IPPB2/4515-129/15-4/MZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/4515-129/15-4/MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 27 sierpnia 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 20 października 2015 r. (data nadania 21października 2015 r., data wpływu 22 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 13 października 2015 r. Nr IPPB2/4514-368/15-2/MZ (data nadania 13 października 2015 r., data doręczenia 20 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 5 marca 2015 r. dokonano częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości działek 14 oraz 53.

W punkcie II postanowienia został rozpisany dokładny podział tych działek:

a.

działkę nr 14/3 o powierzchni 0,1361 ha wraz z zaznaczoną na mapie częścią budynku mieszkalnego o pow. 43,78 m2, jednym garażem murowanym i budynkami gospodarczymi przyznać na współwłasność Tadeusza K. oraz Sławomira K.,

b.

działkę nr 14/4 o powierzchni 0,0373 ha, wraz z zaznaczoną na mapie częścią budynku mieszkalnego o pow. 41,22 m2 drugim garażem murowanym przyznać na wyłączną własność Eugeniusza W.,

c.

działkę nr 14/5 niezabudowaną o powierzchni 0,1683 ha przyznać na współwłasność Wojciecha C., Anna C., Janusza C., Marty C.,

d.

działkę 53/1 niezabudowaną o pow. 0,2258 ha przyznać na własność Eugeniusza W.

e.

działkę 53/2 niezabudowaną o pow. 0,1269 ha przyznać na współwłasność Tadeusza K. oraz Sławomira K.,

f.

działkę nr 53/3 niezabudowaną o powierzchni 0,1375 ha przyznać na współwłasność Wojciecha C., Anny C., Janusza C., Marty C.

W punkcie III niniejszego postanowienia Sąd zapisał, ze podział nieruchomości w sposób jak w punkcie II nastąpi bez wzajemnych spłat i dopłat.

Pismem z dnia 13 października 2015 r. Nr IPPB2/4514-368/15-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

* Wskazanie czy interpretacja przepisów prawa podatkowego ma być wydana wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, czy również w zakresie podatku od spadków i darowizn.

W złożonym wniosku ORD-IN 6 w części A.1. Rodzaj sprawy zaznaczono kwadrat 8 - podatek od czynności cywilnoprawnych. W części E poz. 61 wniosku jako przepisy prawa podatkowego wskazano - Ustawę z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Natomiast zadane we wniosku pytanie dotyczy wyłącznie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli interpretacja indywidualna ma być wydana w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych to należy uzupełnić wniosek poprzez:

* dokonanie opłaty w wysokości 40,00 zł na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie Nr 31 1010 1010 0166 4922 3100 0000 i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu,

* przedstawienie własnego stanowiska adekwatnego do zadanego we wniosku pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych: "Czy w związku z zaistniałą czynnością cywilnoprawną należy uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych..."

Jeżeli interpretacja indywidualna ma być wydana również w zakresie podatku od spadków i darowizn to należy uzupełnić wniosek poprzez:

* dokonanie opłaty w wysokości 40,00 zł na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie Nr 31 1010 1010 0166 4922 3100 0000 i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu,

* sformułowanie pytania w zakresie podatku od spadków i darowizn tak aby wniosek dotyczył zapytania o wykładnię przepisów i ich zastosowania w opisanym stanie faktycznym, aby w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b Ordynacji Podatkowej - interpretacji przepisów prawa podatkowego,

* przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie podatku od spadków i darowizn adekwatnego do opisanego zdarzenia przyszłego i sformułowanego pytania.

Wnioskodawca w terminie ustawowym przesłał uzupełnienie, poprzez:

* ponowne przedstawienie stanu faktycznego,

* sprecyzowanie pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie,

* sprecyzowano pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie,

* dokonano opłaty w kwocie 80,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji indywidualnej i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 5 marca 2015.

1. Czy w związku z zaistniałą czynnością cywilnoprawną należy zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych.

2. Czy w związku z zaistniałą czynnością należy zapłacić podatek od spadków i darowizn.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od spadków i darowizn, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii podatku od spadków i darowizn - ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. ustawodawca w rozdziale 3 art. 7.6 ustanowił że podstawą opodatkowania przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy - w sprawie Wnioskodawcy wartość udziału się nie zmienił a podział nieruchomości nastąpił bez wzajemnych spłat i dopłat, więc w świetle ustawy nie ma podstaw do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W myśl natomiast art. 7 ust. 6 tej ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Zgodnie z art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 212 Kodeksu cywilnego).

Jednocześnie należy wskazać, że skoro przedmiotem opodatkowania jest nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy, a rzeczą tą jest nieruchomość, przy braku jej definicji w ustawie o podatku od spadków i darowizn powinno się stosować definicję nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Polskie prawo rozróżnia dwa rodzaje współwłasności: współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność łączną (art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego).

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1.

podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2.

przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3.

sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Z kolei definicję lokali, własności lokali oraz zasady zawierania umów ustanowienia odrębnej własności lokali określają przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 ww. ustawy samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, nazywane w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tejże ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 cyt. wyżej ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

1.

rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych,

2.

wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2003 r. III CZP 65/03)" (...) przewidziana w ustawie o własności lokali (WłLokU) nieruchomość wspólna jest kategorią współwłasności o charakterze szczególnym, do której przepisy k.c. mogą mieć zastosowanie jedynie posiłkowo (art. 1 ust. 1 WłLokU)". Dodatkowo w literaturze przedmiotu - Ustawa o własności lokali. Komentarz, fragment komentarza: Prawo budowlane; red. Dariusz Okolski, Dorota Kurek; C.H.Beck 2011 - wyrażany jest pogląd, że umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu nie prowadzi do całkowitego wyjścia ze współwłasności. Powyższe wynika z faktu, jak podkreślają ww. komentatorzy, że pozostaje współwłasność gruntu oraz części budynku i innych urządzeń nie przeznaczonych do użytku właścicieli poszczególnych lokali, mająca charakter współwłasności przymusowej, która nie może być zniesiona, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega zatem nabycie przez osobę fizyczną na własność rzeczy lub praw majątkowych - w odniesieniu do których ustał stosunek współwłasności.

Analiza powyższych przepisów dotyczących zniesienia współwłasności rzeczy, jak i ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczących przedmiotu i podstawy opodatkowania, prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności odrębnie każdej rzeczy tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności w zakresie, w jakim jej wartość, wskutek ustania stosunku współwłasności, przekracza wartość udziału w tej rzeczy, który przed zniesieniem współwłasności przysługiwał nabywcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 5 marca 2015 r. dokonano częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości objętej KW działek 14 oraz 53. W punkcie II postanowienia został rozpisany dokładny podział tych działek:

a.

działkę nr 14/3 o powierzchni 0,1361 ha wraz z zaznaczoną na mapie częścią budynku mieszkalnego o pow. 43,78 m2, jednym garażem murowanym i budynkami gospodarczymi przyznać na współwłasność Tadeusza K. oraz Sławomira K.,

b.

działkę nr 14/4 o powierzchni 0,0373 ha, wraz z zaznaczoną na mapie częścią budynku mieszkalnego o pow. 41,22 m2 drugim garażem murowanym przyznać na wyłączną własność Eugeniusza W.,

c.

działkę nr 14/5 niezabudowaną o powierzchni 0,1683 ha przyznać na współwłasność Wojciecha C., Anna C., Janusza C., Marty C.,

d.

działkę 53/1 niezabudowaną o pow. 0,2258 ha przyznać na własność Eugeniusza W.

e.

działkę 53/2 niezabudowaną o pow. 0,1269 ha przyznać na współwłasność Tadeusza K. oraz Sławomira Stanisława K.,

f.

działkę nr 53/3 niezabudowaną o powierzchni 0,1375 ha przyznać na współwłasność Wojciecha C., Anny C., Janusza C., Marty C.

W punkcie III niniejszego postanowienia Sąd zapisał, że podział nieruchomości w sposób jak w punkcie II nastąpi bez wzajemnych spłat i dopłat.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że ustalanie przedmiotu opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania należy odnieść każdorazowo do konkretnej nabytej na własność rzeczy, a nie do zbytej.

Nabycie własności każdej nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności winno być oceniane odrębnie pod kątem skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn. Podatkowi temu podlega bowiem nabycie nieruchomości na wyłączną własność tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności, jeżeli wskutek tej czynności ustał stosunek współwłasności nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność zniesienia współwłasności i otrzymania w jej wyniku przez Wnioskodawcę działki nr 14/4 wraz z częścią budynku oraz drugim garażem, nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, bowiem Wnioskodawca nadal będzie współwłaścicielem nieruchomości wspólnych (budynku mieszkalnego), o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali (nastąpi tzw. częściowe zniesienie współwłasności). W konsekwencji zniesienie współwłasności tej nieruchomości nie stanowi nieodpłatnego zniesienia współwłasności, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast zniesienie współwłasności działki nr 53/1 (niezabudowanej) i przyznania jej na własność Wnioskodawcy nie będzie podlegało podatkowi od spadków i darowizn wówczas, jeżeli wartość nabytej nieruchomości nie przekracza wartości udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał Wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku, zniesienie współwłasności działki nr 53/1 będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem - została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Pozostałe Strony czynności w celu uzyskania interpretacji powinni złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl