IPPB2/4514-170/15-2/LS - Brak opodatkowania umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 11 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W drugiej połowie 2015 r., bądź na początku 2016 r. Wnioskodawca zamierza zawrzeć w Dubaju umowę, pożyczki (pieniężnej) z podmiotem gospodarczym (firmą - Spółką) z siedzibą w Dubaju, bądź osobą fizyczną (prywatną) zamieszkałą w Dubaju, w następstwie której zostaną przekazane Wnioskodawcy (przetransferowane), na Jego rachunek bankowy zlokalizowany w Polsce z rachunku bankowego zlokalizowanego w Dubaju środki w wysokości około 500.000,00 USD (wysokość umowy pożyczki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, tj. w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie) umowy pożyczki z podmiotem posiadającym siedzibę w Dubaju, lub osobą fizyczną (prywatną) zamieszkałą w Dubaju, dokonującym bądź dokonującą w jej następstwie transferu środków z rachunku bankowego położonego w Dubaju na rachunek bankowy Wnioskodawcy znajdujący się w - Polsce, będzie podlegało w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 1b podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Na podstawie art. 1 ust. 4 Ustawy o p.c.c. czynności cywilnoprawne (w tym umowa pożyczki) podlegają co do zasady podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Posługując się wnioskowaniem a contrario należy wskazać, iż zgodnie z przytoczonym przepisem nie podlega w Polsce podatkowi od czynności cywilnoprawnych zawarcie umowy pożyczki, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

O powstaniu obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych - od umowy pożyczki - decyduje moment dokonania czynności (art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy o p.c.c.). W związku z tym, że umowa pożyczki ma charakter konsensualny, a więc dochodzi do skutku z chwilą zgodnego oświadczenia stron, chwilą powstania obowiązku zapłaty podatku od tej umowy jest data jej zawarcia. Nie ma natomiast znaczenia chwila wydania przedmiotu pożyczki np. pieniędzy. Odnosząc te tezy do przepisu art. 1 ust. 4 Ustawy o p.c.c., należy uznać, że o tym czy dana umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi, decyduje stan istniejący w momencie jej zawarcia.

Należy zauważyć, iż art. 720 kodeksu cywilnego traktuje pieniądze jako znaki towarowe i rzeczy. Tak też ustawodawca w art. 1 ust. 4 pkt 1 Ustawy o p.c.c. potraktował pieniądze będące przedmiotem między innymi umowy pożyczki, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy. W przepisie tym bowiem jest mowa ogólnie o rzeczach, jako przedmiocie czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyr. z 8 czerwca 2006 r., II FSK 819/2005).

Mając powyższe na względzie należy wskazać, iż w związku z tym, że (jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego) pieniądze (rzeczy) będące przedmiotem umowy (umów) pożyczki w chwili jej zawarcia znajdowały się poza granicami Polski (Dubaj), a ponadto przedmiotowa umowa (umowy) została zawarta również poza terytorium Polski (Dubaj), to takie czynności nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w drugiej połowie 2015 r., bądź na początku 2016 r. Wnioskodawca zamierza zawrzeć w Dubaju umowę, pożyczki (pieniężnej) z podmiotem gospodarczym (firmą - Spółką) z siedzibą w Dubaju, bądź osobą fizyczną (prywatną) zamieszkałą w Dubaju, w następstwie której zostaną przekazane Wnioskodawcy (przetransferowane), na Jego rachunek bankowy zlokalizowany w Polsce z rachunku bankowego zlokalizowanego w Dubaju środki w wysokości około 500.000,00 USD (wysokość umowy pożyczki).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.