IPPB2/4511-445/15-4/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/4511-445/15-4/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2015 r. (data nadania 2 lipca 2015 r., data wpływu 6 czerwca 2015 r.) na wezwanie z dnia 23 czerwca 2015 r. Nr IPPB2/4511-445/15-2/MK1, Nr IPPB6/4510-6/15-2/AZ, Nr IPPP1/4512-394/15-2/BS (data nadania 24 czerwca 2015 r., data odbioru 26 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi wniosku Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. Nr IPPB2/4511-445/15-2/MK1, Nr IPPB6/4510-6/15-2/AZ, Nr IPPP1/4512-394/15-2/BS do wskazania, którego zdarzenia przyszłego dotyczy uiszczona kwota (przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy ustawy o podatku od towarów i usług), bądź uiszczenia brakującej opłaty w wysokości 160 zł oraz przedstawienie kserokopii tej opłaty wymaganej na podstawie art. 14f ust. 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką akcyjną) z siedzibą dla celów podatkowych w Polsce, będąc jednocześnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest on właścicielem samochodów osobowych, które obecnie są używane tylko i wyłącznie dla celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jednakże nosi się on z zamiarem udostępniania pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych w zdecydowanej mierze polegających na dojeździe do pracy i z powrotem, przy czym będzie to możliwe jedynie w dni pracujące. W wyjątkowych okolicznościach pracodawca udostępni pracownikowi samochód do innych celów również w dni, które nie będą dla danego pracownika dniami pracującymi, przy czym będzie to wymagało jego zgody. Zważając na obecną eksploatację tych samochodów, należy zaznaczyć, że ich wykorzystanie do celów prywatnych przez pracowników będzie dokonywana w niewielkim stopniu, względem ich użytkowania przez tych samych pracowników na cele służbowe. W związku z powyższym zostanie również przygotowany regulamin określający zasady korzystania przez pracowników z samochodów służbowych płatnika VAT.

Kwota podatku VAT naliczonego w przypadku wydatków związanych ze wspomnianymi pojazdami stanowi 50% kwoty podatku, stosownie do art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić ścisłej ewidencji przebiegu samochodów służbowych. Pracownikom, którym zostaną udostępnione samochody służbowe (osobowe) do przychodu zostanie doliczona kwota 250 zł lub 400 zł, przy czym jej wysokość będzie uzależniona od pojemności silnika, co bezpośrednio wynika z treści art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każdy z pracowników w związku z udostępnieniem samochodu służbowego do celów prywatnych ponosiłby koszty paliwa takiego użytkowania i byłby zobowiązany w każdym okresie rozliczeniowym (trwającym kwartał) zatankować paliwo na własny koszt w ilości odpowiadającej zużyciu do przejazdów na cele prywatne co potwierdzane byłoby odpowiednim paragonem zawierającym numer rejestracyjny samochodu. Co zaś tyczy się kosztów ubezpieczenia samochodów oraz wymiany materiałów eksploatacyjnych w tych pojazdach, to ponosiłby je Wnioskodawca, albowiem są to wydatki, które zostałyby poniesione niezależnie od tego czy wspomniane samochody byłyby wykorzystywane jedynie dla celów służbowych czy również do celów prywatnych.

Celem udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych jest zwiększenie mobilności pracownika oraz umożliwienie pracownikom korzystania z samochodów służbowych w sytuacjach nagłych, pilnych lub awaryjnych jak również dostosowanie warunków pracy z wykorzystaniem samochodów służbowych do obecnej sytuacji rynkowej w branżach pokrewnych do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Celem pobocznym udostępnienia pracownikom samochodów służbowych również do celów prywatnych jest także zaakceptowanie przez Wnioskodawcę użycia tych samochodów do krótkich jazd lokalnych przez pracowników przy czym jazdy te nie będą bezpośrednio związane z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Potrzeba taka wynika z faktu, iż w nadzwyczajnej i sytuacji dotyczącej Wnioskodawcy, pracownik korzystający w samochodu służbowego do celów prywatnych, mógłby zostać wezwany do siedziby pracodawcy (np. może to obejmować ściągnięcie pracownika z wakacji), bądź innego miejsca wskazanego przez Wnioskodawcę jak również skrócenie czasu jaki pracownik potrzebuje dla załatwienia sprawy, niezwiązanej bezpośrednio ze świadczeniem pracy na rzecz pracodawcy a co za tym idzie zwiększeniem gotowości pracownika do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy. Możliwość korzystania przez pracownika z samochodu służbowego, również do celów prywatnych, znacząco skracałaby jego podróż z miejsca, w którym aktualnie przebywa do miejsca wykonywania przez niego pracy co stanowiłoby niewątpliwą korzyść dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwot pieniężnych stanowiących przychód pracownika, na podstawie art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. (250 zł lub 400 zł na jeden samochód).

2. Czy kwota wskazana w art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. - dotycząca wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest kwotą brutto czy netto.

3. Czy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w opisanym zdarzeniu przyszłym. Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego od pojazdów samochodowych, które będą jednocześnie wykorzystywane w działalności gospodarczej jak również udostępniane pracownikom do celów prywatnych.

4. Czy w przedstawionej powyżej sytuacji Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia całości kosztów utrzymania samochodu (obejmujące m.in. naprawę, wymianę części, koszty serwisowania, koszty ubezpieczenia samochodu, paliwo) udostępnionego pracownikowi również do celów prywatnych do kosztów prowadzonej działalności i gospodarczej.

5. Czy w przedmiotowej sytuacji nieodpłatne umożliwienie pracownikom korzystanie z pojazdów samochodowych (stanowiących własność Wnioskodawcy) do celów prywatnych będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1, 3, 4 i 5 zostanie rozpatrzony w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z nowelizowaną treścią art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1.

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

2.

400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Nie ulega najmniejszym wątpliwościom, że "wartość świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikom do celów prywatnych samochodów służbowych, stanowić będzie dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. (indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2014 r., ILPB2/415-992/13-2/WS).

Jednakże treść powyższego przepisu nie stanowi czy kwota w nim wskazana jest wartością netto czy brutto. W ocenie Wnioskodawcy powyższy przychód jest wyrażony w brutto.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca argumentuje tym, że z uwagi na cel, jakiemu służy udostępnianie pracownikom samochodów służbowych, nie może zostać ono zakwalifikowane jako usługa na rzecz pracownika. Jedynie celem przypomnienia wskazujemy, iż planowane zmiany co do wykorzystania samochodów służbowych Wnioskodawcy mają służyć wyłącznie zapewnieniu ciągłości działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a nie przysporzeniu w majątku pracownika, a pracownicy będą mogli korzystać z tych samochodów jedynie w dni pracujące.

Wartym podkreślenia jest również to, że w związku z zaistniałą sytuacją pracodawca i pracownik nie zamierzają zawrzeć umowy użyczenia, albowiem kwestia zasad korzystania z samochodów służbowych zostanie uregulowana całościowo w regulaminie korzystania z samochodu służbowego.

Mając na względzie powyższe wywody, nie należy dokonywać podziału na wartość brutto, bądź netto, a kwotę wskazaną w art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. należy potraktować jedynie dla celów rozliczeń podatkowych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Osoba fizyczna - pracownik - której udostępniono do używania na cele prywatne samochód, otrzyma nieodpłatne świadczenie, którego wartość zostanie ustalona w wysokości 250/400 zł. Wskazaną kwotę należy zakwalifikować jako cenę (tak: indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2014 r., ILPB2/415-992/13-2/WS).

W tym miejscu należy powołać się na przepisy art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług, który stanowi, że cenę stanowi wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę oraz art. 3 ust. 2 wskazanej ustawy, zgodnie z którym w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym.

Wobec powyższych wywodów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartości wskazane w art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. zostały wykazane w kwocie brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego - należy wskazać, że orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl