IPPB2/4515-73/15-2/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wydatkowania środków pieniężnych stanowiących majątek osobisty żony na zakup nieruchomości do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską) - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wydatkowania środków pieniężnych stanowiących majątek osobisty żony na zakup nieruchomości do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie ustawy, po zmarłej Jolancie oraz zmarłym Januszu, spadek po 1/2 nabyły Iga (żona Wnioskodawcy) oraz jej siostra Agnieszka. W skład spadku weszła m.in. zabudowana nieruchomość. Dnia 10 października 2014 r. żona Wnioskodawcy dokonała zbycia przysługującego jej w ww. nieruchomości udziału. Z tytułu sprzedaży udziału w ww. nieruchomości żona Wnioskodawcy otrzymała kwotę 258.500,00 zł.

Pozyskane środki pieniężne stanowiące majątek osobisty żony Wnioskodawcy, żona zamierza przeznaczyć na zakup nieruchomości lokalowej, przy czym nabycie przedmiotowej nieruchomości zostanie dokonane do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską). Żona natomiast nie zamierza dokonać darowizny w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny (tekst jedn.: art. 888 i nast. Kodeksu cywilnego).

Czynność, której zamierza dokonać żona na stanowić nakład poczyniony z majątku osobistego żony na majątek wspólny Wnioskodawcy oraz żony (tekst jedn.: objęty wspólnością majątkową małżeńską), a środki pochodzące z majątku osobistego żony mają posłużyć - jak już wyżej zostało wykazane - nabyciu lokalu do majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sam fakt wydatkowania środków pieniężnych stanowiących majątek osobisty żony na zakup nieruchomości lokalowej do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską) - nie do majątku osobistego Wnioskodawcy - stanowi czynność, która podlega podatkowi od spadków i darowizn w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn.

2. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe będzie potraktowane przez organ podatkowy jako darowizna (art. 1 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o podatku od spadków i darowizn).

3. Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na drugie z powyższych pytań, Wnioskodawca powinien sam lub z żoną dokonać zgłoszenia otrzymania środków pieniężnych na formularzu SD-Z2 do właściwego / właściwych naczelnika / naczelników urzędu/ów skarbowego/ych, a żona uprzednio winna dokonać przekazania ww. środków pieniężnych na rachunek wspólny małżonków (tekst jedn.: Wnioskodawcy oraz żony).

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania nr 1. W zakresie pytań nr 2 i 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie przyszłe jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż stanowi nakład poczyniony z majątku osobistego żony Wnioskodawcy na majątek wspólny (tekst jedn.: objęty wspólnością majątkową małżeńską), a nie darowiznę, która podlega pod regulację powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają wyłącznie czynności, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia "darowizna" należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka - pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Natomiast kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 31 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku wspólnego należą w szczególności:

Z kolei według art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej powołane przepisy maja zastosowanie jeżeli ich stosowanie nie zostało wyłączone małżeńską umową majątkową (art. 47 § 1 ww. ustawy).

Ponieważ przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stąd też w trybie wydawania interpretacji, określonym w art. 14b Ordynacji podatkowej, powołano je posiłkowo, dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie ustawy, po zmarłej Jolancie oraz zmarłym Januszu, spadek po 1/2 nabyły żona Wnioskodawcy oraz jej siostra. W skład spadku weszła m.in. zabudowana nieruchomość. Dnia 10 października 2014 r. żona Wnioskodawcy dokonała zbycia przysługującego jej w ww. nieruchomości udziału. Z tytułu sprzedaży udziału w ww. nieruchomości żona Wnioskodawcy otrzymała kwotę 258.500,00 zł. Pozyskane środki pieniężne stanowiące majątek osobisty żony Wnioskodawcy, żona zamierza przeznaczyć na zakup nieruchomości lokalowej, przy czym nabycie przedmiotowej nieruchomości zostanie dokonane do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską). Żona natomiast nie zamierza dokonać darowizny w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny (tekst jedn.: art. 888 i nast. Kodeksu cywilnego). Czynność, której zamierza dokonać żona na stanowić nakład poczyniony z majątku osobistego żony na majątek wspólny Wnioskodawcy oraz żony (tekst jedn.: objęty wspólnością majątkową małżeńską), a środki pochodzące z majątku osobistego żony mają posłużyć - jak już wyżej zostało wykazane - nabyciu lokalu do majątku wspólnego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że fakt wydatkowania środków pieniężnych stanowiących majątek osobisty żony Wnioskodawcy na zakup nieruchomości lokalowej do majątku wspólnego (tekst jedn.: objętego wspólnością majątkową małżeńską) - nie do majątku osobistego Wnioskodawcy - jako czynność nie wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.