IPPB2/4511-409/15-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu otrzymania karty podarunkowej i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu otrzymania karty podarunkowej i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X. Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej Wnioskodawca, wdrożyła w życie wypłaty świadczeń pieniężnych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na rzecz zatrudnionych przez nią pracowników w formie kart podarunkowych bonus+V. (nazwa dostawcy kart). Zakup kart jest finansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Następnie karty zostaną wydane pracownikom. Karty będą zasilane przez Wnioskodawcę środkami pieniężnymi w ramach finansowej pomocy świątecznej (np. z okazji Bożego Narodzenia, Wielkanocy, czy z okazji Dnia Dziecka).

Wartość świadczeń przyznanych pracownikom uzależniona będzie od wysokości dochodów (osoby posiadające najniższe dochody otrzymywać będą karty o najwyższym saldzie). Specyfika tego rodzaju produktu polega na tym, iż wydawany jest on bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, użytkownikom nie jest też przyznawany kredyt. Transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Takie karty nie muszą być personalizowanie, tj. nie zawsze umieszczane jest na nich imię i nazwisko użytkownika. Umożliwia to swobodne przekazywanie zasilonej karty innym osobom. Otrzymujący kartę może za jej pośrednictwem dokonać płatności za towary i usługi, nie może jednak spieniężyć środków np. w bankomacie.

Dostawca kart opisując karty wskazuje na poniższe zalety:

WYGODA

* Karta daje praktycznie nieograniczoną możliwość wyboru prezentów.

* Powszechna akceptacja przedpłaconej karty bonus+V. na terenie całego kraju, wszędzie tam, gdzie akceptowane są karty płatnicze z logo V. oraz w Internecie.

ELASTYCZNOŚĆ

* Dowolna wartość prezentu - pracodawca ma możliwość swobodnej regulacji wartości prezentu przekazanego na kartę bonus+V. i nie musi obliczać ile bonów, o jakiej wartości nominalnej, powinien zamówić.

* Ponowne doładowanie - przedpłacona karta płatnicza bonus+V. może być doładowana zawsze, kiedy zajdzie taka potrzeba, np. kiedy po raz kolejny pracodawca zechce nagrodzić swojego pracownika z innej okazji.

* Bez przeliczania, bez obaw - karty dostarczamy nieaktywne. Aktywujemy je na życzenie klienta. Każda karta zapakowana jest w oddzielnej zaklejonej kopercie.

SATYSFAKCJA DLA UŻYTKOWNIKA

* Dowolna wartość zakupu - przedpłacona karta bonus+V. eliminuje problem dopłacania do zakupu gotówką. Pracownik może dokonać zakupu na dowolną wartość, wydając za każdym razem dokładnie tyle ile wynosi cena towaru (np. 34,99 zł) do wysokości limitu karty.

* Bezpieczeństwo - w przypadku utraty karty bonus+V. można ją natychmiast zastrzec i zamówić duplikat, zabezpieczając w ten sposób swoje środki. W przypadku zagubienia bonów papierowych strata jest bezpowrotna.

* Centrum Obsługi Klienta - pracownik może łatwo sprawdzić jaka kwota pozostaje do jego dyspozycji lub zgłosić reklamację - 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu 365 dni w roku - telefonicznie lub na stronie internetowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie karty podarunkowej bonus+V., stanowi świadczenie pieniężne korzystające ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., co oznacza, że Spółka nie musi pobierać zaliczki podatek dochodowy od osób fizycznych do wysokości ustalonego w przepisie limitu.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia pieniężne w postaci kart podarunkowych bonus+V., przy założeniu spełnienia warunku w postaci finansowania tych świadczeń w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, korzysta ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W świetle powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy Związków Zawodowych,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter rzeczowy bądź pieniężny,

* jego wysokość nie przekracza w roku podatkowym 380 zł.

Dwie pierwsze przesłanki, o których mowa wyżej zostaną przez Spółkę spełnione. Po pierwsze zakup kart podarunkowych pokryty będzie w całości ze środków zgromadzonych na rachunku Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Po drugie w opinii Wnioskodawcy wydawanie kart podarunkowych, w związku z pomocą świąteczną czy też z okazji Dnia Dziecka, należy zaklasyfikować jako świadczenie mające związek z działalnością socjalną. Z ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. 96.70.335 j.t. z późn. zm.) wynika bowiem, iż działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z kolei zgodnie z zasadami przyjętymi w Spółce środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w zakresie pomocy świątecznej czy też z okazji Dnia Dziecka, będą dzielone w zależności od wysokości dochodów na jednego członka w rodzinie (osoby posiadające najniższe dochody otrzymywać będą świadczenia pieniężne o najwyższej wartości). Dla możliwości zastosowania przedmiotowego zwolnienia pozostaje zatem ustalenie, czy w przypadkach wymienionego w opisie stanu faktycznego mamy do czynienia ze świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f.

W doktrynie podkreśla się, iż świadczenie pieniężne mieści w sobie pojęcia świadczenia gotówkowego i bezgotówkowego. Przy czym pierwsze z nich jest wykonywane przez zapłatę (czyli wydanie wierzycielowi odpowiedniej ilości znaków pieniężnych), drugie - w drodze bankowego rozliczenia pieniężnego, które w tym przypadku pełni funkcję zapłaty. Zgodnie z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (dalej: Prawo bankowe) rozliczenia pieniężne przeprowadzane za pośrednictwem banku mogą przybrać formę rozliczeń gotówkowych lub bezgotówkowych. Z kolei na podstawie art. 63 ust. 3 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności: poleceniem przelewu, poleceniem zapłaty, czekiem rozrachunkowym oraz kartą płatniczą.

Karta podarunkowa bonus+V. nie jest zdefiniowanym prawnie produktem, dlatego zdaniem Wnioskodawcy jako, że jest to produkt bankowy należy sięgnąć do samej definicji karty płatniczej. Przez kartę płatniczą rozumie się zaś kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu (art. 4 ust. 1 pkt 4 Prawa bankowego).

Analogicznie zatem jak w przypadku karty płatniczej karta podarunkowa bonus+V. upoważnia posiadacza do dokonania zapłaty. Co więcej karta podarunkowa bonus+V. stanowi formę technicznego przekazania środków pieniężnych w formie elektronicznej (doładowania). Karta podarunkowa bonus+V. z doładowaniem stanowi instrument pieniądza elektronicznego, a zatem zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. Nie ma wątpliwości, iż karta ta stanowi ekwiwalent pieniądza, tym samym również i zapłatę karta podarunkową bonus+V. należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką. W ocenie Spółki nie ma znaczenia, czy karta umożliwia spieniężenie środków np. w bankomacie, czy nie przewiduje takiej możliwości i czy jest spersonalizowana, czy też nie jest.

W ocenie Wnioskodawcy można zatem uznać, iż świadczenie w postaci karty podarunkowej bonus+V., z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego, jest świadczeniem pieniężnym i nie należy utożsamiać ich z bonem, czy talonem, lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę. Służy ona (jako środek płatniczy) do zapłaty za towar lub usługę, a nie do wymiany na towar lub usługę, co jest cechą tych drugich. Pracownicy otrzymujący rzeczone karty stają się dysponentem pieniędzy na nich umieszczonych, którymi mogą płacić za towary i usługi.

W związku z powyższym należy uznać, że świadczenia pieniężne w postaci kart podarunkowych bonus+V., po spełnieniu warunku w postaci finansowania tego świadczenia w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, mogą korzystać ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.