IPPB3/423-1003/09-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.), uzupełnione, w dniu 25 marca 2010 r.,na podstawie wezwania z dnia 16 marca 2010 r., nr IPPB3/423-1003/09-2/JB, o dodatkowe informacje z zakresu stanu faktycznego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów i ustalenia momentu potrącalności poniesionych kosztów, dotyczących:

* prowizji od Umów Pożyczek - jest prawidłowe,

* wydatków związanych z analizą, oceną zasadności, wypracowaniem odpowiednich mechanizmów przeprowadzenia Transakcji, a także doradztwem przy jej przeprowadzeniu - jest nieprawidłowe,

* wydatków związanych z wynagrodzeniem dla Banków Inwestycyjnych za wypracowanie struktury Transakcji oraz doradztwo finansowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prowizje od pożyczek oraz inne wydatki i związane z przygotowaniem i wypracowaniem odpowiednich mechanizmów przeprowadzenia transakcji emisji obligacji przez F. stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

T. S.A. ("Spółka" lub "T.") posiada 100% udziałów w F. AB - spółce kapitałowej z siedzibą w Szwecji (F."). F. jest spółką celową, której zadaniem jest pozyskiwanie finansowania na rynkach międzynarodowych w drodze emisji obligacji (ang. Senior Notes - "Obligacje"). Obligacje są oferowane potencjalnym inwestorom na rynkach międzynarodowych oraz są przedmiotem obrotu Luksemburskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.

W ramach przeprowadzanej transakcji (Transakcja") F.:

Umowy Pożyczek zostały (zostaną) zawarte na okres do 2017 r., lecz podlegają wcześniejszej spłacie w przypadku wcześniejszego Umorzenia Obligacji.

Zobowiązania F. wobec obligatariuszy z tytułu wyemitowanych Obligacji są przedmiotem gwarancji udzielonej przez T. oraz spółki zależnej od T. ("Gwarancja"). Gwarancja została udzielona odpłatnie, w związku z czym F. jest zobowiązany do zapłaty T. oraz jego spółkom zależnym stosownego wynagrodzenia z tytułu wystawionej Gwarancji.

Wykorzystanie środków z emisji.

Środki pieniężne będące przedmiotem powyższych Umów Pożyczek (odpowiednio: "Pożyczka 1" i "Pożyczka 2", a łącznie "Pożyczki 2009") zostaną wydatkowane przez Spółkę w następujący sposób.

Środki pieniężne uzyskane na podstawie Pożyczki 1 zostaną przeznaczone na:

Natomiast środki pieniężne pozyskane na podstawie Pożyczki 2 zostaną przeznaczone na przejęcie platformy cyfrowej ("Akwizycja"). W ramach Akwizycji T. zawrze z I. ("I.") oraz (ewentualnie) innymi spółkami z Grupy I. umowę (lub umowy) sprzedaży (dalej ta umowa lub umowy zwana (e); "Umowa. Sprzedaży") na podstawie której (ych) T. nabędzie od I.:

W odniesieniu do wykorzystania Pożyczki 2, zgodnie z intencją F oraz I. rozliczenie wzajemnych wierzytelności wynikających z (i) emisji Obligacji przez F. na rzecz I. (ii) zawarcia przez T. i F. Umowy Pożyczki 2 oraz

(iii,) Umowy Sprzedaży zostanie przeprowadzone w sposób bezgotówkowy. Oznacza to, że T. nie otrzyma fizycznie środków pieniężnych będących przedmiotem Umowy Pożyczki 2. Wierzytelność przysługująca T. o przekazanie środków pieniężnych będących przedmiotem umowy Pożyczki 2 zostanie bowiem potrącona z wierzytelnością I. wobec T. z tytułu Umowy Sprzedaży (w ramach wielostronnych potrąceń obejmujących również wierzytelność F. wobec I. o przekazanie ceny emisyjnej Obligacji).

Proces emisji Obligacji jest procesem wysoce skomplikowanym od strony prawnej oraz biznesowej. Pozyskanie kilkuset milionów EUR od inwestorów wymaga zaangażowania wiodących instytucji finansowych które są w stanie same zainwestować w takie papiery wartościowe oraz przekonać innych potencjalnych inwestorów. W analizowanej transakcji T. oraz F. zaangażowały dwie wiodące międzynarodowe instytucje finansowe ("Banki Inwestycyjne") zakres prac których (zgodnie z umową zlecenia zawartą przez Banki Inwestycyjne z F. - "Umowa Zlecenia") obejmował:

* przeprowadzenie emisji Obligacji oraz gwarantowanie sukcesu tej emisji (underwritzng and placement) - poprzez m.in. poprzez objęcie Obligacji co de facto stanowi gwarancję powodzenia emisji na rzecz własną oraz na rachunek innych inwestorów co nastąpiło na podstawie Purchase Agreement ("Umowa Nabycia") zawartej przez Banki Inwestycyjne z F.;

* różne czynności pomocnicze takie jak np. koordynację całej transakcji odpowiednie wynegocjowanie parametrów Obligacji (wysokość kuponów odsetkowych uzgodnienie ewentualnego dyskonta lub premii emisyjnej etc.).

Ponadto dla przeprowadzenia transakcji konieczne było przygotowanie odpowiedniej dokumentacji prawnej (takiej jak umowy dotyczące Obligacji Umowy Pożyczek etc., dokument ofertowy - forma prospektu emisyjnego wymaganego m.in. dla celów dopuszczenia Obligacji do notowania na Giełdzie w Luksemburgu wymaganych opinii prawnych raportów finansowych etc.) oraz uzyskanie oceny wiarygodności kredytowej (tzw. ratingu) przez T. jako ostatecznego beneficjenta i gwaranta Obligacji.

