IPPB2/4511-916/15-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia przymusowego lub automatycznego udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia przymusowego lub automatycznego udziałów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terenie RP i jest udziałowcem spółki z o.o. (dalej "Spółka") z siedzibą na terytorium RP. W przyszłości może dojść do umorzenia części udziałów posiadanych przez podatnika w Spółce w trybie umorzenia przymusowego lub automatycznego. Zgodnie z kodeksem spółek handlowych, z umorzeniem przymusowym mamy do czynienia w przypadku, gdy w umowie spółki precyzyjnie określone są przesłanki dla takiego umorzenia i zgodnie z umową spółki, wspólnicy podejmą uchwałę o umorzeniu udziałów danego wspólnika z uwagi na zaistnienie przesłanki określonej w umowie spółki. Do umorzenia automatycznego dochodzi bez podjęcia uchwały o umorzeniu przez wspólników, a tylko przez zaistnienie zdarzenia przewidzianego i precyzyjnie dookreślonego w umowie spółki niosącego za sobą taki skutek automatycznego umorzenia udziału czy udziałów. Wspólną cechą obu powyżej opisanych trybów umorzenia jest brak wymogu zgody wspólnika, którego udziały mają być umorzone na samą czynność umorzenia.

W skład majątku Spółki mogą wchodzić wierzytelności wobec wnioskodawcy, które mogły powstać na przykład poprzez udzielenie przez Spółkę wnioskodawcy pożyczki, która w momencie umorzenia udziałów nie została przez wnioskodawcę spłacona. Jako, że z tytułu umorzenia automatycznego lub przymusowego udziałów, wnioskodawca powinien otrzymać od Spółki wynagrodzenie, tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów wnioskodawca może otrzymać od Spółki wierzytelności Spółki wobec wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy wskutek przymusowego lub automatycznego umorzenia udziałów w Spółce wnioskodawca nabędzie wierzytelność Spółki wobec siebie i tym samym stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem tej samej wierzytelności, która w takim wypadku wygaśnie poprzez konfuzję, to czy wówczas po stronie wnioskodawcy powstanie przychód lub dochód podlegający opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez wnioskodawcę wierzytelności Spółki wobec siebie na skutek przymusowego lub automatycznego umorzenia udziałów w Spółce, prowadzące do tego, że wnioskodawca stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem tej samej wierzytelności wygasającej wówczas wskutek konfuzji będzie dla wnioskodawcy neutralne podatkowo, nie powodując powstania u wnioskodawcy przychodu ani dochodu do opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego dotyczącymi zobowiązań, warunkiem koniecznym trwania zobowiązania (tu wierzytelności), jest istnienie dwóch stron stosunku prawnego, dłużnika i wierzyciela. W sytuacji kiedy wierzyciel i dłużnik jest tą samą osobą, zobowiązanie wygasa, bowiem nikt nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także jego egzekwować. W związku z tym, jeżeli w przyszłości wnioskodawca nabędzie wierzytelności Spółki wobec siebie na skutek przymusowego lub automatycznego umorzenia udziałów w Spółce to zdaniem wnioskodawcy nie powstanie przychód lub dochód do opodatkowania, albowiem zobowiązanie wnioskodawcy wobec Spółki nie zostanie umorzone, tylko potrącone wskutek konfuzji z wierzytelnością o spłatę tego zobowiązania otrzymaną od Spółki za udziały umorzone przymusowo lub automatycznie. Do umorzenia zobowiązania konieczne byłoby bowiem zmniejszenie lub zlikwidowanie tego zobowiązania poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela, na które dłużnik powinien wyrazić zgodę. Natomiast konfuzja wierzytelności Spółki wobec wnioskodawcy otrzymanej jako wynagrodzenie za udziały, ze zobowiązaniem wnioskodawcy wobec Spółki nie jest tożsama z umorzeniem zobowiązania, albowiem jest to wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela w wyniku zjednoczenia długu i wierzytelności w jednej osobie.

Wnioskodawca ponadto nadmienia, iż zgodnie z doktryną prawa podatkowego, przychodem jest wszelkie przysporzenie majątkowe o trwałym charakterze, powodujące wzrost aktywów lub zmniejszenie zobowiązań. Skoro zaś wskutek konfuzji wygaśnie równocześnie zobowiązanie wnioskodawcy wobec Spółki z tytułu niespłaconej pożyczki, jak też wierzytelność odpowiadające ekonomicznie temu zobowiązaniu o spłatę pożyczki, którą wnioskodawca otrzyma za umorzone udziały, wówczas nie będzie spełniona podstawowa przesłanka powstania przychodu w postaci zaistnienia przysporzenia majątkowego po stronie wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.