IPPB3/423-126/14-4/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu: 6 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 8 maja 2014 r. (data wpływu: 12 maja 2014 r.) na wezwanie organu z dnia 30 kwietnia 2014 r. nr IPPB3/423-126/14-2/PK1 (data doręczenia: 5 maja 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego od M. - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego od M. W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi organ pismem z dniu 30 kwietnia 2014 r. nr IPPB3/423-126/14-2/PK1 wezwał do uzupełnienia wniosku (data doręczenia: 5 maja 2014 r.). W dniu 8 maja 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data wpływu: 12 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

M. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest spółką polskiego prawa handlowego, utworzoną aktem notarialnym z dnia 9 listopada 2005 r. i zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 2 grudnia 2005 r. Jej podstawowym obszarem działalności jest świadczenie usług serwisowych w zakresie inwestycji kapitałowych. Specjalizuje się w identyfikacji, analizie oraz wsparciu dotyczącym wszelkiego rodzaju inwestycji typu "private equity". M. z siedzibą w Londynie (dalej: "M."), spółka angielskiego prawa handlowego, jest wiodącą instytucją typu private equity inwestującą w Europie Środkowo-Wschodniej. Doradza i zarządza funduszami dysponującymi kapitałem o wartości 3,2 mld euro.

Celem bardziej wydajnej i skutecznej realizacji zadań, w dniu 2 stycznia 2006 r. M. zawarł ze Spółką Umowę Serwisową (dalej "Umowa"), na mocy której Spółka typuje obszary prestiżowych i perspektywicznych inwestycji w Polsce oraz innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej m.in. w Republice Czeskiej, na Węgrzech, Słowacji, w Rumunii, Bułgarii, Rosji, państwach WNP oraz w państwach bałkańskich.

Spółka prowadzi rozpoznanie i doradztwo w zakresie możliwości inwestycyjnych zgodnie z załącznikiem do Umowy. Są to w szczególności usługi wsparcia w zakresie:

(i) przygotowania wstępnych analiz/ocen potencjalnych propozycji inwestycyjnych w świetle kryteriów inwestycyjnych określonych przez M.;

(ii) doradztwa odnośnie warunków realizacji proponowanych inwestycji;

(iii) wnikliwej analizy spółek będących przedmiotem potencjalnych inwestycji biorąc pod uwagę aspekty finansowe, techniczne, rynkowe, zarządcze oraz prawne;

(iv) przygotowanie wszelkiej koniecznej dokumentacji oraz raportów wymaganych do wyceny danego projektu inwestycyjnego;

(v) analizy różnych wariantów wyjścia z inwestycji oraz ryzyk związanych z każdym z tych wariantów;

(vi) analizy modeli biznesowych oraz prognoz finansowych rozważanych inwestycji;

(vii) doradztwa odnośnie wszelkich innych aspektów planowanych lub realizowanych inwestycji, zgodnie z instrukcjami M.

Stosownie do postanowień Umowy, w zamian za świadczone usługi, Spółka otrzymuje wynagrodzenie na podstawie metody "koszt plus", które jest kalkulowane jako suma kosztów bezpośrednich i pośrednich powiększona o marżę w wysokości 7%. Koszty bezpośrednie obejmują m.in. podatki (za wyjątkiem podatku dochodowego), opłaty, wynagrodzenia, ubezpieczenie społeczne, koszty podróży służbowych oraz inne koszty, które bezpośrednio wiążą się z usługami świadczonymi przez Spółkę. Koszty pośrednie to m.in. koszty amortyzacji, utrzymania biura, prowizje, kary i odszkodowania, straty z tytułu różnic kursowych oraz inne koszty, które w sposób pośredni wiążą się z usługami świadczonymi przez Spółkę. Istotnym jest, iz należne wynagrodzenie odzwierciedla koszty faktycznie poniesione przez Spółkę na rzecz M. w związku z podjęciem współpracy oraz zapewnieniem wsparcia w zakresie planowanych inwestycji.

Przyjętym okresem rozliczeniowym jest miesiąc. Po zakończeniu danego okresu Spółka wystawiła fakturę sprzedaży z terminem płatności 14 dni od dnia jej otrzymania przez M.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz, 397 z późn. zm.), Spółka ma prawo nie zaliczać do przychodów podatkowych wartości wynagrodzenia otrzymywanego od M. w części stanowiącej zwrot wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397; dalej: "ustawa o CIT") część należnego wynagrodzenia stanowiąca zwrot wydatków, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o CIT, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera otwarty katalog przychodów, które kreują dochód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Jednocześnie w art. 12 ust. 4 znajduje się zamknięty katalog wpływów do podmiotu gospodarczego, które nie stanowią przychodu podatkowego.

Do przychodów tzw. neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu należą m.in. zwrócone inne wydatki, nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej, są uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu podlega zaliczeniu do przychodów.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy. Takie rozwiązanie wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W przedmiotowym stanie faktycznym M. zwraca Spółce koszty faktycznie poniesione na podstawie zawartego porozumienia, a więc wszelkie wydatki niezbędne do realizacji usług, przy czym wynagrodzenie to płatne jest na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę zgodnie z zestawieniem kosztów wynikających z ewidencji księgowej, powiększonych o 7% marży. Ewidencja zawiera zarówno koszty podatkowe jak i koszty, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Niemniej jednak zestawienie pozwala na precyzyjne wyodrębnienie kosztów niestanowiących kosztów podatkowych.

Mimo, iż część wydatków Spółki nie zaliczana jest do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, to jednak dochodzi do poniesienia wydatku, który w kategoriach ekonomicznych jest kosztom działalności Spółki. W związku z powyższym wydatki Spółki dotyczące jej bieżącej działalności podlegają zwrotowi przez M. w pełnej wysokości, bez względu na fakt czy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT ma zastosowanie do tej części wynagrodzenia Spółki, która jest zwrotem poniesionych przez Spółkę wydatków nie zaliczonych przez nią do kosztów uzyskania przychodów. W tej części Spółka ma zatem prawo nie zaliczać do przychodów wynagrodzenia otrzymywanego od M.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. IPPB3/423-212/13-2/PK1). Również zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2008 r. (sygn. I SA/Wr 233/08), nie stanowią przychodu zwrócone przez wynajmującego wydatki poniesione przez spółkę na ulepszenie lokalu na podstawie faktury dokumentującej rekompensatę poniesionych nakładów, skoro amortyzacja od tej części nakładów nie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2009 r. o sygn. IPPB3/423-1692/08-2/GJ, w której stwierdzono "... jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą, dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy."

Również w interpretacjach z dnia 13 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-269/09-2/AJ) oraz z 4 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-128/09-2/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że skoro odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej, która została zwrócona nie będą kosztem podatkowym, to sam zwrot nie będzie przychodem podatkowym Spółki. W ocenie organu podatkowego, jeżeli wydatki nie zostały wykazane przez. Spółkę jako koszt podatkowy, w konsekwencji otrzymany zwrot tych wydatków nie będzie stanowił jej przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.