W związku z powyższym w ramach procesu pozyskania finansowania przez T. poprzez emisję Euroobligacji konieczne było poniesienie szeregu wydatków związanych z emisją. Podkreślić należy, że to T. jest beneficjentem (oraz inicjatorem) emisji Obligacji - tj. całe finansowanie pozyskane w drodze emisji zostało przekazane T. na podstawie Umów Pożyczek i wykorzystane przez T. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem biorąc pod uwagę funkcje pełnione w ramach transakcji emisji Obligacji przez F. oraz T. podjęto decyzję; że wszelkie koszty związane z emisją Obligacji zostaną poniesione przez T. (również ze względu na konieczność zachowania warunków rynkowości wynikających z przepisów o cenach transferowych).

Zasada ta dotyczy wyłącznie kosztów związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji Obligacji a nie kosztami bieżącymi wynikającymi z działalności F. (takimi jak koszty ogólne związane z funkcjonowaniem F., koszty gwarancji, koszty notowania obligacji na giełdzie w Luksemburgu, czy administrowaniem Obligacjami w trakcie ich "życia"). F.będzie w związku z emisją zarabiał określoną marżę odsetkową (tekst jedn. różnicę pomiędzy odsetkami otrzymywanymi od T. na podstawie Pożyczek 2009 oraz odsetkami płaconymi na rzecz obligatariuszy) stanowiącą wynagrodzenie za funkcje pełnione w ramach transakcji, która m.in. pokryje koszty bieżące opisane powyżej.

Powyższa decyzja została wdrożona poprzez wprowadzenie odpowiednich zapisów do dokumentacji prawnej zobowiązującej T. do poniesienia wszelkich kosztów związanych z emisją Obligacji w szczególności zgodnie z Umowami Pożyczek (art. 5.1 Umowy Pożyczki 1 oraz odpowiadający mu artykuł w Umowie Pożyczki 2) T. jest zobowiązany do zapłaty na żądanie F.wszelkich kosztów (włączając koszty prawne i wydatki) poniesionych przez F.w związku z emisją Obligacji. Ponadto zgodnie z art. 5.3 Umowy Pożyczki 1 oraz odpowiadającym mu artykułem w Umowie Pożyczki 2 T. jest również zobowiązany do poniesienia bezpośrednio wszelkich innych kosztów związanych z transakcją (takich jak wynagrodzenie agencji ratingowych oraz koszty obsługi prawnej doradztwa finansowego i podatkowego) do zapłaty których jest zobowiązany zgodnie z umowami zawartymi z podmiotami trzecimi (bez prawa obciążenia nimi F.). Część kosztów związanych z procesem emisji Obligacji i wynikająca z umów zawartych przez F.została poniesiona przez F. (wynagrodzenie należne bankom inwestycyjnym za doprowadzenie do sukcesu emisji koszt dyskonta emisyjnego). Z ekonomicznego punktu widzenia koszty te zostały przerzucone na T. poprzez ustalenie na podstawie Umowy Pożyczki 1 i Umowy Pożyczki 2 prowizji od udzielenia Pożyczek 2009.

Specyficznie koszty które zostały (zostaną) poniesione przez T. w związku z pozyskaniem finansowania poprzez emisję Obligacji (na podstawie Umów Pożyczek) obejmują:

Kontekst biznesowy Akwizycji.

Nabycie przez Spółkę udziałów N. (a pośrednio... będącej operatorem platformy cyfrowej) jest elementem długoterminowej strategii T. (zapoczątkowanej w marcu 2009 r. kiedy to nastąpiło nabycie 51% udziałów w N.). Strategia ta polegała na dywersyfikacji źródeł przychodów oraz pełnej konsolidacji operacyjnej T. z.... W szczególności zakłada ona przygotowanie wspólnej z n-ką oferty rynkowej wykorzystującej potencjały obu podmiotów na rynku usług medialnych w celu zaoferowania innowacyjnych zintegrowanych produktów w celu lepszej promocji oferty obu podmiotów. T. liczy również na wzmocnienie przewagi konkurencyjnej poprzez pełną integrację w szczególności wspólny branding, wzajemną promocję oraz wspólne nabywanie i dystrybucję treści medialnych (tzw. content).

W szczególności o realizacji transakcji zdecydowały następujące przesłanki:

* dążenie do umocnienia pozycji na najszybciej rosnącym segmencie rynku telewizyjnego,

* stworzenie nowego kanału dystrybucji programów TV (prawa do których posiada T.),

* powiększenie dostępu do najbardziej dynamicznych grup docelowych o dochodach przekraczających średnią,

* zwiększenie możliwości promocji dwustronnej i poprawy oferty sprzedaży;

* dywersyfikacja przychodów.

Inne.

Dodatkowo należy wskazać, że środki pieniężne uzyskane z emisji obligacji F. i otrzymane na podstawie Pożyczki 2003 oraz kredytu bankowego zostały wykorzystane przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w tym m.in. w działalności operacyjnej oraz przy realizowanych inwestycjach (w tym inwestycjach kapitałowych). Należy jednak wskazać, że obecnie nie są prowadzone przez Spółkę projekty inwestycyjne, w związku z którymi odsetki na spłatę pożyczki mogłyby być zaliczone wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W odpowiedzi na wezwanie, z dnia 16 marca 2010 r.,nr IPPB3/423-1003/09-2/JB w zakresie wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego poprzez doprecyzowanie na jakie cele zostały przeznaczone środki z Pożyczki 1 i Pożyczki 2, Spółka złożyła, w dniu 25 marca 2010 r., następujące wyjaśnienia:

Pożyczka 1 została przeznaczona na spłatę Pożyczki 2003 oraz kredytu bankowego, jak również miała na celu zwiększenie płynności T.

