IPPB3/423-1098/11-4/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) uzupełnionym w dniu 21 lutego 2012 r. (data wpływu do BKIP w Płocku) na wezwanie z dnia 9 lutego 2012 r. Nr IPPB3/423-1098/11-2/k.k. (data doręczenia 13 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych do dowolnej wysokości w tym nawet do 0% (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający przepisów art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p. (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

* momentu zmiany stawki amortyzacyjnej, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. (pytanie nr 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) jest spółką kapitałową oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka posiada majątek trwały, który podlega amortyzacji dla celów podatkowych. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek określonych w przepisach art. 16a-16 m ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej ustawa o p.d.o.p.)

Spółka rozważa czasowe obniżenie stawek amortyzacyjnych dla posiadanych środków trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i 2 ustawy o p.d.o.p.

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki możliwe jest obniżenie stawek określonych w przepisach art. 16a-16 m ustawy o PDDP do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości (nawet do 0%).

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać stawki dla poszczególnych środków trwałych. Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie określają rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne, jak również nie określają przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji po raz pierwszy, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Ponadto ustawa o p.d.o.p. nie określa dolnego limitu obniżenia stawki amortyzacyjnej, ani też wartości, o jaką stawkę można obniżyć. Podatnicy mogą więc obniżyć stawkę amortyzacyjną do takiej wysokości, jaką uznają w danych warunkach za konieczną (nawet do 0%). Zatem możliwe jest przyjęcie maksymalnie obniżonej stawki amortyzacyjnej co będzie oznaczało niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.

Podobny pogląd został wyrażony przez Ministra Finansów w wydanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego m.in. nr ILPB4/423-21/11-4/ŁM z 13 kwietnia 2011 r., nr ITPB3/423-674/10/PST z 4 lutego 2011 r., nr IPPB5/423-161/10-2/AM z 14 maja 2010 r., nr IBPBI/2/423-962/09/BG z 9 listopada 2009 r., nr IPPB5/423-263/08-2/IŚ z 25 lutego 2009 r.

Spółka zwraca również uwagę na treść uzasadnienia do ustawy z 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o p.d.o.p., która wprowadziła do treści ustawy o p.d.o.p. m.in. art. 16i ust. 5. Celem wprowadzenia ww. przepisu było bowiem umożliwienie podatnikom zmniejszenia stawek amortyzacyjnych w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjnej i powrócić do stawek tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania.

Nie ulega zatem wątpliwości że intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu oraz ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku ze zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. ma prawo do czasowego obniżenia, stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych, nawet do poziomu 0%.

Ad. 2

W ocenie Spółki ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z przepisów art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p. Spółka stoi na stanowisku, ze zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego dowolnie wybranego przez Spółkę.

Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. nie wprowadza ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. Z literalnej wykładni tego przepisu wynika, że stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane, jak i podwyższane przez podatników (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia).

Termin "zmiana stawki" użyty w drugim zdaniu przepisu odnosi się bowiem nie tylko do jej obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez podatnika. Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego nr ILPB4/423-21/11-5/ŁM z 13 kwietnia 2011 r.

Ponownie należy przytoczyć uzasadnienie do Ustawy Zmieniającej, zgodnie z którym podatnicy powinni mieć możliwość powrotu do stawek amortyzacyjnych stosowanych uprzednio (przed ich obniżeniem).

W związku z tym w opinii Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez nią w działalności gospodarczej, ma ona prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne, pod warunkiem, że podwyższenie takie nastąpi począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nie przekraczającej jednak poziomu ustalonego ww. przepisach art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p.

Ad. 3

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. zmiany stawki amortyzacyjnej można dokonać:

* począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

* od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji obniżenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacjach indywidualnych nr ILPB4/423-21/11-2/ŁM z 13 kwietnia 2011 r. oraz nr IBPBI/2/423-962/09/BG z 9 listopada 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

* możliwości obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych do dowolnej wysokości w tym nawet do 0% (pytanie nr 1) - za prawidłowe.

* podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający przepisów art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p. (pytanie nr 2) - za prawidłowe

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3 stwierdzam, co następuje:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych ("odpisów amortyzacyjnych") zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, iż zmiany stawki w odniesieniu do:

* środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

* środków pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Moment zmiany stawki został zdefiniowany jasno - " miesiąc, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji" lub "pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego". Nie można zatem uznać, że zmiana wysokości stawki, o której mowa w art. 16i ust. 5 może zostać dokonana nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Gdyby istniała taka możliwość powyższy przepis musiałby mieć brzmienie, "zmiany stawki dokonuje się przed dokonaniem pierwszego w roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego", co oczywiście nie ma miejsca.

W związku z powyższym, zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zatem, nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, że zmiana stawki dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji oraz środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji może nastąpić nie później niż w momencie dokonywania pierwszego w roku odpisu amortyzacyjnego.

Odnosząc się do powołanych interpretacji Organ zauważa, że wydane one zostały w indywidualnych, sprawach innych podatników, przy określonym w nich stanie faktycznym i nie mogą wpływać na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w konkretnie analizowanej przedmiotowej sprawie.

Dodatkowo, jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 631/11)" (...) przede wszystkim organ ocenić ma stanowisko wnioskodawcy (art. 14c Ordynacji podatkowej), nie zaś stanowiska innych organów wydanych w odrębnych sprawach."

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.