IPPB2/4511-853/15-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem menadżerów Spółki w programie premiowym - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem menadżerów Spółki w programie premiowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką działającą na rynku artykułów higienicznych. Spółka jest członkiem Grupy S prowadzącej działalność m.in. na terenie Polski. W celu zabezpieczenia wzrostu wartości Grupy S poprzez zabezpieczenie wzrostu wartości Spółki, Grupa S zdecydowała się na wprowadzenie m.in. w stosunku do określonej grupy pracowników zajmujących stanowiska menedżerskie w Spółce (dalej: Uczestnicy) programu premiowego "Reward System 2010" (dalej: Program).

Celem Programu jest zachęcenie Uczestników do osobistego zaangażowania w rozwój i wzrost Spółki, co powinno wprost przełożyć się na poprawę wyników finansowych i pozycji rynkowej Spółki, a w konsekwencji, przełożyć się na poprawę wyników finansowych i pozycji rynkowej Grupy S.

Zasady funkcjonowania Programu są uregulowane w osobnym regulaminie "Reward System 2010" (dalej: Regulamin). Premie otrzymywane przez Uczestników są wypłacane bezpośrednio przez Spółkę. Pracownicy objęci Programem mają prawo do otrzymania premii rocznej, której wartość może wynosić od 5% do 20% kwoty referencyjnej, która w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku odpowiada kwocie rocznego wynagrodzenia Uczestnika.

Jedynym, pierwotnym warunkiem wypłacenia premii jest osiągnięcie przez Grupę S minimalnego poziomu EBIDTA. W sytuacji, w której minimalny założony poziom EBIDTA nie zostaje osiągnięty premie nie są wypłacane. Jednocześnie, w przypadku przekroczenia tego progu wartość premii rośnie aż do ustalonego poziomu.

Dodatkowo, wysokość wypłacanej premii uzależniona jest od realizacji przez poszczególnych Uprawnionych dodatkowych zadań o charakterze ilościowym i jakościowym. Czynniki ilościowe decydują o wartości premii w 70% natomiast czynniki jakościowe w 30%.

W sytuacji, w której całość środków (dalej: Pula środków) przeznaczonych na wypłatę premii nie zostanie wykorzystana, pozostała część środków zostaje rozdystrybuowana pośród Uczestników w oparciu o kryterium poziomu realizacji zadań o charakterze ilościowym.

W ocenie Spółki otrzymywane przez Uczestników objętych Regulaminem prawo do udziału w Programie należy uznać (dalej: Prawo do udziału) w zakresie w jakim premia uzależniona jest od czynników ilościowych za prawo spełniające definicję instrumentu finansowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94 z późn. zm.; dalej: OIF).

Prawa do udziału są przyznawane Uczestnikom nieodpłatnie na warunkach i zasadach określonych w Regulaminie, a Uczestnicy nie mogą ich zbyć, obciążyć, ani przenieść na osoby trzecie. Przyznane Prawo do udziału reprezentuje prawo Uczestnika do uzyskania w przyszłości kwoty rozliczenia pieniężnego wynikającej z realizacji jego prawa do premii.

Jak wskazano wyżej uzyskanie prawa do wypłaty w związku z realizacją Prawa do udziału oraz jego wysokość są uzależnione od zmiennej bazowej, powiązanej z kondycją ekonomiczną Grupy, która to zmienna wprost determinuje wartość Prawa do udziału oraz Pulę środków przeznaczonych na premie. Jako zmienna bazowa (wskaźnik finansowy), od której jedynie została uzależniona wartość Prawa udziału wybrany został wskaźnik EBITDA Grupy rozumiany jako zysk operacyjny powiększony o amortyzację.

W Regulaminie określone są m.in. warunki rozliczenia Prawa do udziału oraz sposób kalkulacji wartości Prawa do udziału na moment jego realizacji. Należy podkreślić, że Uczestnicy mają prawo do realizacji Prawa do udziału tylko w przypadku, gdy wartość zmiennych bazowych osiągnie ustalony poziom.

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, Prawo do udziału jest nieodpłatne. Należy zaznaczyć, iż w momencie przyznawania Prawa do udziału, jego realna wartość wynosi zero, a Uczestnicy nie mogą w żaden sposób zbyć, obciążyć lub przenieść jakichkolwiek praw wynikających z otrzymanych Praw do udziału na rzecz osób trzecich.

Realizacja Prawa do udziału, następuje przez dokonanie wypłaty gotówkowej. Ustalenie wartości Prawa do udziału i ich realizacja następują po finalnym ustaleniu wartości ww. wskaźników finansowych za dany rok obliczeniowy. Uczestnicy nie mają prawa realizacji Praw do udziału przed tym terminem.

Do momentu ogłoszenia finalnych wyników finansowych nie ma możliwości realizacji praw wynikających z Prawa do udziału, a tym samym wystąpienia przez Uczestników z jakimkolwiek roszczeniem w tym zakresie do Spółki. Dodatkowo, do momentu realizacji praw wynikających z Prawa do udziału nie ma możliwości określenia wartości (czy nawet istnienia) przysporzenia po stronie Uczestników. Roszczenie o przyznanie Prawa do udziału czy wypłatę kwoty wynikającej z niego nie może być kierowane do Wnioskodawcy, gdyż jedyną podstawą otrzymania wypłaty z tytułu realizacji Prawa do udziału jest Regulamin.

Realizacja Prawa do udziału, na zasadach i warunkach określonych szczegółowo w Regulaminie, daje Uczestnikowi prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej kalkulowanej w części uzależnionej od kryteriów ilościowych (oraz jakościowych) jako iloczyn wartości Prawa do udziału oraz poziomu realizacji zadań ilościowych/ jakościowych określonych w Regulaminie powiększonej o iloczyn nie wykorzystanej Puli środków przeznaczonych na wypłaty oraz poziomu realizacji zadań ilościowych określonych w Umowie na tle wyników jednostki biznesowej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowe Prawa do udziału stanowią instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do przyznania oraz realizacji Prawa do udziału nie wynika z treści umów cywilnoprawnych, umów o pracę, regulaminu wynagradzania ani innych tego rodzaju dokumentów z zakresu prawa pracy obowiązujących w Spółce. W szczególności, jak wskazano powyżej, umowa o pracę nie jest podstawą do wysuwania roszczeń w stosunku do Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przysporzenie majątkowe uzyskiwane przez Uczestników z tytułu realizacji praw wynikających z Praw do udziału, powinno być zakwalifikowane jako przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu w momencie realizacji, i czy w związku z tym na Spółce ciążą w tym zakresie jakiekolwiek obowiązki płatnika w rozumieniu u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy

W opinii Spółki przysporzenie majątkowe uzyskane przez Uczestników z tytułu realizacji praw wynikających z Praw do udziału w zakresie części wypłaty zależnej od kryteriów ilościowych powinno zostać zakwalifikowane do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 u.p.d.o.f. W konsekwencji na Spółce nie powinny ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu u.p.d.o.f. Jedynym momentem powstania obowiązku podatkowego po stronie Uczestników jest natomiast realizacja praw wynikających z Praw do udziału.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, szczegółowo uregulowane w art. 17 u.p.d.o.f. W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f., za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Pochodne instrumenty finansowe zostały natomiast zdefiniowane w u.p.d.o.f. w art. 5a pkt 13. Zgodnie z jego treścią pochodnymi instrumentami finansowymi są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm, dalej: ustawa OIF).

Stosownie do tego przepisu pochodnymi instrumentami finansowymi są (niebędące papierami wartościowymi):

Jak wskazywano wielokrotnie w opracowaniach dotyczących funkcjonowania instrumentów pochodnych w Polsce, nie ma w polskim systemie prawnym jednej legalnej definicji finansowego instrumentu pochodnego. "System prawny, co do zasady, odwołuje się do apriorycznego, tj. wynikającego z języka finansów, pojęcia instrumentu finansowego (podobnie - instrumentu pochodnego czy opcji). Prawnik, definiując dany instrument finansowy, musi zatem posługiwać się zasadami, kryteriami i definicjami języka ekonomii i finansów."

Inne instrumenty pochodne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c OIF nie zostały zdefiniowane przez ustawodawcę. Nie wprowadzono również w OIF odniesienia do innego aktu prawnego, który zawiera warunki i kryteria dla uznania danego prawa za inny instrument pochodny wymieniony w lit.c. Stad. zdaniem Spółki, celem potwierdzenia, że Prawo do udziału stanowi inny instrument pochodny, którego instrumentem bazowym jest wskaźnik finansowy i który jest wykonywany przez rozliczenie pieniężne, należy odwołać się do wykładni językowej i systemowej.

Wykładnia językowa

Co do zasady, instrument pochodny jest to instrument finansowy, którego wartość zależy od wartości innego instrumentu finansowego, zwanego instrumentem podstawowym (bazowym). Przez pojęcie instrumentu pochodnego rozumie się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych).

Instrumentem bazowym na rynku finansowym jest instrument finansowy lub aktywo stanowiące bazę dla instrumentów pochodnych. Instrument ten stanowi jedną ze zmiennych wymaganych do wyceny instrumentu pochodnego oraz podpisania kontraktu terminowego.

Instrument pochodny jest wykonywany (realizowany) poprzez rozliczenie pieniężne, czyli świadome zgodne z prawem przemieszczanie środków pieniężnych między podmiotami gospodarczymi, instytucjami, osobami fizycznymi.

W ocenie Spółki przewidziana konstrukcja kwalifikuje sie do katalogu pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 OIF.

Wykładnia systemowa

Jak wskazano powyżej, w polskim porządku prawnym nie istnieje jedna, legalna definicja finansowego instrumentu pochodnego, natomiast podjęto kilka prób ich zdefiniowania na potrzeby różnych aktów prawnych.

Definicja zawarta w § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 149, poz. 1674 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie) jest jedyną do tej pory próbą ustawodawcy przedstawienia warunków uznania danej konstrukcji za instrument pochodny - instrument finansowy, a nie jedynie wyliczeniem rodzajów instrumentów: finansowych, bez próby ich definiowania, które mogą być uznane za instrument pochodny. W świetle Rozporządzenia finansowy instrument pochodny to taki, którego:

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny, zdaniem Spółki, Prawa do udziału stanowią instrumenty finansowe w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 u.p.d.o.f. Tym samym potencjalne przychody z tytułu realizacji praw wynikających z Praw do udziału spełniają przesłanki art. 17 u.p.d.o.f. i w konsekwencji stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie z uwagi na następujące okoliczności:

* wartość Praw do udziału (rozumiana jako potencjalna wypłata związana z realizacją wynikających z nich praw) jest kalkulowana w oparciu o instrument bazowy - EBITDA,

* Prawa do udziału są przyznawane Uczestnikom nieodpłatnie, a ich wartość końcowa zależy od warunków rynkowych, których wpływ jest bezpośrednio uwzględniony w zmiennych będących podstawą do ustalenia tej wartości (w skrajnym przypadku wartość Praw do udziału może wynieść 0),

* realizacja praw wynikających z Praw do udziału (rozliczenie) następuje w przyszłości i przyjmuje formę pieniężną.

Podstawą i powodem potencjalnego przysporzenia dla Uczestników jest realizacja praw wynikających z Praw do udziału, których wartość jest ściśle zależna od zdefiniowanych mierzalnych i obiektywnych wskaźników. Na wysokość tych wskaźników wpływ mają zmienne rynkowe i ogólna kondycja ekonomiczna Grupy S i obszaru biznesowego, a nie inne okoliczności, w tym bezpośrednia aktywność na rzecz Spółki samych Uczestników. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma zatem możliwości zaliczenia przysporzenia z tego tytułu do innych niż kapitały pieniężne źródeł przychodów.

Moment podatkowy

Należy również zaznaczyć, iż stosownie do postanowień art. 17 ust. 1b u.p.d.o.f. przychód z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Warto także podkreślić, że, jak zostało wskazane w stanie faktycznym, do momentu wystąpienia zdarzenia początkowego nie ma możliwości realizacji praw wynikających z Praw do udziału, a tym samym wystąpienia przez Uczestników z jakimkolwiek roszczeniem w tym zakresie do Spółki. Dodatkowo, do momentu realizacji praw wynikających z Prawa do udziału nie ma możliwości określenia wartości (czy nawet istnienia) przysporzenia po stronie Uczestnika.

Co za tym idzie, przychód uzyskany w związku z realizacją uprawnień wynikających z Prawa do udziału powstaje w momencie realizacji tego instrumentu finansowego i dopiero wtedy Uczestnik może otrzymać realne przysporzenie majątkowe. W konsekwencji, wyznaczenie wcześniejszego momentu powstania obowiązku podatkowego nie jest możliwe. Realizacja praw wynikających z Praw do udziału jest zatem pierwszym i jedynym momentem, powstania obowiązku podatkowego po stronie Uczestników.

Podobne stanowisko w zakresie kwalifikacji przychodów uzyskanych w drodze realizacji praw wynikających z instrumentów pochodnych jako przychodów z kapitałów pieniężnych, zostało zaprezentowane również w interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy skarbowe: m.in. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 lutego 2015 r. (sygn. IBPBI1/2/415-992/14/MZM), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 stycznia 2015 r. (sygn. IBPBII/2/415-932/14/AK), interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2014 r. (sygn. IPPB2/415-717/14-2/PW), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 listopada 2014 r. (sygn. 1PTPB1/415-488/14-2/lZIR), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 listopada 2014 r. (sygn. ILPB2/415-858/14-2/JK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej, w Warszawie z dnia 22 września 2014 r. (sygn. IPPB2/415-508/14-5/MK1), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r. (sygn. IPPB2/415-295/14-2/MK1), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 kwietnia 2014 r. (sygn. ITPB1/415- 89/14/MR), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r. (sygn. IPPB2/415-892/13-4/MK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 października 2013 r. (sygn. IPPB2/415-564/13-2/AK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPB2/415-77/13-2/MK).

Powyższa kwalifikacja do źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne, oznacza, iż na Spółce nie ciążą obowiązki w zakresie deklarowania oraz rozliczania dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów wynikających z realizacji praw wynikających z Prawa do udziału. Zgodnie jednak z art. 39 ust. 3 u.p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

Obowiązek sporządzenia ww. informacji spoczywa na podmiotach, które dokonują wypłaty świadczeń stanowiących dla podatnika dochody kapitałowe lub podmiotów, za pośrednictwem których podatnik uzyskuje omawiane dochody. W rezultacie, z tytułu realizacji i praw wynikających z Prawa do udziału, Spółka zobowiązana będzie jedynie do sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C Uczestnikom i właściwym urzędom skarbowym. Tym samym nie będą na nim ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu u.p.d.o.f.

Dodatkowo, w świetle takiej klasyfikacji przychodu, na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 u.p.d.o.f. wyliczony dochód powinien zostać wykazany przez Uczestnika w odrębnym zeznaniu podatkowym (PIT-38) sporządzanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dochód został osiągnięty. W tym samym terminie podatek wynikający z zeznania, obliczony według stawki wynoszącej 19% dochodu, powinien zostać wpłacony do urzędu skarbowego samodzielnie przez Uczestników.

Mając na uwadze przytoczone fakty i argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

* obliczenie,

* pobranie,

* wpłacenie podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o dochodach sporządzone według ustalonego wzoru.

W myśl art. 41 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy, sporządzone według ustalonego wzoru (informację PIT-8C).

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż warunkiem istnienia obowiązków informacyjnych dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz tych osób.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest członkiem Grupy S, w celu zabezpieczenia wzrostu wartości Grupy S, poprzez zabezpieczenie wzrostu wartości Spółki, Grupa S zdecydowała się na wprowadzenie m.in. w stosunku do określonej grupy pracowników zajmujących stanowiska menedżerskie w Spółce programu premiowego "Reward System 2010" (dalej: Program).

Celem Programu jest zachęcenie Uczestników do osobistego zaangażowania w rozwój i wzrost Spółki, co powinno wprost przełożyć się na poprawę wyników finansowych i pozycji rynkowej Spółki, a w konsekwencji, przełożyć się na poprawę wyników finansowych i pozycji rynkowej Grupy S. Prawa do udziału są przyznawane Uczestnikom nieodpłatnie na warunkach i zasadach określonych w Regulaminie, a Uczestnicy nie mogą ich zbyć, obciążyć, ani przenieść na osoby trzecie. Przyznane Prawo do udziału reprezentuje prawo Uczestnika do uzyskania w przyszłości kwoty rozliczenia pieniężnego wynikającej z realizacji jego prawa do premii.

Uzyskanie prawa do wypłaty w związku z realizacją Prawa do udziału oraz jego wysokość są uzależnione od zmiennej bazowej, powiązanej z kondycją ekonomiczną Grupy, która to zmienna wprost determinuje wartość Prawa do udziału oraz Pulę środków przeznaczonych na premie. Jako zmienna bazowa (wskaźnik finansowy), od której jedynie została uzależniona wartość Prawa udziału wybrany został wskaźnik EBITDA Grupy rozumiany jako zysk operacyjny powiększony o amortyzację. W Regulaminie określone są m.in. warunki rozliczenia Prawa do udziału oraz sposób kalkulacji wartości Prawa do udziału na moment jego realizacji. W ocenie Spółki otrzymywane przez Uczestników objętych Regulaminem prawo do udziału w Programie należy uznać w zakresie w jakim premia uzależniona jest od czynników ilościowych za prawo spełniające definicję instrumentu finansowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94 z późn. zm.; dalej: OIF).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przyjmując za Wnioskodawcą, że prawo do udziału w programie stanowi pochodny instrument finansowy w przypadku zrealizowania przez Uczestników praw wynikających z instrumentów finansowych w drodze rozliczenia pieniężnego, Uczestnicy osiągną przychód, który należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód ten nie będzie stanowił dla Uczestników przychodu ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy (Spółce) nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika.

Stosownie do art. 30b ust. 6 tej ustawy rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 (PIT-38) wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Powyższe oznacza, że do rozliczenia przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uprawniających do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego, w tym złożenia zeznania i zapłaty podatku zobowiązani będą wyłącznie Uczestnicy których prawa zostaną zrealizowane. W tym zakresie na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika.

Reasumując, przychód uzyskiwany przez Uczestników związany z realizacją instrumentów finansowych należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania w związku z czym na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.