IPPB3/423-1000/11-2/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących wydatków związanych z nabyciem przez Spółkę usługi akwizycyjnej/pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących wydatków związanych z nabyciem przez Spółkę usługi akwizycyjnej/pośrednictwa handlowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. została wpisana do rejestru przedsiębiorców w 2005 r. Podstawową działalnością spółki jest świadczenie usług leasingu finansowego i operacyjnego zgodnie z KRS. W celu znalezienia nowych odbiorców (pozyskania nowych kontraktów) Spółka zleca usługę poszukiwania ich również pośrednikom handlowym. W momencie znalezienia nowego źródła przychodu dla naszej firmy (podpisania nowego kontraktu) świadczący usługę wystawia na Spółkę fakturę. Spółka ujmuje wydatek z takiej faktury w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w czasie tak jak dla potrzeb bilansowych (mimo, iż Spółka traktuje ten koszt jako koszt pośredni dla celów podatkowych).

Dla celów bilansowych, wydatek jest rozliczany w okresie, na jaki zawarto umowę dzierżawy/leasingu (nowy kontrakt z leasingobiorcą), poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów. Spółka rozlicza, dla celów bilansowych, wydatki na usługę poszukiwania nowych kontraktów (pośrednictwa handlowego) poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe. Koszty te rozliczane są miesięcznie, proporcjonalnie do okresu umowy tj. którego koszt dotyczy. Umowy dzierżawy/leasingu zawierane są na różne okresy. Spółka rozlicza wysokość wynagrodzenia za usługę poszukiwania nowego kontraktu w zależności od okresu, na jaki zawarta jest umowa dzierżawy/leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatek związany z nabyciem usługi pośrednictwa handlowego:

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez Spółkę podlega indywidualnej analizie i ocenie.

W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansa powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można przypisać wprost do określonych przychodów (tzw. koszty pośrednie).

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów podatkowych Spółka rozpoznaje powiązanie kosztów z przychodami. W oparciu o to kryterium Spółka dzieli koszty na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód, np. amortyzacja środków trwałych oddanych w użytkowanie leasingobiorcy);

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które jednak można przypisać do określonych przychodów (tzw. koszty pośrednie prowadzące do uzyskania przychodów, np. prowizje handlowe od zawartych kontraktów);

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów (tzw. koszty ogólnozakładowe).

Moment potrącalności kosztów został uregulowany przez ustawę o p.d.o.p. Zgodnie z art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku).

Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zgodnie z art. 39 ust. 1 i ust. 3 ustawy o rachunkowości Spółka dokonuje czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.

Powyższe zasady Spółka stosuje również do kosztów poniesionych w związku z pozyskaniem dla Spółki przez pośrednika nowych kontraktów/umów w zakresie akwizycji/pośrednictwa handlowego. Rozliczanie takich kosztów w czasie jest, zdaniem Spółki, uzasadnione gdyż wpływają one na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Taki sposób rozliczania zawiera również polityka rachunkowości Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.