymienione w rodzaju 103 KŚT (m.in. Środki Trwałe) albo inne trwale związane z gruntem budynki niemieszkalne wymienione w rodzaju 109 KŚT podlegają regułom ustalania indywidualnych stawek amortyzacji określonym w art. 16j ust. 1 pkt 4) Ustawy o CIT, oznaczałoby, iż nie istnieją środki trwałe, do których zastosowanie znalazłyby reguły ustalania indywidualnych stawek amortyzacji przewidziane w art. 16j ust. 1 pkt 3) lit. a) Ustawy o CIT. Powyższa konkluzja, stałaby w sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy. W konsekwencji, prawidłowa interpretacja zasad ustalania indywidualnych stawek amortyzacji przewidzianych w art. 16j ust. 1 pkt 3 oraz pkt 4 Ustawy o CIT, wskazuje, iż w stosunku do Środków Trwałych zastosowanie znajdzie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT uprawniający Wnioskodawcę do ustalenia wysokości indywidualnych stawek amortyzacji Środków Trwałych z zachowaniem minimalnego, co najmniej 3 letniego okresu amortyzacji.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-642/14-2/MW) w stosunku do pytania podatnika odnośnie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji budynku hotelowego, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 listopada 2013 r. (sygn. IBPBI/1 /415-814/13/AP) w stosunku do pytania podatnika odnośnie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji budynku handlowo-usługowego, czy też interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r. (sygn. IPPB5/423-237/08-2/MŚ) wydanej odnośnie pytania podatnika w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji budynku handlowego pełniącego funkcję centrum handlowego.

Należy wiec uznać, że w świetle zarówno gramatycznej jak i systemowej wykładni art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Środki Trwale stanowiące trwale związane z gruntem budynki handlowo-usługowe wymienione w rodzaju 103 KŚT mogą być przez podatnika opodatkowane według indywidualnych stawek amortyzacji, przy zachowaniu minimalnego 3 letniego okresu amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl