IPPB3/423-1234/08-2/MŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ofertą publiczną akcji w wyniku której zostanie podwyższony kapitał zakładowy Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

T... S.A. z siedzibą w W (dalej: Spółka lub T) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: p.d.o.p.). W dniu 22 listopada 2007 r. walne zgromadzenie akcjonariuszy t... podjęło uchwalę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego spółki w drodze emisji nowych akcji środki pozyskane z emisji akcji sfinansują przyszłe inwestycje spółki m.in. W zakresie budownictwa drogowego, infrastruktury transportu szynowego i energii odnawialnej.

Wyemitowane akcje zostały wprowadzone do obrotu na rynku regulowanym Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. Jako oferta publiczna w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. Nr 184, poz. 1539 z późn. zm.). W ramach oferty publicznej sprzedawane było 40.000.000 akcji, w tym 10.000.000 istniejących akcji zwykłych na okaziciela serii c oferowanych przez jednego z akcjonariuszy T... oraz 30.000.000 nowo emitowanych akcji zwykłych na okaziciela serii f oferowanych przez Spółkę. W efekcie środki pozyskane na skutek realizacji oferty stanowiły w 25% przychód akcjonariusza Spółki.

W związku z przygotowaniami do oferty publicznej oraz samą emisją akcji Spółka poniosła następujące wydatki:

* koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania finansowego i prawnego Spółki, koszty zawarcia dodatkowych umów zlecenia);

* koszty doradztwa prawnego i finansowego;

* koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu);

* koszty prawne (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe, koszty wymaganych ogłoszeń);

* podatek od czynności cywilnoprawnych;

* koszty marketingowe związane z poszukiwaniem inwestorów;

* koszty związane z zawarciem umowy subemisji.

Część z powyższych wydatków dotyczyła czynności i działań, które t... zmuszona była podjąć w związku z ofertą publiczną, niezależnie od wielkości tej oferty. Wydatki takie poniesione zostały w ustalonej z góry wysokości, która była uzależniona wyłącznie od rodzaju i zakresu usługi. Przykładowo, usługi PR związane z promocją spółki i jej przyszłych inwestycji uzależnione były od rodzaju i ilości wykorzystywanych mediów, rodzaju działań promocyjnych oraz czasu trwania kampanii. Z kolei wydatki na przygotowanie prospektu emisyjnego zależały od wielkości spółki, ilości podmiotów zależnych oraz posiadanej dokumentacji finansowej. Z kolei niektóre z wydatków poniesionych przez t... przy przeprowadzaniu oferty publicznej były bezpośrednio zależne od wartości oferty publicznej, tzn. ilość i cena akcji objętych ofertą wpłynęła na wysokość poniesionych przez spółkę wydatków. Przykładowo, opłaty i wydatki związane z giełdą papierów wartościowych oraz z krajowym depozytem papierów wartościowych były ustalane w oparciu o odpowiedni procent wartości akcji wprowadzonych do obrotu. Zatem przy wydatkach tego rodzaju, fakt objęcia ofertą akcji jednego z akcjonariuszy spółki wpłynął na wielkość poniesionych przez t... kosztów.

Konsekwentnie, w celu określenia, które z wydatków zostały poniesione "dodatkowo" ze względu na objęcie ofertą publiczną akcji oferowanych przez akcjonariusza, spółka dokonała szczegółowej weryfikacji każdego z nich - zostały przeanalizowane wszystkie umowy, regulaminy i faktury dokumentujące każdy z tych wydatków. Na tej podstawie zostało ustalone, że:

* opłaty i wydatki związane z wprowadzeniem akcji do obrotu giełdowego oraz związane z przyjęciem akcji do depozytu akcji i obligacji zamiennych zostały poniesione proporcjonalnie do wielkości oferty,

* pozostałe wydatki, a w szczególności koszty usług i doradztwa prawnego oraz finansowego, a także usług PR i usług marketingowych zostały poniesione bez względu na wielkość oferty (spółka poniosłaby te wydatki w takiej samej wysokości niezależnie od objęcia ofertą publiczną akcji akcjonariusza).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. z późn. zm.; dalej: ustawa o p.d.o.p.) wymienione wyżej wydatki związane z ofertą publiczną akcji, w części w jakiej nie dotyczą akcji jednego z akcjonariuszy Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz czy przyjęty przez spółkę sposób ustalenia wydatków dotyczących akcji jednego z akcjonariuszy jest prawidłowy.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z emisją akcji, w zakresie w jakim nie dotyczą istniejących akcji akcjonariusza, mają na celu osiągnięcie przychodu (tj. służą realizacji planów inwestycyjnych t...), w konsekwencji zgodnie z art. 15 ustawy o p.d.o.p. powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

Ponieważ art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. wśród kosztów, które nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych nie wymienia wydatków związanych z emisją akcji, należy ustalić, czy w przypadku tego typu wydatków spełniony został pierwszy ze wskazanych warunków, tzn. czy wydatki te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ustawy o p.d.o.p. wydatek może być uznany za poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, jeśli spowodował lub mógł spowodować osiągnięcie (powstanie, zwiększenie) przychodów.

