IPPB2/4511-634/15-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z umowy ubezpieczenia - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z umowy ubezpieczenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność w zakresie ubezpieczeń w dziale II, tj. pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe w grupach 1-3, 6-10, 12-18 stosownie do przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o działalności ubezpieczeniowej". W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje wypłat świadczeń na rzecz osób fizycznych (dalej: "świadczenia").

Świadczenia mogą być wypłacone przez Wnioskodawcę m.in. w następujących sytuacjach:

W pierwszym przypadku podstawą wypłaty świadczenia będzie umowa ubezpieczenia zawarta przez ubezpieczającego z Wnioskodawcą. W przypadku zajścia określonego zdarzenia, uprawniony z umowy ubezpieczenia wystąpię do Wnioskodawcy z roszczeniem o wypłatę świadczenia. Stosownie do art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, Wnioskodawca będzie podejmował postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. W sytuacji, gdy w ocenie Wnioskodawcy świadczenie nie przysługuje lub przysługuje w innej wysokości niż określona w zgłoszonym roszczeniu, Wnioskodawca będzie informował o tym osobę występującą z roszczeniem wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniającą całkowitą lub częściową odmowę wypłaty świadczenia.

Jeżeli osoba zgłaszająca roszczenie będzie kwestionować ustalenia Wnioskodawcy co do wysokości przyznanego świadczenia, bądź odmowy jego wypłaty, Wnioskodawca - mając na względzie różnego rodzaju ryzyka, jakie mogą zaistnieć w przypadku ewentualnego sporu z uprawnionym - może podjąć działania mające na celu zawarcie ugody z osobą zgłaszającą roszczenie. W przypadku odmowy wypłaty świadczenia i sporu sądowego wynikłego z odmowy, podstawą wypłaty świadczenia może być prawomocne orzeczenie sądu zasądzające świadczenie na rzecz osoby uprawnionej.

W drugim przypadku (świadczenia kulancyjne) wypłata świadczenia może mieć miejsce pomimo tego, że w opinii Wnioskodawcy - na podstawie przepisów prawa lub postanowień danej umowy ubezpieczenia, w tym ogólnych warunków ubezpieczenia - brak jest odpowiedzialności Wnioskodawcy w zakresie, w jakim osoba zgłaszająca roszczenie będzie domagać się zapłaty świadczenia. Wnioskodawca może dokonać wypłaty takiego świadczenia, mając na względzie swój szeroko pojęty interes ekonomiczny (np. wysokie koszty ewentualnego procesu sądowego w stosunku do kwoty spornej), ryzyko wizerunkowe, konieczność zachowania pozytywnych relacji lub zasady współżycia społecznego.

Świadczenie kulancyjne może być wypłacone na podstawie uzasadnionego wniosku, sporządzonego przez osobę występującą z roszczeniem po zajęciu stanowiska komórki organizacyjnej Wnioskodawcy, która stwierdziła zasadność wypłaty świadczenia mimo braku odpowiedzialności Wnioskodawcy.

Podsumowując, tytułem wypłaty przedmiotowych świadczeń przez Wnioskodawcę może być:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata opisanych wyżej świadczeń przez Wnioskodawcę na rzecz osób uprawnionych powoduje obowiązek sporządzenia przez Wnioskodawcę informacji o wysokości przychodów (PIT-8C) i przekazania jej podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zdefiniowane w opisie stanu faktycznego świadczenia podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych ("PIT") na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Zgodnie więc z treścią art. 42a tej ustawy, w związku z ich wypłatą nie powstanie obowiązek sporządzenia przez Wnioskodawcę i przekazania informacji PIT-8C. Warunkiem zwolnienia od PIT jest to, by wypłacane świadczenia nie stanowiły dochodu a) z ubezpieczenia składników majątku służących prowadzeniu działalności gospodarczej, b) o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a ustawy o PIT.

1. W myśl art. 42a ustawy o PIT, "osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych".

W przypadku więc wypłaty przez Wnioskodawcę świadczeń objętych zwolnieniem od PIT na mocy art. 21 ustawy o PIT, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, a tym samym do przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

2. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, wolne od PIT są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem: a) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c, b) dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i ust. 15a.

3. Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest więc ustalenie, czy świadczenia wypłacane przez Wnioskodawcę są świadczeniami z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

"Umowa ubezpieczenia jest umową nazwaną zdefiniowaną w art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu "przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę".

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, tytułem wypłaty przedmiotowych świadczeń przez Wnioskodawcę może być:

Dla ustalenia, czy świadczenia wypłacone przez Wnioskodawcę stanowią "kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych" bez znaczenia pozostaje fakt, czy do wypłaty świadczenia dochodzi w wyniku uznania roszczenia osoby uprawnionej w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zawarcia ugody, prawomocnego orzeczenia sądu, czy też w drodze kulancji. Zwolnieniem przedmiotowym zostały objęte bowiem kwoty wypłat z ubezpieczeń majątkowych i osobowych, bez względu na sposób ich kalkulacji oraz okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2009 r. (IBPBII/1/415-270/09/MK) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził m.in., że "przepis ten (art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT - przyp. Wnioskodawcy) zwalnia tam wymienione przychody bez względu na sposób ich kalkulacji jak też bez względu na okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty. Jedyne ograniczania co do stosowania tego zwolnienia zawarte są w lit. a i b) pkt 4 ust. 1 art. 21 ww. ustawy".

Analogiczne stanowisko prezentowane przez wnioskodawców (zgodnie z którym, podstawą wypłaty świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, może być roszczenie uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wypłata w drodze kulancji, ugoda zawarta z uprawnionym, prawomocne orzeczenie sądu, a wypłata takiego świadczenia nie rodzi obowiązku sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C), zaaprobowano m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia: 1 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB2/415-196/10-4/MK1), 3 września 2010 r. (sygn. IPPB2/415-549/10-2/AK) oraz 4 lipca 2011 r. (sygn. IPPB2/415-445/11-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - należy wskazać, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.