IPPB2/4515-132/15-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia grupy podatkowej w stosunku do Wnioskodawczyni - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia grupy podatkowej w stosunku do Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 26 sierpnia 2015 r., Wnioskodawczyni jest jedną ze zstępnych dziadków spadkodawczyni Eulalii Leokadii M. Zmarła była ciotką Wnioskodawczyni, była rozwiedziona i nie miała dzieci. Spadkobiercami zmarłej byłaby jej matka i ojciec - oboje zmarli przed nią. Matka zmarłej miała rodzoną siostrę Bronisławę P. z domu P. (zm. w 1976 r.), która była Wnioskodawczyni babcią. W zaistniałej sytuacji zarówno Wnioskodawczyni jak i pozostałe osoby wymienione w ww. postanowieniu sądu:

1. Romana Jolanta G. - w 6/24 cz.

2. Ewa P. - w 6/24 cz.

3. Paulina Teresa Z. - w 2/24 cz.

4. Marek Ignacy P. - w 2/24 cz.

5. Wojciech Marcin P. - w 2/24 cz.

6. Dorota Teresa M. - w 1/24 cz.

7. Barbara C. - w 1/24 cz.

8. Dariusz Wiesław M. - w 1/24 cz.

są zstępnymi dziadków spadkodawczyni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego powstała wątpliwość co do ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn, który ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca spadku. W tej kwestii zaistniały rozbieżności co do grupy podatkowej, do której powinni być zaliczeni spadkobiercy wymienieni w postępowaniu Sądu.

Jak wynika z art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Natomiast zaliczenie do określonej grupy podatkowej następuje wg osobistego stosunku spadkodawcy po którym zostały nabyte prawa majątkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego spadkobiercy wymienieni w postanowieniu sądu powinni być zaliczeni do II grupy czy III grupy podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 26 sierpnia 2015 r. wynika, że Wnioskodawczyni i pozostali spadkobiercy nabyli spadek jako zstępni dziadków spadkodawczyni.

Mając na uwadze fakt, iż nabyli spadek po rodzonej siostrze matki spadkodawczyni powinni być zaliczeni do drugiej grupy podatkowej.

Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - podatek od spadków i darowizn, sygn. IPPB2/436-297/12-6/MZ z dnia 2012.10.15, gdzie z tytułu nabycia praw praw do spadku po spadkodawczyni (rodzonej siostrze dziadka) Wnioskodawczyni zaliczona jest do II grupy podatkowej.

W świetle powyższej interpretacji indywidualnej (rodzona siostra dziadka) w przypadku Wnioskodawcy i pozostałych spadkobierców (prawo do spadku po rodzonej siostrze babci) powinni być zaliczeni do II grupy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

Za rodziców w rozumieniu ustawy uważa się również przysposabiających, a za zstępnych także przysposobionych i ich zstępnych (art. 14 ust. 4 ww. ustawy).

Analizując treść przepisu art. 14 ust. 3 powołanej wyżej ustawy zauważyć należy, że ustawodawca w sposób jednoznaczny określił, że do II grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn zaliczone mogą zostać wyłącznie enumeratywnie wymienione w nim osoby. W drugiej grupie podatkowej ustawodawca umieścił: zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych. Tym samym, wskazać należy, że Wnioskodawczyni nie może zostać zaliczona do II grupy podatkowej. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po zmarłej córce siostry babci.

A zatem, nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po zmarłej córce siostry babci podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach w określonych w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn dla osób zaliczonych do III grupy podatkowej.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem - została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Pozostali Spadkobiercy w celu uzyskania interpretacji powinni złożyć odrębne wniosek o wydanie interpretacji indywidualnych.

Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż co do zasady wiąże ona w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.