W świetle powyższego przepisu oraz przedstawionego powyżej stanu faktycznego należy uznać, że nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatki, które związane są z akcjami zaoferowanymi w ramach oferty publicznej przez akcjonariusza Spółki. Aby ustalić wysokość tych wydatków, spółka dokonała dokładnej analizy wszystkich poniesionych w związku z emisją kosztów. Jak zostało to opisane w stanie faktycznym wynika z tego, że fakt iż ofertą zostały również objęte akcje jednego z akcjonariuszy miał wpływ jedynie na pewne wydatki, których wielkość była powiązana z wielkością oferty publicznej. W wypadku większej części wydatków nie były one bowiem zależne od ilości zaoferowanych akcji - musiałyby zatem i tak zostać poniesione w związku z emisją publiczną w takiej samej wysokości bez względu na ilość akcji. Zdaniem Spółki tylko w przypadku takich wydatków, które były zależne od wysokości oferty publicznej należy uznać, że ich część nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, w takiej proporcji, w jakiej ilość akcji akcjonariusza pozostaje do ogólnej ilości akcji objętych ofertą. Oznacza to, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów podatkowych spółki w 25%. Przechodząc do analizy art. 15 ustawy o p.d.o.p. w kontekście pozostałych wydatków (tj. wydatków których nie można powiązać ze środkami uzyskanymi w ramach oferty publicznej przez akcjonariusza spółki bowiem ich wysokość nie zależała od tego jaka była wielkość oferty publicznej) należy zważyć, że ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów", a nie "przychodu, użyta liczba mnoga wskazuje bowiem, że aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy, nie trzeba wykazywać bezpośredniej zależności między poniesionym wydatkiem a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, mierzalnego przychodu (tak NSA w uchwale 7 sędziów z 18 czerwca 2007 r., sygn. II FPS 8/06). W takim ujęciu kosztami podatkowymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanym przychodem, jak i koszty pozostające w związku pośrednim, których nie można powiązać z konkretnym przychodem, jednak ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego.

Dofinansowanie spółki poprzez emisję nowych akcji ma na celu pozyskanie środków na sfinansowanie planów inwestycyjnych t..., służy więc prowadzeniu działalności gospodarczej. Podniesienie kapitału nie wynika zatem z samej chęci posiadania kapitału, lecz jego wykorzystania na rozwój gospodarczy. W konsekwencji, wydatki poniesione w celu przeprowadzenia emisji akcji, w części w jakiej nie dotyczą akcji akcjonariusza t..., powinny być traktowane jako koszty, które warunkują dalszy rozwój gospodarczy Spółki i umożliwiają jej osiąganie przychodów. Wydatki te nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnym przychodem, jednak mają one niewątpliwy związek z działalnością gospodarczą Spółki dlatego, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., powinny być zaliczone do kosztów podatkowych jako koszty ogólne, pośrednio związane z osiąganiem przychodów. Należy podkreślić, ze od 1 stycznia 2007 r. definicja kosztów uzyskania przychodów, zawarta wart. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., została uzupełniona o pojęcie kosztów poniesionych w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Przy takiej konstrukcji przepisu nie może budzić wątpliwości, że kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanym przychodem, jak i koszty pozostające w związku pośrednim, jeśli zostały one poniesione w celu uzyskania przychodów. W konsekwencji, w aktualnym stanie prawnym, tym bardziej uzasadnione jest stanowisko, zgodnie z którym wydatki poniesione w związku z emisją nowych akcji, stanowią koszt uzyskania przychodów ze względu na to, że warunkują zachowanie i zabezpieczenie źródeł przychodu dla spółki. Wydatki te powinny być zatem traktowane jako "pośrednie" koszty uzyskania przychodów, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. należy zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. W świetle powyższego, za nieprawidłowy należy uznać formułowany niekiedy pogląd, zgodnie z którym wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Pogląd ten bazuje na treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Regulacja ta jest interpretowana łącznie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p., z którego wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodu z tych źródeł przychodów, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu p.d.o.p. albo są wolne od podatku.

W ocenie spółki, powyższe regulacje w żadnym raz nie uzasadniają wyłączenia kosztów poniesionych w związku z emisją nowych akcji z kosztów uzyskania przychodów. Podwyższenie kapitału nie jest dla spółki celem samym w sobie, ma ono wymiar ekonomiczny - umożliwia bowiem realizacje inwestycji planowanych przez spółkę. Jak wcześniej wskazano, wydatki związane z podwyższeniem kapitału są związane z przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej i jako takie nie powinny być analizowane w oderwaniu od gospodarczego celu podwyższenia kapitału. Aby lepiej zobrazować to rozumowanie warto posłużyć się następującym przykładem. Podobnie jak podwyższenie kapitału zakładowego, również przysporzenia otrzymane w ramach kredytu lub pożyczki, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., nie są zaliczane do przychodów. Idąc rozumowaniem kwestionującym możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z podwyższeniem kapitału należałoby również zakwestionować możliwość zaliczenia do kosztów wydatków związanych z otrzymaniem kredytu (np. prowizja bankowa).

