IPPB2/4515-126/15-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 16 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1986 r. zmarł Wnioskodawcy dziadek. Testamentu nie zostawił. Żadne postępowanie spadkowe nie było przeprowadzone. W 1991 r. zmarła Wnioskodawcy babcia, również nie sporządzając testamentu. Ojciec nigdy nie przeprowadzał żadnego postępowania spadkowego, jak też nie składał żadnych oświadczeń związanych z tym spadkiem. Spadek obejmuje dwie działki rolne 0,4 i 0,36 ha oraz domek jednorodzinny na działce 0,14 ha. Całość nie stanowi gospodarstwa rolnego. Przyczyną tego, że do tej pory nie zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe jest to, że ojciec Wnioskodawcy jest chory i utrzymuje się z niskiej emerytury (1300 zł), a Wnioskodawca dopiero ukończył studia i rozpoczyna pracę zawodową.

Zdarzenie przyszłe: Ojciec ma zamiar w formie darowizny darować Wnioskodawcy przysługujące mu po jego rodzicach nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy gdy Wnioskodawca otrzyma od swojego ojca w drodze darowizny nieruchomości, które on nabył w drodze spadkobrania po swoich rodzicach (po Wnioskodawcy dziadku i babci) będzie zwolniony całkowicie z zapłaty podatku od spadków i darowizn... (oczywiście przy zachowaniu określonej przez obowiązującą ustawę o podatku od spadków i darowizn formy dokonania darowizny i terminu oraz formy zawiadomienia urzędu skarbowego).

Zdaniem Wnioskodawcy, uważa, że ostateczną datą nabycia przez Wnioskodawcy ojca tytułem spadkobrania wcześniej wymienionych nieruchomości jest data otwarcia spadku czyli rok 1991 (data śmierci Wnioskodawcy babci). Odpłatne zbycie tych nieruchomości skutkowałoby koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych gdyby taka sprzedaż miała miejsce przed upływem okresu pełnych 5 lat kalendarzowych (licząc od roku 1991).

Nieruchomości te do chwili obecnej nie zostały sprzedane ani zbyte w jakiejkolwiek innej formie. Po upływie tak długiego okresu władania nieruchomościami ojciec Wnioskodawcy ma pełne prawo sprzedać je lub darować i nie zaskutkuje to u niego powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Ojciec może przekazać Wnioskodawcy w drodze poświadczonej notarialnie darowizny tę część swojego majątku, którą nabył w drodze spadkobrania po swoich rodzicach.

Wnioskodawca uważa, że otrzymując od ojca tę darowiznę poświadczoną notarialnie i gdy w wymaganym terminie zgłoszą ją (na druku SD-Z2) właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w myśl obowiązującej obecnie ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z całkowitego zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Zgodnie z art. 158 ustawy - Kodeks cywilny umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Artykuł 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast zgodnie z art. 4a od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 z późn. zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że powyższa darowizna może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn po spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie. W przypadku zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zgłoszenia przedmiotowej darowizny do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 4a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji nie ustosunkowano się do kwestii dotyczącej dopuszczalności i skuteczności prawnej dokonania darowizny przez ojca na rzecz syna, przypadających ojcu po rodzicach nieruchomości. Kwestii tych bowiem nie regulują przepisy prawa podatkowego lecz przepisy Kodeksu cywilnego. Natomiast rolą organu podatkowego nie jest ocenianie czy taka czynność jest dopuszczalna.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem - została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ojciec Wnioskodawcy w celu uzyskania interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych powinien złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.