IPPB3/423-1105/08-2/GJ - Czy działania Spółki pozwalają na uznanie, iż umowy leasingu zachowują charakter podatkowych umów leasingu w rozumieniu art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym przeniesienie własności przedmiotów leasingu po ich zakończeniu może odbywać się według zasad opisanych w art. 17c, 17d, 17g, 17h i 17j ustawy?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 października 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-1105/08-2/GJ Czy działania Spółki pozwalają na uznanie, iż umowy leasingu zachowują charakter podatkowych umów leasingu w rozumieniu art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym przeniesienie własności przedmiotów leasingu po ich zakończeniu może odbywać się według zasad opisanych w art. 17c, 17d, 17g, 17h i 17j ustawy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

*

skutków podatkowych związanych ze zmianą okresu trwania umowy leasingu operacyjnego (skrócenia, przedłużenia) oraz cesją umowy- jest prawidłowe

*

skutków podatkowych związanych ze zmianą okresu trwania umowy leasingu finansowego (skrócenia, przedłużeniem) oraz cesją umowy leasingu finansowego - jest prawidłowe

*

formy przeniesienia własności środków trwałych po upływie podstawowego okresu umowy leasingu- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zmianą okresu trwania umowy oraz cesją umowy leasingu operacyjnego i finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stany faktyczne:

Wnioskodawca zawiera umowy leasingu operacyjnego i finansowego spełniające warunki dla uznania ich za podatkowe umowy leasingu w rozumieniu art. 17b i art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdarza się, że na wniosek korzystającego Spółka zawiera aneksy na mocy których dochodzi do skrócenia, przedłużenia oraz zmiany podmiotowej po stronie korzystającego.

Skracając okres umowy leasingu operacyjnego, Spółka przestrzega zasady, aby okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania na mocy porozumienia stron odpowiadał co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne lub 10 lat, jeżeli przedmiotem umowy są nieruchomości. Po zakończeniu umowy leasingu, sprzedaż przedmiotów leasingu odbywa się według zasad opisanych w art. 17c, 17d i 17j ustawy.

W sytuacji skrócenia okresu umowy leasingu finansowego Spółka nie stosuje żadnych ograniczeń czasowych. Przeniesienie własności nie ma formy umowy sprzedaży tylko przeniesienia własności bez dodatkowego świadczenia (art. 70916 kodeksu cywilnego), ponieważ wszystkie opłaty leasingowe są uiszczone w całości przez korzystającego przed przeniesieniem własności.

Spółka wydłużając okres umowy zarówno leasingu operacyjnego jak i leasingu finansowego nie stosuje ograniczeń czasowych.

W przypadku zmiany podmiotowej po stronie korzystającego, dokonanej za zgodą Spółki a polegającej na wstąpieniu nowego korzystającego, wystąpieniu dotychczasowego korzystającego i kontynuacji umowy leasingu operacyjnego Spółka przestrzega zasady, aby okres trwania umowy leasingu operacyjnego po dokonanej zmianie do dnia zakończenia umowy leasingu odpowiadał co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne lub 10 lat, jeżeli przedmiotem umowy są nieruchomości.

Spółka nie stosuje żadnych ograniczeń dokonując zmiany korzystającego w ramach umowy leasingu finansowego.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy działania Spółki opisane wyżej pozwalają na uznanie, iż umowy leasingu zachowują charakter podatkowych umów leasingu w rozumieniu art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym przeniesienie własności przedmiotów leasingu po ich zakończeniu może odbywać się według zasad opisanych w art. 17c, 17d, 17g, 17h i 17j ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy zachowanie Spółki jest zgodne z przepisami art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i pozwala zachować zawartym umowom charakter podatkowych umów leasingu, a co za tym idzie przeniesienie własności na korzystającego lub osobę trzecią może się odbywać według zasad opisanych w art. 17c, 17d, 17g, 17h i 17j ustawy. Skracając okres umowy leasingu operacyjnego zachowany jest warunek z art. 17b ustawy stanowiący, że okres trwania umowy wynosi co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne lub 10 lat, jeżeli przedmiotem umowy są nieruchomości. W tej sytuacji przeniesienie własności poprzez sprzedaż przedmiotu leasingu może być dokonane na zasadach wynikających z art. 17c, 17d i 17j ustawy.

Brak jest przeszkód prawnych do dowolnego skrócenia okresu umowy leasingu finansowego Zgodnie z art. 17f ustawy umowa leasingu może być zawarta na dowolny okres. Skrócenie umowy w sytuacji kiedy korzystający dokonuje odpisów amortyzacyjnych jest obojętne podatkowo. Przeniesienie własności odbywa się najczęściej nie poprzez umowę sprzedaży, tylko na podstawie oświadczenia o przeniesieniu własności. Dzieje się tak ponieważ umowa leasingu finansowego jest dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług fakturowaną jednorazowo. Zapłata opłat leasingowych odbywa się na podstawie not. W ramach umowy leasingu korzystający spłaca wszystkie opłaty leasingowe. Po ich zapłacie, Spółka przenosi własność przedmiotu leasingu. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na zmianę interpretacji indywidualnej wydaną przez Ministra Finansów w dniu 3 kwietnia 2008 r. Nr D5/8213/43/ZDA/08/PK-54.