Tymczasem, w powszechnej praktyce organów aprobujące wydatki związane z otrzymaniem kredytu bankowego są zaliczane do kosztów podatkowych jest bowiem jasne, że są one w istocie związane z przychodami osiąganymi za pomocą środków uzyskanych z kredytu, nie zaś samą kwotą otrzymaną z kredytu, która nie stanowi przychodu podatkowego. Na gruncie regulacji art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. nie istnieją racjonalne argumenty przemawiające za różnicowaniem wydatków na zaciągnięcie kredytu i wydatków na emisję akcji w zakresie ich konsekwencji podatkowych. W konsekwencji, nie może budzić wątpliwości, że również wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału powinny być zaliczane do kosztów podatkowych.

Ponadto, wspomniany pogląd kwestionujący możliwość zaliczenia wydatków związanych z emisją akcji do kosztów podatkowych należy uznać za chybiony również ze względu na systematykę ustawy o p.d.o.p. oraz charakter przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. Należy zaznaczyć, że ustawa o p.d.o.p. wyróżnia trzy kategorie przysporzeń majątkowych, których nie można zaliczyć do przychodów podatkowych:

Należy podkreślić, że regulacja art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy p.d.o.p. odnosi się wyłącznie do dochodów niepodlegających opodatkowaniu oraz dochodów wolnych od podatku, czyli bezpośrednio do kategorii wymienionych w art. 2 oraz art. 17 ustawy o p.d.o.p. Poza zakresem regulacji art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. znalazła się więc trzecia ze wspomnianych kategorii przychodów, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. W konsekwencji, za niedopuszczalną należy więc uznać taką interpretację art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., która rozszerza zakres jego dyspozycji również na kategorię przychodów, o której mowa w art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. Gdyby celem ustawodawcy było zakwalifikowanie przychodów z podwyższenia kapitału do kategorii, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., to niewątpliwie wskazałby, że regulacja ta znajduje zastosowanie również do przysporzeń "niezaliczonych do przychodów". Ponieważ tego nie uczynił, kwestionowanie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z emisją akcji poprzez odwołanie do treści art. 7 ust. 1 i 3 ustawy o p.d.o.p. jest niedopuszczalne i niezgodne z zasadami techniki prawodawczej oraz wykładnią językową i systemową rozważanych przepisów.

Reasumując, zdaniem Spółki wszystkie wydatki poniesione przez T... w związku z emisją publiczną akcji, w części w jakiej nie dotyczą istniejących akcji akcjonariusza, nie stanowią wydatków związanych z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., lecz są to wydatki związane z realizacja planów inwestycyjnych spółki, służących poprawie jej wyników finansowych. Przy czym jak spółka wskazała, zostały dochowane wszelkie zasady oraz wymogi staranności przy określaniu wysokości tych wydatków - szczegółowa analiza pozwoliła ustalić, które z wydatków niewątpliwie nie będą dotyczyły ewentualnych przychodów t.... W konsekwencji, w opinii Spółki wydatki dotyczące oferty publicznej i związane z realizacją planów inwestycyjnych t..., zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Spółka zatem wnosi o potwierdzenie poprawności prezentowanego stanowiska, a także prawidłowości przyjętego sposobu ustalania wysokości wydatków związanych z ofertą publiczną które podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

W przypadku kosztów poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez emisję akcji w drodze oferty publicznej należy zauważyć, że są to koszty bez których kapitał zakładowy nie mógłby być podniesiony. Zatem wymienione we wniosku wydatki związane z publiczną emisją akcji są bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego - związane z publiczną emisją akcji w wyniku której zostanie podwyższony kapitał zakładowy; nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy). Należy zauważyć także, iż podwyższenie kapitału zakładowego i związane z tym rozszerzenie działalności w określonej perspektywie czasowej będzie generowało zwiększone przychody, jednak będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej podmiotu. Z osiągnięciem tego przychodu będą wiązały się odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków Spółka zakłada, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa ich bezpośredniego związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Rozpatrując określone wydatki jako wiążące się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane musi być w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Ponadto z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu. A zatem związane z tymi przychodami koszty uzyskania przychodów są neutralne podatkowo, tj. nie mogą pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł. Przepisy te odnoszą się do generalnej zasady, która wynika z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami uzyskania tych przychodów.

Za prawidłowością stanowiska Spółki nie przemawia wskazana przez nią analogia do przepisów dotyczących pożyczek (kredytów). Zauważyć należy, iż odrębne uregulowania dotyczące pożyczek (kredytów), zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 10a, 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają na stosowanie analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z pożyczki (kredytu), a sytuacją w której podatnik uzyskuje kapitał w drodze podwyższenia kapitału zakładowego. Powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10a, 11 i 12 ustawy stanowią wprost o tym, które koszty, w przypadku pożyczki (kredytu) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast takich szczegółowych uregulowań, które dotyczyłyby kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Należy zatem stosować ogólną regulację zawartą w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa sądów administracyjnych należy stwierdzić, że nie stanowi ono źródła prawa i co do zasady wiąże strony postępowania podatkowego w konkretnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.