IPPB3/423-1027/08-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 października 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-1027/08-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) oraz piśmie z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data nadania 18 sierpnia 2008 r., data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) i piśmie z dnia 15 września 2008 r. (data nadania 15 września 2008 r., data wpływu 16 września 2008 r.) uzupełniającymi braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/415-1035/08-2/MG z dnia 8 sierpnia 2008 r. (data nadania 8 sierpnia 2008 r., data doręczenia 12 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków związanych z wypłatą diet pracownikom wysyłanym w delegacje służbowe krajowe i zagraniczne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków związanych z wypłatą diet pracownikom wysyłanym w delegacje służbowe krajowe i zagraniczne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wysyła swoich pracowników w delegacje służbowe. Prezes tej spółki podpisał aneks do regulaminu wynagrodzeń, w którym ustalił stawkę diety, która będzie wypłacana pracownikowi za czas podróży służbowej. W związku z przyjętymi ustaleniami pracownik przebywający w delegacji służbowej w Polsce będzie otrzymywał 25 euro za każdy dzień, natomiast w krajach Unii Europejskiej (bez względu na to, który to kraj) 45 euro za każdy dzień.

Stawki te różnią się od stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 września 2005 r. (Dz. U. Nr 186, poz. 1555 z późn. zm.).

Pismem z dnia 8 sierpnia 2008 r. Nr IPPB2/415-1035/08-2/MG Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia tego wniosku poprzez przesłanie pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Panią XY wraz z podaniem adresu do doręczeń osoby reprezentującej Spółkę oraz wskazaniem, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota i uiszczenie dodatkowej opłaty, a także przedstawienia własnego stanowiska w sprawie dotyczącego pytania z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych - w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12 sierpnia 2008 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w terminie pismem z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) oraz pismem z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 16 września 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy wydatki związane z wypłatą diet pracownikom stanowią w całości koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy, jeśli przekraczają wysokość diet ustalonych w ww. rozporządzeniach.

2.

Czy wypłacone diety w części stanowiącej nadwyżkę nad kwotę diet ustalonych w ww. rozporządzeniach są dla pracownika przychodem i stanowią podstawę do wyliczenia składek ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1. Wniosek odnośnie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiłkując się decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr II-2/4218-0003/07/Int z dnia 14 marca 2007 r., przedmiotowe wydatki stanowią w całości koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu, a dodatkowo nie są wymienione w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego, który znajduje się w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w spółkach kapitałowych reguluje Rozdział 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Oznacza to, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić jeżeli poniesione wydatki:

* pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,

* nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wysyła swoich pracowników w delegacje służbowe i przyznaje im diety zgodnie z ustalonymi umownie stawkami za czas podróży.

W związku z przyjętym regulaminem wynagrodzeń pracownik przebywający w delegacji służbowej w Polsce będzie otrzymywał 25 euro za każdy dzień, natomiast w krajach Unii Europejskiej (bez względu na to, który to kraj) 45 euro za każdy dzień.

Jak wskazał Wnioskodawca, stawki te różnią się od stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 września 2005 r. (Dz. U. Nr 186, poz. 1555 z późn. zm.).

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia podróży służbowej, należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W sytuacji, gdy na podstawie przepisów Kodeksu pracy, pracownikom udającym się w podróż służbową przysługują i są wypłacane diety z tytułu podróży służbowych w wysokości określonej w aneksie do regulaminu pracy, należy uznać, że wartość tych świadczeń stanowi dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia ogólnych przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe należy wskazać, iż diety wypłacane przez Spółkę pracownikom z tytułu delegacji służbowych krajowych i zagranicznych, określonych przepisami:

* rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.)

* nie będą ograniczone limitami wskazanymi w powyższych regulacjach, gdyż w przedmiotowej sytuacji obowiązuje stawka umowna określona w aneksie do regulaminu wynagrodzeń, w którym pracodawca ustalił stawkę diety, która będzie wypłacana pracownikowi za czas podróży służbowej.

Wnioskodawca w stanie faktycznym powołał się ponadto na rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 września 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Wskazać należy, iż powyższa zmiana została uwzględniona w rozporządzeniu Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. i ww. akt prawny jest właściwym w sprawie delegacji służbowych zagranicznych, a nie jak wskazał Wnioskodawca - rozporządzenie zmieniające Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 września 2005 r.

Artykuł 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety, w związku z odbywaniem podróży służbowych przez pracowników.

Równocześnie uznać należy, iż wydatki dotyczące podróży służbowych w wysokości określonej w aneksie do regulaminu wynagrodzeń, jako wydatki związane ze świadczoną przez pracowników pracą, spełniają przesłankę związku z przychodami.

Jednocześnie należy wskazać, iż na mocy art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Reasumując, w kontekście powołanych przepisów i przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki Spółki związane z wypłatą pracownikom przedmiotowych diet w wysokości określonej w aneksie do regulaminu wynagrodzeń będą w całości stanowić koszt uzyskania przychodów dla pracodawcy.

Jeśli pracownik odbywa podróż służbową krajową lub zagraniczną, która jest związana z osiągnięciem przychodu Spółki, to diety i inne należności otrzymane za czas tych podróży mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznego postawienia do dyspozycji uprawnionej osobie, zgodnie z powołanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po stosownym przeliczeniu z waluty obcej po kursie z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu.

Należy podkreślić, iż przywołana przez Wnioskodawcę decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr X Int z dnia 14 marca 2007 r. wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe przywołana decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl