IPPB3/423-1/11-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w zakresie amortyzacji niezarejestrowanego znaku towarowego wchodzącego w skład wkładu niepieniężnego stanowiącego przedsiębiorstwo spółki jawnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji niezarejestrowanego znaku towarowego wchodzącego w skład wkładu niepieniężnego stanowiącego przedsiębiorstwo spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka działa jako spółka jawna od 1990 r., czyli przez 20 lat. W grudniu 2009 r. została założona spółka z o.o. o takiej samej nazwie, aby pozyskać inwestora. Do spółki z o.o. został wniesiony aport, tj. cały majątek spółki jawnej, jako zorganizowane przedsiębiorstwo. Wśród aktywów wniesionych aportem jest znak towarowy spółki jawnej, wyceniony przez rzeczoznawcę i zgłoszony do Urzędu Patentowego RP.

Prawa autorskie do tego znaku nie były ujęte w ewidencji podmiotu wnoszącego aport, jako wartość niematerialna i prawna, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przyszłości, gdy Spółka otrzyma świadectwo ochronne tego znaku, zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych ww. prawa ochronnego zarówno dla celów podatkowych jak i bilansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 i art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo do:

* rozpoznania prawa ochronnego na znak towarowy, uzyskanego po dacie objęcia wkładu niepieniężnego w skład którego wchodził niezarejestrowany znak towarowy, jako wartości niematerialnej i prawnej,

* amortyzacji ww. prawa ochronnego zarówno dla celów bilansowych jak i podatkowych.

Ad 2.

Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4, Spółka powinna amortyzować to prawo ochronne na znak towarowy nie krócej niż 60 miesięcy. Ponieważ wartość znaku powstawała przez 20 lat działalności spółki jawnej, Spółka stoi na stanowisku, że przez 10 lat będzie ono wykorzystywane w działalności gospodarczej, czyli przez 10 lat Spółka będzie mogła je amortyzować.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej ustawa o CIT - zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych (dalej - WNiP). Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Aby więc prawo ochronne na znak towarowy mogło zostać uznane za WNiP w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 musi spełniać następujące warunki:

* prawo ochronne na znak towarowy musi zostać nabyte przez podatnika,

* prawo ochronne na znak towarowy musi być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej a przewidywany okres ich wykorzystywania wynosi minimum rok.

W zakresie praw ochronnych na znaki towarowe podkreślić należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 w związku z art. 162 ustawy - Prawo własności przemysłowej, prawem zbywalnym są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Jak stanowi art. 120 ustawy - Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Natomiast w przypadku przedmiotów własności przemysłowej dla większości z nich celu uzyskania pełnej ochrony prawnej wymagane jest:

* dokonania ich zgłoszenia do Urzędu Patentowego RP

* wydania przez ten organ decyzji w sprawie udzielenia patentu, praw ochronnych lub praw z rejestracji.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które w dacie nabycia nie spełniają warunków określonych w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT nie mogą zostać uznane za wartości niematerialne i prawne. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W świetle powyższego ponownie podkreślić należy, że elementarnym warunkiem uznania praw ochronnych na znak towarowy wynikających z jego rejestracji jest ich nabycie a nie uzyskanie decyzji z Urzędu Patentowego, jak będzie to miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Brak jest zatem podstaw do uznania, że prawa ochronne na znak towarowy, które Wnioskodawca uzyska w przyszłości będą podlegać amortyzacji podatkowej, ponieważ nie stanowią one wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem Spółka nie ma podstaw do ustalania ich wartości początkowej i nie powinna wprowadzać ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa spółki jawnej były między innymi prawa autorskie do znaku towarowego wycenione przez rzeczoznawcę i zgłoszone do Urzędu Patentowego.

W treści art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca wyraźnie wskazał na odrębność praw autorskich (pkt 4) oraz praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (pkt 6). W konsekwencji, to na podatniku ciąży obowiązek dokonania weryfikacji posiadania uprawnień (spełnienia warunków) do uznania praw autorskich wchodzących w skład objętego aportu, jako wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

Kwestię autorskich lub pokrewnych praw majątkowych reguluje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 Nr 90 poz. 631 z późn. zm.). Na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 Ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), w tym w szczególności wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Przy czym na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 1, jeżeli Ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

W konsekwencji, w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę ujawnione mogą więc zostać prawa autorskie, które nabyte zostały przez Spółkę wraz z wkładem niepieniężnym jeśli spełniają warunki określone w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla praw autorskich określa art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

Jednocześnie, organ wydający interpretację zwraca uwagę, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa określa, że przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot i przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę podatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Powyższa interpretacja może obejmować więc swym zakresem wyłącznie ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ nie ma zaś uprawnień do interpretowania ustawy o rachunkowości, tj. oceniania nabycia/lub nie przez Wnioskodawcę uprawnień do amortyzacji praw ochronnych na znak towarowy dla celów bilansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.