Pożyczka 2003

Pożyczka 2003 została wykorzystana przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w tym m.in. w działalności operacyjnej oraz przy realizowanych inwestycjach (w tym inwestycjach kapitałowych). Biorąc pod uwagę ogromną kwotę pozyskanego finansowania (ponad 1 miliard złotych) trudno wskazać wszystkie wydatki sfinansowane z pozyskanych środków. W szczególności Spółka pragnie wskazać na następujące zadania inwestycyjne (poza finansowaniem bieżącej działalności operacyjnej) zrealizowane w grudniu 2003 r. oraz w 2004 r. (a zatem finansowane z Pożyczki 2003 r.):

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że związek odsetek od Pożyczki 2003 z przychodami T. nie budzi wątpliwości. Zarówno odsetki od (i) finansowania nabycia obligacji wyemitowanych przez I. (przynoszących dochody odsetkowe), (ii) finansowania nabycia udziałów w innej spółce jak również (iii) finansowania wydatków na rozwój działalności operacyjnej czy też (iv) inwestowania w instrumenty rynku pieniężnego niewątpliwie stanowią koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że w dniu 27 maja 2008 r. otrzymała indywidualną interpretację prawa podatkowego wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IP-PB3-423-304/08-4/JB) w której potwierdzono, że odsetki płacone przez T. na rzecz F z tytułu Pożyczki 2003 w całości stanowią koszt uzyskania przychodów (pytanie zadano w związku z wejściem w życie podatku u źródła od odsetek wypłacanych na rzecz podmiotów posiadających siedzibę w Wielkiej Brytanii i związanego z tym podwyższenia kwoty odsetek w związku z klauzulą gross-up). Interpretacja stanowi załącznik do niniejszego pisma.

Środki pochodzące z Pożyczki 1 w części przeznaczonej na spłatę Pożyczki 2003 zostały przekazane F. w formie krótkoterminowej pożyczki przynosząc przychody odsetkowe z tego tytułu przy spłacie pożyczki (co nastąpiło w grudniu 2009 r.).

Kredyt bankowy

Środki pieniężne uzyskane z kredytu bankowego.ciągnionego na podstawie umowy wielowalutowej linii kredytowej z czerwca 2008 r.) zostały wykorzystane przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w tym m.in. w działalności operacyjnej oraz przy realizowanych inwestycjach (w tym inwestycjach kapitałowych); nie jest możliwe wskazanie konkretnych wydatków bezpośrednio finansowanych z linii kredytowej - w szczególności jednak kredyt ten miał na celu uzupełnienie płynności finansowej po wydatkach związanych z nabyciem 25% udziałów w N. ("N.").

Zwiększenie płynności

Znaczna część środków pozyskana z Pożyczki 1 przeznaczona zastałą na zwiększenie płynności Spółki (środki przeznaczone na bieżące potrzeby Spółki). Środki które zgodnie z planami Spółki miały być przeznaczone na ogólne i bieżące potrzeby związane z działalnością operacyjną są aktualnie zgromadzone na rachunkach bankowych przynosząc dochody odsetkowe oraz są inwestowane np. w bony skarbowe, lokaty, obligacje - również przynoszące dochód w postaci odsetek lub dyskonta. Środki te będą wykorzystywane w miarę potrzeb Spółki na cele związane z prowadzoną przez T. działalnością gospodarczą.

Środki pieniężne pozyskane na podstawie Pożyczki 2 zostały przeznaczone na przejęcie platformy cyfrowej ("Akwizycja"). W szczególności:

Dodatkowo w uzupełnieniu do wniosku, Spółka informuje, że druga transza Obligacji została wyemitowana na kwotę mniejszą niż pierwotnie planowano (148 mln EUR zamiast 188 mln EUR, a tym samym Umowa Pożyczki 2 została zawarta na kwotę 148 mln EUR). Pozostała część wartości akwizycji została sfinansowana poprzez emisję przez T. na rzecz I.dwóch weksli (promissory notes pod prawem amerykańskim) na kwotę 40 mln EUR.

Emisja weksli posłużyła na zapłatę ceny za udziały w N. oraz części kwoty wynikającej z rozliczenia z I. korekty ceny za sprzedane T. udziały według ustalonego mechanizmu - mechanizm ten przewidywał dopłatę za udziały N. w przypadku osiągnięcia przez.... określonych parametrów ekonomicznych (druga część kwoty dotyczącej korekty ceny została rozliczona w ramach emisji drugiej transzy Obligacji i wykorzystania Pożyczki 2).

Podsumowując, w odniesieniu do wykorzystania Pożyczki 2, Spółka wskazuje, że:

Nabycie przez Spółkę udziałów N. (a pośrednio n. będącej operatorem platformy cyfrowej) oraz przejęcie finansowania dłużnego tych podmiotów jest elementem długoterminowej strategii T. (zapoczątkowanej w czerwcu 2008 r., kiedy nastąpiło nabycie 25% udziałów plus jeden udział w N. i kontynuowanej w marcu 2009 r. kiedy udział T. w N. został zwiększony do 51%). Strategia ta polega na dywersyfikacji źródeł przychodów oraz pełnej konsolidacji operacyjnej T. z n. W szczególności zakłada ona przygotowanie wspólnej z... oferty rynkowej wykorzystującej potencjały obu podmiotów na rynku usług medialnych w celu zaoferowania innowacyjnych zintegrowanych produktów oraz lepszej promocji oferty obu podmiotów. T. liczy również na wzmocnienie przewagi konkurencyjnej poprzez pełną integrację i w szczególności wspólny branding, wzajemną promocję oraz wspólne nabywanie i dystrybucję treści medialnych (tzw. content).

W szczególności o realizacji transakcji zdecydowały następujące przesłanki:

* dążenie do umocnienia pozycji na najszybciej rosnącym segmencie rynku telewizyjnego;

* stworzenie nowego kanału dystrybucji programów TV (prawa do których posiada T.);

* powiększenie dostępu do najbardziej dynamicznych grup docelowych o dochodach przekraczających średnią;

* zwiększenie możliwości promocji dwustronnej i poprawy oferty sprzedaży; dywersyfikacja przychodów.

Spółka nadmienia, że już obecnie T. świadczy na rzecz... szereg usług (przykładowo, licencje na rozpowszechnianie sygnału kanałów T., usługi informatyczne oraz udzielanie sublicencji na oprogramowanie komputerowe, usługi wsparcia technicznego, wynajem sprzętu i wozów transmisyjnych, usługi produkcyjne, usługi reklamowe). Zacieśnianie współpracy pomiędzy T. i.... powinno skutkować po pierwsze kontynuacją świadczenia usług na podstawie obecnie funkcjonujących umów, a po drugie zawarciem nowych umów (np. umowy o świadczenie usług kodowania sygnału telewizyjnego, umowa dotycząca obsługi i dystrybucji kart dekodujących, umowa o świadczenie usług realizacji materiałów telewizyjnych).

Ponadto należy wskazać, że udzielenie pożyczek N.,.... oraz D. Sp. z o.o. bezpośrednio przekłada się na przychody T. z tytułu odsetek płaconych przez te podmioty.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, środki pozyskane przez T. na podstawie umów pożyczek zostały wydatkowane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarcza i są bezpośrednio związane z przychodami tej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zdaniem Spółki prowizje należne. F.od Umów Pożyczek wskazane w punkcie a stanowią koszt uzyskania przychodów T. w dacie ich poniesienia jako koszty związane z pozyskaniem finansowania w postaci Pożyczki.

Ad. 2

Zdaniem Spółki wydatki (wskazane w punktach d-g powyżej) ponoszone na rzecz doradcy prawnego, doradcy finansowego, agencji ratingowych oraz inne wydatki związane z przygotowaniem i wypracowaniem odpowiednich mechanizmów przeprowadzenia transakcji, a także doradztwem przy jej przeprowadzeniu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Ad. 3

Zdaniem Spółki wskazane w punktach b-c powyżej wydatki z tytułu zapłaty wynagrodzenia Banków Inwestycyjnych za usługi wypracowania struktury transakcji oraz doradztwo finansowe związane z transakcją oraz tytułem zwrotu kosztów doradztwa prawnego na rzecz Banków Inwestycyjnych w związku z Transakcją, do których poniesienia T. był zobowiązany na mocy Umów Pożyczek mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Wydatki jako koszty uzyskania przychodów

Koszty pozyskania finansowania dłużnego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Niewątpliwie, co wskazano w stanie faktycznym wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem procesu pozyskania finansowania dla T. na podstawie Umów Pożyczek są związane z przychodami Spółki jako koszty związane z pozyskaniem finansowania podstawowej działalności Spółki. W szczególności wydatki te pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W szczególności:

* w odniesieniu do wydatków związanych z Umową Pożyczki 1- przychodów z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej oraz

* w odniesieniu do wydatków związanych z Umową Pożyczki 2 bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodów w postaci odsetek od nabytych wierzytelności wobec podmiotów z grupy I., czy też przychodów z ewentualnej sprzedaży udziałów w N. a pośrednio (co jest de facto podstawowym celem przeprowadzenia Akwizycji) w celu osiągnięcia przychodów z prowadzonej przez Spółkę podstawowej działalności w związku z dalszym rozwojem współpracy z.... poprzez pełną konsolidację działalności.

Należy wskazać ze w praktyce stosowania prawa podatkowego nie budzi wątpliwości że wydatki ponoszone przez podatników w związku z pozyskaniem finansowania dłużnego (np poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego lub poprzez emisję obligacji) stanowią koszty uzyskania przychodów. W tym miejscu Spółka powołuje się na następujące interpretacje MF: interpretację z dn. 4 września 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-304/09-2/DG), interpretację z dn.21 października 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-1110/08-2/GJ), interpretację z dn. 6 maja 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-221/09/MS), czy interpretację z dn. 9 kwietnia 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-32/09-7/JG).

Jednocześnie, Spółka wskazuje, że w opisywanej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., gdyż wydatków związanych z Pożyczkami 2009 nie można przypisać do jakichkolwiek projektów inwestycyjnych, w związku z którymi mogłyby one powiększać wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka wskazuje, że argumentacja przedstawiona powyżej w pełni znajduje zastosowanie w odniesieniu do wydatków będących przedmiotem pytania nr 1 (prowizje od Pożyczek 2009), pytania nr 2 (wydatki związane z doradztwem na rzecz T.) oraz pytania nr 3 (wydatki z tytułu wynagrodzenia/ pokrycia kosztów Banków Inwestycyjnych).

Przedmiotowe wydatki są bowiem związane z pozyskaniem finansowania przez T. na podstawie Umów Pożyczek (pozyskanego od podmiotów zewnętrznych za pośrednictwem Banków Inwestycyjnych dzięki emisji Obligacji przez F.). Jak wskazano finansowanie to zostało przekazane na potrzeby działalności gospodarczej Spółki.

