IPPB3/423-114/13-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu: 22 lutego 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobów ustalania stawek amortyzacyjnych dla inwestycji w obcych środkach trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobów ustalania stawek amortyzacyjnych dla inwestycji w obcych środkach trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka ponosi wydatki na przystosowanie do stanu odpowiadającego potrzebom prowadzonej działalności wynajmowanych, dzierżawionych lokali, budynków lub przyjętych do używania samochodów na podstawie umów leasingu podatkowo traktowanego jako leasing operacyjny. Wydatki na ulepszenie środka trwałego nie będącego własnością podatnika są traktowane dla celów podatkowych jako inwestycja w obcym środku trwałym i ujmowane w ewidencji środków trwałych, a następnie amortyzowane, zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Przy czym inwestycje w obcych środkach trwałych wprowadza się do ewidencji środków trwałych, kwalifikując je do właściwej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych (zwanej dalej KŚT). Klasyfikacja jest uzależniona od rodzaju środka trwałego, na jakim dokonano ulepszenia. Jeśli ulepszenie dotyczyło, np. obcego budynku lub budowli, to inwestycję przypisuje się do grupy 1 lub 2 KŚT, a jeśli nakłady dotyczyły maszyn, urządzeń lub środków transportu, zaliczanych do grupy 3-8 KŚT to inwestycje należy przypisać odpowiednio do tych grup. Stawka amortyzacyjna ustalana jest zgodnie ze stawkami z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT bądź też zgodnie z art. 16j ust. 4 (stawki indywidualne). Tak np.:

W takim przypadku stawka amortyzacyjna może zostać ustalona na dwa sposoby:

* według stawek indywidualnych określonych w art. 16j ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16j ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT - tj. w odniesieniu do inwestycji dokonanych w leasingowanych (leasing operacyjny) samochodach ciężarowych będzie to stawka w wysokości nie wyższej niż 40% rocznie lub

* według stawek z Wykazu, tj. w tym przypadku wg stawki rocznej 20%.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ustawa o CIT przewiduje prawo amortyzacji inwestycji w obcych środkach trwałych, uznając je za środki trwałe (art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy CIT). Tym samym inwestycje w obcych środkach trwałych podlegają amortyzacji jako odrębne środki trwałe. Przy czym, w odróżnieniu od innych środków trwałych, są one amortyzowane niezależnie od przewidywanego okresu ich używania. W związku z tym muszą być ujęte w prowadzonej ewidencji środków trwałych bez względu na przewidywany okres ich używania, a ich wartość początkowa powinna być ustalona zgodnie z ceną nabycia lub kosztem wytworzenia (art. 16g ust. 7 ustawy o CIT). W naszej ocenie, jak zostało wskazane w stanie faktycznym, inwestycje w obcych środkach trwałych należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych, kwalifikując je do właściwej grupy KŚT. Przy czym klasyfikacja ta powinna być uzależniona od rodzaju środka trwałego, na jakim poniesiono nakłady inwestycyjne. Tym samym jeśli ulepszenie dotyczyło, np. obcego budynku lub budowli, to inwestycję przypisuje się do grupy 1 lub 2 KŚT, a jeśli nakłady dotyczyły maszyn, urządzeń lub środków transportu, zaliczanych do grupy 3-8 KŚT, to inwestycje należy przypisać odpowiednio do tych grup.

Ustawodawca dla inwestycji w obcych środkach trwałych przewidział możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacji. Stawki amortyzacyjne w takim przypadku określa się na podstawie art. 16j ust. 4 ustawy o CIT. W myśl tego przepisu podatnicy mogą ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych przy zachowaniu wskazanych w tym przepisie minimalnych okresach amortyzacji. Należy jednak zaznaczyć, że przepis ten wskazuje na możliwość a nie konieczność stosowania stawek indywidualnych "podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania". Zatem inwestycje w obcych środkach trwałych mogą być amortyzowane również za pomocą stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Przy czym zarówno jak w przypadku stawek indywidualnych określenie długości okresu amortyzacji tak w przypadku stawek z Wykazu wysokość stawki amortyzacyjnej uzależniona jest przede wszystkim bezpośrednio od grupy do jakiej klasyfikowany (KŚT) jest obcy środek podlegający ulepszeniu.

Jak wynika bowiem z objaśnień do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), ulepszenia w obcych środkach trwałych należy klasyfikować do odpowiednich grup (od 0 do 9), w zależności od środka trwałego, którego dotyczą. Ponadto, na takie podejście wskazuje zapis art. 16j ust. 4 pkt 1 oraz art. 16j ust. 4 pkt 2 w związku z art. 16j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16j ust. 4 ustawy o CIT podatnicy mogą ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Ustawodawca uzależnia zastosowanie konieczności minimum 10 letniego okresu amortyzacji od środka trwałego na jakim została wykonana inwestycja, tj. w tym przypadku ulepszenia dokonanego w budynkach (lokalach). W pozostałych przypadkach ustawodawca odsyła do art. 16j ust. 1 ustawy o ClT, który z wyjątkiem środków transportu, przy ustalaniu stawek indywidualnych nakazuje zachowanie minimalnego okresu amortyzacji uzależniając to od grupy, do której zostały zaliczone środki trwałe oraz wartości poniesionych nakładów. Należy jednak zauważyć, że i w tym przypadku znaczenie będzie miała klasyfikacja (KŚT), bowiem ustawa o CIT nie definiuje pojęcia środki transportu - natomiast w KŚT składniki te zaewidencjonowane są w grupie 7.

Ponadto, za tym, że podatnik powinien ująć inwestycję w obcym środku trwałym w grupie właściwej dla środka trwałego, przemawia fakt, że w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącej załącznik do ustawy o CIT nie ma odrębnej pozycji "Inwestycja w obcym środku trwałym".

Mając powyższe na uwadze, stoimy na stanowisku, że inwestycje w obcym środku trwałym powinno się ujmować w grupie właściwej dla środka trwałego, który podlega ulepszeniu i amortyzować wg stawek uwzględniających tą klasyfikację. Tym samym ustalając wysokość odpisu amortyzacyjnego, Poczta może wykorzystywać stawki amortyzacyjne określone w Wykazie stawek dla ulepszanego środka trwałego jak również ustalić stawki indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.