Brak jest przepisów zakazujących dowolne wydłużanie umów leasingu.

Zmiana korzystającego w leasingu operacyjnym i przeniesienie własności przedmiotu leasingu przy przestrzeganiu minimalnego okresu trwania umowy leasingu jest zgodna z art. 17b, 17c, 17d i 17j ustawy.

Z kolei zmiana korzystającego w umowie leasingu jest zgodna z art. 17f, 17g, 17h i, 17j ustawy.

Na tle przedstawionych stanów faktycznych, stwierdzam, co następuje:

Przepisy rozdziału 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej u.p.d.o.p. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) regulują szczególne zasady opodatkowania stron leasingu operacyjnego i finansowego, które mają zastosowanie tylko, jeżeli umowa leasingu spełnia warunki, o których mowa odpowiednio w art. 17b ust. 1 oraz 17f ust. 1 ustawy.

Umowa leasingu dla celów podatkowych ma charakter leasingu operacyjnego, gdy spełnione są warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Umowa leasingu dla celów podatkowych ma charakter leasingu finansowego, gdy spełnione są warunki:

1.

umowa leasingowa musi być zawarta na okres oznaczony,

2.

suma ustalonych w umowie leasingowej opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy,

3.

umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy dokonuje korzystający.

Po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący może przedmiot tej umowy:

1.

zbyć korzystającemu,

2.

zbyć osobie trzeciej,

3.

oddać korzystającemu do dalszego używania.

Przeniesienie po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy na korzystającego (art. 17c u.p.d.o.p.) powoduje, że:

1.

przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.p.,

2.

kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

Przeniesienie własności w powyższej sytuacji na osobę trzecią oraz wypłacenie korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości uzgodnionej kwoty powoduje, że przy określaniu przychodu ze sprzedaży i kosztu jego uzyskania stosuje się zasady ogólne (art. 17d u.p.d.o.p.).

Stosownie do art. 17g ust 1 u.p.d.o.p., jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansowego finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy:

1.

przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej,

2.

do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu; kosztem są jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7.

Sprzedaż przedmiotu leasingu finansowego po upływie podstawowego okresu umowy leasingu osobie trzeciej reguluje art. 17h ustawy. Zgodnie art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. za podstawowy okres umowy leasingu uważa się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Należy zauważyć, iż art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. nie można interpretować w oderwaniu od pozostałych przepisów regulujących zasady opodatkowania stron leasingu. W sytuacji, gdy strony leasingu dokonają zmiany czasu trwania umowy leasingu należy zbadać, czy nowe warunki umowy spełniają kryteria wynikające z art. 17b lub art. 17f u.p.d.o.p.

W sytuacji, gdy w trakcie trwania umowy leasingu dochodzi do zmian warunków umowy polegających na dokonaniu skrócenia lub przedłużenia umowy leasingu lub zmian podmiotowych po stronie korzystającego, wpływ tych zmian w zakresie skutków podatkowych sprzedaży środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem umowy leasingu po zakończeniu umowy leasingu zależy od tego, czy nowe warunki spełniają przesłanki uznania umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego lub finansowego.

Jeżeli po dokonaniu zmiany okresu trwania umowy leasingu, umowa ta nadal spełnia warunki określone w przepisach art. 17b (leasing operacyjny) oraz art. 17f (leasing finansowy), wówczas możliwe jest ustalenie dochodu ze sprzedaży przedmiotu leasingu (środka trwałego), po upływie podstawowego okresu umowy, na podstawie przepisu art. 17c lub art. 17g u.p.d.o.p.

W przypadku zmiany podmiotowej po stronie korzystającego wymagane jest ponowne badanie umowy pod kątem czy umowa ta stanowi dla tego podmiotu podatkową umowę leasingową. Uprawnienia podatkowe wynikające art. 17b lub art. 17f ustawy nie przechodzą na nowego korzystającego, ponieważ w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej nie została przewidziana taka sytuacja.

Należy przy tym zauważyć, że preferencyjne zasady wykazywania przychodów i kosztów po stronie finansującego mają zastosowanie tylko, gdy po upływie podstawowego okresu umowy dochodzi do sprzedaży przedmiotu leasingu. W przypadku, gdy strony zawrą umowę na podstawie art. 70916 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.- Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) na mocy której, finansujący zobowiązuje się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, nie dochodzi do sprzedaży przedmiotu leasingu i zapłaty określonej ceny, zatem przepisy art. 17c i 17g ustawy nie mają zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe w sytuacji, gdy umowy leasingu po skróceniu/wydłużeniu okresu umowy lub cesji umowy leasingu z korzystającego na osobę trzecią zachowują charakter podatkowych umów leasingu w rozumieniu art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za nieprawidłowe uznaje się stanowisko Spółki w zakresie stosowania zasad wynikających z art. 17c, 17d, 17g, 17h i 17j ustawy w sytuacji, gdy przeniesienie własności przedmiotu leasingu dokonuje się na podstawie art. 70916 kodeksu cywilnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl