IPPB2/4514-85/15-2/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, Sp. z o.o. jest osobą prawną, mającą siedzibę w Polsce.

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z J., podmiotem mającym siedzibę w Wielkiej Brytanii. Pożyczkodawca nie jest instytucją finansowo - bankową.

Umowa Pożyczki została zawarta w dniu 2 grudnia 2014 r. w Londynie w Wielkiej Brytanii, a więc poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia umowy pożyczki, środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Pierwsza transza pożyczki została przekazana przelewem z rachunku bankowego pożyczkodawcy na rachunek bankowy Sp. z o.o. w dniu 2 stycznia 2015 r. Środki uzyskane w wyniku pożyczki są przeznaczane na działalność inwestycyjną na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie przez Spółkę umowy pożyczki w okolicznościach, w których umowa pożyczki zawarta została poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem umowy pożyczki znajdowały się poza terytorium Polski, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki w okolicznościach, w których umowa pożyczki zawarta została poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem umowy pożyczki znajdowały się poza terytorium Polski, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zasadniczo umowa pożyczki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) (dalej ustawa o p.c.c.). Właściwą stawką jest w tym zakresie 2% wartości pożyczki (art. 7 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o p.c.c.).

Niezależnie od powyższego, przepis art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. wprowadza jednak w tym zakresie pewne ograniczenia.

Zgodnie z przywołanym powyżej przepisem, czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem rzeczy w rozumieniu powyższego przepisu należy rozumieć również pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, co potwierdza jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych w tym zakresie. Przykładowo, należy w tym zakresie wskazać na treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 września 2013 r. (sygn. IPTPB2/436-78/13-4/k.k.), w której organ stwierdził, że "pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki".

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce:

* jeżeli w chwili zawarcia tej umowy jej przedmiot - a więc pieniądze - znajdują się na terytorium RP - niezależnie od miejsca jej zawarcia czy też siedziby stron umowy;

* jeżeli w chwili jej zawarcia pieniądze znajdują się poza terytorium RP, a pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski, i czynność została dokonana na terytorium RP.

Jak wskazano w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie znajdowały się na terytorium Polski. Co za tym idzie, aby umowa pożyczki mogła podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o p.c.c., niezbędne jest dodatkowo łączne spełnienie następujących dwóch warunków:

* nabywca (pożyczkobiorca) posiada miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej,

* czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony na wstępie stwierdzić należy, że o ile pierwszy z ww. warunków został spełniony to drugi już nie - do zawarcia umowy pożyczki doszło poza granicami Polski. Nie są zatem spełnione kumulatywnie przesłanki opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wskazane w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pożyczka udzielona Wnioskodawcy nie spełniła łącznie wszelkich kryteriów wskazanych w przepisie art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., nie stanowi ona czynności podlegającej opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do złożenia deklaracji p.c.c.-3 oraz zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z uzyskaniem pożyczki.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w aktualnej praktyce organów podatkowych w szczególności:

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 sierpnia 2013 r., (sygn.: IPPB2/436-362/13-2/LS, w której organ uznał, że: "umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak i wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2013 r., (sygn.: ITPB2/436-72/13/DSZ), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: "Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w dniu 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. zawarł na terytorium Szwecji umowy pożyczki. W chwili zawarcia ww. umów, pieniądze stanowiące ich przedmiot znajdowały się na rachunku bankowym, również na terytorium Szwecji - przelano je na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu podpisania ww. umów. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych";

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 29 maja 2013 r. (sygn.: ITPB2/436-53/13/DSZ) organ uznał, że: "Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Holandii, zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: pożyczkodawca) umowę pożyczki kwoty pieniężnej. Zawarcie ww. umowy pożyczki nastąpiło na terytorium Holandii, zaś w dacie jej zawarcia środki pieniężne będące jej przedmiotem zdeponowane były na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą w Chinach. Wydanie przedmiotu pożyczki nastąpiło w drodze przekazania umówionej kwoty pieniężnej na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce, po dniu zawarcia umowy pożyczki. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych";

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 14 lutego 2012 r. (sygn. ILPB2/436-228/11-5/MK), w której organ uznał prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym: "w przypadku gdy zawarcie umowy pożyczki z brytyjskim pożyczkodawcą następuje za granicą i umowa ma za przedmiot pieniądze znajdujące się w chwili zawarcia umowy poza granicami Polski, w ocenie Spółki, umowa taka nie podlega p.c.c. na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c." i odstąpił od uzasadnienia;

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 maja 2011 r. (sygn. ILPB2/436-32/11-3/MK), w której organ uznał, że: "skoro umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Wielka Brytania) i środki pieniężne będące jej przedmiotem w chwili jej zawarcia również znajdowały się poza granicami kraju, to pożyczka ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy)".

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w wielu innych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 października 2012 r. sygn. IPPB2/436-354/12-4/MZ,

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu 11 października 2012 r., sygn.: IBPBII/1/436-246/12/MZ,

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 6 marca 2012 r., sygn.: ITPB2/436-202a/11/MK,

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 lutego 2011 r., sygn. ILPB2/436-244/10-5/MK.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.