Należy podkreślić, że dla powyższych wniosków bez znaczenia pozostaje fakt, że wydatki będące przedmiotem pytania nr 3 dotyczyły pokrycia wynagrodzenia Banków Inwestycyjnych związanego z przygotowaniem transakcji (w tym pokrycia kosztów doradcy prawnego Banków Inwestycyjnych). Do poniesienia tych wydatku Spółka jako pożyczkobiorca była zobowiązana zgodnie z Umowami Pożyczek (koszty te z kolei obciążały F.na podstawie stosownych umów z Bankami Inwestycyjnymi).

Tym samym nawet jeśli Spółka nie była bezpośrednim odbiorcą usług fakturowanych przez Banki Inwestycyjne poniesienie tych wydatków było warunkiem niezbędnym warunkującym przeprowadzenie transakcji tj. emisję Obligacji oraz zawarcie Umów Pożyczek (koszty te stanowią zatem z ekonomicznego punktu wiedzenia dodatkowy koszt pozyskania przez T. finansowania w postaci Pożyczek 2009 - który ma charakter prowizji od Umowy Pożyczki 1.

W szczególności w piśmiennictwie podatkowym wskazuje się że aby konkretny koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów koszt ten:

W analizowanym przypadku wszystkie powyższe warunki zostały spełnione. W szczególności wydatki te zostały poniesiony przez Spółkę (która dokonała płatności z tytułu faktur wystawionych przez Banki Inwestycyjne). Jest definitywny gdyż Spółka w żaden sposób nie może dochodzić jego zwrotu. Został on poniesiony w związku z pozyskaniem finansowania poprzez Pożyczki 2009, a więc w sposób oczywisty jest związany z prowadzoną działalnością i zgodnie z powyższą analizą został poniesiony w celu uzyskania przychodów.

Związek tych wydatków z pozyskaniem finansowania jest bezsprzeczny gdyż bez zgody Spółki na ich poniesienie nie doszłoby do emisji Obligacji a tym samym do zawarcia Umów Pożyczek (podobnie jak w przypadku braku zgody na zapłatę odsetek czy prowizji). Tym samym wydatki te mogą zostać zaliczone do tej samej kategorii wydatków co prowizja za udzielenie kredytu czy też inne koszty związane z udzieleniem kredytu którymi są zwyczajowo obarczani kredytobiorcy przez banki (np. koszt wyceny nieruchomości) albowiem zgoda Spółki na poniesienie tych wydatków była warunkiem niezbędnym do przeprowadzenia transakcji. Co więcej charakter tych wydatków nie rożni się niczym (z wyjątkiem sposobu kalkulacji wysokości) od prowizji bankowej. Pokrycie kosztów usług prawnych (i ewentualnie innych wydatków) są opłatą za udzielenie kredytu ustalaną w odniesieniu do kosztów zewnętrznych banku podczas gdy typowa prowizja jest opłatą za udzielnie kredytu ustalaną kwotowo lub najczęściej jako procent udzielonego kredytu.

Ponadto należy wskazać że Spółka miała obowiązek poniesienia tych wydatków na podstawie Umów Pożyczek (innymi słowy poniesienie tych wydatków nie było dobrowolne w tym sensie że chcąc uzyskać pozyskać finansowanie Spółka musiała je ponieść). Zatem poniesienie przedmiotowych wydatków było działaniem celowym, racjonalnym oraz gospodarczo uzasadnionym co stanowi warunek zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Wykorzystanie środków z Umowy Pożyczki 2.

Spółka podkreśla, iż prezentowane w niniejszym wniosku stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia przez Spółkę wydatków związanych z otrzymaniem Pożyczek 2009 w całości do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia dotyczy zarówno wydatków związanych z uzyskaniem Pożyczki 1 która została przeznaczona na potrzeby finansowania bieżącej działalności gospodarczej Spółki oraz spłaty jej dotychczasowego zadłużenia związanego z prowadzoną działalnością jak i wydatków związanych z Pożyczką 2, która zostanie wykorzystana na potrzeby planowanej Akwizycji a więc nabycia 49% udziałów w N. i wierzytelności wobec N.,.... oraz spółki D. Sp. z o.o. z tytułu udzielonych tym podmiotom pożyczek.

Jednocześnie w zakresie wydatków związanych z Pożyczka 2, która zostanie przeznaczona na potrzeby Akwizycji Spółka pragnie przedstawić dodatkową argumentację uzasadniającą stanowisko Spółki. Przede wszystkim część Pożyczki 2 zostanie wykorzystana na nabycie wierzytelności przysługujących N. wobec podmiotów z grupy I. z tytułu udzielonych im przez N. pożyczek co będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki nowego strumienia przychodu w postaci odsetek płatnych przez podmioty z grupy I. (pożyczkobiorców). Już zatem z tego powodu należy uznać iż omawiane koszty będą stanowić koszt uzyskania przychodu albowiem będą one ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodu z tytułu otrzymanych odsetek.

Odnosząc się natomiast do okoliczności, że część Pożyczki 2 zostanie przeznaczona na nabycie udziałów w N. należy w pierwszej kolejności wskazać na przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., który przewiduje że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie (...) akcji (...) wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia (...) akcji". Z przepisu tego wynika, że nie stanowią kosztów podatkowych (do chwili zbycia udziałów / akcji) wydatki na nabycie akcji.

Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują natomiast wprost co należy rozumieć pod pojęciem wydatków na nabycie lub objecie udziałów lub akcji. Zdaniem Spółki należy jednak uznać iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. obejmuje swoim zakresem wyłącznie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z nabyciem udziałów lub akcji, a więc tego rodzaju wydatki bez których poniesienia nie byłoby możliwe nabycie lub objęcie udziałów lub akcji w kapitale zakładowym spółki. Za takim rozumieniem art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. przemawia wykładnia literalna tego przepisu i posłużenie się przez ustawodawcę sformułowaniem "wydatki na objęcie lub nabycie udziałów lub akcji", a nie przykładowo wydatki poniesione w celu objęcia lub nabycia udziałów lub akcji. W sposób jednoznaczny wskazuje to na konieczność istnienia ścisłego i bezpośredniego związku tego rodzaju wydatków z nabyciem lub objęciem udziałów lub akcji. Należy także zauważyć iż wskazany powyżej przepis jest umiejscowiony w art. 16 u.p.d.o.p. który zawiera katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu a więc katalog wyjątków od ogólnej zasady uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodu z art. 15 u.p.d.o.p.

W konsekwencji przepisy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. a tym samym także pojęcie wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji z art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. nie powinny być interpretowane rozszerzająca, lecz w sposób ścisły. Należy przy tym zauważyć iż rozszerzająca interpretacja wskazanych przepisów u.p.d.o.p. pozostawałaby w sprzeczności z przepisem art. 217 Konstytucji RP, który stanowi, iż nakładanie podatków, innych danin publicznych określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. W świetle art. 217 Konstytucji RP rozszerzająca wykładnia przepisów prawa podatkowego nieznajdująca oparcia w tekście ustawy podatkowej jest bowiem niedozwolona.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić iż pojęcie wydatków na nabycie udziałów swoim zakresem obejmuje wyłącznie takie wydatki jak cenę nabycia, opłaty notarialne czy np. prowizje biura maklerskiego. Spółka zauważa, że Minister Finansów w piśmie z 7 sierpnia 2002 r. (sygn. PB4/AK-8214-6905-92/02) wydanym na podstawie art. 14 Ordynacji podatkowej potwierdził prezentowane w niniejszym wniosku stanowisko i wskazał że wydatkami na nabycie udziałów/ akcji są wyłącznie wydatki bezpośrednio związane z nabyciem tj. wydatki bez których nie byłoby możliwe nabycie lub objęcie udziałów lub akcji. Do wydatków tych należy zaliczyć cenę nabycia, wpłaty na kapitał zakładowy. Podobne stanowisko zostało wyrażone w piśmie Ministra Finansów z 12 marca 2001 r. (znak PB4/BA-82 14-486-94/01), w którym Minister Finansów wskazał że wydatkami na zakup akcji są jedynie koszty bezpośrednio warunkujące nabycie (tekst jedn. cena udziałów, opłaty notarialne. prowizje maklerskie).

Powyższe pisma definiując pojęcie wydatków na nabycie udziałów / akcji dotyczyły jednak głównie odsetek od długu zaciągniętego na finansowanie takiej transakcji. Natomiast w piśmie Ministerstwa Finansów z 2 września 2002 r., sygn. PB4/AK-060-9093-273102. Ministerstwo wprost odniosło się do kwestii traktowania na gruncie ustawy o p.d.o.p. wydatków na usługi doradcze związane z procesem akwizycji. Ministerstwo Finansów stwierdziło w nim między innymi, że: (...) w przypadku więc, kiedy przed dokonaniem inwestycji w akcje lub udziały, lub przed inną inwestycją w papiery wartościowe, podatnik powierza zbadanie kondycji finansowej emitenta tych papierów wyspecjalizowanej firmie, poniesione przez podatnika wydatki związane z tego rodzaju usługą, choć nie stanowią wydatku na nabycie tych papierów wartościowych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem jednak wykazania przez podatnika celowości poniesienia takiego wydatku."

Tak więc, stwierdzić należy że wydatki związane z pozyskaniem Pożyczki 2 nie stanowią wydatków na nabycie udziałów N. w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. Co więcej wydatki te pośrednio są związane z podstawową działalnością Spółki na rynku medialnym i mają na celu osiągnięcie przychodów przez Spółkę z tej działalności. Nabycie udziałów n. wynika bowiem z celu biznesowego polegającego na pełnej integracji działalności n. z T. a tym samym ma na celu osiąganie przychodów z działalności podstawowej. Zatem wydatki poniesione na nabycie usług doradczych stanowią ogólne koszty działalności T., które powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje jednolite potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz praktyce organów podatkowych. Zgodnie z orzecznictwem sądowym oraz praktyką organów podatkowych wydatki na usługi doradcze związane z procesami akwizycyjnymi stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia a pojęcie "wydatków na nabycie udziałów/akcji" obejmuje jedynie cenę nabycia udziałów oraz dodatkowo takie wydatki, bez których nabycie udziałów/akcji nie byłoby możliwe (opłaty notarialne, czy prowizje biura maklerskiego). Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone, przykładowo, w wyroku WSA w Warszawie w z dnia 14 kwietnia 2004 r. (sygn. III SA 2893/2002),wyroku NSA z dnia 07.09. 2004 r., sygn. FSK 324/2004, i wyroku NSA z dnia 13 stycznia 2006 r. sygn. II FSK 229/05).

Ponadto, T. zwraca uwagę, że stanowisko w przedmiotowej kwestii potwierdzają również organy podatkowe w interpretacjach wydawanych na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej. Przykładowo w interpretacji wydanej przed Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 17 marca 2008 r., sygn. IP-PB3 423-548/07-4/JG, w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dn. 19 maja 2008 r. sygn. ILPB3/423-135/08-2/EK, w interpretacji z dn. 21 maja 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPB3/423-194/08/SD, czy w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dn. 13.09. 2008 r.,sygn. ITPB1/423-48/07/PS.

Data potrącenia dla celów podatkowych.

Należy wskazać, że wszelkie wydatki których poniesienie związane jest z zawarciem Umów Pożyczek stanowią tzw. koszty pośrednie o których mowa w art. 15 ust. 4d zd. 1 u.p.d.o.p. i powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Co istotne w sprawie nie ma zastosowania art. 15 ust. 4d zd. 2 u.p.d.o.p. gdyż omawiane wydatki nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy w rozumieniu tego przepisu.

Jeśli chodzi o koszty doradztwa finansowego czy też prawnego (pytanie 2 i pytanie 3) nie można tych wydatków biorąc pod uwagę ich naturę przyporządkować bowiem do konkretnych przychodów (biorąc również pod uwagę że służyły one pozyskaniu finansowania a więc z przychodami związane są jedynie pośrednio). W przypadku kosztów usług doradczych czy konsultingowych nie można zatem również uznać ze dotyczą one okresu przebaczającego rok podatkowy. Zatem powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych w dacie poniesienia, tj. stosownie do art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. w dniu na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy również wskazać, że wydatki na zapłatę prowizji od Umów Pożyczek (o których mowa w pytaniu nr 1) powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych jednorazowo ponieważ również te koszty nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy.

Poniesienie kosztów prowizji jest bowiem jednorazowym obowiązkiem wynikającym z zawartych Umów Pożyczek co powoduje, iż są prowizje są związane wyłącznie z rokiem podatkowym, w którym Pożyczki 2009 zostały udzielone, tj. z rokiem 2009 lub odpowiednia 2010 (w przypadku Pożyczki 2). Nie są to również koszty, które stanowią wynagrodzenie za cały okres trwania umowy kredytu, a jedynie koszty, obowiązek poniesienia których wynika z nabycia usługi finansowej (udzielenia Finansowania). Ich wysokość nie jest również w żaden sposób uzależniona od terminu spłaty Pożyczek 2009.

Należy również wskazać że biorąc pod uwagę wykorzystanie Pożyczek 2009 trudno uznać że koszty prowizji związane są z jakimikolwiek przychodami które byłyby uzyskiwane przez T. przez jakikolwiek skonkretyzowany okres przekraczający rok podatkowy. W szczególności znaczna część środków z Umów Pożyczek została wykorzystana na spłatę dotychczasowych zobowiązań (z Pożyczki 2003 oraz kredytu bankowego) oraz wydatkowana potrzeby bieżące oraz na Akwizycję. Zatem nie ma możliwości powiązania kosztów prowizji związanych z Pożyczkami 2009 z konkretnymi przychodami (np. przychodami z umowy zawartej na konkretny okres przekraczający rok podatkowy). Spółka wskazuje, że stanowisko takie zostało potwierdzone w orzecznictwie organów podatkowych a w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2009 r. (sygn. IPPB3/423-1681/08-2/ER).

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy, tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik nie musi wprawdzie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnego przychodu, ale wszelkie podjęte przez niego działania, w tym poniesione koszty, powinny zmierzać do osiągnięcia przychodu. Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, tj. pomniejszają dochód do opodatkowania.

Ponadto, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powinien być poniesiony w sposób celowy, racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Na takie kwalifikowanie wydatków wskazał również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 lipca 2003 r. (sygn. akt SA/Bd 1821/03): "Podatnik winien wykazać celowość poniesienia wydatku, a także, a może przede wszystkim również to, że wydatek ten został poniesiony racjonalnie, tzn. że podatnik w zamian tego wydatku rzeczywiście uzyskał określone dobra i to, że mogły one, racjonalnie rzecz ujmując, co najmniej hipotetycznie przynieść przychód. Owa racjonalność wydatku winna być również oceniana przy uwzględnieniu sytuacji finansowej podmiotu gospodarczego w kontekście jego realnych potrzeb".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła dwa rodzaje wydatków, tj:

Istotą sprawy jest rozstrzygniecie, czy powyższe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu T.

Ad. 1.

Co do zasady, prowizja z tytułu pożyczek jest to wydatek nie służący bezpośrednio celom, na jakie została zaciągnięta pożyczka, ale umożliwiający uzyskania źródła finansowania. A zatem, aby uznać prowizję za koszt podatkowy, w pierwszej kolejności należy zbadać czy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, pożyczka została zaciągnięta w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Analiza przedstawionych przez Spółkę celów, na jakie zostały (zostaną) wykorzystane środki z Pożyczki 1 i Pożyczki 2, nie budzi wątpliwości że są one związane z działalnością gospodarczą Spółki i związane z jej przychodami.

W kwestii ustalenia momentu zaliczenia powyższych prowizji do kosztów podatkowych, Spółka musi mieć na względzie art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Prowizja od pożyczki, jako rodzaj wynagrodzenia za udzielenie pożyczki, ustalona kwotowo bądź procentowo w stosunku do wartości udzielonej pożyczki, bez wątpienia wykazuje pośredni związek z uzyskiwanymi przez podmiot gospodarczy przychodami. Co do zasady więc zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlega w momencie jej poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy, z uwzględnieniem definicji dnia poniesienia kosztu zawartej, w art. 15 ust. 4e usrawy.

Podsumowując, prowizje od Pożyczki 1 i Pożyczki 2 na rzecz. F.należy uznać za koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Ad. 2. Ad. 3

W ocenie organu podatkowego, podstawową kwestią której rozstrzygnięcie ma wpływ na zakwalifikowanie wydatków związanych z organizacją i przeprowadzeniem emisji obligacji, w tym wynagrodzenia dla Banków Inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów Spółki jest dokonanie oceny, czy wymienione, w pytaniu 2 i 3, wydatki można w ogóle zakwalifikować, jako koszty uzyskania przychodu Spółki.

Zauważyć trzeba, że emitentem obligacji nie jest Spółka, tylko inny podmiot -. F. F.jest spółką zależną w 100% od T., i została utworzona w celu pozyskiwanie finansowania na rynkach międzynarodowych w drodze emisji obligacji.

Wydatki, będące przedmiotem zapytania stanowią wydatki ponoszone przez T., ale bezpośrednio związane z dochodami. F.

Okoliczność ta ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej podatkowej klasyfikacji wydatków, jako kosztów uzyskania przychodów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów wymieniają związek z przychodami konkretnego podatnika (cyt. powyżej art. 15 ust. 1 ustawy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka pokryła koszty ponoszone na rzecz doradcy prawnego, doradcy finansowego, agencji ratingowych oraz inne wydatki związane z przygotowaniem i wypracowaniem odpowiednich mechanizmów przeprowadzenia transakcji emisji obligacji przez F., a także doradztwem przy jej przeprowadzeniu. Ponadto Spółka poniosła także wydatki z tytułu zapłaty wynagrodzenia Banków Inwestycyjnych za usługi wypracowania przez nie struktury Transakcji oraz doradztwo finansowe związane z Transakcją oraz tytułem zwrotu kosztów doradztwa prawnego na rzecz Banków Inwestycyjnych w związku z Transakcją.

Z wniosku wynika, że usługi te były świadczone na rzecz F., a nie na rzecz Spółki. Usługi te służyły działalności gospodarczej prowadzonej przez F., polegającej na pozyskiwaniu środków finansowych w drodze emisji obligacji. Z tytułu prowadzonej działalności, F. zarabia określoną marżę odsetkową (tu: różnicę pomiędzy odsetkami otrzymywanymi od T. na podstawie Pożyczki 1 i Pożyczki 2 oraz odsetkami płaconymi na rzecz obligatariuszy).

Co do zasady, jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem konkretnego rodzaju przychodu, to zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenianie musi być w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

A zatem, skoro to. F. osiąga konkretny przychód z tytułu emisji obligacji w postaci marży odsetkowej, to wydatki związane z emisją, jako warunkujące osiągnięcie tego przychodu, z zasady winien zaliczyć je do kosztów podatkowych (pod warunkiem ich poniesienia).

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że Spółka poniosła wydatki nie tylko za F., ale także za Banki Inwestycyjne (tytułem zwrotu kosztów doradztwa prawnego na ich rzecz, w związku z transakcją). Ten zwrot kosztów nie ma żadnego uzasadnienia, tym bardziej że Banki Inwestycyjne uzyskały przychód z tytułu wynagrodzenie za usługi wypracowania struktury Transakcji oraz doradztwo finansowe związane z Transakcją emisji obligacji i jeżeli potrzebowały w tym zakresie doradztwa prawnego, to wydatek z tego tytułu powinien obciążać Banki, a nie Spółkę.

W ocenie organu wydatki będące przedmiotem zapytania, wymienione w pkt b-g, związane są z działalnością a co za tym idzie i przychodem osiąganym przez F., będącego odrębnym podmiotem prawa, a zatem nie mogą one zgodnie z regułą zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy, stanowić kosztów podatkowych Spółki.

Braku związku powyższych wydatków z przychodem Spółki nie zmienia również okoliczność, iż poniesienie tych kosztów przez Spółkę jest wynikiem uzgodnień z F. Niewystarczającym argumentem przemawiającym za stanowiskiem Spółki jest również zawarcie przez strony w umowach pożyczek zapisu, że T. jest zobowiązany do zapłaty na żądanie F.wszelkich kosztów (włączając koszty prawne i wydatki) poniesionych przez F.w związku z emisją obligacji.

Zgodnie z postanowieniami art. 353#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 83 z późn. zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Wyrażona w przywołanym przepisie zasada swobody zawierania umów przyznaje uprawnienie stronom do konstruowania łączącego je stosunku prawnego (w przedstawionym stanie faktycznym - poniesienie wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji obligacji) w taki sposób, że uzależnia uzyskanie pożyczki przez Spółkę od uiszczenia przez nią, oprócz prowizji i odsetek jeszcze pewnej kwoty dotyczącej pokrycia kosztów doradztwa finansowego i prawnego na rzecz F.związanego z emisją obligacji. Jednak z faktu tego nie można wywodzić skutków podatkowych w postaci zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te jako nie przyczyniające się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki, nie stanowią kosztu podatkowego.

W ocenie organu przedmiotowe wydatki, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, a w związku z tym odpowiedź na pytanie w zakresie momentu uznania ich za koszt podatkowy jest bezprzedmiotowa.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację. Jednocześnie Organ zauważa, że kwestie opisane w powołanych interpretacjach, dotyczą pozyskiwania środków finansowych w drodze pożyczki, czy emisji obligacji, w celu przygotowania prywatyzacji, podwyższenia kapitału zakładowego, czy wypłaty dywidendy. Przede wszystkim jednak wydatki, będące przedmiotem tych interpretacji, bezpośrednio były związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika, a nie przez inny podmiot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania pierwszego uznaje się za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania drugiego i trzeciego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.